Maak je niet te veel zorgen, dat kan averechts werken! Heb pas een miskraam gehad, maar ben nu weer zwanger 😀 ( van de derde)

Ik heb bij deze zwangerschap 1,5 week bloed verloren, maar het is daarna gestopt en het gaat harstikke goed. Heb bij mijn vorige zwangerschap ook 2 weken bloed verloren en mijn dochtertje is harstikke gezond.

Er zijn heel veel redenen van bloedingen dus niet alleen een miskraam. Het kan ook innestelbloeding zijn, of een geknapt adertje van je baarmoedermond bijv na de sex!

Maak je niet te druk!!!

Heel veel sterkte!!

Zonnetje,Heb je morgen geen echo?

Shylina proficiat met je zwangerschap, hoe ver ben je? Hoe voel je je?

die onzekerheid over de zwangerschap is verschrikkelijk, vind ik. Alles wat er ook maar anders is, maak je zorgen over. Ik hoop echt dat het bloedverlies, geen slecht teken was.

Ik had vandaag een broodje geeten op het werk, ineens kreeg ik enorm buikkrampen en diarree. Gelukkig is dat voorbij, maar eventjes maakte ik me zorgen, want de buikkrampen waren enorm

Kunnen jullie ook minder en minder verdragen van voedsel? Ik heb contstant honger maar kan bijna niets meer verdragen.

@ Shylina, gefelciteerd met je zwangerschap! Gaat het allemaal goed??

@ Flower... de echo is donderdagmiddag pas, dus nog een dag geduld helaas... Vervelend dat je buik zo van slag is... het kan inderdaad met je zwangerschap te maken hebben. Ik heb het ook hoor, dat ik sneller diarree oid heb. Dat had ik bij mijn 1e ook. Voorzichtig aan en niet te zwaar of te pittig tafelen.

Maar ik voel me eigenlijk wel prima. Ben wel moe aan het worden, heb vlagen van misselijkheid en mijn borsten doen me toch een zeer.... eigenlijk ben ik daar heel blij mee, want ik zie die verschijnselen als een goed teken.

Ik ben vandaag ook begonnen met het inzamelen van urine voor Moeders voor Moeders... wel een gedoe, maar voor een goed doel.

Ja, zonnetje denk ook wel dat het een goed teken is, dat je symptomen hebt. Hou je ons morgen op de hoogte.

Ik moet eens kijken of mvm ook in Belgie is, ik hoor er hier namelijk niet veel van.

Ik ga nu lekker onder de dekens kruipen, heb veel last van stekende pijnen aan de zijkanten. Ga het dus rustig aan doen vandaag alhoewel ik dat de hele tijd doe

Vandaag bij de gyneacoloog geweest. Eerst een echo en daarna consult.
Het goede nieuws is dat er inderdaad sprake is van een zwangerschap.
In tegenstelling tot afgelopen zondag waarbij zogezegd 'niks' te zien was
(alleen dat er slijmvlies in mijn baarmoeder zat)
was er nu een rondje te zien van 4 bij 4,4 mm.
Waarschijnlijk de start van Baby Sunny, maar dat is nu nog moeilijk te zeggen.
Het was wel een goed teken dat binnen 4 dagen er van niks naar dit was gegaan.
De bloeding van afgelopen zondag kan dus heel goed een innestelingsbloeding zijn geweest
Wat dan weer betekent dat ik ongeveer 5 weken zwanger ben, ipv 7 weken
Op 28 oktober moet ik terugkomen en krijg ik weer een echo.
Dan moet er in ieder geval een embryo te zien zijn
Het blijft dus nog even spannend, maar de gyn was redelijk positief.
Wel behoudend, want ja, het is nog wel heeeeel erg pril, maar goed, dat geeft niks.
Ik ben in ieder geval weer een stuk gerustgesteld en gezien de 'kwaaltjes' die ik al heb
ga ik er gewoon maar positief van uit dat het goedkomt.

Ik vind het wel ontzettend lief dat jullie zo meeleven hoor!!!

@ Flower.... gaat het weer een beetje??

[b]Zonnetje schrijft:[/b]
[quote]Vandaag bij de gyneacoloog geweest. Eerst een echo en daarna consult.
Het goede nieuws is dat er inderdaad sprake is van een zwangerschap.
In tegenstelling tot afgelopen zondag waarbij zogezegd 'niks' te zien was
(alleen dat er slijmvlies in mijn baarmoeder zat)
was er nu een rondje te zien van 4 bij 4,4 mm.
Waarschijnlijk de start van Baby Sunny, maar dat is nu nog moeilijk te zeggen.
Het was wel een goed teken dat binnen 4 dagen er van niks naar dit was gegaan.
De bloeding van afgelopen zondag kan dus heel goed een innestelingsbloeding zijn geweest
Wat dan weer betekent dat ik ongeveer 5 weken zwanger ben, ipv 7 weken
Op 28 oktober moet ik terugkomen en krijg ik weer een echo.
Dan moet er in ieder geval een embryo te zien zijn
Het blijft dus nog even spannend, maar de gyn was redelijk positief.
Wel behoudend, want ja, het is nog wel heeeeel erg pril, maar goed, dat geeft niks.
Ik ben in ieder geval weer een stuk gerustgesteld en gezien de 'kwaaltjes' die ik al heb
ga ik er gewoon maar positief van uit dat het goedkomt.

