Ik ben studente en tot dit schooljaar ging het altijd best goed op school. Ik haalde altijd alle tentamens, kon goed plannen en concentreren ect.

Een jaar geleden ben ik een dierbare verloren, ik ben toen gewoon verder gegaan met school omdat ik het per se wilde halen dat jaar.

Maar nu kan ik me nauwelijks nog concentreren, niet langer als 10 minuten en haal ik geen enkel tentamen meer. Zelfs niet nu ik minder vakken ben gaan volgen. Ik ben vaak verdrietig en daardoor ook vaak erg moe en heb meer last van migraine aanvallen dan eerst.
Ik vraag me af of ik een burn-out heb en of dat uberhaupt wel mogelijk is als je jong bent?

ik durf niet echt naar de huisarts te gaan omdat ik bang ben dat mensen dan vinden dat ik overdrijf of dat de huisarts helemaal niks kan doen.

je kan het beste naar de huisarts gaan, vooral het feit dat je moe bent en meer hoofdpijn hebt is al genoeg.
Hij kan in ieder geval even bloed laten controleren om te kijken of er een lichamelijk oorzaak is.
Maar zoals je zelf al aangeeft kan het ook geestelijk zijn, ook dit kun je maar beter serieus nemen, voordat het nog erger wordt.
ik denk niet dat mensen vinden dat je je aanstelt, maar buiten dat, je zal moeten leren om je daar niets van aan te trekken, jij weet hoe je je voelt, zorg goed voor jezelf!
groetjes, Brenda

Nee hoor, je overdrijft helemaal niet. Sterker nog, je reactie is heel normaal.

Het is normaal dat mensen bij een verlies van een dierbare eerst doorgaan en pas later gaan beseffen wat het verlies voor hen betekent. En het is normaal dat je dat proces in het begin helemaal niet doorhebt, maar dat het gewoon maar gebeurt. En het is normaal dat je aan de hand van de symptomen die je hebt, dat je moe bent, dat je je niet goed kunt concentreren, en dat je je vakken niet haalt terwijl dat vorig jaar allemaal wel lukt.

Wat niet normaal is dat je jezelf nu wel serieus gaat nemen want veel mensen doen dat alsnog niet en gaan gewoon maar door alsof ze dat allemaal maar moeten zouden kunnen.

Ik vind het advies van Brenda een goed advies. Dan kun je de huisarts vragen of die een briefje schrijft waarmee je naar de decaan van je school kunt gaan om met hem of haar te bespreken hoe het met je gaat en dat je voorlopig wat rustiger aan wilt gaan doen om bijvoorbeeld eens naar het graf te gaan, of eens een gedaicht te gaan schrijven, of jezelf eens lekker te verliezen in het lezen van een boek gedurende drie dagen dat je even niet aan school en presteren hoeft te denken zodat je wat meer tijd krijgt om te voelen, want dat is het kernwoord, om te voelen dus hoe het met je gaat en wat je allemaal voelt, ook als je aan het verlies van de jou dierbare denkt. En dat kan best verdrietig zijn en vervelende gevoelens geven, gevoelens die je nu in de weg zitten, en die langzaam een plekje kunnen krijgen als je die gevoelens aandacht gaat geven.

Begrijp je een beetje wat ik wil zeggen? je kan dit op duizend manieren doen, en doe het vooral op jouw manier, dat is vaak de beste. je bent in ieder geval begonnen door het hier hardop te zeggen, op naar stap twee!

Hey!

Wat vervelend te horen dat het niet zo goed gaat. De klachten die je beschrijft zijn inderdaad (veel)voorkomende reacties op het niet verwerken van bepaalde dingen. Wat betreft een burn out op jonge leeftijd (hoe oud ben je?)...het zou zeker kunnen. Ik heb zelf op mijn 19de een burn out gekregen en ben daar nu - 2,5jr later - nog steeds mee zoet.

