haha basilicum, dus jij bent de starter van dit topic, grappig dat je nog even van je laat horen 🙂

Met jou gaat het dus goed, slik je die medicatie puur voor je nachtangsten? Of ook ivm depressie e.a.?
Goh 80% verbeterd, dat is niet niks zeg !

Gelukkig gaat het bij mij de laatste tijd echt heel wat beter, maar hoe dit nou komt? Ik heb ook echt maanden gehad dat ik keer op keer heftige aanvallen had... grrrr... ik zou de oorzaak zo graag weten.

Ha Kim,

Ik ben met de citalopram begonnen als middel tegen somberheid EN nachtangst. Ik geloofde er niets van dat het zou helpen tegen de nachtelijke spoken, maar ik merk nu dat als ik een keer mijn dosis vergeet, ik onmiddelijk weer last heb. Dus de arts had toch gelijk.
Ik ben echt blij dat zoveel mensen iets hebben aan onze ervaringen en er over kunnen lezen, er is zoveel onbekendheid over. Tja, de oorzaak, ik denk toch iets neurologisch, maar waarom soms wel en soms niet? Geen idee, beetje kijken of caffeine of theine nog invloed heeft, menstruatie, stress. Dat zal wel een beetje meespelen, maar is natuurlijk niet de echte oorzaak.
Fijn dat het met jou ook beter gaat nu.
groetjes basilicum

Hallo Allemaal,
Wat fijn om te zien dat dit forum nog steeds actief is! En...had ik het maar een paar jaar eerder gevonden 🙂
Ik heb nu een jaar of 10 last van vreemde nachtelijke aanvallen. Ik herken wat anderen hier schrijven; Het zien van vreemde dingen; insecten die over de muur lopen, dingen die door de kamer zweven en figuren bij je bed. Het is een soort foutje in je hoofd.
Daarnaast gil ik de boel bij elkaar, spring geschrokken uit het bed of ga met een ruk overeind zitten en sla ik regelmatig om mij heen. Soms sla ik de bedlamp van het nachtkastje af maar soms moet ook mijn man het ontgelden. Vaak weet ik het in de ochtend niet meer wat ik heb gedaan behalve als ik mezelf wakker maak door mijn eigen geschreeuw of doordat ik het voel aan mijn hand als ik de lamp sla of als mijn man na een aanval enorm kwaad op me is. Dat is eigenlijk het grootste probleem. Hij schrikt zich helemaal rot waardoor hij enorm kwaad wordt en me het bed uit wil sturen om ergens anders te gaan slapen. Ik ben me op dat moment van geen kwaad bewust omdat ik echt nergens, hoe hard ik het me ook probeer te herinneren, in mijn hoofd kan vinden wat ik heb gedaan. Ik voel alleen mijn hart als een razende tekeer gaan en zit met een kwade echtgenoot die me uitscheldt waardoor ik me zo verdrietig voel dat ik alleen nog maar heel hard kan huilen. Ik begrijp wel dat hij zich lam schrikt maar ik kan er echt, echt niks aan doen. Vervolgens durven we allebei niet meer te gaan slapen.
Het gebeurt niet iedere nacht misschien 1 keer per week. Het gebeurt in ieder geval vaker als ik in een hotel slaap of heb gereisd. Ik moet heel regelmatig reizen voor mijn werk dus dat kan ik niet vermijden.
1 keer ben ik achterwaarts, keihard schreeuwend, uit bed gesprongen en heb daarbij mijn hand tot bloedend toe opengehaald toen ik mijn toenmalige vriend voor een gorilla aanzag. Dat zijn later best grappige verhalen voor op een feestje maar met mijn huidige man is het zeker niet grappig meer.
Nu bedacht ik me dat het misschien zou kunnen helpen als ik aan meditatie zou gaan doen. Ik zie hier niets over op het forum. Is dit iets wat iemand hier misschien heeft geprobeerd?

he mijtje,

geen idee of mediteren helpt.... ik heb t nog nooit geprobeerd...

vervelend he, die nachtangsten, helemaal als je je er ook nog eens mee bezeerd....
ik heb mijn vriend (die er in t begin ook echt kwaad om werd, aangezien hij zich ook lam schrikt) echt op t hart gedrukt dat hij NIET boos mag worden snachts, want volgens mij werkt dit averechts en worden die nachtaanvallen alleen maar erger....
Ik (en jij) doen het niet express en het gebeurd in je onderbewustzijn... dit moet hij zich echt bewust zijn. Dat het niet fijn is voor hem, snap ik hoor... tis ook mega irritant!

