Ik heb zelf jaren rondgelopen met slaapverlammings verschijnselen zonder ook maar een idee te hebben wat ik nou eigenlijk had. Natuurlijk ben ik naar een dokter gegaan met deze klachten maar na talloze onderzoeken (o.a. EEG) wist men het ook niet. Dit was toen ik 10 was en het jaar was 1968... Met de komst van internet jaaaaaren later en de daarbij gepaard gaande informatie die beschikbaar kwam was ik er al snel achter dat het iets was wat bekend was en meer mensen last van hadden. Bij ons, mensen die dit ervaren, gaat er iets mis. Op het moment dat we voelen dat we ons niet meer kunnen bewegen hadden we eigenlijk al in slaap moeten zijn (of nog in slaap moeten zijn) maar op de een of andere manier gaat er iets verkeerd waardoor we soms wakker blijven en de spierverslapping intreedt bij waakbewustzijn. Deze spierverslapping is volkomen normaal en maakt dat we niets meer kunnen bewegen (behalve onwillekeurige spieren, o.a. ogen, ademhaling, hart, etc) en zorgt er voor dat we gewoon in ons bed blijven liggen ondanks dat we dromen dat we een marathon lopen. Ik kan er wel een boek over schrijven inmiddels en misschien doe ik dat nog wel. Maar ik zal me hier beperken tot wat tips.

Voorkomen:

Vermijd stress en spanning.
Breng regelmaat in je slaapritme en probeer voldoende slaap te krijgen.
Ga zoveel mogelijk op je zij liggen.
Wees je er van bewust dat je er niks ernstigs aan overhoudt.
Probeer niet bang te zijn.

Tijdens een slaapverlamming: (en je wil er eventueel uitkomen)

Hou je ogen dicht. (doe onder geen beding je ogen open tijdens een slaapverlamming. Wat je ziet is niet de werkelijkheid, je hersenen toveren je een beeld voor wat wel op de werkelijkheid lijkt maar het is het niet. Het klopt niet. Het beeld wat je ziet tijdens een slaapverlamming is gebaseerd op een samenraapsel van herinneringen, angsten en verwachtingen.

Blijf rustig. Probeer iets te bewegen. Begin met een teen of een vinger en probeer steeds iets meer, 2 vingers, een hand, etc..

Ik lees regelmatig dat het wetenschappelijk onderzoek naar slaapverlamming nog in de kinderschoenen staat..echter lees ik dat al tientallen jaren zonder dat er maar ook maar enige vooruitgang wordt geboekt. Ik heb zelf er maar mee leren leven. Ik ben ermee geboren denk ik..

Ik heb al jaren last van, wat ik denk, is slaapverlamming.
Het is altijd als ik net in slaap ben gevallen, dan word ik wakker met het gevoel dat ik niet kan ademen. Ik ga dan een soort van hoesten om zo uit deze aanval te komen. Daarna heb ik vooral een drukkend gevoel in mijn borst. Ik drink wat thee en lees wat en dan val ik weer in slaap en krijg ik weer een aanval. Zo kan ik er 5 à 6 op een avond krijgen. Na 2 paracetamol val ik meestal rustig in slaap. De volgende dag voelt mijn bovenlichaam aan alsof er een olifant op staat.
Herkent iemand dit soort aanvallen? En weet iemand hoe je ervan af kunt komen? Het kan zijn dat ik er een aantal nachten achter elkaar last van heb en zo weer maanden geen enkele aanval krijg. Hopelijk is er iemand die mij kan helpen!

Misschien om dan eens met de klachten naar de huisarts te gaan. Die zou een slaaponderzoek kunnen laten doen.
Doe ook eens de test op:
https://www.dokter.nl/hyperventilatietest/

Heb sinds aantal jaren last van vreemd iets tijdens mijn slaap.. weet nl niet of dat valt onder slaapverlamming omdat ik niet echt situaties lees op wat ik ervaar..
Ik heb nl dat als ik probeer te slapen en nog duidelijk wakker ben ,dus de geluiden ook nog gewoon buiten hoor etc. Ik eerst erg duizelig wordt(dat is dan het teken dat dat weer gebeurd) en mezelf dan vervolgens zie kruipen door de kamer ,ik voel me als ik dat zie ook nog steeds duizelig... ik hoor dan ook nog steeds alle buitengeluiden en de tv die bv nog aan staat als ik in.slaap brn gevallen met de tv aan. Het voelt ook totaal niet als een droom maar als iets wat ik echt beleef..heel eng soms. Het gekke is dat als ik normaal probeer om in slaap te komen het best nog wel een poosje kan duren voordat ik echt in slaap val,terwijl als ik dat weer krijg en me weer duizelig voel ik letterlijk binnen een seconde me weer zie kruipen door de kamer.
Ben benieuwd of er meer mensen zijn die dit ook ervaren..

