Hoi allemaal,

Vannacht had ik na een tijdje weer last van een slaapverlamming...De situatie is als volgt: ik lig in bed, op mijn rechterzij, ik 'zie' mijn slaapkamer, bed, gordijnen vaag in het donker. Het is dus alsof ik wakker ben, maar ook weer niet, want ik kan mijn lichaam totaal niet bewegen. Ik voel ook een aanwezigheid achter me, links achter mijn rug. Ik zie de aanwezigheid niet maar dan ineens voel ik een soort van hand op mijn schouder die mij op mijn rug wil trekken. De kracht is heel sterk en dwingend. Ik hoor dan ook een soort van stem dat ik hier moet komen, zoiets. Ik lijk me te verzetten ertegen want ik vind het doodeng om mee te gaan in de beweging van de hand en iets te zien. Ik heb ook het gevoel van paniek en te moeten vluchten alleen mijn lichaam doet niets. Het lijkt een eeuwigheid te duren maar na een tijdje wordt ik helemaal wakker, kan me weer bewegen, alles. Ik kijk achter me, maar er is niks. Als ik dan mijn ogen dicht zou doen zou ik het weer beleven. Ik ga dan ook even uit bed.

Ik heb het ook weleens gradaties erger gehad en soort van een aanwezigheid gevoeld en gezien die me mee wil nemen, die me wil verorberen. Heel raar en eng...! Ik ben nu 34, laatste dagen lichaam moe maar heb wat dingen aan mijn hoofd, dus geest is ook niet tot rust. In mijn jongere jaren wel veel slaapverlammingen gehad, waarbij ik dus een zwarte vage gedaante waar nam...

Wie heeft ook zoiets soortgelijks meegemaakt? en tips om het te voorkomen? want ik ben gewoon bang om weer te gaan slapen, zo echt lijkt het.

Groet, Linda

hallo Linda! Ik ben een meisje van 18 jaar en ik heb regelmatig last van slaapverlamming, elke keer hoop ik dat het de laatste keer was, maar dat is het nooit. Het is enorm beangstigend. De voorlaatste keer dat ik het meegemaakt heb was de ergste. Ik zag mijn kamer, mijn omgeving, maar ik kon niet bewegen en toen ik probeerde te roepen kon ik mijn mond niet openen, er kwam ook geen geluid uit. Toen werd ik precies uit mijn bed opgetilt, en rondgedraaid. Ik heb toen vlak naast mij een soort van felle lichtverschijning gezien. Wat je zegt van een aanwezigheid echt te voelen, herken ik ook. Het is me al regelmatig overkomen dat ik een heel zwaar gewicht voel, een soort van aanwezigheid inderdaad, dat op mij komt liggen of tegen mij duwt. Het is enorm beangstigend en ik weet niet hoe ik kan voorkomen dat het opnieuw gebeurt. Ik ga binnenkort wel naar een slaapspecialist in het ziekenhuis, hopelijk kom ik daar meer te weten

Er kan een lichamelijk stuk zijn. Zoals voeding. Veel mensen eten teveel snelle suikers, wat ontregelend werkt op je bloedsuikerspiegel en daardoor je hormonen en neurotransmitters kan ontregelen. Ook kunnen tekorten aan bepaalde stoffen een rol spelen. En verder natuurlijk de balans tussen inspanning en ontspanning. Veel mensen ademen verkeerd en dan kan het zijn dat als je in bed ligt je adem het lijkt over te nemen. Dit soort dingen in elk geval onderzoeken.

Verder kan het zijn dat je hooggevoelig bent en teveel open staat voor invloeden. Dan kan het goed zijn om daar hulp bij te zoeken, bijvoorbeeld een betrouwbaar medium. Met de nadruk op betrouwbaar. Of een cursus om te leren beter bij jezelf te blijven. In elk geval proberen niet bang te worden. Vragen of die entiteit weg wil gaan. Iemand als Peter den Haring heeft een goede kijk op dit soort dingen en hij heeft ook zelfhulp cd's. Op internet erover lezen kost in elk geval niks.

anoniempje99 ik ben 26 en ervaar het de laatste jaar extreme veel. Het is echt beangstigend . Ik zie precies wat jij beschrijft . Ik probeer te schreeuwen maar niemand hoort me, heb een x recorder aan gedaan bij het slapen en ik hoorde me zelf zegen bel 112 was heel eng om terug te horen . Heb ook elke x het gevoel dat ik verlamd ben en nooit meer terug kom . Sterkte met je slaap verlamming hoop dat je vanaf komt

Probeer je te focussen op het bewegen van je vingertoppen of van je tenen. Op het moment dat je die kan bewegen word je meestal wakker.

hoi, ik ben een meisje van 13 en toen ik 12 was had ik het ook.

