Hoi allen, ik heb ik 2012/2013 (weet het niet eens meer zo goed), herpes genitalen opgelopen. Ik ben 24 jaar en niemand weet dat ik het heb. Het lijkt, hoe ouder ik word, hoe moeilijker ik het vind. Na de eerste uitbraak, heb ik er nooit meer eentje gehad, al zo'n 7 jaar dus niet. Althans, misschien in mijn vagina wel terwijl ik het niet door heb (????), in ieder geval niet dat ik het heb gemerkt of gevoeld bij mijn schaamlippen ofzo.

 

Ik denk er vaak over na of ik ooit een vaste relatie krijg.. Heb in die 7 jaar wel eens gesext met anderen en altijd met condoom. Niemand is besmet gelukkig maar heb het ook nooit verteld. Ik voel me gewoon niet prettig en ben er nog steeds heel onzeker over. Soms wil ik er graag over praten maar durf het niet eens een goede vriendin te vertellen. Ik schaam mij.

hebben jullie een relatie gehad terwijl jullie herpes hebben? Ik wil het ook gewoon niet zeggen maar wil dan dus ook echt niet zonder condoom sexen als ik ooit een relatie krijg. Zit erg in de knoop hiermee.

ik heb dit jaar ook weer een soa test gedaan, omdat ik mezelf gek had gemaakt dat je ook andere soa's kunt hebben zonder dat je het door hebt. Mijn laatste test was toen ik erachter kwam dat ik herpes had, erg slecht. Ik had gelukkig niets, ik was soa vrij (want herpes kan je alleen testen bij een uitbraak). Ik kreeg veel steun van de mevrouw van de soa kliniek. Ik moest best erg huilen omdat ik na 7 jaar nog steeds verdriet heb en dat ik het niemand durf te vertellen, een grote schaamte heb ik. Het gevoel dat ik nooit een man ga kunnen behouden en een gezin starten omdat ik herpes heb.

sorry eigenlijk wil ik mijn ei gewoon kwijt. Hebben jullie een relatie met herpes? Hoe gaat het? Weet je partner het? Schrikken jullie mensen af? Weet je wanneer je een uitbraak hebt? (Ik weet het dus niet)..

groetjes, 123

Heel vervelend dat je er zo me rond loopt.

het beste is om het meteen te vertellen( voor dat je met iemand besluit te gaan slapen)  , meestal word er begrip getoond , zo kom je er samen wel uit.

mijn partner moest het ook even verwerken maar dat duurde niet langer dan een dag.

een uitbraak voel je meestal opkomen , je herkent op een gegeven moment wel de voorteken.

als ik zelf een uitbraak heb lassen we een pauze in.

 

hoop dat je er uitkomt !

 

 

Ook ik heb genitale herpes (HSV1). De reden dat ik dit er bij zet, is dat HSV1 een koortslip variant is. Die kan je dus ook doorgeven aan je genitaliën. Dat weten veel mensen niet. Het stigma Herpes is wat mij betreft dan ook overtrokken. Je ziet de laatste jaren steeds meer Herpes gen ontstaan door HSV1. Resume, tegenwoordig kan (bijna) iedereen je gen. herpes geven indien er orale handelingen aan de daad worden toegevoegd.

Het is wel netjes om bij een vaste partner aan te geven dat je het hebt. Echter bij 'flexibele' partners zou ik dat niet 1-2-3 aan de grote klok hangen. Als je voorbehoedsmiddellen gebruikt dan is de kans op besmetting aanzienlijk klein.

Overal waar je leest over herpes gen. Dat je alleen besmettelijk bent net voor en net tijdens een uitbraak... nu was ik met een beginnende relatie bezig en moest dus ook vertellen dat ik besmet ben.. maar niet actief want ik krijg virus remmers voor langere tijd... nu heeft die partner dus nagezocht en hij hoort van de ggd en kliniek dat herpes dus ten alle tijden besmettelijk is.. nu.. dat je buiten de ‘actieve ‘ je altijd besmet gevaar geeft en dat er altijd risico is dat je het doorgeeft zonder blaasjes door gewoon slijmvlies of vaginaal vocht etc.. bloed is ten alle tijden besmet ook tijdens niet actief van virus, minder maar nog steeds aanwezig..zelfs met condoom in de niet actieve periode is er kans op besmetting, oraal helemaal.. de virus pillen reduceren niet het aanwezige virus maar verkleinen de kans dat het uitbreekt.... dus toe ik dit hoorde schrok ik heel erg.. want dat betekend dat je een wandelende virus bom ben terwijl je zelf nergens last van het....?? Dat betekent dat je toch nooit meer een partner kan vinden want die besmet je geheid?.,, ik vind het heel zwaar omdat er mannen rond rond lopen die dit bewust doorgeven bij vrouwen zoals ook bij mij gebeurd is.... je verpest iemands leven gewoon.. want vrije sex zal er nooit meer zijn en die herpes blijft het hele leven opkomen....

hoe gaan jullie daar mee om? Ik heb het idee dat ik het klooster beter in kan gaan......

