Wat fijn om vanmorgen dit forum te ontdekken met precies de vraag waar ik al een aantal jaren mee worstel. Waarom herstelt mijn lichaam niet (meer), of ontzettend langzaam na inspanning. En soms zo moe na inspanning alsof lijkt dat het lichaam ziek is.

Ik ben een 60 jarige vrouw die de afgelopen jaren sporten heeft moeten verminderen omdat het niet meer te doen was.

Vroeger zwemmen, aerobics, hard lopen. Dat is er niet mee bij sinds 10 jaar ofzo. En ik heb zelfs mijn baan als yogadocente heb ik opgegeven omdat ik niet meer op tijd herstelde voor de volgende lessen. En dan is yoga nog een milde vorm van activiteit.

Vorige week dinsdag door mijn baan moest ik meer dan normaal trappenlopen bij mijn clienten thuis (ik ben verpleegkundige) en ik heb daarna praktisch 5 dagen op de bank gelegen omdat het lichaam op is. Ik kan dan ook niet meer goed mentaal functioneren. Nadenken, converseren etc.

Ik heb me de laatste jaren beetje bij beetje op de afglijdende schaal aangepast. Geaccepteerd dat mijn lichaam zo functioneert en kon daardoor evengoed mijn werk doen.

Ik doe op dit moment 10 minuten strekoefeningen s morgens en 's avonds wandel ik een uur. om toch mijn lichaam op peil te houden. En dat gaat goed, ik kan mijn werk blijven uitoefenen. Maar als ik daar over heen ga lig ik dus op de bank.

Omdat het afgelopen week zo extreem was dacht ik mischien is er iets ernstig aan de hand. Maar nadat ik dit forum heb gelezen snap ik dat er meer mensen zo zijn, die zich hebben na laten kijken en er is  niets aan de hand. Wat een opluchting behalve dat onze lichamen er niet tegen kunnen overbelast te raken.

Ik kan daar mee leven. Bedankt voor al deze reacties.  Niet iedereen hoeft veel te sporten. Voor ons is het iig niet gezond. En ik moet nu denken aan de 3 dosha's van Ayurveda. Als je lang en slank ben, net als ik dan ben je een Vatta dosha. Dat betekend dat veel fysieke inspanning niet bij je lichaamstype past. En als je dat toch doet dat je lichaam uit balans raakt.

We zijn nu niet allemaal hetzelfde.

Nu ben ik benieuwd wie van jullie van dit forum die dit probleem 'exercise intolerance' heeft lang en slank zijn? Zou het zo simpel kunnen zijn dat wij gewoon niet mee hoeven te doen met de drive om veel te sporten en te bewegen omdat ons lichaam er gewoon niet voor gebouwd is?

Nieuwsgierig naar jullie antwoorden.

@Anna

Dan denk ik dat ik niet helemaal aan die beschrijving ga voldoen?

Ik ben 38 jaar, 1.75, 60 kg,  tot zo ver pas ik in het plaatje.  Maar mijn lichaam is verslaafd aan sporten en fysiek bezig zijn. Ik voel me dan ook echt lamlendig als ik langere tijd niet kan sporten. Dan word ik zowel in mn hoofd als in mn lijf heel onrustig. Dus voor mij gaat het niet op?

Groetjes Suzan

 

Hoi Suzan,

Dank voor je reactie.

Wat grappig is dat ik ook 1.75 en 60 kg ben. :-).

Maar begrijp ik goed dat je wel dezelfde klachten heb?

Wat ik weet van Ayurveda is dat het bodytype en dus wat bij jou lichaam past iets anders is als onze inclinaties (e.g. wat jij "verslaafd zijn aan" noemt.)

Die twee kunnen dus allebei voor jou gelden.

Daar dan je weg in vinden kan dan uitkomst bieden. Genoeg sporten om aan de drive van sporten gehoor te geven en niet zoveel dat je er ziek van word.

?

Wie weet.

Ik ben ook maar zoekende.

