Als ik alle reactie bekijk lijken er verschillende oorzaken die dezelfde klachten veroorzaken.
In mijn geval lijkt het met mijn nek (vanwege eerder nektrauma) te maken te hebben. Sinds ik niet meer hang in stoelen of bijvoorbeeld TV kijk waar bij ik niet recht vooruit kijk, zijn mijn klachten (na 10 jaar) eigenlijk zo goed als verdwenen. Maar na een uutje op de racefiets, of een onverwachte beweging die ik in de nek voel is het direct weer terug.
Ik weet niet wat de relatie is met wakkerschrikken, maar ik ben blij dat het erop lijkt dat ik er wat aan kan doen.
Wat fijn eens andere ervaringen te lezen. Ik ben in mijn achterhoofd altijd bang dat ik eens niet meet wakker word maar berichten van lotgenoten geven mij kracht. Niemand kan zich voorstellen hoe erg het is. Het is bij mij 3 jaar geleden en het heeft mijn leven veranderd. Hoop op de ultieme tip!
Wat ben ik blij om dit te lezen, ook ik heb hier last van. Schrijf later graag meer, moet nu weg
Zoals ik gistermorgen al schreef, ben ik blij dat ik dit forum gevonden heb.Ook ik heb hier last van, de ene keer wat meer dan de andere keer.De laatste weken is het weer bar en boos.Heb vaak nog maar net mijn ogen dicht als het mij overvalt,ben dan ook soms het adem en hart gevoel kwijt. Wat ik wel heel erg eng vindt, en moet dan ook echt even bijkomen voor dat ik mijn ogen weer dicht doe. Ben soms ook echt bang dat ik de volgende morgen niet meer wakker wordt.Ook voor mijn partner is het vervelend en schrikken als ik weer heftig beweeg en van schrik een schreeuw geef. Maar als ik het de verhalen lees is het ongevaarlijk???? Toch is het erg vervelend en vermoeiend. Gisteravond ging het goed, heb de tv aan laten staan.Geluid op zacht en de sleeptimer ingesteld.Maar als ik zo lees is er eingelijk niks aan te doen. Toch zou ik graag gaan slapen zonder de angst dat het weer gebeurd. Dus wie heeft er wat tips voor mij
Hallo Ingez,
Voor zover ik weet is er medisch niets aan te doen. Ik heb meerdere onderzoeken gehad, en iedere keer komt het erop neer dat er lichamelijk niets aan de hand was. Dan komt de mogelijkheid van een eventueel psychisch probleem om de hoek gluren, maar dat is in mijn geval ook geen oorzaak gebleken.
Ik heb dit probleem nu al bijna 25 jaar, en ben er inmiddels wel zo aan gewend dat er geen angst meer is bij het schrikken, alleen frustratie en die zal wel nooit verdwijnen.
Als het te erg wordt (soms gaat het uren door) neem ik een slaappil. Dat doe ik ook als ik vroeg op moet staan of een belangrijke dag heb waarbij ik mij geen slapeloze nacht vooraf kan veroorloven. Mijn huisarts heeft daar geen problemen mee, ik ben in de afgelopen jaren (ik slik nu sinds een jaar of 10 wel eens een slaappil) niet gewend of verslaafd geraakt aan die medicatie en neem nog steeds dezelfde dosis als toen ik ermee begon.
Ik denk dat op basis van wat ik her en der gevonden heb over deze kwaal er wel van kan uitgaan dat sommige van ons gewoon net even iets anders geprogrammeerd zijn dan de 'gewone' mens. Een klein foutje, waardoor twee processen, inslapen en spierverslapping, omgedraaid zijn. Nergens heb ik iets gevonden over een behandeling en ook nergens heb ik gelezen over bepaalde niet-medische handelingen (meditatie, yoga, witte ruis, of wat dan ook) die het zouden kunnen verhelpen.
Eén ding helpt, en dat is verdoving. Ofwel door alcohol, een joint of een slaappil of iets dergelijks. Het is aan ieder om zelf te beslissen of en wat te nemen wat het voor hem/haar leefbaarder maakt. Slaappillen zijn voor mij dus het beste want ze werken maar kort, alleen om je in slaap te helpen, en je hebt verder geen last van bijwerkingen of schade op lange termijn.
