Uiteraard had ik de andere pagina's nog niet gezien...
Ik had nooit gedacht dat het zoveel voorkomt. Bedankt voor alle tips.
Slaap lekker
Ik ben de beginner van deze vraag een lange tijd geleden.
Ik gebruik inmiddels medicijn Citalopram, pavor nocturnus is voor een groot deel verminderd. Vooral met grote! angst wakker worden is zo goed als voorbij.
Hoi iedereen,
Ik heb een vraag. Sinds mijn vriend en ik bij elkaar zijn, hebben we 's nachts een probleem. Ik word regelmatig wakker doordat hij 's nachts agressief is. Hij kijkt dan heel vreemd uit z'n ogen, is geagiteerd.. Ik krijg hem dan met geen mogelijkheid wakker. Af en toe is het echt heel eng. Dan slaat hij me echt, of duwt me tegen de muur. De volgende ochtend weet hij er helemaal niks meer van. Hij vindt het zelf echt heel erg en durft soms bijna niet in slaap te vallen omdat hij bang is om mij pijn te doen.
Bij eerdere vriendinnen heeft hij dit probleem nooit gehad. We hadden zelf bedacht dat het misschien de combinatie van onze slaappatronen is. Ik slaap vrij onrustig, draai veel enzo. Misschien verstoor ik zijn slaap op een verkeerd moment ofzo.. Vroeger heeft hij wel veel geslaapwandeld, maar als kind geen pavor nocturnus volgens zijn ouders.
De huisarts zei dat hij het vreemd vond, er nog nooit van gehoord had en niet dacht dat hij er iets mee kon. Maar wij zitten wel met een probleem..
Heeft iemand een idee? Denken jullie dat dit pavor nocturnus is? En wat zouden we ermee kunnen?
Bedankt!
ps. Ik weet 100% zeker dat hij me niet bewust pijn doet, dat heeft hij echt niet in zich. Hij is ook geen stressgevoelig persoon, zelfs de meest stressloze persoon die ik ken..
Dit lijkt mij een probleem voor een slaapcentrum dat gespecialiseerd is in slaapproblemen. Als de problemen echter pas sinds kort optreden, dan is het op dit moment te adviseren tijdelijk gescheiden te slapen zodat jullie beiden fris, en uitgerust en bovendien onbeschadigd aan een nieuwe dag kunnen beginnen. De klachten zouden op deze wijze over kunnen gaan als uw partner meer uitgerust is en minder zorgen, stress en spanning aan zijn hoofd heeft. Een derde optie is de problematiek eens met een psycholoog te bespreken die het onderbewuste van uw partner wellicht wat helderder kan krijgen zodat er gericht gewerkt kan worden aan onverwerkte angsten uit de jeugd. Al met al genoeg mogelijkheden dus, en eerlijk gezegd helemaal niet zo raar, vreemd of zeldzaam als de huisarts vindt.
Nachtmerries en chronische slapeloosheid (insomnie) kunnen effectief behandeld worden met zelfhulptherapie. Dit blijkt uit het proefschrift van Jaap Lancee, die 15 april 2011 aan de Universiteit Utrecht promoveert op dit onderwerp. Vanwege de lage kosten en het laagdrempelige karakter is de zelfhulpmethode voor mensen met nachtmerries of chronische slapeloosheid veelbelovend.
Onderstaande melding dat nachtmerries en chronische slapeloosheid verholpen kan worden door zelfhulptherapie, is volledig misplaatst bij het onderwerp pavor nocturnus bij volwassenen.
Pavor nocturnus heeft NIETS maar dan ook NIETS te maken met nachtmerries!!
Huisartsen hebben trouwens vaak nauwelijks weet van dit onderwerp, een slaapkliniek is een betere plek voor onderzoek en behandeling.
Bedankt!