Ik vind het wel ontzettend lief dat jullie zo meeleven hoor!!!

@ Flower.... gaat het weer een beetje??[/quote]

Ehm... Flower... alles okee????

Het heeft niet zo mogen zijn helaas...
Ik heb vannacht heel veel bloed verloren en stolsels...
Ik kan niet anders dan constateren dat ik vannacht alsnog een miskraam gehad...
Ben er erg verdrietig om...

Ik vond al dat je vroeg juichte, maar ik vind het wel heel naar voor je. Verlies de moed niet, neem de tijd om het te verwerken en als je er weer aan toe bent, zet je schouders er weer opnieuw onder. Ik wens je op dit moment even sterkte en veel goede moed voor de dag na morgen, een nieuw begin.

Dank je voor je berichtje Desiree... ik ben wel heel verdrietig, maar voel me er wel rustig onder. Vandaag bij de gyn geweest en gezien op de echo dat mijn lichaam het goed afstoot. Over een paar dagen moet het over zijn. Dankzij de gyn zie ik het ook wel weer positief. Ondanks de problemen die ik met mijn eisprong heb (ik heb er maar 1 of 2 per jaar) ben ik dit jaar nu 2 x spontaan zwanger geraakt. Het kan dus wel... en het gaat echt wel goedkomen!!!

Flower.... gaat t????

wens je veel sterkte! vond het al zo raar dat er niets te zien was.
het is inderdaad positief dat je zwanger kan worden. maar het blijft altijd een klap, daarom nooit te vroeg juichen, zeker niet voor een goede echo na 10 a 12 weken.
heb helaas de ervaring van mijn dochter die 3 x een miskraam kreeg in de eerste 8 weken. gelukkig heeft ze inmiddels 2 gezonde jongens.
groetjes, brenda

Het spijt me om dit te horen, echt. Ik was al even niet op dit forum geweest en dacht ineens aan jou. Hoe gaat het nu met jullie

Ik ben het niet eens, dat je te vroeg gejuicht hebt. Ik heb ook meerdere miskramen gehad en ja, je beseft echt wel dat het misgaat maar elke keer dat je die bevestiging krijgt dat je zwanger bent, is hoop dat het toch goed gaat. Als je een miskraam hebt, ben je er altijd van onder de indruk. Ik heb zwangerschappen gehad, waar ik het al heel vroeg zei, en anderen waar ik toch even mee wachtte, maar bij allen heb ik evenveel pijn gevoeld toen het misging.

Bij deze zwangerschap heb ik reacties gehad als jullie die hebben gegeven (ik begrijp het wel hoor, daar niet van) en het deed me pijn. Als het misgaat ben ik het toch die het moet verwerken, ik en mijn man? Niemand anders. Ik ben nu 11 weken ver, alles lijkt op het moment nog goed te zijn, nog altijd zijn er die me geen proficiat willen wensen omdat "ze" het te vroeg vinden. Ik persoonlijk ben er door gekwetst. Als je zo denkt, kun je nooit blij zijn, want op 20 weken of vroeger of later kan er nog altijd iets misgaan, na de zwangerschap kan er altijd iets gebeuren, wanneer mag je dan wel blij zijn?

Ik vind niet dat je te vroeg gejuicht hebt, het was goed nieuws, jammer genoeg geindigd in slecht nieuws, maar dat wil niet zeggen dat ht volgende keer weer misgaat. Dus lieve meid, geef het een plaatsje (wat lang kan duren) en geniet van je volgende zwangerschapstesten. De angst blijft dat het misgaat, dat weet ik echt wel, maar ergens moet je ook blij zijn met het heden, want dat is wat telt, wat de toekomst brengt, tja, dat zal niemand weten.

Ik bedoel het niet verkeerd hoor, meiden, maar het kwetst me enorm dat de mensen in mijn omgeving reageren zoals jullie doen ipv gewoon blij te zijn en dan zien we wel. na alle miskramen en al die jaren proberen een kindje te krijgen, weten we heus wel waar we het over hebben, dat moet echt niemand anders uitmaken.

Eerst werd ik genegeerd omdat ik maar geen kinderen kon krijgen, nu dat ik ze kan hebben, word ik genegeerd omdat ze bang zijn voor miskramen, ben benieuwd naar het volgend excuus.
Misschien een kans op gehandicapt kindje omdat ik een gehandicapt broertje heb?

Ik hoop dat je snel een positieve test in je handen hebt en dat het goed gaat.

