De afgelopen paar jaar ben ik intensief met sport bezig. Gemiddeld 8-10uur per week. Fietsen, hardlopen en fitness. Voor ongeveer 80% is dat fietsen. O.a. halve marathons op hoog tempo en lange tourtochten/afstandsritten (racefiets) van >300km.
Ruim 2 weken geleden heb ik bij mij rectaal bloedverlies geconstateerd wat tot heden nog steeds het geval is. Dit is begonnen door obstipatie. 11 dagen geleden ben ik hiervoor naar de huisarts geweest en neem macrogol en electrolyten (13,7g) 1 zakje per dag. Sindsdien geen obstipatie meer, maar nog wel bloedverlies.
10 dagen geleden kwam ik tot te ontdekking dat ik bijna niet meer normaal kan wandelen. Vaak na 5-10min. Krijg ik last van (vooral) mijn bovenbenen. Het lijkt wel of er iemand tegenaan schopt. Een soort kramp gevoel. In rust (liggen of zitten) voel ik mijn spieren ook af en toe trekken.
3 dagen geleden ben ik hiervoor ook naar dezelfde huisarts geweest. Diezelfde dag bloed laten prikken op BSE en CK. Alleen de CK waarde was fors verhoogd. Sinds gister kreeg diclofenacnatrium teva 50mg (3x daags, 1week, ontstekingsremmer + pijnstiller) voorgeschreven. De huisarts vermoed dat er sprake is geirriteerde spieren.
Dit vind ik vreemd, mijn spieren zijn nergens opgezwollen, rood of doen ook geen pijn als je erop drukt. Maargoed ik ben het toch maar gaan innemen.
Ik heb het vermoeden dat het rectaal bloed verlies en de forse fysieke achteruitgang een verband met elkaar hebben.
Mijn theorie is als volgt. Een mineralen tekort zoals magnesium, calcium en kalium kunnen dezelfde spierklachten geven. Aan mijn ontlasting kun je zien dat het voedsel niet goed verteerd is. Dit kan duiden dat mineralen niet goed worden
opgenomen in de darmen waardoor deze spierklachten veroorzaakt worden. Het zou kunnen dat een darmaandoening deze klachten veroorzaakt. Vandaag heb ik dit bij de assistente gemeld en is dit intern overlegd. Helaas kreeg ik toch de mededeling dat ik nog een week moet wachten en kijken hoe het dan gaat. Volgende week moet ik nogmaals bloedprikken op CK. Ik had hier liever ook een bloedtest aan toegevoegd zien worden die een mineralen tekort aangeeft. Dit vond men niet nodig. Ook was verder overleg niet mogelijk. "Dit is hoe het is, hier moet u het mee doen". Was het antwoord.
Ik maak me nogal zorgen over de situatie en denk dat diclofenacnatrium de oorzaak van het probleem niet aanpakt maar alleen de symptomen bestrijdt. Zijn mijn zorgen terecht of moet ik blind op de huisart vertrouwen?
Aan mijn voeding kan het bijna niet liggen deze is uitgelanceerd. Dit houdt o.a. ook in 400-500gr. verse groenten en 3-4 stuks fruit per dag.
Oja. ik ben 35jr.
Grtz