Ik den k niet dat het een nasleep is van de eerste uitbraak. Dat zou vreemd zijn zijn. Het zou dus een herhaalde uitbraak kunnen zijn, maar dat kan ik zo natuurlijk ook niet beoordelen.
Je zou nog even 2 dagen kunnen wachten en kijken of er blaasjes ontstaan. Als de klachten aanhouden of erger worden of er komen blaasjes, start dan meteen de kuur.

Ja het werd mij wel verteld dat een eerste uitbraak echt lang kan duren. Nu zag het er volgens de gynaecoloog en de dokter goed
Uit, dus dat werd verstaan onder " het is weg " maar ik ben hier niet helemaal zeker van aangezien ze bij mij tijdens de uitbraak ook geen zichtbare blaasjes hebben ontdekt. Uit de soa test kwam het toen wel naar voren maar het zou kunnen dat er een enkel blaasje inwendig heeft gezeten en dat zie je dan niet. Dus ik weet ook niet of wachten op blaasjes wel zin heeft want misschien krijg ik die niet eens en ik weet dus ook niet eens hoe ze eruit zouden moeten zien bij mezelf...

Hmmm ik vind dit lastig! Ik kijk het nog wel even aan.

Als dat zo is, moet je de kuur gewoon starten.

Alle verhalen hierboven gelezen en ja het klinkt heel bekend in de oren. Heb mijn HG 5 jaar geleden op mijn 30e opgelopen na veilige sex te hebben gehad met een vriendin. Hiervoor heb ik een beperkt aantal sexuele relaties gehad.

Klachten begonnen 5 dagen erna, hevige zenuwpijn in de liesstreek met als gevolg blaasjes en de rest. Meteen naar de dokter, maar hij kon geen diagnose maken, vond het zelfs niet nodig om een kweek te nemen. Enkel viraal middel gekregen gezien mijn onstoken klieren. Na verschillende dokters te hebben bezocht was er toch 1 die een kweek heeft genomen en jackpot. Maar volgens de dokters is het no big deal.

In die tussentijd geen relatie meer gehad, geen idee hoe ik het moet vertellen/overbrengen. Ik voel me "vuil" op een bepaalde manier die jullie wel begrijpen. Ik schaam mij er echt over.

We zijn 5 jaar verder, er zijn zeer hevige aanvallen geweest in het begin. Je leert er mee leven. Maar elke dag opnieuw sta ik op met paranoïde gedachten dat elke jeukje of steekje in mijn schaamstreek een aanval is.

Het gaat zo ver dat een gewone vrouw aanspreken of op date gaan niet meer lukt. Die gedachten komen naar boven. Ik kan me heel moeilijk openstellen.

Vaak heb ik de negatieve gedachten hoe het verder moet. Ik lees jullie verhalen, en inderdaad ik ben niet de enige die er zo over denkt en door het leven gaat.

