Hoi allemaal, ik ben jessica 21 jaar en ik werk in de zorg. Sinds een half jaar heb ik last van extreme moeheidsklachten, hoofdpijnen(voornamelijk in de ochtend na het wakker worden) elke dag en meerdere malen diarree (al een half jaar!!), pijn in spieren botten en gewrichten, altijd maar honger, altijd maar op dieet maar toch aankomen. Ondertussen word ik flink somber van dat allemaal, zeker omdat ik erg prikkelbaar ben en geen libido meer heb. Mensen moeten mij vooral met rust laten want ik ben altijd moe en sagerijnig.
Elke dag word ik weer gebroken wakker, na ruim genoeg slaap met flinke hoofdpijn. Geen ibuprofen innemen kan niet, want ik functioneer niet met de hoofdpijn die ik heb...Iemand ideen?

Groetjes jessica

Oeps weer wat vergeten, ik merk ook dat ik ineens tijdens het paardrijden ast van mijn zij krijg...echt steken. Ik heb dat nooit gehad, en ik moet dan ook echt stoppen met rijden door de pijn. Ook valt mijn haar snel uit met kammen en breken mijn nagels altijd af....

jessica, al deze symptomen tesamen vind ik zorgwekkend.

Maak een lijstje van je klachten, en ga naar de huisarts.

Hoi E,
daar ben ik al paar keer heen geweest, en elke keer word erg gevraagd of ik geen stress heb....Ja die heb ik.
Ik werk in de zorg en door het personeelstekort is het werk gewoon heel zwaar gerworden. Maar omdat ik pas 21 ben vind ik dat ik dat moet kunnen dragen!
Na lang wikken en wegen heeft de huisarts op mijn verzoek mij op bloedarmoede getest waar natuurlijk niks uit kwam. Daarna ben ik daar weer opgetest en ook op mijn schildklier, de symptomen daarvan komen overeen met die van mij! Alleen was mijn waarde de meest laag mogelijke waarde die is toegstaan zonder medicatie....
Vandaag heb ik me weer laten prikken, nu ook op mijn schildklier, leukocyten, bloedarmoede, pfeiffer, bloeddifferentiatie en nog een of andere infectie
Ik ben zeer benieuwd, want mensen denken toch dat ik een aansteller ben, of lui terwijl ik mij soms ouder voel dan de mensen die ik verpleeg!

Heb je wel eens gedacht aan het feit dat ieder mens een natuurlijke grens heeft? Je ziet dat wel bij bijvoorbeeld de Olympische Spelen, bij de gewichtheffers: hoe graag ze ook willen, meer dan 100 kilo kunnen de gewichtheffers niet tillen...

Ik bedoel te zeggen dat je altijd je eigen draaglast net iets lager kunt houden dan je draagkracht. Dan houd je het op lange termijn vol.

Ik hoop voor je dat de hulp van de huisarts je nu iets oplevert, maar ook als dat niet zo is, dat jezelf tegemoet komt en eerlijk bent in wat jij kunt dragen.

Uiteindelijk zijn je cliënten gebaat bij een gezonde Jessica, die niet ineens, na al die tijd er wel geweest te zijn en haar uit-er-ste best te hebben gedaan, ineens afwezig zou moeten zijn, omdat ze letterlijk ingestort is. Omdat ook Jessica grenzen heeft, natuurlijke grenzen zoals wij allemaal.

Beterschap gewenst.