ik werd wakker in de nacht en kon me niet bewegen oppeens voelde ik iets bij mijn voeten, een meisje met lang zwart haar. ze zat op me bed en draaide der hoofd langzaam naar me toe maar toen stond ze op en liep langzaam naar me toe ze boog over me heen en keek me aan ik was heel bang ik wou schreeuwen maar ik kon niks zeggen. toen deed ik me ogen dicht en open en ze was  weg, ik voelde de dagen daarna elke keer een aanwezigheid in me kamer en hoorde een jong meisje zingen. het kan niet me buren zijn of mijn gezin want er woont geen ander meisje bij mij of de buren.

het is gelukkig nu weg maar ik wou ook even me ervaring delen 🙂

hoi hoi ook ik heb hier enorme last van.

ik ben 56 jaar

Niemand kan begrijpen wat ik bedoel maar t is heel eng en belastend

mijn ervaring is dat ik heel erge oorsuizingen krijg en mijn lichaam verkrampt

Ik kan op dat moment goed nadenken en kijken. Ik wil er uit komen maarr dat gaat niet ! Op dat moment ben je echt een strijd aan t voeren met je lichaam en geest

Ik doe het licht aan maar t is niet aan achteraf gezien

alles lijkt echt te gebeuren maar mijn geest is los van mijn lijf. Ik kan dan maar aan een ding denken kom terug

Nu heeft de wetenshap hier een woord voor slaapverlamming maarrrr

Pas geleden dacht ik op zo een moment niet er tegen vechten laat maar gebeuren Toen werd ik vastgehouden in bed door iemand met lang donker golvend haar met een wit gewaad aan. Is er dan toch iets

Misschien vecht ik er volgende keer ook niet tegen en zie dan maar weer wat er gebeurd

Nou ja ik weet t ook niet maarrrr t is soms wel beangstigend

Dank je wel voor t lezen diegene die dit ook hebben

 

 

Hallo,

Ik heb vorige nacht iets raars meegemaakt. Ik lag op mijn rug, keek naar de muur en zag een schaduw. Hij kwam uit de muur, naar mij. Het werd heel koud, ik had het gevoel weg te vluchten maar dan besefte ik dat ik nog in mijn zetel lag.

 

Het voelde alsof ik uit mijn lichaam was en ik droomde, todat ik besefte dat ik op mijn rug lag, ogen wagewijd open en ik kon me niet bewegen. Ik was zo bang, verschrikkelijk bang. Toen na een paar seconden kon ik uiteindelijk mijn vingers bewegen en ook mijn hoofd. Ik had moeite met ademen.  Ik ben zo bang, is dit dan ook een slaapverlamming of eerder een nachtmerrie?

Dat is eerder een nachtmerrie

Hi Linda,

Voor een groot vrouwenplatform ben ik op zoek naar vrouwen met slaapverlamming. Sta je misschien open voor een interview?

Groet,

Romy

Ik heb ook last van slaapverlaming en ik voel wanneer dit op gaat komen.
Dus ik probeer op het laatste moment nog te bewegen en soms met succes.
Ik probeer als het op komt zetten mijn. Mond en ogen open te houden, zodat ik als het bezig is kan praten en kijken.

<span;>Hi,

<span;>Graag wil ik mijn verhaal delen. Ben 34 jaar en kamp al jaren met slaapverlamming. Ik ben naar mijn gevoel klaar wakker, zie alles in mijn kamer echter kan ik niet bewegen en niet schreeuwen. Ik voel een wezen naar me kijken en dichterbij komen. Mijn lichaam voelt heel zwaar aan alsof de wezen mij in zijn macht heeft. Soms is het maar een gedaante en andere keer kan ik het heel goed zien. Ik probeer te bewegen en om hulp te schreeuwen echter kan ik geen kant op. Soms voel ik mijn tranen langs mijn gezicht door de angst. Ik kan helemaal niks tegen aan doen en naar mijn gevoel duurt het eeuwigheid. Uit het niets schiet ik dan omhoog en hoor je mij schreeuwen,tranen zijn nog op me gezicht dus dit was geen droom!!!! Dit had ik dan 2 a 3 x per week. Engste is dat ik nooit wist wanneer het zou gebeuren en wanneer niet, waardoor ik heel erg bang was om naar bed te gaan. Soms zo erg dat ik probeerde zo lang mogelijk wakker te blijven om dan maar weer kapot wakker te worden.
<span;>Ik heb allerlei hulp geprobeerd sinds mijn 18de, praten der over met een professional, paar dagen opgenomen in een slaap centrum voor observatie, meditatie , noem het maar op en waarschijnlijk heb ik het al geprobeerd.
<span;> Nou heeft een collega waar ik mee werk paar maanden geleden mij iets meegegeven thuis en een en ander ritueel uitgevoerd ( vraag mij niet wat het is want heb geen idee) sinds die avond ben ik er van af! Ik moet zeggen dat ik het niet geloofde en heel sceptisch over was en eigenlijk wachtte ik het af wanneer het nou weer zou gebeuren maar moet oprecht aangeven dat ik eindelijk rust heb en plezier terug begint te komen om naar bed te gaan. Ik kan niet anders zeggen dat ik er van af ben???? Maanden rust terwijl ik dit 2 a 3 keer mee maakte. Ik geloof niet in bovennatuurlijke oplossingen maar wat ze ook heeft gedaan, het heeft mij geholpen om van af te komen! Van wat ik begreep helpt ze vaak mensen die zulke dingen ervaren in haar cultuur. Enfin wilde mijn verhaal kwijt en wellicht hoop bieden dat er van af te komen is. Ik gun mijn ergste vijand dit niet! <!--/data/user/0/com.samsung.android.app.notes/files/clipdata/clipdata_bodytext_210608_201450_448.sdocx--></span;></span;></span;></span;>