Ik heb jaren slaapverlamming gehad, het voelde alsof ik in een diepe put werd gezogen, ik kon me niet bewegen
en ook niet roepen. Vaak voelde ik het wel aankomen en dan probeerde ik als een gek mijn arm te bewegen.
Als dat lukte kwam ik weer tot mezelf.
Op een gegeven moment werd ik soms ook slapend-wakker omdat ik geen adem kon halen, mijn lichaam wilde niet bewegen terwijl mijn geest zei dat ik adem móest halen, maar het lukte dan niet.
Op het laatst in deze belevenis schrok ik dan écht wakker en pas op het allerlaatste moment kon ik ademhalen.
Het was erg beangstigend.
Met dit gegeven ging ik naar de huisarts en werd doorverwezen.
Men constateerde dat ik leed aan slaapapneu, maar niet in echt ernstige mate.
Ik kwam wel in aanmerking voor een apneu-apparaat.
Ik gebruik dit nu ongeveer 6 jaar en ik heb sindsdien nooit meer die verlammingen gehad.

Hallo allemaal,

Met veel interesse heb ik alle reacties gelezen. Onlangs mijn eerste ervaring gehad op mijn 30e. Het valt eerder onder hypnagoge hallucinatie dan slaapverlamming maar toch wil ik mijn ervaring graag delen.

Ik ben een man, nu 30 jaar. Ik heb nooit eerder last gehad van verschijnselen of ervaringen als een BDE, OBE, slaapverlamming of hypnagoge hallucinaties. Enkele keren in mijn leven heb ik lucide dromen gehad, die ik als ontzettend positief heb ervaren. Deze week heb ik echter wel last gehad van een hypnagoge hallucinatie (zelf diagnose) en ik kan de lezers vertellen, het is echt MEGA angstaanjagend. In mijn geval zag ik niks of kan ik me dit niet herinneren. Ik geloof dat het ook maar erg kort duurde, dit is wat er gebeurde: ik lag op mijn rug en ik hoorde het geluid van alarmerende klokken/rinkelende bellen, niet als achtergrondgeluid maar echt heel hard. Alleen dit was eigenlijk eng genoeg. Mijn armen schokten hevig en ik voelde een druk op mijn borst, alsof mijn hart uit m’n lichaam zou knallen. Ik heb niet het gevoel gehad dat iets of iemand op mij zat, althans dat heb ik niet zo ervaren. Nu het aller gekste.. terwijl dit ‘gaande’ was, voelde ik dat mijn penis en ballen omhoog getrokken werden. Ik kan me herinneren dat ik uit angst meerdere keren NEEE schreeuwde, of ik dit ook echt deed weet ik niet, maar het betekende wel het einde van mijn hallucinatie.
Hierna heb ik ruim 4 uur wakker gelegen door angsten. Het gevoel dat je niet alleen bent is zo ontzettend sterk. Ik probeerde echter meteen te zoeken op internet naar dit verschijnsel, ik kwam dus uit bij een hypnagoge hallucinatie, een wetenschappelijke benadering van de ervaring. Het gevoel van een andere entiteit of hoe je het ook wil noemen bleef sterk aanwezig. In mijn volwassen jaren ben ik nog nooit zo bang geweest, ik ben meerdere opgestaan om mijn appartement nog maar weer een keer te checken.. of ik echt alleen was. Elke keer als ik aan de ervaring dacht, begonnen de tranen automatisch uit mijn ogen te rollen. Deze reactie is geschreven op vrijdag, het gebeurde afgelopen maandagnacht. Tot nu toe is het (gelukkig) bij die ene keer gebleven.
Ik hoop dat zulke ervaringen breder gedeeld zullen worden.
Sterkte, mocht je dit lezen omdat je net zelf een soortgelijke ervaring hebt gehad!

Wat mij overigens opvalt bij de ervaringen van slaapverlamming is dat er vaak gesproken wordt over de spieren die nog niet ‘aan’ staan, een mechanisme dat er voor zorgt dat we niet gaan lopen als we slapen/dromen. Dat begrijp ik, maar ik lees nooit een verklaring over de hallucinaties. Naast het feit dat het lichaam dus nog niet aan staat, ben je al wel ‘wakker/bij bewustzijn’. Waarom zouden we dan zo hevig hallucineren? Ik vind het bewustzijn in deze ervaringen werkelijk fascinerend en persoonlijk sluit ik niet uit dat er meer is dan de wetenschap op dit moment kan verklaren. Afgelopen week begon ik juist aan een spirituele zelfontdekking, de wetenschap heeft mij daar gebracht (kwantumfysica en vele knappe koppen als neurologen, cardiologen en filosofen). Na slechts enkele dagen had ik bovenstaande ervaring, nooit eerder gehad. Ik stel niet dat mijn ervaring niet wetenschappelijk verklaard zou kunnen worden, ik probeer enkel open te staan voor meer en een discussie aan te zwengelen op dit forum! Ik ben benieuwd naar jullie gedachten.