Glasvochtloslating, kan dit kwaad? Is het gevaarlijk?

Zie jij met één oog zwarte, zwevende vlekjes, puntjes of draadjes gecombineerd met lichtflitsen? Dan kan het zijn dat er sprake is van glasvochtloslating. Kan glasvochtloslating kwaad? Is het gevaarlijk?

Werking van het oog

We kunnen zien omdat onze ogen en hersenen samenwerken. Maar voor die samenwerking komt er eerst licht het oog binnen via je pupil. Je pupil wordt groter in het donker en kleiner bij fel licht. Dan gaat het licht door het hoornvlies. Daarachter zit de iris, waarna het licht de lens passeert. Uiteindelijk komt het beeld op de achterkant van het oog. Dit is het netvlies (retina) en hier zitten allemaal lichtgevoelige cellen. Van die lichtgevoelige cellen zijn 2 soorten, te weten kegeltjes en staafjes. De kegeltjes nemen kleur en contrast waar, en de staafjes licht en donker. Na dat waarnemen zetten de kegeltjes en staafjes het licht om in elektrische prikkels. Deze elektrische prikkels worden dan via de oogzenuw vervoerd naar de hersenen. In de hersenen wordt de informatie van beide ogen omgezet in een beeld.

Binnen in de oogbol zit een heldere gelei, glasvocht genaamd. Het glasvocht heeft als functie om het oog zijn ronde vorm te laten behouden. Wanneer deze ronde vorm er niet is, dan ontstaan er vervormingen in het beeld. Dat glasvocht veranderd langzaam van samenstelling als we ouder worden. Het wordt minder elastisch en het neemt in volume af.

Wat is glasvochtloslating?

Het oog is dus gevuld met glasvocht en is omgeven door een dun vlies. Dit vlies noemen we het glasvochtmembraan. Als gevolg van het ouder worden veranderd de samenstelling van het glasvocht van het oog. Hierdoor wordt deze minder elastisch en wat wateriger. Daarnaast kan het krimpen, waardoor het buitenste laagje van het glasvocht, het glasvochtmembraan, loskomt van het netvlies. Dit heet een glasvochtloslating en wordt ook wel achterste glasvochtloslating genoemd. De officiële term is dan ook een glasvochtmembraanloslating.

Een glasvochtloslating ontstaat meestal geleidelijk, maar kan ook acuut ontstaan.

Symptomen van een glasvochtloslating

Een glasvochtloslating kan de volgende klachten geven:

• Glasvochttroebelingen
  Met één oog zie je kleine stipjes, vlekjes, puntjes, spinnetjes, sliertjes of draadjes zweven, te zogenoemde mouches volantes. Dit zijn vuiltjes in het glasvocht en noemen we glasvochttroebelingen (floaters).
• Je ziet lichtflitsen
  Mensen omschrijven dit als een lichtflits of het plotseling aan- en uitgaan van een TL-lamp. Dit komt doordat het krimpende glasvocht als het ware trekt aan het netvlies. Vaak zien mensen dit ’s avonds of in en donkere omgeving.
• Slechter zien
  Een waas zien of gewoon minder goed dan anders zien.

Deze symptomen ontstaan in de meeste gevallen plotseling. Wanneer de vlekjes en flitsen plotseling erger worden of als een deel van je zicht donker wordt, dan is het verstandig om zo snel mogelijk te worden onderzocht worden door de oogarts.

Risicofactoren glasvochtloslating

• Leeftijd
  Zo tussen de 50 en 60 jaar verandert geleidelijk de samenstelling van het glasvocht. Rond deze leeftijd verdicht het glasvocht en neemt het volume af. Ook wordt de verbinding met het netvlies zwakker. Voor het 50ste levensjaar komt glasvochtloslating heel weinig voor.
• Een glasvochtloslating in het andere oog
  Uit een studie is gebleken dat 90% van de mensen die een glasvochtloslating hebben dat ze binnen 3 jaar ook in het andere oog een glasvochtloslating krijgen.
• Bijziendheid
  Iemand die bijziend is (iemand met min-glazen) ontwikkelt 6 tot 10 jaar eerder een glasvochtloslating dan mensen die niet bijziend zijn.
• Trauma
  Een harde klap op het oog verhoogt de kans op een glasvochtloslating.
• Staaroperatie
  Na een staaroperatie is de kans op een glasvochtloslating iets groter.

Is een glasvochtloslating gevaarlijk?

Een glasvochtloslating kan in principe geen kwaad. Echter, bij een kleine groep mensen kan er tijdens de loslating een scheurtje in het netvlies ontstaan. Hierdoor kan er vocht achter het netvlies komen, waardoor dit loslaat. Dit heet een netvliesloslating en dat moet wel snel worden behandeld. Het is daarom belangrijk dat iedereen, bij wie een glasvochtloslating optreedt, oogheelkundig onderzoek krijgt om te bekijken of er scheurtjes in het netvlies zijn ontstaan.

Diagnose glasvochtloslating

Om te bepalen of iemand last heeft van een achterste glasvochtmembraanloslating en/of netvliesproblemen, moet een oogarts het oog onderzoeken. De arts doet dit nadat de pupillen zijn verwijd met oogdruppels. Vervolgens kan hij of zij de diagnose stellen.

Netvliesloslating behandeling

Indien er een netvliesloslating is ontstaan, dan moet deze behandeld worden. Het niet behandelen leidt namelijk tot slechtziendheid of zelfs blindheid aan het oog. Een netvliesloslating zal dan behandeld worden met een operatie. Er bestaan 2 technieken:

• Een cerclage en plombe.
• Een vitrectomie.

Cerclage en plombe
Bij een cerclage en plombe wordt het scheurtje in het netvlies gesloten door met een kunststof kussentje (de plombe) van buitenaf het netvlies aan te drukken. Deze plombe wordt onder een dun bandje geschoven die eerst rondom het oog is bevestigd.
Vitrectomie
Een vitrectomie is een glasvochtoperatie. Hierbij wordt het oude glasvocht verwijderd om vervolgens te worden gevuld met gas of olie. Dit wordt gedaan zodat het netvlies een tijd op zijn plek blijft zitten en weer vast kan groeien.

In 90% van alle gevallen is de operatie in 1 keer succesvol. In 10% laat het netvlies toch los en zal er een nieuwe operatie nodig zijn.

Bronnen: oogfonds.nl, amphia.nl en folders.slingeland.nl