Ik wens je veel succes met het omgaan met dit probleem. De angst gaat weg, dat is vrijwel zeker (anders moet je je maar eens goed laten onderzoeken ter bevestiging of in ieder geval eens een ECG laten maken zodat je zeker weet dat je gezond bent, dat kan helpen). De frustratie en woede zijn bij mij echter nooit weggegaan. Ik hoop voor alle anderen dat dat wel lukt.
Wat ik opmerk als ik ga slapen en voordat het gevoel er is dat mijn hartslag iets sneller is dan rustig. Ook is het lichaam niet in een juiste ontspanning, bij mij zit er een gevoel van een spanning op de borst en maag. Niet erg, maar het is niet ontspannen.
Nu lijkt het als je dan in slaapt valt dat er een zeer naar gevoel ontstaat omdat dat hart nog niet in een rustige slag gaat. Alsof het verschil te groot is ineens naar ontspanning. Dan schrik ik hevig wakker net voordat ik in slaap val. Dan gaat dat hartnatuurlijk even bonken van de schrik. Als de hartslag rustig is, ontspannen en op slaapnivo, lijk ik wel zonder dat gevoel in slaap te vallen.
Is dat herkenbaar voor jullie? Misschien eens op letten als je gaat slapen.
Laat ik mijn laatste ervaringen eens vermelden. Eerder schreef ik hier over mijn nek en wakker schrikken. Er leek een elektrische schok te gaan vanuit mijn nek naar mijn middenrif. Letten op mijn houding verhielp dat voor 95%.
Toch ervoer ik vaak nog een ander soort wakker schrikken. Niet vanuit de nek maar 'ineens'vanuit het middenrif. Als zich dat lang voordeed dan ging ik uit bed om maar even TV te kijken. Wat mij daarbij opviel is dat ik bij het opstaan altijd moest boeren, en daarna vaak op de bank in slaap viel.
Als ik nu merk dat ik weer in een wakkerschrikcyclus zit ga ik even rechtop zitten, span zo hard mogelijk mijn buikspieren tot dat ik moet boeren. Dit doe ik 1 of 2 keer en nu lig ik vrijwel nooit meer lang wakker door dit fenomeen.
De oorzaak? Ik doe aan chronische hyperventilatie en een van de symptomen is (soms) boeren en een opgeblazen gevoel. Misschien heeft dat er iets mee te maken.
Ik moest hier ook aan denken toen ik de ervaring van Tino last: spanning op borst en maag zijn hier symptomen van, al kan het natuurlijk ook gewoon spanning zijn.
Misschien klinkt het allemaal wat gezocht of onsamenhangend, maar ik schrijf alleen maar op wat voor mij al een jaar of meer helpt.
Drie triggers waardoor ik wakker schrik (net of ik stik) als ik in slaap val:
1. Spanningen in de loop van de dag. Het kan zijn dat ik deze spanning in mijn maag en borst voel of dat ik mijn nek vastzet (achter pc)
2. Wielrennen, hierdoor kan mijn nek vast komt te zitten. Heftig wielrennen (sporten) lijkt me ook een stressfactor op mijn lichaam. Zet spieren vast en veroorzaakt adreline.
3. Later naar bed als normaal. Misschien ook druk bezig die avond (bezoek)
Ik merk dat een nekmassage van mijn vriendin in sommige gevallen helpt. Het maakt mijn nek los en is ontspannend. Volgens mij helpt een ontspannende tijdspanne voor het slapen gaan ook. Dus savonds rust nemen voor het slapen gaan (helaas lukt dat niet altijd). Al met al lijkt het dat psychische of lichaamlijke stress de trigger is.
Nu terwijl ik dit type valt me oog op de uitleg van Adrenaline op Wikipedia. Zie hieronder, ik vraag me af of ook dit er mee te maken kan hebben.