Het probleem speelt al bijna 2 jaar.. Dus met niet goed uitgerust zijn of een korte periode van stress heeft het niet zo veel te maken. En onverwerkte angsten uit zijn jeugd.. tjah, ik denk het niet eigenlijk. Hij is gewoon een heel relaxed en niet angstig persoon. En hij heeft geen trauma's oid meegemaakt toen hij jong was. Dus hoe een psycholoog daarbij zou kunnen helpen, zie ik nog niet helemaal. Een slaapcentrum is misschien wel een goed idee. Kun je daar ook terecht zonder dat je daar ter observatie moet gaan slapen? Want het gebeurt dus echt lang niet iedere nacht.. En een maand in zo'n centrum slapen is ook niet helemaal wenselijk en realistisch.
beste partner,
Bij mij is in het slaapcentrum het probleem ook niet aan het licht gekomen, maar ik zou erg aandringen of ze het probleem serieus willen behandelen, ook als het er misschien in de eerste nacht daar niets te zien is. Volgens mij is het ook mogelijk thuis te slapen, wel met allerlei plakkers op voor een onderzoek. Gewoon je niet af laten schepen, tja en bij mij helpt het medicijn Citalopram goed om te verschijnselen te verminderen.
De Body Mass Index (BMI) geeft uw gezondheidsrisico weer o.b.v. uw lichaamsgewicht en lengte. Vul het in en ontvang direct per mail de uitslag met het bijbehorende gezondheidsadvies
O wat ben ik blij met dit topic... ik dacht werkelijk dat ik de enige in NL was met dit probleem... werkelijk NIEMAND lijkt mijn probleem te kennen.
Maar jullie wel ... ik ben ook zo iemand met nachtangst.
En het is mij werkelijk een raadsel waar het vandaan komt !!!!
Ik slaap in ... dan krijg ik na 1 uur a 1.5 uur een "aanval" waarbij ik soms keihard gil (aldus mijn vriend), de dekens van mij af sla met al mijn kracht.. wegren van mijn bed... in de badkamer eindig of soms op de trap.. met een superbonkend hart en enorm angstig.
HEEL ERG VERVELEND .. aangezien ik echt soms denk dat ik een hartaanval krijg ! Zo tekeer gaat mijn hart, het kan ook niet gezond zijn.. zo uit je slaap huppa in de mega-stress.
Ik heb iedere keer ook hetzelfde "beeld" voor ogen, erg vreemd. Ik kan mij nog vaag herinneren dat ik beslopen wordt door mensen en die willen mij aanvallen. Daar ren ik dus in paniek weg van..
geloof mij ik ben een zeer nuchter persoon en snap totaal niet waar deze angst vandaan komt ???!!!
Het is niet iedere nacht, tijdens mijn zwangerschap (HEEL RAAR???) is het 9 mnd weg geweest (hormonaal??????) terwijl ik mega ziek was tijdens mijn zwangerschap en juist veel angsten overdag had om mijn kindje te verliezen. Dus of het met angsten echt te maken heeft en stresss? ik denk het niet.. aangezien ik het ook heb in ontspanning, tijdens vakanties etc.
Ik wil heeeel graag in contact komen met mensen die dit dus ook hebben.. want mijn huisarts kijkt mij aan of ik achterlijk ben 🙁
Hoe kom ik bij zo'n slaapkliniek terecht? Welke is het beste?
Hebben de ervaringsdeskundigen hier toevallig nog andere gezondheidsklachten?
Ik heb vaak een onbegrepen hoge bloeddruk (ook als ik ontspannen bent) waar ze ook niks van snappen.....
maar ik begin nu zo langzamerhand angstig te worden om te gaan slapen, en daar baal ik heel erg van.
o ja ik ben verder gezond en 28 jaar... het is nu zo'n 2 jaar aan de gang .. zo'n 2 x per week (dus niet iedere nacht).
Vroeger als kind slaapwandelde ik veel en praatte ik vaak in mijn slaap.
Ik herken mezelf ook als geen ander in de verhalen die hier geschreven staan... Ik ben 29, heb 3 kinderen en heb al dik 10 jaar last hiervan. Als kind praatte ik blijkbaar ook in mijn slaap, maar voor zover ik weet had ik niet de erge aanvallen zoals ik ze nu heb. Ik word idd ook snachts of niet erg lang na het in slaap vallen gillend wakker, het varieert van de ene keer alleen gillend rechtop zitten met hartkloppingen tot aan beneden wakker worden of naast mijn bed liggen met pijn in mijn hoofd omdat ik tegen mijn kast aan ben gevallen en dan ook helemaal in schok ben. De ergste aanval die ik heb gehad, had me mijn leven kunnen kosten; mijn man werd wakker omdat ik tot mijn middel in het zolderraam hing en heeft me eruit getrokken... Wat zou ik hebben gedaan als hij me er niet uit had gehaald? Ik wil het niet weten eigenlijk. Het is bij mij dus ook echt een heel groot probleem, omdat ik mezelf, maar ook mijn man dus pijn doe en er zelf niks van af weet. Ik kan zoveel voorbeelden geven van wat ik al wel niet heb gedaan in die aanvallen!