Gelukkig heb ik mijzelf nog nooit echt pijn gedaan, wel schreeuw ik ook en ren ik ook vaak achterwaards weg van mijn bed omdat daar weer een of ander eng figuur is die mij wilt aanvallen.. zucht.... vaak wordt ik met zwaar snelle hartslag wakker... en dan denk ik wel direct: ah, tis weer zover... ik besef het snachts wel, wat er dan gebeurd.

Ik heb al jaren last van nachtmerries en zo erg dat ik weleens schreeuwend wakker word van mezelf.
Ga gewoon met tegen naar bed omdat je bij voorbaat al bang bent, en dat is vervelend omdat je je moet kunnen denken van ik ga nu lekker naar bed en ik ga lekker liggen en mijn spieren ontspannen. Heb namelijk gedurende de dag nogal last van pijnklachten vanwege mijn artrose en daardoor verkrampen mijn spieren.
Geloof absoluut niet in het paranomale.
En wat de nachtmerries aangaan soms zijn ze zo eng dat ik echt niet meer door wil slapen omdat erna weer vaak een nieuwe optreedt en dan ga ik maar uit bed en dat werkt heel vermoeiend.
Zou graag tips willen.

Ik denk dat ik toch maar naar de dokter ga. Het lukt me nog niet om meditatie in mijn leven op dagelijkse basis te implementeren. Mijn man slaapt licht en onrustig omdat hij ieder moment verwacht dat ik hem aan val. En ik merk dat ik niet meer durf te gaan slapen omdat ik bang ben hem iets aan te doen. Een vicieuze cirkel dus.
Gisteren heb ik wel, in plaats van hem aan te vallen, hem gered! Hij viel namelijk (in mijn beleving) ergens vanaf en toen heb ik hem gegrepen! Voor hem was het natuurlijk net zo erg. Aangevallen of plotseling hardhandig vastgegrepen worden.
Ik heb het idee dat mijn dochter van 7 er ook last van heeft. Ze was voorheen regelmatig ontroostbaar en totaal van de wereld en gilt ook zomaar in haar slaap. Laatst kwam ik even bij haar kijken en ging ze met een ruk rechtop zitten met haar handen in de lucht en zei verschrikt: Dat valt daar! Ze heeft het al langer maar nu ik van mezelf weet wat het is denk ik opeens dat zij het misschien ook heeft. Weet iemand hier of het erfelijk is?

Ik weet niet of het erfelijk is.... want ik weet niet waar deze aandoening precies door veroorzaakt wordt.
Wel wet ik dat night terrors bij kinderen veel vaker voorkomt en dat het ook veel "normaler" is....
Bij volwassenen is het zeldzaam volgens mij....
Ik ben erg benieuwd wat je huisarts zegt, houd je ons op de hoogte?
Omdat ik er niet wekelijks last van heb, meestal alleen bij onregelmatige diensten of menstruatieperioden, ga ik er (nog) niet mee naar de arts. Ook omdat ik denk dat ik uiteindelijk pillen toegeschreven krijg, waar ik echt niet op zit te wachten. Dat doe ik alleen als het echt, echt niet meer gaat.

Mijn dochter van 22 maanden heeft al ruim 7 maanden vrijwel dagelijks last van deze nachtangsten. Sinds kort weet ik eindelijk wat het is en weet ik dus ook dat ik haar niet wakker moet maken.
Ik ben verder gaan informeren en kan een antwoord geven op de erfelijkheid. Wanneer een van beide ouders of iemand in de nabije familie last heeft/ of last heeft gehad van slaapwandelen of iets dergelijks is in dit geval het kind er ook erg gevoelig voor. Mijn man heeft ook geregeld dergelijke acties en slaapwandelt ook, ook hij kan zich niets herinneren van de gebeurtenissen s nachts.
Voor iemand die er buiten staat is het een erg heftige nachtelijke ervaring, maar nu bekend is dat de "aanval" na max een uur weer stopt is het beter te hanteren.
Wat ik me wel afvraag is of dergelijke aanvallen ook overdag voor kunnen komen. Mijn dochter heeft namelijk regelmatig een soort driftbuien waar ze niet meer uitkomt. Hierin bezeert ze zichzelf maar ook een ander. Soms duren deze buien bijna 1,5 uur, waarna ze even snel weer weg gaan als dat ze gekomen zijn, ook totaal zonder reden. Heeft iemand hier ervaring mee?