Poeh, wat zijn er een hoop berichten bijgekomen. Jouw verhaal anoniem op 27 maart, supervervelend, en je zal het inderdaad nooit weten waar de herpes bij jullie vandaan komt 🙁 beter vinden ze er in de toekomst wat op.
Anoniem1981, herpes kan iedereen overkomen, er zijn genoeg verhalen net als de jouwe, mensen die altijd netjes en voorzichtig zijn geweest en tóch dit virus oplopen. Ik hoop dat je een manier kunt vinden om je schaamte achter je te laten, want het is niet nodig, en je hebt er vooral jezelf mee.
Het is voor mijzelf nu een jaar geleden dat ik ben gediagnosticeerd met herpes, en inmiddels kan ik er goed mee om gaan. Was eerst ook wat paranoïde voor herpes aanvallen, maar zorg nu gewoon goed voor mezelf en probeer attent te zijn op shredding (kietelende, tintelende gevoel dat je hebt voor een uitbraak), meer kán ik namelijk niet doen.
Anoniem van 28 februari, ik had precies wat jij had, kon het niet voor me houden. Ik heb het aan meer dan veertig personen persoonlijk verteld. Ik denk dat ik vooral hoopte dat iemand een keer zou antwoorden: ‘’hee, ik heb ook genitale herpes!’’ of ‘’hee, ik ken iemand die ook herpes heeft!’’. Maar dat gebeurde niet. Door de Tinder-jongen ben ik afgewezen vanwege mijn herpes, hoewel hij aangaf dat hij me een ‘’geweldig mens’’ vond en ‘’het zou anders zijn als ik 35 was ofzo, dan zou het minder uitmaken’’… Ok. En bedankt. Hij vertelde me dat al tijdens de tweede afspraak, maar het duurde uiteindelijk drie maanden voordat we het ‘’echt’’ uitmaakten, die drie maanden waren een continue aan/uit zoenen, heel veel gedoe, niet aan te raden, direct wegrennen als iemand zegt geen relatie met je te willen hebben vanwege herpes. Het kostte me een half jaar om erover heen te komen. Ik ontmoette in dat half jaar wel een andere jongen, en zoals ik mijn etiquette maar heb vastgesteld gaf ik na de eerste zoen aan dat ik herpes had. En zucht.. Eindelijk, na al die mensen die ik het verteld heb.. Gaf deze aan ook genitale herpes te hebben. Ik ben hem gewoon random door een datingapp tegengekomen, en het advies wat ik dan ook geef, ook al is het moeilijk, ga gewoon erop uit, daten, vertel het mensen gewoon dat je herpes hebt, en já, je kunt een negatieve reactie krijgen, zorg er dan voor dat je goed kunt uitleggen wat herpes precies is en hoe het werkt, want, even weer refererend naar de anoniem met het lange verhaal van 27 maart, op herpes wordt niet getest tijdens een soa test. Dus als ze blij verkondigen dat zíj wel soa vrij zijn… Tja, ze zijn vrij van de soa’s waarop ze getest zijn in ieder geval… Maar herpes…
Anoniem van 20 maart, daten met iemand die ook herpes heeft geeft inderdaad minder spanning en het is heerlijk dat je niet vanwege het virus afgewezen kan worden.
Ik heb nu een half jaar een relatie met deze jongen, en in dat half jaar hebben we beide twee keer een kleine uitbraak gehad (niet meer dan vijf blaasjes). Beide uitbraken kwamen (waarschijnlijk) door een minder effectief immuunsysteem (weinig slaap, festival etc). Nu al een aantal maanden niets, heb goede moed dat dat zo blijft.
Heb trouwens ook kort op Postive Singles gezeten, maar toendertijd zaten er vooral veel Amerikanen en echt nul Nederlanders op.
Dan sluit ik af met het advies van een man die herpes kreeg in de jaren tachtig: ‘’Vertel het en sommigen zullen daar niet mee om kunnen gaan, maar de meesten wel. Ik ben eigenlijk nooit afgewezen, omdat ik herpes had. Maar je moet wel goed naar je eigen lichaam luisteren, want je kunt voelen wanneer je een herpesaanval krijgt, dan moet je even geen seksueel contact hebben, maar zoenen, strelen en zo kan allemaal wel.’’
En excuus voor het lange verhaal 🙂

Beste anoniem, ik ben 18 en heb hetzelfde meegemaakt. Me leven is er in korte tijd helemaal aan kapot gegaan. Hoe ga je er nu mee om

Ik kreeg vorige week te horen dat ik HG heb. Ik was volkomen overdonderd en onwetend. Mijn eerste SOA ooit en ik ben een vrouw van middelbare leeftijd. Waar moet ik op letten bij het seks hebben wanneer ik niet besmettelijk ben? Moet een condoom dan ook of vrijen mensen die het HG virus dragen maar op dat moment niet besmettelijk zijn ook zonder condoom? Ik hoor graag al jullie ervaringen want ik kan nog alles hierover leren.

Ik ben sinds drie weken erachter gekomen dat ik het virus heb... geen idee van wie of hoe, want heb geen seksuele contacten meer gehad ( single) . De schok was vrij groot voor mij en zeker omdat het zo taboe is. En als je erover nadenkt ... het is niet zo dat je er van dood gaat. Oke het is een virus en extra oplettendheid is belangrijk. Maar ik ben geen slecht mens nu omdat ik het heb. Ik kan nog een perfect normaal leven leiden en probeer zo goed mogelijk voor mezelf te zorgen. Ik ben op zoek naar allerlei hulpmiddelen die men weerstand kunnen aansterken. Gebruik van lysinne lijkt te werken bij mij!

En denk eraan: het is een virus maar het is niet wie jij bent!

