Tien dagen geleden heb ik marisken laten verwijderen, samen met een inwendige aambei. Ik zet mijn reactie hier om mensen te waarschuwen voor wat ik heb voorgehad. Er werd me 2x per dag Flaminal en een beschermend verband (van Zetuvit) aanbevolen, en pijnstillers. Omdat de wonde na 6 dagen plots meer pijn begon te doen, heb ik de Flaminal en het verband blijven aanbrengen. Twee dagen geleden ben ik last beginnen te krijgen van de combinatie wrijving-warmte-zweten waar het verband telkens zat. Mijn bovenste huidlaag is weg en zowel bij zitten, toilet als wassen heb ik ontzettend veel brandende pijn. Ik heb al enkele nachten amper geslapen en doe er Daktozin + eosine (om uit te drogen) op. Ik heb het gevoel dat het vandaag iets beter is, maar het is wel slopend. Ik weet niet hoe lang is de combinatie Flaminal-verband had moeten gebruiken (heeft de dokter niet verteld), maar ik raad iedereen aan om na 5-6 dagen enkel nog Flaminal aan te brengen zonder verband, losse kleding te dragen en zo veel mogelijk wrijving te vermijden.

Hallo Petra,
Hoe komt het dat ze dan weer terug komen? Hebben meer mensen dat gehad, hoe groot is de kans dat ze terug komen?

Hier ondertussen op dag 8 en wakker geworden van de pijn. Wel gek want de eerste paar dagen had ik er helemaal niet zo'n last van. Wel lijkt de zwelling ineens verdwenen te zijn, die was er gisteravond nog wel maar vandaag kan ik zien hoe het eruit gaat zien als het allemaal weer normaal is en dat helpt!

Is er iemand bij wie de pijn ook toenam naarmate de tijd vorderde? Ik gebruik overigens alleen paracetamol en ibuprofen en verlies nog steeds bloed en wondvocht.

Twee dagen geleden dmv een ruggenprik twee skintags laten verwijderen. De operatie ging snel binnen tien minuten was het klaar. De arts beloofde me wel veel pijn van te voren. Ik heb een hele hoge pijngrens een bevalling stelde voor mij niks voor, dus ik dacht het zal wel meevallen bij mij. Ook na het lezen van alle heftige reviews. Maar niks is minder waar. Toen de ruggenprik uitwerkte begon het enorm te branden. Ik zou je absoluut niet aanraden om zelf terug te rijden (1.45 min) ik ging helemaal stuk in de auto. Eenmaal thuis brandde het zo erg dat ik er de hele nacht ijs op heb gedaan. ‘s ochtends overviel mij de stoelgang en ik ging helemaal kapot. Zo pijnlijk.

Ik zou je echt aanraden om voor de operatie te beginnen met paracetamol. En begin ook alvast met laxerende middelen. Die werken pas namelijk na 24 uur. Ik ben na de stoelgang direct begonnen met laxerende poeders die ik meekreeg. 4 zakjes genomen en na 24 uur, de tweede stoelgang ging super. Het was niet meer pijnlijk en ging ontspannen. Ik wou dat ik dit voor de operatie al had gedaan. Bij mij hebben ze het aan de binnenkant gehecht dus geen open wond gelaten. Het zag er na de operatie en nu nog steeds keurig uit. Geen bloedingen en geen rare zwellingen. Het is alleen omgaan met de pijn de eerste dag, even goed voorbereiden van te voren dat scheelt je een hoop. Nu op de tweede dag geen pijn en kan ik weer normaal zitten.

Bereid je goed voor!

Hallo lieve mensen,

Even een berichtje voor iedereen die alles al heeft geprobeerd en er moedeloos van wordt. Voor mensen zoals ik die al 4x een marisken operatie hebben gehad en maar aambeien blijven houden (de oorzaak van marisken).

Ik loop zelf al 8 jaar met problemen als aambeien, fissuren en heb vier operaties gehad voor marisken. Na veel onderzoek ben ik tot inzichten gekomen die ik graag met jullie deel, in de hoop dat het iemand helpt.

De belangrijkste oorzaak van deze klachten is vaak een te hoge druk in het anale gebied. Dit kan ontstaan door harde ontlasting, zwaar tillen, zwangerschap, maar vooral door stress. Stress zorgt ervoor dat je lichaam hormonen zoals adrenaline aanmaakt, wat leidt tot spierspanning in het hele lichaam, ook in de kringspier. Dit kan zorgen voor problemen zoals aambeien en fissuren. In plaats van alleen de symptomen te bestrijden, is het belangrijk om de psychische oorzaken aan te pakken en te leren je lichaam tot rust te brengen.

Tips:

* Praat met een psycholoog over je stress.
* Zoek manieren om stress te verminderen.
* Botox kan tijdelijk helpen om de druk te verlagen.
* Je kunt zelf de spier voorzichtig oprekken met een medische dilatator om de druk op de vaten te verminderen.