Hi Linda,

Ik heb sinds ik klein ben last van hypnagoge hallucinaties. Het begon toen ik vrij jong was, ik zag savonds vaak een vrouw naar mij toelopen en ze zat mij enkel aan te staren. Naar mate ik ouder werd kwamen er o.a. slangen uit het raam, spinnen op mijn kussen, werd ik aangevallen door een indringer, en zelfs camera's die mij leken te filmen. Kortom allemaal beangstigende en bizarre situaties (wat vast heel gek klinkt voor mensen die dit niet ervaren). Wanneer ik zo'n hallucinatie ervaarde begon ik hard te schreeuwen, waarna mijn ouders de eerste paar keren mijn kamer op kwamen. Wanneer het licht aan was kwam ik vaak terug in "de realiteit", soms leek een hallucinatie minuten te duren. Gek genoeg had ik altijd mijn ogen open en was ik in mijn eigen omgeving. Ik was "wakker" maar zag dingen die er in realiteit niet waren. Ik had het ook wel eens als er vriendinnen bleven slapen, dat leverde gekke situaties op doordat ik begon te schreeuwen.

Op dit moment heb ik denk ik al wel een jaar geen hallucinatie meer gehad (laatste keer was tijdens een verhuizing). Bij mij hangen de hallucinaties samen met stress. Ik heb jaren lang in een stressvolle situatie geleefd. Na therapie voor depressie (ben volledig hersteld) zijn de hallucinaties veel minder. Van 2 maal wekelijks zit ik nu op ca. 1 keer per jaar. Een stuk beter dus, want wat is het vermoeiend. Het breekt echt op.

Ik weet van mijzelf dat ik niet op mijn rug moet gaan liggen en dat ik ontspanning moet zoeken voor het slapen gaan. Wellicht zijn dat ook dingen die voor jou helpen. Ik denk dat dit soort ervaringen veelal in verband staan met de psyche, dus zorg voor rust en ontspanning in je leven en probeer stress te reduceren.

Ik heb soms last van slaapparalyse. Bij mij is dat vooral als ik slecht geslapen heb en mijn ritme in de war is. Vannacht had ik er nog last van. Ik dacht dat ik wakker was en voelde mezelf in de paralyse zakken, van onder naar boven vibeerde mijn lijf erin zeg maar. Ik had er geen zin in dus verzette me.
Gaat natuurlijk niet, maar ik probeerde mijn mobiel te pakken die voor me lag. Voelde mijn lijf weer viberen alsof ik uit de paralyse zou komen. Voel ik iemand groots tegen me aan komen liggen en hand op mijn schouder leggen en zeggen, Stay!!

Toen zoemde mijn telefoon in het echt waar ik echt helemaal wakker van werd. Telefoon lag helemaal niet voor me.
Zelf vind ik het niet beangstigend omdat ik weet wat het is. Maar ik kan me voorstellen dat het eng kan zijn, vooral de eerste keer als je zoiets meemaakt.
Ik kan mezelf soms eruit krijgen, ik ga ontzettend concentreren op het bewegen van een vinger.

Ik heb regelmatig de ervaring van een slaapverlamming. Dat doet zich zo een keer of zes per jaar voor. En niet als ik in bed lig ( ik slaap zo n 8 a 9. Uur per nacht bijna aan 1. Stuk door), maar na mijn middagslaapje van ong. een half uur, rechtop zittend in een stoel aan tafel.als ik wakker word kan ik niets bewegen en kan geen geluid uitbrengen.daar ben ik me goed van bewust en beangstigt me in hoge mate. Probeer te bewegen en te praten maar dat lukt dan niet. Dan doe ik mijn ogen dicht en probeer toch te praten en te bewegen. Heel langzaam komt dan het normale bewustzijn terug.soms ervaar ik wel de aanwezigheid van mijn vrouw maar kan ik haar niets duidelijk maken.na afloop denk ik wel: gelukkig, ik ben er nog.