Helaas kan ik mijzelf lotgenoot noemen... Ik ben momenteel ook in een beginnende relatie en heb het nog niet verteld. We hebben seks, meestal veilig, maar soms ook heel even zonder condoom. Hij merkt dat ik daar heel zenuwachtig van wordt, maar denkt dat dat komt omdat ik niet zwanger wil worden.

Voor mij heeft het erg geholpen om met de informatielijn van soa aids Nederland te bellen.veeder praat ik er soms met een paar vriendinnen over. Maar de stress die dit kutvirus geeft is nooit weg. Elke dag is het onderdeel van mijn gedachten, vervloek ik het moment dat het in mijn lichaam kwam en ben ik bang voor de toekomst.

Hey,

ja hier ook hetzelfde. 2 jaar geleden besmet en omdat ik gestopt ben met de pil ook weer aanvallen gehad met menstruatie. Maar 1 blaasje, maar toch. Het is vooral mentaal heel zwaar. Mijn vorige “partner” heb ik het in de begin fase verteld en dat was ook gelijk de laatste keer dat ik m zag. Zal mezelf altijd afvragen of het de afkeer voor de Soa is, of ..... Denk dat ik het wel weet.

Maarja:
- Het is dus altijd overdraag baar, ook als je zelf niet besmettelijk bent.
- Mijn ex heeft het me gegeven, maar heeft zelf nooit een uitbraak gehad. (Niet 100% maar bijna zeker zijn we wel).
- Mijn ex gaat dit niet met toekomstige partners bespreken, hij heeft zelf nergens last van en gaat geen slapende honden wakker maken.
- heel veel mensen zijn besmet maar weten dit niet, die geven het allemaal door aan mensen zoals ons... en wij zijn de gene die ons hele leven paniek hebben en bang zijn voor afwijzing van toekomstige partners.

ik heb alle websites afgestruind en kan niet inschatten hoeveel procent van de bevolking überhaupt met het virus down under loopt... en bij hoeveel procent komt deze tot een uitbraak?
En hoe groot is de groep die zich zorgen maakt over verdere verspreiding..? VS hoe groot is de groep die doet alsof zijn neus bloedt en het geheimpje mee zijn / haar graf in neemt. En in hoeverre heeft dit dan effect op verdere verspreiding in de samenleving? Dadelijk is dit nihil? Mijn dokter adviseerde me mijn mond dicht te houden, en met uitbraak geen seks / gesprek aan gaan. Vreemd advies toch? Of toch niet?

Stel, op 30 personen seks kan je het virus aan 5 mensen geven waar het bij 1 iemand tot uiting komt.... dat zou waardevolle informatie zijn.... maar op niks gebaseerd natuurlijk. Ik zou deze info graag krijgen!

ik weet alleen dat mijn ex er geen moment van wakker ligt, en dat ik er slapeloze nachten van heb. En iemand kwijt ben die ik leuk vond.

PS vaccin voor herpes zou over 10 jaar gereed moeten zijn.

X

^{Ohh nee over 10 jaar pas ??? grote onbegrip hiervoor en veel verdriet ik kan me helemaal vi den in het verhaal van “Ellendig” en denk zelfs dat ik een Psycholoog in moet schakelen...... Krijg hier veel depressies door..... Tips zijn welkom}

Ik heb dit al jaren en ben nu zelfs naar psycholoog gegaan want ik trek het niet meer, ik heb zovaak een uitbraak of blaasontsteking dat ik nooit een normaal sexleven of relatie zou kunnen hebben

hier hetzelfde verhaal...ook angst , schuldgevoel.schaamte,"vies voelen", nooit meer een relatie durven aangaan, moet ik het vertellen of niet, paranoia bij elk pukkeltje ( zal het herpes zijn)...kortom, ik geloof dat we allemaal hetzelfde voelen. Ik geloof dat er geen goede oplossing is helaas. 🙁

Hallo!

Ik ben 18 jaar oud (female) en heb een relatie met iemand die een koortslip had. Helaas is zijn Herpes type 1 overgezet naar mijn genitaliën, waardoor ik nu Herpes Genitalis heb sinds vorige week. Hij voelt zich enorm schuldig, en was al enorm opgelucht dat ik niet ben weggelopen sinds de symptomen zijn beginnen komen. Momenteel doet alles beneden erg veel pijn. Het is begonnen met overmatig veel afscheiding en jeuk en daarna de blaasjes. Plassen doet pijn, bewegen doet pijn, zitten doet pijn,... Kortom, alles doet pijn momenteel.