Ook de Germaanse Geneeskunde biedt interessante inzichten. Deze theorie stelt dat lichamelijke klachten vaak een gevolg zijn van een psychisch conflict waar het lichaam biologisch op reageert (door je te behoeden/door je te beschermen). Bij anale klachten kan dit bijvoorbeeld te maken hebben met identiteits- of territoriumconflicten. Het opsporen en oplossen van deze conflicten via therapie kan verlichting bieden. Hier zijn ook interessante boeken over geschreven.

Reflectie:
Kijk naar de momenten waarop je klachten had en wanneer niet. Wat was er anders in die periodes? In mijn geval kwamen de klachten vooral op tijdens stressvolle periodes op het werk, maar verdwenen ze tijdens ontspannen vakanties. Stressmanagement is voor mij dan ook essentieel gebleken.

Natuurlijke ondersteuning:

* Fenegriek en duizendblad kunnen helpen bij de gezondheid van het anale gebied.
* Ashwagandha is een algemeen stressverlichtend kruid.

Dit is misschien een andere kijk op het probleem dan je gewend bent, maar deze inzichten hebben mij veel verlichting gebracht. Het is een proces, maar ik heb goede hoop dat ik mijn klachten volledig onder controle kan krijgen.

Heel veel sterkte!

15 dagen geleden zijn bij mij skintags weggehaald. Ik moest twee uur na de ingreep terug, omdat de wonden vreselijk bleven bloeden. De wondjes zijn toen gehecht. De stoelgang was de eerste week zeer pijnlijk. Ik moest bijna overgeven van de pijn. Ik heb zo'n 13 dagen last gehad van bloedverlies na de ontlasting. Het is nog steeds licht pijnlijk. Wat me verontrust, is dat er twee bobbels zojn ontstaan. Dat had ik voor de ingreep niet. Ik hoop dat dat nog wegtrekt.
Wat ik verder een vervelende bijkomstigheid vind, is de stank uit of rondom de anus. Ik durf bijna nergens naar toe. Ik neem maandverband, natte doekjes en washandjes mee voor het geval dat. Ik hoop dat deze narigheid het allemaal waard is geweest.

Ik heb twee dagen geleden drie marisken laten verwijderen onder lokale verdoving. Het viel me reuze mee de prikjes en de ingreep. Weinig bloed verlies en weinig wondvocht, het vocht ruikt wel een klein beetje. De pijn erna ook alleen de dag erna moest ik naar t toilet en dat deed zo ontzettend veel pijn dat ik ervan flauwviel. Vandaag gelukkig ontlasting gehad zonder flauw te vallen. Maar pijn deed het wel, vooral heel erg branden. Na het douchen was ik benieuwd hoe het eruit zou zien. Ik schrok me rot, het zag er erger uit dan voorheen. Helemaal opgezwollen, mijn perineum ook helemaal en bij de anus open wondjes met een soort van gelig laagje en flinke uitstulpingen alsof ik enorme aambeien heb. Ik kan mn anus niet eens zien, daarvoor zitten al die zwellingen in de weg. Ik las dat er oedeem kan komen, zou dat t zijn? Is zon zwelling wat lijkt op een paar dikke aambeien normaal en moet ik afwachten? Ik hoop echt dat t wegtrekt. Qua pijn is het te doen, het voelt met name branderig en beurs en alsof er binnenin mijn anus een aambei zit zeg maar. Met toiletgang doet het meer pijn dan als ik gewoon rustig lig. Hoop dat t allemaal normaal is en vanzelf weg gaat en beter wordt.

Hallo,

Na 53 pagina’s meegelezen te hebben kom ook ik even mijn ervaring delen.

Na mijn bevalling in 2022 had ik flinke aambeien en hierna een huidflapje overgehouden. Ik wilde deze ooit wel laten verwijderen maar was nog niet klaar met kindjes krijgen dus heb het maar even zo gelaten. Nu is een paar maanden geleden onze tweede geboren en heb ik er na de bevalling nog veel meer flapjes bijgekregen. Mijn anus leek wel een pindarotsje en ik schaamde me er heel erg voor en kon het moeilijk schoonhouden.

Dus met lood in de schoenen een verwijzing geregeld en een afspraak gemaakt met een proctoloog. Tijdens het consult gaf de arts aan dat het helaas niet in 1x verwijderd kon worden omdat het dusdanig veel was dat dat een vernauwing kon veroorzaken. Dat was wel balen, maar het is niet anders. En vandaag was het dan zo ver: de eerste ingreep. Ik zag er ontzettend tegenop en was super zenuwachtig. Niet eens zo zeer voor de ingreep zelf, maar vooral voor de nalast. Al de verhalen op deze site hebben me namelijk behoorlijk bang gemaakt.

