@Eddy fijn om te lezen dat je zo positief en ondersteunend bent voor anderen.

Ik zou wel een correctie aan willen brengen in hetgeen wat je zegt. Je zegt dat namelijk dat Lieke niet iedere maand een uitbraak zal hebben. Helaas is dit bij iedereen anders. Er zijn namelijk ook vrouwen die wel elke maand een uitbraak hebben tijdens of na hun menstruatie. Dit lokt namelijk een uitbraak uit. Ik hoop uiteraard voor Lieke dat dit bij haar niet het geval zal zijn… Ik spreek uit ervaring.

Bloem. Welke type heb jij? Hoe lang heb je dat al? En waarom slik je niet dagelijks antivirale of heb je dat al geprobeerd?

Hoi, ook ik ben vrees ik getroffen door het herpes virus. Altijd blij geweest dat ik geen koortslip had en altijd voorzichtig geweest bij mensen met bijv. koortslip.
Ik ben al jaren monogaam met dezelfde partner en sinds kort is de relatie 'open'.
We hebben beide al met diverse mensen sex gehad en ook deels onbeschermd. Stom natuurlijk, weten we zelf ook. En ik moet nu letterlijk op de blaren zitten. Ik dacht eerst een plekje te hebben door mijn wax behandeling, maar het werd een vochtblaasje, en inmiddels heb ik er 4 zitten. Maandag heb ik een afspraak bij de huisarts.
Maar ik herken zelf in deze kwaal alles van een herpes infectie en baal daar zo van!
Vooral omdat ik het via mijn eigen partner kan hebben opgelopen (omdat hij het via een ander kan hebben gekregen) of van mijn eigen scharrels. Ik heb met 2 verschillende mannen sex gehad en ook nog met 1 andere gezoend waarbij hij me ook heeft gevingerd. Ontdek nu nog maar wie het was. En wie weet wist diegene het zelf niet eens, was hij alleen drager...
Ik hoop dat de uitbraak snel over is. Wat een ellende!

Hoi allemaal,

Nou om even met de deur in huis te vallen.. vandaag te horen gekregen dat ik herpes heb. Wtf.. het moet nog steeds landen.. ik moet zeggen dat ik het nu zo erg vind omdat ik zo ondraaglijk veel pijn heb.. het begon met klachten van een blaasontsteking, waar ik bekend mee ben dus had zelf op mijn werk mijn urine controleert en ja hoor, positief. Dus aan een kuur begonnen. Maar man, mijn onderkant werd steeds pijnlijker en meer opgezwollen en alles was onwijs dik. Ik begreep er niks van. En het plassen!!! Niet te doen.. schreeuwend en huilend zat ik op de wc. Ik begreep er niks van, dit herkende ik namelijk niet van een blaasontsteking. Tot dat ik eens goed ging kijken en blaasjes zag en de pijn gewoon niet te doen was. Toen wist het voor mezelf al zeker. Dit is herpes. Maar hoe? Totdat vandaag de klachten gewoon niet meer te handelen waren, het werd tijd voor de doksterspost want dit hou ik geen dag meer vol. Mijn hele dag is afhankelijk van pijn en ongemakken. Maar inderdaad wat ik al dacht.. herpes. En dat betekenen 2 dingen voor mij; het is voor altijd en er is niks wat de pijn direct kan verlichten of me normaal kan laten plassen. Het is wachten en wachten en wachten.. ik kan alleen maar huilen want ik ben moe. Geïrriteerd en de pijn zo zat. Ik lees veel verhalen op internet en dat geeft me een fijn gevoel dat ik niet alleen ben maar ik besef het nog steeds niet. Gaan mensen nu anders naar me kijken? Ik ben zo wanhopig op dit moment. Sorry voor het lange verhaal maar wilde het graag van me afschrijven.

Hi,

Mijn vriend heeft herpes, ikzelf niet(denk ik)!
Hij kreeg het ongeveer 2 jaar geleden n halfjaartje voordat ik hem leerde kennen.
Na ongeveer een halfjaar heeft die het me met heel veel moeite verteld, hij was heel erg onzeker geworden erdoor.
Het komt nog steeds regelmatig terug ook. In het begin schrok ik ervan en was ik bang dat hij me zou besmetten.
We zijn nu 1,5 jaar samen en ik heb tot nu toe nergens last van gehad. Hij is erg voorzichtig wanneer hij een uitbraak heeft. Wast goed zijn handen, draagt pleisters en we hebben geen seks wanneer hij een uitbraak heeft. Als hij geen uitbraak heeft hebben we gewoon seks zonder condoom. Ik hou ontzettend veel van mijn vriend en dat hij dit kwaaltje heeft, maakt voor mij NIKS uit.
Het zou zeker vervelend zijn als hij me besmet maar als dat gebeurt was hij het helemaal waard. Zorg er dus gewoon voor dat je een vriend/vriendinnetje vindt die inderdaad stapelgek op je is. Dan hoef je je nergens druk over te maken😊 je gaat er niet dood aan en iemand anders zal er ook niet dood van gaan. En weetje volgens mij heeft half NL het 🫠

Ik heb ook blaasjes en laat mij overmorgen testen. Het is lastig en ik voel mij er slecht over omdat het slechts een keer seks was en dan heb je het heel je leven. Als ik wist dat het zou gebeuren zou ik het niet hebben gedaan.. Precies dit maakt het lastig om dit dan bewust te verzwijgen voor anderen. Het ironische is dat ik een paar blaasjes nu en dan zelf niet heel erg vind. Anderen waarschijnlijk ook niet. Het is voor mij meer dat ik bang ben voor de reactie van anderen wat het zo moeilijk maakt en wat ik verwacht dat het bij anderen voor een groot deel ook is waarom zij er negatief naar kunnen kijken. Het is toch een soort taboe en die taboe doorprikken begint bij jezelf door er zelf niet negatief naar te kijken. Zoals "X" ook schrijft, het is niet iets dodelijks en vooral de eerste keer vervelend door het zieke gevoel. Ik denk dat ik mijzelf goed in de gaten hou en bij een one-night stand het iig met condoom doe. Als ik iemand heel leuk vind wil ik mij onthouden van seks en het zo vroeg mogelijk zeggen. Dan laat ik de timing aan haar wanneer zij zich er comfortabel voelt en slik ik evt antivirale om het minder besmettelijk te maken (volgens een onderzoek dat ik las 50% minder besmettelijk).

Ik leef met je mee. Ben sinds sept 2023 ook besmet met het virus. Nu weer lichte klachten. Wat een hel! Hoe moet dat met een nieuwe relatie? Heb even een gevoel dat mijn leven voorbij is. Zo oneerlijk! Diegene van wie ik het zou moeten hebben heeft niets verteld. En eerlijk gezegd ben ik ook niet van plan om toekomstige ze partners in te lichten…… Kan wel janken….