Ik ben een jaar geleden begonnen met hardlopen om meer energie te krijgen en om een beetje af te vallen, naast dat ik ongeveer 10 km naar school moet fietsen. Als ik klaar ben met hardlopen of die 10 km heb gefietst, voel ik me erg uitgeput nog depressiever dan dat ik al ben. Dit gevoel heb ik de hele dag,  in het weekend lig ik plat van de vermoeidheid en kom ik echt niet uit bed. Ik neem al elke ochtend een koude douche in de hoop dat ik er wakker van word. Ik ben in een jaar niks afgevallen want mijn gewicht schommelt heel erg.

Ik weet echt niet wat er met me aan de hand is en ik vind dit heel erg eng. Wat moet ik nu doen? Ik durf niks tegen mijn psycholoog of huisarts te zeggen.

Waarom durf je er niets over te zeggen?  As je er niet over spreekt, kunnen ze je ook niet helpen...

Als je al een stuk fietst - is dat 2x5 of 2x10 km? - kan hardlopen erbij misschien net teveel zijn en waarschijnlijk heb je ook gym op school. Je zou kunnen kijken voor wat rustigers als zwemmen, wandelen, yoga of dansen.

Verder is je voedingspatroon belangrijk. Het beste zorgen voor ongeraffineerde producten, zoals bruine rijst - je moeder vragen. Bij elk eetmoment zorgen voor complexe koolhydraten, voldoende eiwitten, gezonde vetten en voldoende vezels bij elk eetmoment zorgt voor een stabiele bloedsuikerspiegel en een verzadigd gevoel en het kan helpen om het juiste gewicht te bereiken. Daarnaast kan je nog tekorten aan bepaalde stoffen hebben; vitaminen, mineralen, vetzuren, aminozuren. Denk aan stoffen als magnesium, zink, vitamine B C en D en omega 3. In mijn puberteit had ik ook weinig energie en altijd pijn in mijn benen, waarschijnlijk door het vele snoepen wat ik deed en tekorten aan magnesium en ander stoffen.

Als je al bij de psycholoog loopt lijkt me dat je toch al niet zo lekker in je velletje zit. Goed zorgen voor je lichaam kan dan schelen. Wel over praten met je huisarts en psycholoog, zodat ze met je kunnen meedenken.