Hoi ik ben sven. Ik heb dus het zelfde probleem als iedereen hier, ben ook besmet met het herpes virus 🙁 . Ik heb een relatie gehad met iemand die dus ook herpes had en die heeft mij ook niks verteld daar over, en zelfs toen ik er mee besmet was bleef ze volhouden dat ik het niet van haar had. Maar maar had voor ik iets met haar deed en kreeg al een tijdje geen gemeenschap gehad. En hoorde achteraf dus ook van iemand anders dat hij ook klachten had na iets met haar gehad te hebben. omdat ik de klachten bij mij er anders vond zien dan de foto's op google. (Dat ziet er gewoon veel erger uit) en ik dus ook altijd telaat bij ggd terecht kon, wist ik dus ook pas dat het dus echt wel herpes is na dat ik me  toen nieuwe vriendin had leren kennen en ook sex mee had gehad. Uiteraard niet toen ik last had van die klachten. Maar dat was dus wel echt een hele vervelende genante situatie dat ik haar moest gaan vertellen dat ik dat had. Gelukkig rende ze niet meteen  weg en zei ze "we hebben het nu toch al gedaan dus we zien wel of ik het ook krijg" maar ja een paar maanden was het dus zo ver en had ze het dus ook en ik voel me daar nu nog zo kut over dat ze dat door mij heeft. Al heb ik het zelf ook maar cadeau gekregen en er niet om gevraagd. Maar nu 7.5 jaar later zijn we dus uit elkaar en denk je natuurlijk van hoe ga ik dit in hemels naam aanpakken als ik weer een leuke meid tegen kom. Hoewel het natuurlijk heel veel voorkomt loopt niemand er mee te koop en blijft het een genant iets om te moeten vertellen. Al vraag ik me af: stel ik zou zo af en toe last hebben van een koortslip wat het zelfde is alleen dan op een minder genante plek, zou je dat dan ook moeten gaan vertellen. En op de een of andere manier zal dat misschien minder afschrikken. Ik heb een periode best vaak aanvallen gehad en heb toen best lang zelitrex voor geschreven gekregen en dit elke dag geslikt. Dat ging dan lang goed en soms kwam het er dan evengoed doorheen. Maar gaat nu al tijdje heel goed en als ik het opvoel komen begin ik gelijk een kuur van 10 dagen. En het verdwijnd dan ook vrij snel. Dus ik geloof idd wel dat het met de tijd minder vaak terug komt. Maar het idee dat ik mijn exvriendin nu met het zelfde probleem als ik zelf heb heb opgezadeld geeft me echt een kut gevoel. En idd een datesite waar mensen opstaan die dus last hebben van herpes zou zo gek nog niet zijn want dan is dat vervelede onderwerp niet een probleem. Grtz van een lot genoot

positivesingles.com

Bij herpes speelt vaak een verminderde weerstand en stress. Je kan het eens proberen met lysine te slikken, curatief en liever ook preventief, al dan niet in combinatie met Cats Claw. Ook vitamine C en ook zink kunnen schelen in de klachten. Dan is vitamine B belangrijk voor je zenuwstelsel.

Jep bij mij is het ook zo ver. Ik kwam er gister achter en na een heleboel onderzoek op het internet en voornamelijk dit forum wist ik eigenlijk al zeker dat het herpes was waar ik mee te maken had. Ik schrok me echt helemaal kapot en werd vrij verdrietig van jullie verhalen. Vandaag naar de dokter geweest en die bevestigde het. Nu gelijk aan de kuur, zinkzalf en lysine. Beter maar alles proberen wat er te proberen valt. Ik moet zeggen dat het ook wel geholpen heeft jullie verhalen te lezen. Het relativeert de boel ook weer een beetje. Mijn dokter begon zelfs over New York waar het schijnbaar echt een epidemie is. Zijn reactie was gelukkig erg geruststellend. Het scheelt ook dat de pijn en jeuk nu weer dragelijk is. Plassen was echt een hel gister. Oh mochten jullie trouwens behoefte hebben aan een inspirerend verhaal. Kijk deze TED talk even: STIs aren't a consequence. They're inevitable. | Ella Dawson | TEDxConnecticutCollege 

Grote verschil met velen van jullie is wel dat ik niet voorzichtig ben geweest, waardoor ik me wel echt dom en vies voel. Maar als ik jullie verhalen zo hoor is veilige seks ook geen garantie. Oftewel het is sowieso kut... In ieder geval fijn dat dit forum bestaat.

Hallo allemaal!