Adrenaline (Latijn: ad = bij, ren = nier dus: bijnier) is een hormoon en een neurotransmitter. Het is een catecholamine die wordt geproduceerd in het bijniermerg en in sommige zenuwcellen. Adrenaline komt in grote hoeveelheden vrij bij angst en stress, maar ook bij woede, kou, hitte, pijn en fysieke arbeid. Adrenaline is schadelijk als het in te grote hoeveelheden of te langdurig vrijkomt en een adrenalineverslaving kan ernstige schade aanrichten, maar in sommige gevallen is het noodzakelijk dat de stof wordt aangemaakt omdat het de alertheid verhoogt en meer energie geeft.
Noodsituaties
Het snel vrijkomen van grote hoeveelheden adrenaline maakt deel uit van de vecht- of vluchtreactie. In geval van gevaar is dat nuttig omdat door te vechten of te vluchten er een grotere kans om te overleven ontstaat. Daarbij stijgt de bloeddruk door perifere vaatvernauwing en versnelt de hartslag waardoor er meer bloed rondgepompt kan worden. De pupillen worden groter, de ademhaling versnelt, en de handpalmen gaan zweten. De bloedtoevoer naar de darmen wordt verminderd. Ook wordt het gevoel van tijd beïnvloed: gebeurtenissen lijken trager te verlopen waardoor iemand sneller kan reageren. Bijvoorbeeld: als een hond achter een persoon aanzit gaat de persoon uit angst rennen. De persoon wil niks anders dan overleven.
Bij paniekaanvallen zonder uitwendige oorzaak is het vrijkomen van adrenaline een van de uitlokkende factoren van een aanval van hyperventilatie.
De Body Mass Index (BMI) geeft uw gezondheidsrisico weer o.b.v. uw lichaamsgewicht en lengte. Vul het in en ontvang direct per mail de uitslag met het bijbehorende gezondheidsadvies
Dit is allemaal zeer herkenbaar. Ikzelf heb het ook, hoewel niet erg vaak en altijd in periodes. Bij het indommelen schrik ik zeer hevig wakker,in paniek en heb ik het gevoel dat ik geen adem meer heb en dat mijn hart heel even heeft stil gestaan. Natuurlijk weet ik dat dat niet zo is maar het voelt wel zo aan.Als ik het eenmaal heb, komt het meestal verschillende keren na elkaar. Soms duurt het dan uren voor ik in slaap kan vallen omdat ik continu wakker schrik. Na een tijdje durf ik dan ook gewoon niet meer in slaap te vallen uit angst dat het weer zal voorvallen. Ik moet wel zeggen dat het zich bij mij vooral manifesteert in tijden van stress of bezorgdheid. Op het moment zelf besef ik dat niet, maar als ik er achteraf op terugkijk, besef ik dat ik me in die bepaalde periode zorgen maakte om iets. Dus ben ik inderdaad ook geneigd om te geloven dat het te maken heeft met spanning/ontspanning. Mijn tip is dan ook, probeer te ontspannen en te ontstressen en 's avonds voor het slapengaan iets rustigs en ontspannends te doen. Dat kan voor iedereen iets anders zijn: een boek lezen, naar muziek luisteren, sauna nemen, klein beetje sporten(wel niet vlak vòòr het slapengaan), yoga, een komische film of programma bekijken enz.....En probeer vooral niet op voorhand te denken dat je niet zal kunnen inslapen doordat je continu zal wakker schrikken, want dat maakt het alleen nog maar erger denk ik. Ontstressen, onthaasten en ontspannen is de boodschap!
Hallo,
voor mij is dit ook zeer herkenbaar, ik vind het fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die dit heeft (nou ja, fijn...) Maar wel dat ik het herken. Jullie kunnen sommige dingen zo goed verwoorden.
Het begon bij mij een aantal maanden terug, plotsling een hevige paniekaanval toen ik wakker schrok, mijn hart ging tekeer, zwetende handen, kramp in mijn buik, oppervlakkig ademhalen (als ik uitadem gaat het stoterig), en klappertanden alsof ik het heel koud heb.
