Sommige mensen zijn ongewild continu seksueel opgewonden en dat is minder leuk dan het misschien lijkt. Door de voortdurende genitale spanning, kunnen deze mensen niet meer normaal functioneren. Hun leven wordt erdoor beheerst.
Eerste medische melding
In 2001 is er voor het eerst in de medische literatuur melding gemaakt van een aantal vrouwen die, tegen hun zin in, opwindende gevoelens in hun geslachtsorgaan ervaren. Zij noemde deze aandoening het Persistent Sexual Arousal Syndrome (PSAS). Toen later bleek dat seksuele verlangens hierbij niet optraden, veranderde zij de naam in Persistent Genital Arousal Disorder (PGAD).
Later is er aangetoond dat de niet-gewenste gevoelens aan de geslachtsorganen vaak gepaard gaan met een rusteloos gevoel van de benen (restless legs syndrome) en een frequent optredende drang om vaak te moeten plassen (overactive bladder syndrome). Volgens Prof. Waldinger hoort PSAS of PGAD, rusteloze benen en een overactieve blaas thuis in één overkoepelend syndroom.
Wat is PGAD?
Mensen die lijden aan PGAD voelen zich voortdurend seksueel opgewonden. Er is (nog) geen Nederlandse benaming voor, maar de letterlijke vertaling zou zijn: syndroom van voortdurende seksuele opwinding. Het is nog niet helemaal duidelijk of de oorzaak psychisch of lichamelijk is al wijzen steeds meer onderzoeken in de richting van lichamelijke oorzaken: zenuwen, hormonen en bloedvaten.
Deze continue staat van opwinding heeft niets te maken met gevoelens van liefde, romantiek of lust. Het heeft ook niets te maken met hyperseksualiteit.
De mensen die hier last van hebben zijn vooral vrouwen tussen de 40 en 65 jaar en deze aandoening kan zo maar opduiken. Lange tijd heeft men gedacht dat alleen vrouwen rondom deze leeftijd getroffen werden door de aandoening. Hoewel deze groep nog steeds het grootste deel vertegenwoordigt (ongeveer 70%), is inmiddels duidelijk dat ook jonge vrouwen, mannen en zelfs kinderen erdoor getroffen kunnen worden.
Deze patiënten kunnen vaak geen normaal leven meer leiden. Autorijden, fietsen, winkelen of gewoon zitten verergert de symptomen namelijk. En een baan is vaak ook niet meer mogelijk. Veel patiënten raken door dit alles in een sociaal isolement. Daarnaast speelt schaamte een grote rol. Veel patiënten komen met hun verhaal niet naar buiten doordat ze vaak niet serieus genomen worden. En daardoor is ook niet bekend hoeveel vrouwen precies aan dit syndroom lijden. Naar schatting zijn dat er ongeveer 400. Mannen kunnen er ook last van hebben.
Oorzaken van PGAD
Ondanks het feit dat PGAD sinds 2001 officieel als syndroom te boek staat, bestaat er nog altijd veel onwetendheid over. Zo ook over de oorzaken. Wanneer vrouwen eenmaal naar hun arts durven te stappen, worden zij vaak volledig binnenstebuiten gekeerd. Ze krijgen een uitgebreid bloed- en hormonenonderzoek. Helaas wordt hierbij de oorzaak niet gevonden. Er blijken een aantal factoren die van invloed zijn:
Een verstoring van de neurosensoren
Wetenschappelijk onderzoek van Prof. Waldinger en zijn collega’s heeft aangetoond dat het Restless Genital Syndrome wordt veroorzaakt door een aandoening (een sensorische neuropathie) van een korte dunne zenuw, de nervus dorsalis clitoridis. Deze zenuw is een eindtak van een langere zenuw, de nervus pudendus, en ligt links en rechts naast de vagina en clitoris.
Medicijnen
Er is door onderzoek aangetoond dat er een relatie bestaat tussen het stoppen met bepaalde antidepressiva en het ontstaan van de aandoening. Het gaat hierbij om de zogenaamde SSRI antidepressiva waar onder andere Prozac en Zoloft onder vallen.
Doorbloeding van de seksuele organen
Bij seksuele opwinding wordt er veel bloed naar het bekkenbodemgebied gestuurd, na bevrediging wordt het bloed weer afgevoerd naar andere delen van het lichaam. Bij vrouwen met PGAD lijkt dit niet te gebeuren waardoor het genitale gebied voortdurend in een staat van opwinding blijft.
Verandering van vrouwelijke hormonen
Er zijn vrouwen die vlak voor de menstruatie of in het begin van de zwangerschap, op dat moment is het progesteron gehalte in het bloed hoog, last krijgen. Maar ook rondom en tijdens de menopauze. En bij behandeling met anti-oestrogenen (deze medicijnen worden voorgeschreven bij de behandeling van borstkanker)
Behandeling van PGAD
Helaas is er nog geen oplossing voor deze aandoening gevonden. Mensen die last hebben van PGAD krijgen nu in veel gevallen rustgevende medicijnen waardoor alle gevoelens worden getemperd. Dit is alleen geen echte oplossing van het probleem. In het geval van een hormonale oorzaak wordt hormoontherapie gegeven wat bij sommige patiënten goed aanslaat.
Een aantal andere behandelingen zoals met onder andere voorgeschreven medicijnen, TENS-behandeling, Osteopathie, acupunctuur en zenuwblokkade hebben, afhankelijk van de oorzaak en persoon in kwestie, zijn als positief beoordeeld. Daarnaast is het advies om over PGAD te praten met iemand die je vertrouwt en daarnaast is het contact met lotgenoten voor heel veel patiënten erg belangrijk. En ondanks het feit dat de meeste huisartsen niet alles weten over PGAD, toch is het heel belangrijk om medische hulp te zoeken. Hierdoor kan eventueel voor (tijdelijke) verlichting van de symptomen worden gezorgd.
En het is goed om te onthouden dat het syndroom niets met seks te maken heeft. Het is geen hyperseksualiteit of nymfomanie. Schuldgevoelens zijn niet nodig. Verder houden veel PGAD patiënten de symptomen in bedwang door afleiding te zoeken en niet toe te geven aan de seksuele drang. Ook het vermijden van bepaalde houdingen die de symptomen verergeren kan soms helpen.
Bronnen: Medical News Today, Regs-psas
Delen:
gepubliceerd door C. van Etten.
onderschreven door P.M. Mulder (arts)
