Hi Meis,

Vorig week zat ik in de positie van 'je vriend'. Ik vertelde aan iemand waar ik heel goed mee klikte dat ik genitale herpes had. Hij vond het heel moeilijk want we vonden elkaar heel leuk. Na een paar dagen besloot hij het toch af te kappen. Hij zou continu piekeren of hij het zou krijgen of niet. Hem kwijtraken deed mij heel veel pijn.

Ik vind vooral dat herpes een enorme stigma draagt. Verder vind ik het no big deal. Dat klinkt gek maar dat is echt de stigma die het gek maakt. Ik heb soms een koortslip op mijn vagina. That's it. Het duurde een jaar om dat te kunnen relativeren wel.

Maar ook na deze afwijzing merk ik; ik ben er helemaal niet anders door.

Ik loop momenteel ook met een jongen en merk dat hij verder wil, ik ben alleen zo ontzettend bang dat ik hem 'besmet'. Ik ben ontzettend ziek geweest van mijn eerste uitbraak, heb toen 2 weken geen symptomen gehad en nu is het alweer terug. Ik ben vrij jong en zou het verschrikkelijk vinden als ik iemand (die nog jonger is) hetzelfde laat meemaken als ik. Er is natuurlijk ook een kans dat ik hem niet besmet, maar ik weet niet of ik me daar (nu al) overheen kan zetten. Soms denk ik misschien kan ik het maar beter helemaal afkappen omdat ik hem gewoon echt niet wil besmetten.

@Gillianne: Heel vervelend dat die jongen ervoor weg is gelopen. In ieder geval heel goed van je dat je het voor jezelf zo accepteert. Als die jongen hier zo van weg loopt is het, het misschien ook niet waard?

Ik ben er sinds kort achter gekomen dat ik herpes heb ik heb het opgelopen van mijn ex vriend. En ik voel me zo verschrikkelijk nu en onzeker alsof ik nooit meer normaal met iemand naar bed zou kunnen gaan ik heb er ook veel moeite mee met de pijn die ik moet ondergaan bij mijn aanval ik heb echt nog nooit zo'n pijn gevoeld en kan alleen maar huilen en hopen dat het zo snel mogelijk over gaat. ook ben ik bang om weer een nieuwe aanval te krijgen en om überhaupt weer iemand te ontmoeten en om iemand in vertrouwen te nemen om te vertellen wat ik heb. Ik weet niet maar ik voel me er gewoon best wel eenzaam in. Ik lees dat best veel mensen het hebben maar toch voel je je er alleen in.

Liefs

Hoi

Ik heb hg en heb een leuke jongen leren kennen en heb dat gelijk verteld en hij zei ook van daar komen we samen wel in uit ik helemaal op gelucht want zit er heel erg mee ik heb t van men exman over gekregen hij zelf wist niet dat ie herpes had vond ie echt heel erg maja t is er nu eenmaal

Krijg ik vandaag een telefoontje van die kei leuke jongen en zegt van ik moet aan mijn kinderen denken dus ik zeg zo van hoezo wat bedoel je dan mijn ex vrouw wil niet dat ik met iemand in aan raaking komt die  herpes heeft wat moet ik hier nu mee ik heb t eerlijk verteld en we hebben gemeenschap gehad snap t echt niet

Gr anoniempje

Hallo iedereen. Ik ben er sinds vandaag achter gekomen dat ik genitale herpes heb. Ik heb medicijnen gehad en verzachtende zalf. Ondanks dat ik ook nog paracetamol en ibuprofen slik doet het heel erg pijn. Ik heb het waarschijnlijk gekregen door een losse scharrel, die ik nu overigens ook niet meer spreek. Ik voel me eigen heel erg rot en ik weet niet wat ik moet doen. Ik ben alleenstaande moeder en ik ben zelfs bang om mijn dochter een kus te geven (zij is 4 jaar) ik weet dat ik haar niet ermee besmet, maar ik voel me zo rot. Niemand weet dit van mij, en dat wil ik ook zo houden. Hoe leven jullie hiermee? Ik voel me zo raar.