 

Vorig jaar heb ik herpes genitalis opgelopen en tot de dag van vandaag zit ik er nog mee. Ik zit nog steeds in de relatie waarbij ik het kreeg en ik neem het hem ook niet kwalijk. Ik kreeg het doordat bij hem het virus op zijn lip actief was (koortslip) terwijl er geen symptomen waren. Wij hebben toen seksueel contact gehad en ik heb het op mijn geslachtsdeel gekregen. We hadden nooit kunnen weten dat het virus actief was op dat moment en dat gaf me wel een rustiger gevoel omdat ik het gewoon niet had kunnen voorkomen (normaal gesproken hadden we geen seks en zoenden we niet wanneer hij koortslipsymptomen had) De eerste uitbraak was verschrikkelijk, in het weekend naar de dokter en direct een conclusie dat het herpes was. Een kweekje afnemen was niet eens nodig want het was overduidelijk. Ik kreeg direct een kuur mee en na 2,5 week was het weg. Nu, na een jaar L-Lysine 500mg slikken, heb ik tot nu toe nog geen tweede uitbraak gehad. Nu ben ik op dit moment nog gelukkig in mijn relatie maar volgend jaar ga ik studeren (ik ben 17) in een andere stad en ben ik toch bang dat het niet meer werkt. Wanneer ik een nieuwe relatie zou beginnen zou ik wel voordat ik seks zou hebben vertellen dat ik HG heb, maar als ik er zo over na denk ben ik bang voor de afwijzing. Natuurlijk ga ik er nu nog niet van uit dat het uit gaat, maar ergens ben ik toch bang. Ik vond het fijn om te lezen dat er meer mensen zijn die met dit verschrikkelijle virus rondlopen. Zoals er al wordt gezegd, je gaat er niet dood aan, maar het heeft voor mij zo'n impact op mijn zelfvertrouwen gehad, vooral omdat ik nog zo jong ben.

 

Hebben jullie je zelfvertrouwen terug kunnen krijgen?

Hoi allemaal,

Ik heb het dus ook, nu een paar maanden al en ik schaam me dood voor alles en iedereen. Weet niet van wie ik het heb maar heb wel zo een vermoeden... ben dom geweest en heb het niet veilig gedaan en een paar dagen later kreeg ik blaasjes rondom mijn vagina en kon ik niet meer lopen, plassen, zitten en slapen van de pijn , ik dacht gelijk aan een soa maar had hier weinig verstand van dus ben gelijk naar de huisarts gegaan en hij zag het gelijk. Herpes. Ik heb het hele internet afgelezen en besefte toen hoe erg het was. Een maand of twee waren de klachten helemaal weg, stond er niet eens meer bij stil en ik leerde een jongen kennen, heb seks met heb gehad en na een tijdje kwamen de klachten weer terug. Was zo bang dat hij het ook zou hebben of er achter zou komen dus ik heb het ondanks dat ik het heeel moeilijk vond gelijk aan hem verteld, maar heb sinds dien niks meer van hem gehoord en ook niet de kans gekregen om er goed met hem over te praten. Ik snap ook dat hij geen contact meer met me wilt maar alsnog voel ik me gewoon Focktop. Heb het gevoel dat ik nooit meer een normaal leven kan hebben en ieder moment weer een nieuwe aanval kan krijgen.. ik weet hoe mensen op het woord 'herpes' zullen reageren en voel me hier elke seconde weer kut over. Wat moet ik doen ? En hoe ga ik ooit weer een normale relatie kunnen hebben ?? Helppp

ik denk dat het het beste is om iemand te vinden die het ook al heeft, maar ja waar haal je die vandaan. Toen ik er net mee besmet was had ik achter elkaar van die uitbraken en heb denk ik wel 1.5 jaar lang elke dag antiviraal middel geslikt daarna is het ook lang goed gegaan zonder en had ik misschien 2 a 3x per jaar last van. Ik neem nu lysine, tarwegras en zink tabletjes gaat vooralsnog goed maar als gestrest ben of beetje grieperig of zo komt het gewoon. In mijn laatste relatie heeft mijn ex het ook van mij opgelopen en me gelukkig niet kwalijk genomen maar ik wil het eigenlijk niet nog eens op me geweten hebben. Dus zit met het zelfde probleem als zo vele. Heb ook al eens op positive singles gekeken maar daar staan er ook echt veel op met hiv en hoewel hg niet heel fijn is is het natuurlijk lang niet zo'n probleem als hiv.