Maar het ergste vind ik nog dat artsen idd niet weten wat ze er mee aan moeten , en mij al zo vaak naar huis hebben gestuurd met het advies, doe maar rustig aan , of " misschien heb je baat bij antidepressiva " .....(ik ben NIET depri )
IK ben al een poosje aan het lezen en heb nu wel gehoord dat het een verstoring is van de overgang van de 4e slaap naar de remslaap waardoor er een soort kortsluiting ontstaat in je hersenen. maar goed, wat heb ik eraan ? er moet gewoon meer aandacht voor zijn! Wat ik als laatste nog wilde weten , is het bij jullie herkenbaar dat als je iets anders dan anders hebt gedaan overdag , dat het ernstiger is? Bijvoorbeeld circus, pretpark, of zoiets dergelijks hebt bezocht? Als wij een dag met de kids weg zijn geweest roept mijn man al steevast ,ow jee dat wordt weer "oebellen" vanacht (hij heeft het een naam gegeven omdat ik een keer heel hard "oebelle oebelle oebelle" aan het roepen was).
Hoop dat iemand iets aan mijn verhaal gehad heeft
Groetjes Sabine
he sabine,
jeetje bij jou is het ook erg heftig aanwezig zeg ! Je zal idd maar enge dingen doen (zoals uit het zolderraam hangen..) tjah, je kan het gewoon niet tegenhouden he .. zeer frustrerend dat er geen artsen zijn die hier iets mee kunnen, helaas.
Bij mij is het de laatste maanden weer rustig ineens, ... dat heb ik dus wel vaker, dan komt het in perioden ineens niet meer voor en denk ik er vanaf te zijn....... en hup zomaar uit het niets komt het weer de kop opsteken. Het ligt volgens mij niet echt aan stressvolle perioden, want nu heb ik ook wel stress maar is het niet aanwezig snachts. Snap er niks van.
Op een gegeven moment heb ik gedacht dat het hormonaal zou zijn... omdat het leek dat ik het op een bepaald moment in de cyclus had (misschien handig om daar ook eens op te letten..) Of heb jij het echt altijd , iedere week wel?
Ik sla dus ook wel eens een paar weken over, heerlijk!
Wie weet komt ooit de oplossing nog...
en nee haha ik ben ook niet depri hoor ...
val jij makkelijk in slaap?
Goedenavond iedereen,
Ik ben Rob, 24 jaar en had dezelfde problemen als jullie. Ik had er al heel lang last van de eerste keer dat ik me kan herinneren was toen ik een kind van 4/5 was die bij mn ouders sliep. Het heeft altijd wel te maken gehad met iets/iemand die zich in mn huis bevindt. Toen ik 19 werd heb ik een psychiater opgezocht en dacht zelf ook dat het te verklaren was aan mn jeugd. Ik werd namelijk vroeger veel gepest en dit heeft veel invloed op me gehad. Verder ben ik ook heel introvert, waardoor het misschien mogelijk was dat ik tijdens mn slaap beter mn gevoelens kon uiten.
Ik heb toen een paar maanden een psychiater gehad, maar dit hielp niet. Bij mij was het niet zo erg als vele anderen hier. Ik schreeuwde alleen namelijk en bewoog niet. Het rare was dat mijn ouders en ook mn broertje opmerkten dat het niet mijn stem was. Ik weet niet of iemand anders hetzelfde heeft als mij. Mijn broertje heeft het een keer opgenomen en het was inderdaad heel raar, want het klonk helemaal niet als mij. Ik heb allerlei soort kalmerende medicijnen geprobeerd waaronder w**t zodat ik misschien beter kon slapen, maar niets hielp. Wat ook heel raar was, was dat ik er nooit last van had als we op vakantie gingen of als ik logeerde bij familie.