Hoi Flower,
Ik begrijp precies wat je bedoelt! Ik vond het ook niet leuk hoe sommige mensen reageren, maar ik gooi het dan op ontwetendheid. Ik was ontzettend blij met mijn zwangerschap en het was echt een klap dat het misging... maar ik ben wel blij dat ik het in alle fases heb kunnen delen met mensen om mij heen. Dat maakt het een stuk draaglijker.

Na een paar onzekere dagen heb ik nu wel goed nieuws bij de gynaecoloog gehad! Het ziet er allemaal goed uit van binnen. Het ziet er zelfs naar uit dat mijn lichaam de draad weer oppakt; er zaten enkele vergrote eiblaasjes. Als ik binnen een maand niet spontaan ga menstrueren,
mag ik over een maand gaan starten met medicijnen om een eisprong op te wekken.
Hehe! Ik heb namelijk maar 1 of 2x per jaar een spontane eisprong. Met Clomid hopen we dat er meer eisprongen volgen en dus meer kans om zwanger te raken.

Ze adviseert nu nog wat rust te nemen en dus die maand af te wachten, nou dat red ik wel. En rust nemen is ook wel prettig, want ik ben nog hartstikke moe. Gelukkig al wat minder prikkelbaar... de hormonen lijken mijn lijf in ieder geval uit te zijn. Ik voel me eindelijk weer wat sterker... fysiek én mentaal!

Ik ben wel heel blij voor jou dat het goed zit! Heb je al echo's gehad? En het hartje kunnen horen? Wat een spannende periode. Ik duim voor je dat het allemaal goed blijft gaan, dat je ervan kunt genieten en dat je over een week of 30 een prachtkindje in je armen kunt houden!

Zullen we elkaar een beetje op de hoogte houden?
Groetjes!

Het moest me echt even van mijn hart.

Ik heb vriendinnen gehad die een kindje zijn verloren op 20 weken, ik was even blij toen ze me zeiden dat ze weer zwanger waren (wel na een paar jaartjes proberen). Het is elke keer weer een nieuwe kans op een gezonde baby en om elke kans moet je dankbaar zijn, hoe die ook afloopt.

Ik ken genoeg vrouwen die vele miskramen hebben gehad,zonder aanwijsbare reden en die nu een gezond kindje hebben.

Het zal voor jou nog even duren, de emoties kunnen gerust nog hoog oplaaien hoor. Een miskraam, vooral een vroege wordt vaak als "niets"afgedaan. De allereerste keer dat ik een miskraam heb gehad, geloofde ik erin dat het goed ging, ondanks de buikpijn en het bloedverlies, geloofde ik er heilig in dat het goed zou komen. Heb er dus minstens 6 maanden over gedaan om dat te verwerken. Ik heb zelfs nadat ik de miskraam heb gehad nog positieve testen gehad, ik kon maar niet geloven dat ik het verloren was, al had ik het vruchtje zelf gezien. De paar x dat ik nog zwanger ben geworden, wist ik vaak dat het misging, ik voelde het gewoon al en bij die zwangerschappen (die heel vroeg misgingen), voelde ik niets, geen verdriet, wel boosheid en dan bij andere, had ik het gevoel of misschien wel de hoop dat het toch goed ging komen en daar was ik dan weer emotioneel helemaal kapot van.Niet altijd wist iedereen ervan, maar vaak wel, want soms was ik emotioneel echt een wrak, en mensen gaan zich ongerust maken. Het is niet zo dat ik contstant zwanger werd hoor, dit is verdeeld over 6,5 jaar. Het zwanger worden op zich was al moeilijk, lukte niet, en als het dan eens wel lukte ging het mis

Nu zijn we 11 weken half,donderdag zijn we 12 weken. We hebben de beeb al een paar x gezien. De laatste keer was een week geleden, toen was ik ongeveer 10 weken. Het was ongelooflijk, dat hartje dat kloptje en je zag de piepkleine armpjes en beentje bewegen, ik kon het niet geloven, dus ondanks de negativiteit van sommigen rondom mij die maar blijven denken dat het misgaat, lijkt het toch goed te gaan. Tja, we hebben toch geen controle over wat er zal gebeuren,dus beter genieten op het moment zelf en dan zien we wel

De angst blijft hoor, dat het misgaat, bij elke echo ben ik doodnerveus,bang om slecht nieuws te horen,maar het voelt goed

Hou je me op de hoogte?Blijf erin geloven he?

Ik duim voor je, dat is zeker

Zooo, ik ga nu liggen, ik ben een raar mens. Ik ben weken aan een stuk echt misselijk geweest van de zwangerschap tot braken toe en hoofdpijn, dus heel actief ben ik zeker niet geweest. De laatste dagen voelde ik mij eigenlijk bijzonder goed, behalve de vermoeidheid dan, maar mijn maag was gewoon goed en ik kon weer functioneren, wie maakte zich zorgen? Moi...., hahahaha, nu niet meer, want de misselijkheid is weer helemaal terug en heb al op lege maag mijn vriend de toiletpot mogen opzoeken vandaag.

Dikke knuffel veel sterkte met het verwerken van je miskraam.