Ik schat de relatie wel sterk in, maar inderdaad, mocht het ooit uitgaan, heb ik schrik dat ik niet aan een partner zal kunnen geraken door die herpes. Het idee dat de ziekte levenslang is, maakt mij ook wel bang. Ik ben sowieso niet erg sterk qua weerstand, dus hervallingen lijken mij vanzelfsprekend. De kans dat mijn vriend de genitale vorm dus ook krijgt is reëel. Hij ziet het zelf niet als een 'als' kwestie, maar als een 'wanneer' kwestie. Daarnaast bestaat de kans natuurlijk ook nog dat ikzelf de labiale vorm ook nog krijg, want hij zit met koortsblaasjes.

De situatie is echt gewoon supervervelend. Het is mijn eerste relatie, ben een van de braafste meisjes van mijn leeftijd en ben meestal voorzichtig bij alles wat ik doe. Niet dus. 1 momentje heeft dus de rest van mijn leven beïnvloed, hoera :/

Het is vooral het emotionele aspect dat mij raakt.

Nou vandaag de diagnose gekregen Genitale Herpes! en waarschijnlijk van de koortslip van mijn man. We waren op een onstuimige nacht toch niet voorzichtig genoeg denk ik.

ik heb best gehuild, voel duidelijk het stigma : 'schaam je voor je onvoorzichtigheid'. Het voelt bijna alsof ik nu minder waard ben of zo.

En ook baal ik enorm dat ik dus mijn hele leven mee blijf zitten. Dat vind ik echt het naarst, bij chlamidia krijg je medicatie en is het voorbij. En bij herpes blijft het bij je 🙁

Mijn man doet er heel rustig over, ach ja, het is nu eenmaal zo. Dat is maar goed ook, anders was het vast een grote paniekaanval geweest hier thuis.

ik zit inderdaad ook met het mentale aspect, fysieke last heb ik bijna niet. Het verloop is ook helemaal niet bij iedereen hetzelfde: sommige zitten elke maand met een uitbraak en andere 1 keer per jaar of 1 keer per 3 jaar. Er valt geen pijl op te trekken, behalve dat je gezond leeft en stress vermijdt. nu ben ik een stresskip dus dit zit me niet lekker.

ik wilde even van me af praten, ik durf het eigenlijk aan niemand te vertellen, bang om 'eigen schuld dikke bult' te horen te krijgen.

Voor degene die nog een opsteker willen lezen:

https://elladawson.com/herpes/

 

 

 

Hi allemaal,

Geen idee of dit topic nog wordt gelezen, aangezien het oorspronkelijke bericht al een tijdje geleden is geplaatst door 123.

Ik voel toch de behoefte om hier op te reageren. Vooral omdat ik herken hoe druk je jou maakt om genitale herpes en hoe overbodig dit in mijn ogen is. Ik wil graag uitleggen waarom ik dat vind.

Ik ben zelf een man van 32 jaar en ik heb herpes opgelopen van mijn vorige vriendin. Op het moment van de eerste uitbraak had ik geen idee wat er gebeurde. Het voelde als een blaasontsteking, totdat ik bultjes op mijn eikel kreeg. De diagnose was snel gesteld door de GGD; al had ik zelf ook wel kunnen invullen wat er aan de hand was. Mijn toenmalige vriendin was heel meelevend etc. Totdat 1 á 1,5 jaar later bleek dat die tr*t zelf herpes had, dit wist en dit nooit aan me verteld heeft.

Ik voelde me op dat moment erg onzeker over deze soa em daar bovenop kwam een 'erg naar' (understatement) gevoel richting haar. Toch ben ik toen nog een tijdje bij haar gebleven; deels omdat ik bang was dat ik als 'herpes-leijer' niet meer aan een andere vriendin zou komen. Ik maakte mezelf bang en gek.

Uiteindelijk heb ik mijn toenmalige vriendin gepromoveerd naar ex-vriendin. In die tijd (we zijn zo'n drie jaar samen geweest) heb ik nooit een serieuze vervolg-uitbraak gehad. Wel eens een blaasje of het gevoel dat er iets aan komt (beetje zeurderig gevoel tijdens plassen), maar niks vergelijkbaars met de eerste uitbraak. Toch voelde het beschamend om deze soa te hebben.

Wat voor mij veel goedmaakt was het lezen van onderzoeken waaruit blijkt hóé 'normaal' het hebben van genitale herpes (HSV-1 of HSV-2) eigenlijk is. Een significant deel van de bevolking loopt hier mee rond; een groot deel weet dit niet omdat zij nooit (waarneembare) klachten hebben gehad.