Nu ben ik twee maanden geleden naar de dokter gegaan omdat ik het nu af en toe ook overdag had, een plotsling paniekmomentje dat binnen een paar seconden ook weer weg was, maar gek werd ik er wel van. De dokter was erg behulpzaam, wat ook al een geruststelling was. Hij vertelde mij dat het waarschijnlijk kwam door opgebouwde stress en onverwerkte gevoelens en emoties (wat ook wel kan kloppen). Ik kreeg van hem oxazepam om het inslapen wat te vergemakkelijken. Nu gebruik ik dit alleen als ik er echt last van heb, en dan gebruik ik alsnog maar een kwartje of halve (van de 10mg).
Ondertussen werk ik er ook aan om van de opgebouwde stress en emoties af te komen.
Maar het hevige wakker schrikken gebeurt mij nog steeds, ik heb zelf het idee dat het zich sterker manifesteert als ik in drukke periodes zit en er een knagend gevoel is; als ik bijvoorbeeld voor school een opdracht moet af hebben. Of vlak voor tentamenperiodes. Het patroon er enigszins in herkennen scheelt voor mij wel al, zo kan ik het nog ietwat rationaliseren. Hoe moeilijk dat op het moment van wakker schrikken ook is, want dan heb ik het gevoel dat "niets meer klopt". Alsof ik nog in een droom ben blijven hangen en de realiteit heel anders is.
Dat brengt mij ook op mijn tweede punt, als ik merk dat ik zo onrustig ben en ik wil dan gaan slapen, dan ga ik heel snel dromen. De gedachte waar mee ik in slaap val wordt gelijk een droom. Dus stel dat ik nadenk over inparkeren, wordt dit gelijk een droom en schrik ik vrijwel gelijk weer wakker. Heel frustrerend.
Wat voor mij goed werkt om dit alles een beetje te omzeilen moet ik nog achter komen. Ik probeer wel al ademhalingsoefeningen.
Ik hoop dat jullie ook iets aan mijn verhaal hebben net zoals ik ook wat aan jullie verhalen had!
ik heb ook een nektrauma gehad,maar ook een zware depressie en clusterhoofdpijn.het angstig wakker schieten gebeurt altijd vanuit de nek ; maar ik herinner mij ook dat ik tijdens mijn depressie dit had tijdens de dag in wakkere toestand.Misschien toch iets te maken met serotoninelevel?
Ik lijd ook al jaren aan dit probleem, sommige avonden bij het inslapen kan ik dat 10 tot 20 maal op een uur hebben, telkens als ik even weg zink in mijn slaap. Enorme schok en het lijkt of ik even dood be geweest, dit is zeer beangstigend. Zoals ik hier op het forum lees, heb ik dit probleem ook niet als ik enig alcohol heb gedronken voor het slapen gaan. Ik heb de indruk dat ik daar meer last van heb al ik 's avonds laat nog iets eet voor het slapen gaan, dat dus letterlijk op mijn maag blijft liggen. Alhoewel ik heb zelfde probleem op vliegtuig, autobus of als ik met iemand mee rijdt met de auto (soort angst?)Ook als de tv blijft op staan als ik in het bed lig heb ik daar veel meer last van, dat heb ik dus ondertussen al afgeschaft. Soms heb ik er weken geen last van, dan weer enkele dagen na mekaar. Moeilijk uit te leggen aan mensen die dit nooit ervaren. Sterkte
He,he, eindelijk veel erkenning, er zijn dus meer mensen met schokervaringen. Ik heb er dan wel, dan minder last van, maar dat hart dat stil staat, de adem die je letterlijk moet inzuigen, en mezelf er van moet overtuigen dat ik nog leef, heel naar, maar het is voor mij nu wel duidelijk dat het veel spanning en stress is (voor mij dan). Fijn (tja, klinkt raar) om te weten dat het verder niet echt kwaad kan. Hoop dat iedereen een weg vindt om hiermee om te gaan.
Ik heb echt precies hetzelfde, ook als ik benzos of alcohol neem ben ik zo weg. Heb het niet elke dag, maar zeker wel 3xper week... Word er ook gestoord van en mijn dokter zei ook stres alleen word er verder niks aan gedaan :s