Lieve allemaal,

Hierbij wil ik even mijn hart luchten en graag wat meningen horen van anderen, omdat ik er tot nu toe, alleen mee loop.

Sinds augustus 2022 ken ik mijn vriend en in september 2023 hebben we samen een huis gekocht waar we december 2023 zijn gaan samenwonen. Ik heb hiervoor al een relatie gehad van zes jaar en mijn vriend een veel langere tijd terug van ongeveer twee jaar. We hadden het als grap toen we elkaar net kenden weleens over kinderen en dan zei hij vaak wel, ja als we een vaste plek hebben wordt het allemaal makkelijker.
Alleen ik merk dat ik er steeds meer klaar voor ben, alleen mijn vriend noemt dan weleens redenen van we kennen elkaar nog niet zo lang, en hij wil afwachten wanneer ie meer zekerheid heeft op werk. Hij was jarenlang ZZP-er en nu sinds maart in loondienst. Ik werk al zes jaar ergens en al een tijdje een vast contract. En ergens snap ik dat we elkaar nog niet zo lang kennen en hij miss financiële zekerheid wil hebben, hij zei dat kan jij miss daardoor wat minder gaan werken (ik heb nu een lange reistijd en met kinderopvang tijden, hij woont wel op kwartier van werk).
Alleen het is zo dat ik volgende week 36 jaar wordt, en ik had het nooit verwacht maar ergens voel ik nu toch ook die biologische klok steeds meer tikken en hangt die verjaardag met gemengde gevoelens boven mijn hoofd.
We hadden het laatst over onze kinderwens, want ik had altijd de hoop tijdens 35 er nog aan te beginnen, alleen vorige week was mijn vruchtbare periode en die is nu voorbij, dus de volgende is pas als ik 36 ben. Misschien overdrijf ik, maar ik zit er best mee in mijn hoofd. Mijn vriend zei laatst wel, laten we het na de zomervakantie en als hij wat meer weet of hij op werk kan blijven, beginnen met proberen, dus rond augustus/september. Alleen ik dacht laten we het gewoon in juni/juli proberen, wie zegt dat het meteen lukt, en dat weet je nooit hoe snel het bij iedereen gaat, wie zegt dat het meteen raak is. Ergens benauwd het me heel erg dat ik in augustus al 36 jaar en 4 maanden ben, of ben ik er mezelf te druk over aan het maken en wat zouden jullie doen/denken in deze situatie?

Alvast bedankt voor jullie reacties!

Liefs,
Lize

Ik denk eigenlijk dat wat "wij" zouden doen, voor jullie niet echt relevant is.
Het is jullie relatie, jullie moeten er beide achter staan wanneer je gaat proberen zwanger te raken en ik begrijp het stukje wel dat je vriend financiële zekerheid wil voor er gezinsuitbreiding komt.
Als ik antwoord op je vraag geef, ik zou me persoonlijk niet druk maken of ik nu 35 zou zijn of 36 en 4 maanden.
En mijn vriend zou zeggen "laten we het nu ter plekke proberen,hoe eerder hoe beter" omdat hij altijd een kinderwens heeft gehad.
Maar jij hebt niks aan mijn antwoord, ik denk dat je beter met je vriend je zorgen over het tikkende klokje kunt bespreken en dat misschien wel een jaar verder bent voor het lukt (ik noem nu maar een periode als voorbeeld), misschien dat hij dan eerder een poging wil wagen.