Ik geloof niet in het paranormale en daarom zocht allerlei soort andere redenen hiervoor dan het paranormale. Ik ben vorig jaar op mezelf gaan wonen en heb er sindsdien geen last meer van gehad.
Ik logeer ook soms bij mn ouders maar dit is dan voor 1/2 dagen. Ik heb er dan ook geen last van. Ik weet niet of het te wijten is aan iets paranormaals, maar als ik eerlijk ben heb ik altijd iets donkers gezien in mn kamer wanneer dit optrad. Soms herinnerde ik me er niks van maar als ik dat wel deed dan zag ik iets donkers.
Heel raar, maar gelukkig heb ik er geen last meer van.
Hoop dat jullie wat hebben aan mn ervaring.
Beste mensen,
Ik ben 27 jaar en weet helaas al jaren wat het is om nachtelijke angstaanvallen te hebben.
Je gaat niet snel naar de dokter omdat je denkt dat je niet serieus genomen word.
Voor je gevoel heeft "niemand "het behalve jij
Zelf denk ik vaak dat ik wakker word maar dan begint de aanval
Dingen zien die er niet zijn angst,voorwerpen die op je vallen.
Mensen in je slaapkamer zien staan,denken dat je parner overleden is,muren die bewegen,voorwerpen die op je vallen en allemaal in een flits van een seconde.
Ik heb zelfs 1x "gedroomd" dat ik levend onder mijn eigen huis werd begraven.
Gevolg:
uit bed vallen,gillen,schreeuwen,wegrennen,vluchten,bang om te gaan slapen,bang om je partner wat aan te doen,concentratieproblemen,altijd moe enz
Toen ging het niet meer,nacht op nacht angst.
Ik trok de gordijnen van de muur af en heb zelfs een keer op vakantie naar het balkon willen vluchten.
Dus naar de dokter.
Die zei ga maar naar de psycholoog.
Tja dat dacht ik al,ik word hier voor gek verklaard.
Ik was verdrietig maar dacht misschien is het dan toch een weggeduwd probleem uit het verleden dat ik nog moet verwerken,al wist ik niet welke.
Gelukkig zei de psycholoog na 3 sessies;Meid jij bent volkomen gezond,in jouw koppie is er niets mis,ga terug naar de ha en vraag naar een slaapcentrum
Ok,daar ging ik weer.
De huisarts gaf me gemakkelijk toestemming maar zei dat hij de psycholoog eerst wilde proberen omdat ik vele jaren geleden een lichte burn out had gehad
Daar ging ik,het slotervaartziekenhuis in amsterdam,gespecialiseerd in pavor nocturnus,dit doen weinig slaapcentra
Wat een beleving,een uur lang vragen aan mij en ook aan mijn man.
Dr hilgevoort knikte steeds als ik antwoord gaf alsof hij het zelf al jaren had en zei ;het is me duidelijk,ik ga jouw geen slaaptest laten doen,dit is zeker te weten slaapangst/pavor nocturnus.
Wat een verademing!!!!!!
Ik kreeg RIVOTRIL 0,25 mg en de klachten werden beduiden minder,maar had wel vervelende bijwerkingen maar die werden mij van tevoren verteld.
Bijv om 9 uur uit bed komen om vervolgens om kwart voor 10 op de bank in slaap te vallen en om 5 uur s middags wakker worden.
Of overdag in slaap vallen en je hoort de deurbel maar kan je niet bewegen.Het zijn dieptepunten maar je moet erdoorheen
Dat zou echt overgaan was mij verteld
Na 6 weken moest ik terugkomen
De dosis werd verhoogd naar 0,5
Wat denk je,ik slik het nu 5 maanden en heb het misschien nog 3x gehad in een lichte vlaag.
Ik slaap heerlijk en ben niet meer moe overdag
Ik ben zooooo blij.
Dr hilgevoort uit amsterdam is mijn held.
Wat ben ik hem dankbaar!!!
Ik wens jullie allemaal het beste en weet,je bent niet gek maar lijd aan een vervelende slaapafwijking
liefs mij