Kristina

Hi Kristina, ik voel helemaal met je mee. Ik heb het nu ongeveer 5 maanden en het voelt als de langste maanden van mijn leven. Ik kreeg het van een nieuwe relatie, tenminste ik dacht dat het die kant op ging. We waren op SOA's getest en dat was allemaal ok. Maar hij had mij niet verteld dat hij last van koortslip had en met een beetje baardgroei is een lichte uitbraak moeilijk te zien. Ik was altijd best voorzichtig maar nh niet voorzichtig genoeg. De uitbraak was gruwelijk en ik had geen idee wat het was, was ik maar eerder naar de huisarts gegaan. Uiteindelijk zit ik nu voor een half jaar op anti-virale middelen mijn weerstand is namelijk slecht en dan blijft dat rotvirus hangen. Ik verweet mijn inmiddels ex niet zoveel, maar het kwam toch tussen ons in te staan. Hij ontkende en wees mij aan als de besmetter...ookal weerlegde onze beide huisartsen dat. Ik besloot voor mijzelf te kiezen. Het is heel eenzaam en de schaamte is enorm. Ik worstel ook met de vraag hoe ga je ooit nog een relatie aan of hoe en wanneer vertel je dat aan degene? Ik begin nu langszaam te aanvaarden dat het gewoon over is mijn seksleven al helemaal. De schaamte is enorm en met veel pijn en moeite heb ik 1 goede vriendin op de hoogte gebracht, dat was een hele opluchting. Ik zou je aanraden om toch ook iemand in vertrouwen te nemen, dit virus geeft zoveel stress en met al die stress blijft het ook niet weg. Ik heb ook kinderen die zijn wat ouder, maar ik ben ook als de dood dat het virus via handdoeken wordt verspreid. Dus ik was en was ... ik wens ons heel veel sterkte voor ons allemaal! Het leven ziet er inderdaad vanaf nu heel anders uit, maar niet hopeloos!

Mijn vriend heeft sinds maandag ontdekt dat hij hg heeft. Dit was een enorme shock voor hem omdat zijn gezondheid zo belangrijk is. Nu heeft hij schrik om me te zoenen of wat dan ook. Voor hem is zijn leven naar de knoppen. Voor mij blijft hij de man van mijn leven. Maar hoe moeten we nu verder met ons sexleven. En dat hij terug vreugde vind.

Hi hi. Als je naar de cijfers kijkt, hebben heel veel mensen last van genitale herpes. Toch wordt er maar weinig over gepraat, en ken je waarschijnlijk even weinig mensen die er last van hebben. Daarom dacht ik aan een community waar we openlijk kunnen praten over onze frustraties, ervaringen kunnen delen, vragen kwijt kunnen en misschien mekaar zelfs eens ontmoeten:
https://genitale-herpes.wixsite.com/hsv-community
Ook voor de singles onder ons die geen nieuwe mensen willen besmetten, kan dit wel eens een interessante plaats zijn.

Hoi allemaal!

Weet iemand of er nog een site bestaat waar je lotgenoten kunt ontmoeten? Bovenstaande site werkt namelijk niet meer. Ik heb 3 maanden geleden de diagnose gekregen en de eerste uitbraak was een hel! Ik heb 3 weken in bed gelegen. Nu 3 maanden later heb ik weer een uitbraak maar gelukkig heb ik er weinig last van.

 

ik weet alleen niet hoe het met mijn datingleven verder moet. Ik durf het niet aan iemand te vertellen en ben bang om de ander te besmetten. Ik zou hier graag met iemand over willen praten dus mocht iemand een site of emailadres hebben om met lotgenoten af te spreken, let me know!

 

xx

Er is wel een gesloten Facebook groep. Maar om je daar bij aan te sluiten moet je een doktersverklaring overleggen, een kopie van je ID-bewijs....e.d.

Er staat ergens een e-mailadres waar je die gegevens kunt mailen.