Mocht je vermoeden dat je een burn out hebt(of iets anders!!), aarzel dan niet om naar je huisarts te gaan!!! Deze kan je onderzoeken, diagnosticeren (dan wel burn out, dan wel iets anders), geruststellen en een behandelplan voor je opzetten. Dit zal je een hoop rust geven in je hoofd. En ik denk dat je omgeving dan alleen maar heel veel respect voor je zou moeten opbrengen dat je zo snel en volwassen met je klachten bent omgegaan en dat je je zo actief inzet voor een goede geestelijke en fysieke gezondheid.

Nog een ander dringend advies: LUISTER naar je lichaam!!!! Het probeert je op allerlei manieren aan te geven dat je tegen je grenzen aan zit (concentratieverlies, verdrietig, migraine). Hoe langer je die signalen negeert, hoe langer een herstel zal duren.

Mocht je nou nog wat twijfelen over wat een burn out nu precies is en of jij dat eventueel hebt, google dan even op 'burn out', dan vind je een hele hoop nuttige informatie of stel hier nog een paar vragen! En daarna...naar de huisarts!!

Sterkte!

bedankt voor de reacties

@ anoniem: ik deed het sowieso al rustiger aan met mijn studie. ik volg nu maar de helft van de vakken, maar nog steeds haal ik het niet. Terwijl ik vroeger altijd een van de beste van de klas was.
Het vervelende is alleen dat ik een minimaal aantal punten moet halen om op de opleiding te mogen blijven.

@Ano10: ik ben 19 jaar. Nu weet ik dat een burn-out stress gerelateerd is en niet van leeftijd afhankelijk, maar omdat je als je over een burn-out hoort het meestal gaat over mensen van 50 of ouder vroeg ik me af of het wel eens voorkwam bij jongere mensen.

Soms is het leven ineens veel zwaarder: Er zijn bepaalde problemen, er is iets ingrijpends gebeurd, of u ervaart minder steun uit uw omgeving. Als de omstandigheden meer vragen dan u aankunt, raakt u overbelast. U verliest het overzicht en raakt de greep op de situatie kwijt. U krijgt dan psychische en lichamelijke klachten waardoor u niet meer normaal kunt functioneren. We noemen dit overspannen.
Wat zijn de verschijnselen?

Als u overspannen bent, kunnen de volgende klachten ontstaan: psychische klachten zoals piekeren, gespannenheid, prikkelbaarheid, slaapproblemen, neerslachtigheid en gemakkelijk huilen; lichamelijke en geestelijke moeheid, nergens meer zin in hebben en moeite met denken en concentreren; het gevoel het niet meer aan te kunnen; als een berg tegen kleine dingen op zien; lichamelijke klachten zoals hoofdpijn, duizeligheid, pijn op de borst, hartkloppingen of maagklachten.

Lees verder in de NHG patienten voorlichtingsfolder over [u]Overspannen, algemeen[/u]:
http://nhg.artsennet.nl/kenniscentrum/k_voorlichting/NHGPatientenbrieven/NHGPatientenbrief/PBP9a.htm

En lees de adviezen in de folder [u]Overspannen, het herstel[/u]:
http://nhg.artsennet.nl/kenniscentrum/k_voorlichting/NHGPatientenbrieven/NHGPatientenbrief/PBP9b.htm

Hoewel er de laatste tien-vijftien jaar veel wetenschappelijk onderzoek is gedaan naar de oorzaken van burn-out, is er nog weinig bekend over de oorzaken ervan. Voor zover burn-out opgevat kan worden als een vorm van extreme vermoeidheid (de dominante opvatting, zie hierboven), lijkt een chronisch teveel aan inspanning (bijvoorbeeld te hard werken) in combinatie met een tekort aan herstel een belangrijke risicofactor. Daarnaast zijn persoonlijkheidstrekken als overdreven plichtsgetrouwheid, perfectionisme en werkverslaving relatief belangrijke risicofactoren. Deze zijn immers vaak weer oorzakelijke factoren voor hard werken. Overigens is het zeker niet zo dat iedereen die hard werkt een groot risico op burn-out loopt; de combinatie van hard werken, weinig herstel en het weinig plezier hebben in het werk lijkt daarentegen duidelijk risicovoller te zijn. Niet uitgesloten mag worden, dat biochemische factoren van invloed zijn bij het ontstaan van burn-out. Met name stoornissen in de neurotransmitters (waarbij een verlaagd serotonineniveau een rol kan spelen) van de hersenen zijn mogelijk van belang. Het bewijs daarvoor is tot op heden echter allesbehalve overtuigend.

Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Burn-out

Dingetje, ik heb zelf ook een hele tijd met die vraag rondgelopen hoor!!! Waar je ook kijkt/luistert of leest, mensen met een burn out zijn 9,9 van de 10 keer van middelbare leeftijd en werkende. Bij mij gaf dat ook wel eens de twijfel of ik dan wel een burn out had/heb, maar de symptonen ed pastten wel altijd. Maar goed, ik ben het levende bewijs ;), het kan dus ook zeker voorkomen bij jongere mensen die nog studeren!

Wat betreft je studie: laat daar alsjeblieft niet van afhangen of je wel of niet naar de huisarts gaat of dat je wel of niet besluit een periode heel rustig aan te doen. In overleg met je studieadviseur (en met briefje van de huisarts!) kan je vast en zeker tot een overeenkomst komen wat betreft het halen van studiepunten binnen een bepaalde tijd. Zeker als het medisch gerelateerd is en zij op de hoogte zijn van jou situatie, mogen zij jou niet van de opleiding afgooien als je aan het eind van het jaar niet aan de eisen voldoet. Lees de OER maar eens door!

Maar nogmaals, bespreek het eens met je huisarts (je familie/omgeving hoeft dat helemaal niet te weten!) en kijk eens wat hij/zij zegt! En een huisarts kan altijd wel iets voor je doen, zij het een luisterend oor bieden, geruststellen, medicijnen voorschrijven, doorverwijzen etc!!

Het is je recht (en plicht) om goed voor jezelf te zorgen zonder je druk te hoeven maken over de reactie van je omgeving!

Groetjes

Goed gesproken Ano10, zorgvuldig en met aandacht, dank je.

Mike, dank voor je compliment. Ik hoop dat Dingetje wat aan mijn reacties heeft!!!

Dingetje, laat even weten hoe het met je gaat en of je al bij de huisarts bent geweest!

ik ben vandaag naar de huisarts geweest. Hij sluit niet uit dat het een burn-out is. Hij wil eerst een bloedtest doen. En dan moet ik gaan kijken wat ik op de universiteit kan regelen.

Klachten als overspannenheid en depressie krijgen al snel de naam burnout.

Een onbekend aantal studenten onderbreekt de studie vanwege overspannenheid, burnout, chronische vermoeidheid of andere psychische klachten. In de omgeving reageert men verbaasd op dit ziekteverzuim van de betreffende studenten.

De bekendste risicofactoren voor een burn-out bij studenten zijn: combinatie werk en studie, studiekeuze, studielast, prestatiebeurs, relaties, negatief zelfbeeld en geldzorgen.

Uit de bloedtest is niets gekomen, dus ik heb geen bloedarmoede, pfeiffer of schildklier afwijking.

Fijn, dat stelt gerust.

Lees ook:

Overspannen/burn out en medicatie, ervaringen?
http://www.dokter.nl/forum/Psychiatrie-overigen/104896-Overspannen/burn-out-en-medicatie-WIE-HEEFT-ERVARING.html

Burnout
http://www.dokter.nl/forum/Hersenen-zenuwen/68126-burnout.html

Geheugenproblemen na burnout?
http://www.dokter.nl/forum/Hersenen-zenuwen/69471-progressieve-geheugenproblemen-na-burnout.html

Normale nachtrust en snel moe
http://www.dokter.nl/forum/Vermoeidheid/233251-normale-nachtrust-en-toch-al-snel-weer-moe.html

Oververmoeid / Burnout
http://www.dokter.nl/forum/Psychiatrie-overigen/106476-Oververmoeid-/-Burnout.html

Constant moe zijn
http://www.dokter.nl/forum/Psychiatrie-overigen/103503-constant-moe-zijn.html