Het is half 7 en ik ben me aan het klaar maken om voor het eerst weer naar mijn werk te gaan in het Hospice na mijn 5 dagen op de bank. Er zijn verschillende etages in het Hospice en vanwege corona maatregelen mogen wij niet met de lift. Dus ik moet trappen lopen. Normaal is het geen probleem, tenzij er meerdere crisisjes zijn en we veel en snel op en neer moeten lopen en dan kan het zijn dat ik weer over mijn grens heenga.

Een beetje spannend. Rustig aan maar.

Fijne dag gewenst.

 

 

 

Hoi,

Nee, ik heb juist niet dezelfde klachten.Ik sport graag en voel me daar goed bij! Ik voel me juist hangerig en vervelend als ik niet sporten kan.

Ik reageerde omdat ik qua "type" wel in jou profiel pas,maar niet de daarbij behorende klachten heb. Dat dat dus niet standaard op gaat?

Werkse en ook een fijne dag!

@Suzan.

Ja, het is natuurlijk niet zo dat ieder lang slank persoon hetzelfde is en reageert. Het kan een dispositie zijn.

Net als bijv mensen met overgewicht meer kans hebben om o.a. hart en vaat ziekten te krijgen, wil niet zeggen dat ieder persoon met overgewicht dat ook heeft.

Volgens ayurveda hebben lange slanke mensen oftewel het type/dosha Vatta  vele andere kenmerken.

Maar dat is een andere discussie.

Mijn nieuwsgierigheid is of veel mensen met de klachten van inspannings intolerantie lang en dun zijn.

Dat niet alle slanke mensen inspannings intolerant zijn spreekt voor zich

 

Fijne dag.

 

@Anna

Ik denk persoonlijk dat dat een idee is waar je weinig mee kunt. Want die zullen er ongetwijfeld zijn. Evenals lange, dikkere mensen, kleine slanke mensen en kleine dikke mensen.......Als je er maar naar zoekt, zal je altijd mensen vinden die in jou profiel passen, hoe dat er ook uit ziet.

Iemand al een oplossing? Bij mij werkt hydrocortison. Maaaaar ik moet er niet mee stoppen want dan ben ik terug bij!

Hopelijk is voor dit alles een oplossing gr peter

Misschien een vorm van spierafbraak ?