Nadat mijn ex en ik uit elkaar zijn gegaan, ben ik dé vrouw van mijn leven tegengekomen. Na de eerste date wist ik dat het erg goed klikte en ik hoopte haar nog vaak te gaan zien. Maar ja... dat betekent ook dat een specifiek onderwerp ooit eens moet worden aangekaart. Want het niet aan haar vertellen, was geen optie. En ik zou het haar 100% zeker gaan vertellen voordat we ooit seks zouden hebben. In tegenstelling tot mijn ex, gunde ik haar de kans om zelf te beslissen hoe ze met dit risico om wil gaan (of niet). Ik zag als een berg op tegen dit gesprek en tijdens een filmavondje (of 'date 6') besloot ik dat ik het ging aankaarten. Het moeilijkste was: "Ik moet iets vertellen"... daarna ging alles vanzelf.

Mijn date - inmiddels overigens mijn vrouw - vertrok geen spier toen mijn tweede zin "Ik heb herpes" eruit kwam. Want: ze kende het wel van naam, maar had eigenlijk geen idee wat het exact inhield. Dus: "Oh. Oké. En wat houdt dat precies in?" opende de deur om haar alles te vertellen wat ik weet. Ze heeft uiteraard ook zelf wat huiswerk gedaan, ook door hier met de GGD over te bellen. Op Internet lees je nou eenmaal veel horrorverhalen terwijl er ook erg veel mensen met een mild verloop zijn. Ik heb gelukkig vrijwel nooit klachtem en als ik wel klachten heb vallen de symptomen heel erg mee. We hebben uitsluitend veilige seks; iets wat we tijdens dat betreffende gesprek al hebben vastgesteld. Dat is geen 100% garantie, maar verkleint de kans natuurlijk wel significant.

We kunnen er heel normaal over praten en heel soms zitten we even in gezonde spanning wanneer ze eens een blaasontsteking heeft.

Het valt mij op dat er nog steeds een behoorlijk stigma op herpes zit. In de praktijk blijken mensen (waaronder een deel van mijn vrienden) er 0.0 van te weten en wat ze denken te weten is vaak ver van de waarheid. Ik ben van mening dat het stigma voor een deel groot wordt gehouden door 'patiënten' en het feit dat er moeilijk over gepraat wordt door veel van ons. Het is eigenlijk een cirkel.

Het beste wat je kunt doen is het 'gewoon' bespreekbaar maken en er niet een te groot ding van te maken. Het aller-ergste is iemand dit laten oplopen zonder dat diegene zelf de kans heeft om het risico ts vermijden. Als mijn ex hier open was geweest, had dit voor mij niets uitgemaakt behalve dat we 'gewoon altijd condooms hadden gebruikt. Ik veracht haar niet omdat ze herpes heeft of omdat ze het mij heeft gegeven; ik veracht haar om het feit dat ze het niet met me heeft besproken en me niet de kans heeft gegeven om 'baas over eigen penis' te zijn.

Ik wilde dit vooral delen omdat ik hoop dat mijn 'succesverhaal' wat inspiratie voor anderen kan zijn. Het zal voor sommige mensen vast een dealbreaker kunnen zijn.  Ik heb het geluk gehad dat mijn 'eerste na mijn ex' hier begrip voor had en wegliep... voordat ik haar ontmoette had ik me erop ingesteld dat mijn soa wat meer zou afschrikken. Laat een soa je geluk niet in de weg staan. Hoe iemand reageert op het nieuws dat je een soa hebt, zegt ook iets over haar/zijn persoonlijkheid. Iemand die er door dat nieuwtje direct een punt achter zet, is jouw liefde ook niet waard.

Wow bedankt voor je verhaal Wout! Geef me een gerustellend gevoel.

Geef moet zijn geeft

Wout, wat fijn en inspirerend om jouw verhaal te lezen. Dank daarvoor! Het is ontzettend bemoedigend om te horen. En inderdaad het stigma is hardnekking en het zal nog een hele tijd duren voordat het doorbroken wordt. En misschien wordt het ook wel nooit doorbroken. Er zullen altijd stigma's blijven bestaan. Is het geen herpes, dan is het wel weer wat anders.

Ik ben helaas één van die horror verhalen die veel last heeft van uitbraken en symptomen :(, hierdoor heb ik mijzelf bewust en onbewust ver van het daten gesteld. Ik kan nu na 3 jaar eindelijk weer een beetje aan daten denken, vind het doodeng. Maar ja, ik word ook 34 volgende maand en ik wil niets liever dan een man en hopelijk ook kinderen in de toekomt.

Kortom wat ik wil zeggen is; nogmaals bedankt. Jouw verhaal ga ik met mij meenemen in mijn achterhoofd als ik binnenkort weer eens op date ga 🙂

Groetjes Sterre