Dag allen, na een tijdje stilte van mijn kant weer een reactie!
Mijtje, heb je mijn berichten gelezen in deze topic? Daar staat veel in over mijn bezoek aan huisarts en vervolgens slaapkliniek, waar ik vervolgens medicijnen voorgeschreven heb gekregen door de neuroloog.
Als je naar de huisarts gaat, bereid je er dan op voor dat er helaas heel weinig bekend is over pavor nocturnus, mijn huisarts kende het niet eens en dacht aan een angststoornis (erg frustrerend, ik ben in het dagelijks leven geen angstig mens). Specialisten weten dat het iets is wat vooral bij kinderen voorkomt, waar ze normaal gesproken over heen groeien. Bij volwassenen is het vrij zeldzaam. Al ben ik er door dit forum achter gekomen dat ik niet de enige ben met deze "stoornis"! Wat opzich vrij steunend werkt, omdat ik de eerste jaren zoals velen hier niet begreep wat er gebeurt en dacht dat ik raar was.

Meike, of de driftbuien overdags te maken hebben met de pavor nocturnus weet ik niet, maar ik denk het niet. Er zijn artsen die gespecialiseerd zijn in dit fenoneem, lees anders de laatste berichten van 'JohnRia' in deze topic even na. Ik weet niet of deze kliniek zich ook op kinderen richt, maar het is de moeite waard even te bellen bijvoorbeeld.

Met mij gaat het de laatste tijd redelijk goed dacht ik, maar ik logeerde laatst bij een vriendin die me zei dat ik weer had lopen spoken. Dus zo rustig is het toch niet. Zoals jullie weten schrik je niet altijd zo erg dat je er je bed door uitrent (wat ik met regelmaat doe).

Wens iedereen sterkte! En laten we elkaar op de hoogte houden.

Fijne dag! Marjolein

Even nog eens een vraagje van de starter van dit onderwerp.
Zijn er hier mensen die pavor nocturnus hebben en die ook vaak migraine hebben? Dit vraag ik omdat ik dus beide heb, gewoon nieuwsgierheid, zou er een verband kunnen zijn? Of herkennen jullie dit niet?

Hoi Basilicum,

Ik heb ook migraine! Zou er een verband zijn..? Ik weet het ook niet.

Heeej

Ik heb geen migraine .... maar het zou mijn iets verbazen als dit bij sommige mensen wel een link legt naar pavor nocturnus.
Ik heb ook geen epilepsie .. maar er waren wel wat "golven" op mijn eeg te zien (euh juist ja) die wel eens vaker voorkomen bij jong volwassen vrouwen (aldus neuroloog). Dus het was geen epilepsie, maar wel een "soort van afwijkend patroon .. wat helemaal gezond is" ... beetje vaag dus.

Ha Kim!

Op mijn eeg waren ook die afwijkende golven te zien. Geen epilepsie (die golven zijn dan pieken) maar ronde golven. Precies hetzelfde verhaal... En ja, erg vaag!

Interessant, het heeft allemaal met de hersenen te maken, neurologie. Er komen bij mij in de familie ook diverse neurologische aandoeningen voor, ziekte van Parkinson op jonge leeftijd, MS, migraine.
Fijn dat jullie zo snel reageren.

Ik ben dan wel benieuwd of de aandoeningen die jij noemt, Basilicum, in de zelfde hoek zitten als pavor nocturnus. In mijn familie komen deze aandoeningen (gelukkig) niet voor.
Met betrekking tot de afwijkende hersengolven; de medicijnen waar we het over gehad hebben (en die ik voorgeschreven heb gekregen; Rivotril) worden tevens tegen Epilepsie en Parkinson voorgeschreven. Dus ja, dan zit je wel een beetje in de zelfde hoek... wat naar mijn idee niet betekent dat wij meer kansen hebben op Epilepsie (dit ontstaat volgens mij ook niet zomaar?) of Parkinson.

... Poeh!