Alweer een ouder topic maar wil het graag nieuw leven inblazen. Ik ben zelf 53 en van nature altijd iets te zwaar geweest, van kinds af aan. Eigenlijk mijn hele leven wel aan sport gedaan, waarbij de duursporten/conditionele sporten altijd wel moeilijk waren voor mij. Dus hardlopen, fietsen, dat soort dingen, kon ik niet goed, met name doordat ik zwaar was dacht ik(en vond het daarom ook niet erg leuk om te doen toen). Ben rond mijn 20e begonnen met krachttraining, wat later bodybuilding werd(zonder anabolen). Bijbehorende gezonde leefstijl ontwikkeld(gezond eten, geen alcohol, rust nemen etc). Vanaf mijn 30e erbij gaan kickboksen en de krachttraining er altijd bij blijven doen voor de basis. Vanaf mijn 40e ongeveer werd ik wat verveeld van alleen maar de sportschool en  stopte met het kickboksen. Ik ben toen gaan hardlopen en later mountainbiken, wat ik geweldig vond. Ik fietste zo 150 km in de week, elk jaargetijde(2 a 3keer per week). In de winter hardlopen(zeg maar joggen, 8a9km/uur, 30 a 45 min max). Sinds een jaar of 5 kreeg ik allerlei klachten na het fietsen; ijskoude voeten/tenen, echt pijnlijk, na de tijd is mijn voorvoet en tenen spierwit. Geen oorzaak voor te vinden, onderzocht op doorbloeding etc, is prima. Reynaud syndroom wordt het op gegooid. Alles geprobeerd, andere schoenen, andere pedalen, andere fietsen, elektrisch verwarmde zolen(echt waar). Kreeg ook steeds meer andere lichamelijk ongemakken tijdens en na fietsen; zadelpijn, rugpijn, nekpijn, dus ook steeds minder plezier in het fietsen en conditie werd ook minder. Ik zei weleens gekscherend dat het lijkt alsof ik allergisch ben geworden voor mijn fiets, alsof mijn lichaam hem afstoot. Uiteindelijk zelfs een elektrische mountainbike aangeschaft, waardoor ik in het begin weer mijn plezier terugkreeg en het eerste jaar redelijk pijnloos(nog wel altijd die voeten). Helaas sinds een jaar ongeveer is ook het elektrisch mountainbiken een martelgang geworden. Een rondje van 1,5 uur met minimale inspanning, heb ik dagenlang last van. Hoge hartslag, rugpijn, algehele malaise gevoel, vooral enkele uren tot dagen na de tijd. Tijdens de inspanning zelf gaat het wel ok. Al van alles laten onderzoeken de afgelopen jaren, uitgebreide sportmedische onderzoek, bloed onderzoeken, cardiogram, bloeddruk, alles is altijd goed. Nu merk ik dat zelfs bij het uitlaten van de hond, kortademig word als ik ook maar iets een heuvel op loop of wat sneller wandel. Daarom ben ik nu weer begonnen met joggen, heel rustig opbouwen met programma van start to run van Evy(echt heeeeel erg rustig). Eerste weken ging heerlijk, merkte dat mijn conditie al iets beter werd. En nu ben ik helaas na elke training weer helemaal van de leg. Druk op de borst, hoge hartslag, algeheel gevoel van malaise. En dan vooral pas na 1 a 2 uur na de training, tijdens het lopen gaat het prima. Sportschool doe ik nog steeds, als een soort van onderhoud, 2 a 3 keer per week niet te gek zwaar, full body, 2 oefeningen per spiergroep, uurtje per keer(licht zweten, meer niet). Daarnaast wandel ik dagelijks zo'n 10 km met de hond(2x per dag), dat doe ik al een jaar of 4. Ga binnenkort weer een uitgebreid sportmedisch onderzoek laten doen maar verwacht er wederom niet veel van. Ben inmiddels een vaste klant van de huisarts met deze vage klachten, vooral omdat er hart en vaatziekten in de familie zitten ben ik er wel alert op. Toch is er dus steeds niks lichamelijks aan de hand (zeggen ze) Voel me echt een hypochonder soms maar maak me wel zorgen. Het is een glijdende schaal; van lekker 150 km/week mountainbiken naar moeizaam 30km met elektrische fiets, wandelen wat niet eens meer op lage hartslag lukt(tijdens wandelen met de hond is de hartslag gemiddeld tussen de 115 en 150). Paar minuten joggen op tempo 8km/ uur resulteert in hartslag van 170.(zelfs iets boven mijn max dus) .

Wat is er de afgelopen jaren onderzocht/gedaan:

-Inspanningsastma geconstateerd, heb ik een inhaler voor gekregen, gebruik ik altijd voor het sporten

-Bloed meermaals onderzocht op alles; suiker, cholesterol, ijzer, alles altijd prima(wel een tijdje licht verhoogde leverwaarden gehad, al jaren weer normaal) B12 onderzocht, ook goed.

-Doorbloeding in benen en voeten doorgemeten, prima

-Longonderzoeken(heb 11 jaar geleden met long- en borstvliesontsteking 2 weken in ziekenhuis gelegen, oorzaak onbekend virus)

-Meerdere cardiogrammen, altijd prima

-Langdurige hartslag monitoring, prima

-Bloeddruk is altijd uitstekend

-Ademhalingsoefeningen(had lichte chronische hyperventilatie, ademde verkeerd)

