Ik maak mij zorgen over mijn vrouw. Ze is vorige week na een zwangerschap van 35 weken opgenomen met een zwangerschapsvergiftiging. Ze heeft heel veel verschijnselen zoals eiwit in de urine, hoge bloeddruk, veel vocht pijnlijke gewrichten en veel jeuk. Nu een aantal dagen later lijken de eiwitten in de urine iets minder zijn geworden. De bloeddruk is nog wel te hoog en de andere verschijnselen zijn nog niet opgelost. Nu praten ze over om haar naar huis te sturen. Ik vind het een groot risico, vooral omdat we al 2 miskramen gehad hebben. WIe heeft hier ervaring mee?

hallo

ik begrijp dat je je zorgen maakt.
ik heb bij mijn eerste zw.schap ook zw.schapsvergiftiging gehad. ik ben niet opgenomen geweest in het z-huis. ik had ook hoge bloeddruk en eiwit in mijn urine.
moest bijna iedere dag op controle komen en bloedprikken.
ik heb mijn 40 weken thuis uitgezeten. en een heel gezond kind gekregen. ik mocht alleen niet veel doen thuis en me rustig houden. voor mij was dat moeilijk omdat ik altijd bezig moet zijn haha.
ik kreeg het ook rond de 32 weken.
mijn waardes verslechterde gelukkig niet extreem. een dag na de uitgerekende datum hebben ze mij een infuus gegeven om de bevalling op te wekken. ondanks de hoge bloeddruk was de placenta gelukkig goed doorbloed, de baby heeft er niet veel van geleden. ook het gewicht was prima 3640gram met een lengte van 51 cm.
ik wil je hiermee wat gerust stellen.
als je het echt niet vertrouwd moet je het goed met de behandelend arts bespreken. ik neem aan dat ze weten wat ze doen. als je vrouw thuis is en goed in de gaten wordt gehouden is het oke.
hou ook veranderingen goed in de gaten. zoals een strakke band gevoel om de bovenbuik enz.
ik hoop voor jullie dat alles voorspoedig zal verlopen!
en bespreek nogmaals al je onzekerheden goed met de arts.
groetjes van een zustertje

ik snap je zorgen, in Nederland wordt er soms nogal laconiek gedaan bij zwangerschapsvergiftiging.
bespreek het inderdaad heel goed met de arts, ook of ze iedere dag controle behoeft, als je het niet vertrouwd doe dan je mond open, kom voor je vrouw en je kindje op, met 36 weken kan je kindje veilig geboren worden dus als het erger wordt kunnen ze er voor kiezen om het kindje te halen.
sterkte, Brenda

Ik wil je absoluut niet bang maken, ik heb dit namelijk ook meegemaakt.

Ik had ook zwangerschapsvergiftiging.
Vanaf 20 weken zwangerschap ging mijn bloeddruk erg omhoog, werd doorverwezen naar de gynaecoloog.
Ik kreeg bloeddrukverlagers, verplichte bedrust opgelegt en ik moest 2 keer in de week terug naar het ziekenhuis voor een ctg, bloedprikken en controle van mijn urine.
Elke keer als ik terug kwam in het ziekenhuis bleek mijn bloeddruk weer hoger te zijn als die week daarvoor, ze vonden het niet nodig mij op te nemen en verdubbelde de bloeddrukverlagers.
Voelde mij helemaal niet serieus genomen, maar ja je neemt het allemaal maar aan omdat je ook niet beter weet en het was ook mijn eerste zwangerschap. Ik had ook vaak hele erge steken, zo erg dat ik rollend en gillend over de grond ging van de pijn.
Mijn vriend bracht me gelijk naar de eeste hulp maar daar bleek alles goed te zijn, dus werd er weer niet ingegrepen.
Zo ging het maar door..
Tot ik 35 weken zwanger was, ik werd die ochtend wakker en moest zo verschrikkelijk huilen (wist toen niet waarom) een uur later kreeg ik hele erge menstruatie krampen, ik liep naar de wc en ineens kreeg ik erg veel bloedverlies.
Mijn moeder (die gelukkig op visite was) belde direct 112 en er kwam een ambulance.
Ik werd met spoed naar het ziekenhuis gebracht en wat bleek.. Mijn placenta was losgelaten, ondertussen zag ik alleen nog maar zwarte vlekken en begon mijn bewust zijn te verliezen ivm het vele bloedverlies.
Ietsjes later lag ik in de operatiekamer voor een spoed keizersnede.

Ons geluk is geweest dat de placenta in delen is losgelaten, was dit niet het geval dan had mijn zoontje het zeker niet overleefd.

Godzijdank heeft ons zoontje dit gered en heeft er niks aan overgehouden.Wel moest hij nog 1 week in het ziekenhuis blijven omdat hij niet zelfstandig kon drinken, en hij wat geel was.

Wij daar in tegen hebben stappen ondernomen, want hoe ik aan mijn lot ben overgelaten door die gynaecoloog kon ik niet accepteren.
Ik heb mijn medisch dossier aangevraagd en tot mijn schrik stond dit er in:
Zoontje werd slap geboren,ademde niet.
3X omstrengeld door de navelstreng om nekje.
Hier waren wij niet van op de hoogte, ons werd niks verteld.Dus we kregen nog een klap te verwerken, later bleek dus ook dat mijn zoontje aan de beademing heeft gelegen.

Ik heb gelijk een melding gemaakt bij de tuchtcommisie maar kreeg een bericht terug waar letterlijk in stond : omdat u en uw zoontje het goed maken kunnen wij deze zaak niet behandelen.

Echt verschrikkelijk dit, wij durven in iedergeval nooit meer zwanger te worden.

Luister alsjeblieft goed naar je vrouw, als je het niet vertrouwd gelijk terug gaan.

Ik wil er wel bij zeggen, mijn situatie was extreem. De kans dat de placenta loslaat is wel erg klein, google er maar eens op.
Helaas is mij dit wel overkomen door het niet ingrijpen van een gynaecoloog.

Ik wens je veel sterkte toe!

Eerlijk gezegd begrijp ik dit beleid niet. Waarom kan ze niet tot de bevalling in een opname onder controle blijven?

[b]Ess schrijft:[/b]
[quote]Eerlijk gezegd begrijp ik dit beleid niet. Waarom kan ze niet tot de bevalling in een opname onder controle blijven?[/quote]

Ik snap het ook niet helemaal, ze is al 35 weken zwanger. Hebben ze het wel al gehad over de baby eerder laten komen ivm de zwangerschapsvergiftiging? Of willen ze echt wachten totdat de baby vanzelf komt?
Hoe is je vrouw er ondertussen aan toe? Geestelijk en emotioneel? Als ze zich erg beroerd voelt moet je echt je mond open trekken en zeggen dat je haar absoluut niet in deze staat mee naar huis neemt!

Iedereen hartelijk bedankt voor jullie reactie.
Doordat de bloeddruk van mijn vrouw hoger werd in plaats van lager en zij zich belabbert voelt, is er besloten om haar toch in het ziekenhuis te laten. Midden volgende week (ze is dan 37 weken zwanger) wordt er besloten of ze het kindje laten komen. Tot nu toe lijkt de conditie van de baby nog goed. Ik hoop dat dit zo snel mogelijk achter de rug is en dat alles met moeder en kind goed mag gaan. Nogmaals bedankt voor het meeleven en adviezen.