Ik lijk gezond als een vis maar bij de minste of geringste inspanning reageert mijn lichaam alsof ik een marathon heb gelopen. Soms zelfs duizelig, pijn op de borst, concentratieproblemen, onrustig gevoel. Allergisch voor sport/inspanning lijkt het wel.. Als ik terug ga in de tijd heb ik altijd wel periodes gekend van plotse extreme vermoeidheid, van kinds af aan. Alsof er even iets "opvlamt" waardoor mijn lichaam moeilijk doet. En dan na een paar dagen of weken ging het wel weer. Op mijn 16e heb ik "iets" gehad wat leek op pfeiffer. Hoge bloedbezinking, extreem moe en zweten bij lichte inspanning, mijn krantenwijk kon ik bv niet eens meer lopen. Bleek geen pfeiffer maar wat het wel is geweest is nooit bekend geworden, wel een of ander virus werd gezegd. Ook toen zo'n druk op de borst gehad dat ik dacht dat ik een hartaanval had.. En dus 11 jaar geleden ineens heel erg ziek geworden, begon als soort griep en eindigde in 2 weken ziekenhuis met borstvliesontsteking. Daar heb ik zeker een jaar nodig gehad om weer redelijk op conditie te komen. Daar ook de inspanningsastma waarschijnlijk aan overgehouden. Verder zijn mijn longen weer helemaal hersteld. Oorzaak was waarschijnlijk een virus, welke is nooit bekend geworden, longarts stond voor een raadsel. In die periode deed ik ook aan hardlopen en schaatsen, was in prima conditie toen. Ben verder nooit ziek, griep en andere ziektes slaan mij eigenlijk altijd over(behalve toen dus). Met mijn weerstand lijkt niets aan de hand.

 

 

Beste Dirk99,

ik volg! Bijna hetzelfde traject..... sportartsen/specialisten/metingen.

 

Wat is je status Dirk en waar heb je het meeste baad bij?

Dag allemaal,

Heel herkenbaar allemaal. En wat triest eigenlijk dat niemand een een antwoord hier op heeft. Misschien heb ik het antwoord. Na jaren lang met deze vraagstukken gelopen te hebben en na jaren lang zelf onderzoek en lichaamsbewustzijn ben ik uiteindelijk op het onderwerp trauma gestuit en dan met name jeugdtrauma. Jeugdtrauma kan voor een slecht functionerend zenuwstelsel zorgen. Parasympatisch versus sympathisch zenuwstelsel. Bij jeugdtrauma kan het zijn dat men altijd in de dorsale staat leeft en niet meer kan herstellen en niet meer kan leven vanuit de ventrale staat. Dit resulteert in een smal tolerantie venster van de hartslag. (Hartcoherentie) Oplossing zit in het herstel van het zenuwstelsel. Dit is een hele lange weg. Sporten heeft een tegengestelde werking en brengt je juist in de dorsale staat. Dus het parasympatische deel wordt niet meer aangesproken. En dit is juist wat we nodig hebben na het sporten. Naarmate we ouder worden wordt dit fenomeen steeds sterker. Mocht je interesse hebben en herken je jezelf in trauma, dan raad ik je Jan Bommerez aan. Hij heeft veel podcasts over dit onderwerp. Ook heeft hij een training om je te helpen bij het loslaten van vastgezet trauma. Het is een lang proces en tegengesteld van wat we altijd doen en gedaan hebben. Namelijk sporten is toch gezond....Voor sommige mensen is sporten helemaal niet gezond. Kijk eens naar https://jeugdtrauma.com of verdiep je in de polyvagaal theorie van Stephan Porges. Voor mij was het een moeilijk proces om te accepteren dat sporten niet gezond voor mij is. Ik richt me nu volledig op zachte bewegingen zoals yoga en wandelen en doe veel oefeningen om trauma los te laten. En het heeft me al heel veel gebracht.

Warme groet,
Moppie

"Sporten heeft een tegengestelde werking en brengt je juist in de dorsale staat. Dus het parasympatische deel wordt niet meer aangesproken. En dit is juist wat we nodig hebben na het sporten"

Hallo Moppie
Bedankt voor je uitleg, heel interessant.
Kan je meer uitleg geven aub over hoe sporten iemand in een dorsale staat kan brengen?
Kan je delen waar je deze informatie vandaan hebt?
Top! Dat zou mij enorm helpen met bepaalde puzzelstukjes over dit onderwerp!
Warme groet terug
Moniek

Voor symptoombestrijding om na sporten sneller te herstellen gebruik ik CBD raw 10% (± 5 druppels) en 2x 400 gr PEA.
Even afhankelijk van hoe heftig de klachten zijn 1-3x per dag. Dit heeft voor mij een sterk verlichtende werking.

ps Moppie...vandaar ook dat (bij mij iig) 'bewust verbonden adem' helpt bij herstel..;-)