De ingreep was best wel ongemakkelijk en de verdovingsprikken waren erg venijnig maar het ging gelukkig wel vlot en afgezien van 1 hechting die niet helemaal goed verdoofd was (au!) heb ik er bijna niks van gevoeld en stond ik binnen een kwartier weer buiten. Ik had van tevoren 1000 mg paracetamol ingenomen maar toen de verdoving uitwerkte bleek dit echt niet voldoende sterk te zijn. Hierna 400 mg ibuprofen erbij genomen en dat hielp wel om de scherpe randjes ervan af te halen. Eigenlijk ging het toen wel prima met me en kon ik weer lachen en een beetje door het huis scharrelen.

Inmiddels is de pijnstilling uit aan het werken en mag ik pas over 1,5 uur de volgende dosis. Ik heb hele gemengde gevoelens over deze behandeling en ik zie ontzettend op tegen toiletbezoek maar dat zal er binnenkort toch van moeten komen.. Ik heb nu al wel wat aandrang maar het lukte net niet op de wc en ik durf nu echt niet mee te persen. Heb vandaag 2 kiwi’s gegeten en een extra schep lijnzaad door mijn ontbijtje gedaan dus hopelijk kan ik morgen gewoon naar de wc. Volgens de arts duurt het ergste leed ongeveer een week. Ik hoop dat hij gelijk heeft en dat ik hierna ook weer een strak sterretje zonder pindarotsjes heb. Maar voor nu vind ik mezelf wel echt even heel zielig.

Sterkte voor iedereen die hier nu doorheen gaat, het is echt geen pretje. Maar we weten waar we het voor doen!

Ik hou jullie op de hoogte..

Eerste nacht en eerste stoelgang overleefd. Ik had me voorbereid op de allerergste pijn ooit maar het viel me alles mee. Ik neem wel nog steeds maximaal pijnstilling in (paracetamol en ibuprofen) en hiermee is de pijn goed onder controle. Ik voel het overigens ondanks de pijnstiling wel continu een beetje branden en steken maar het is goed te doen op deze manier en ik ben blij dat ik deze ingreep heb laten doen.

Ik zit nu op dag 5 na de ingreep en heb helaas sinds gister wel weer meer pijn, ondanks dat ik nog steeds elke zoveel uur pijnstilling inneem. Ik heb besloten om de tweede ingreep niet te laten uitvoeren omdat ik het wel echt een heel vervelend proces vind en er helemaal klaar mee ben. Het is zo’n gedoe met dat vieze wondvocht en elke keer moeten spoelen en de pijn ben ik ook echt zat. Baal ervan dat niet alles in 1x verwijderd kon worden maar ik zie het echt niet zitten om nog een keer hier doorheen te gaan.

Morgen is het twee weken geleden en de wondjes zijn nog niet dicht en nog steeds zitten er zwellingen. Of het zwellingen zijn weet ik niet zo goed, het is kleiner geworden dat wel, maar het zit aan de linkerkant en lijkt op iets als een grote aambei ofzo wat mn hele anus bedekt. Achter de zwelling (dan moet ik het echt spreiden) zie ik aan de opening ook allemaal mini soort flapjes, waarvan eentje heel glad en lichtroze is. Due grote is gewoon dezelfde kleur als de rest van mijn huid maar niet glad. Lijkt eerder rimpelig oid. Ik vind het heel erg raar, dit zat er nl eerst niet en was er ineens direct na de operatie. Ik hoop dat het erbij hoort en wegtrekt en niet iets ernstigers is. Ik ga dit iig nooit weer doen. Het geeft zoveel pijn en ongemak, dat wil ik niet nogmaals. Plus het is er ook nog eens stukken lelijker op geworden door dat grote ding. Kan dat iets zijn van een stuk wat aan de binnenkant hoort te zitten maar nu aan de buitenkant zit? Ik weet echt niet wat t is nl.

Ik ga morgen, na twee jaar, voor de 2e keer! Vond het 2 jaar terug ook afschuwelijk. Maar ben klaar voor de tweede ronde. Hopelijk gaat het met jou snel de goede kant op!

Ik heb zo'n 8 weken geleden een grote huid flap laten weg halen bij de proctos kliniek.
Ik keek hier jaren tegen op! Door de bevallingen zijn deze ontstaan en helaas niet meer weg gegaan.
Ik moest en toch aan gaan geloven om deze weg te laten snijden.
Afspraak gemaakt gegaan met heel veel lood in me schoenen. Het weg snijden viel mee. Eenmaal thuis gekomen zakte de verdoving en branden het enorm. Na een paar dagen voelde het alsof 1 van de hechtingen waren geknapt. Na 2 dagen kreeg ik koorts. Helaas deed de kliniek niet veel. Na 3 weken mocht ik terug komen. Ik heb vaker gebeld naar het kliniek maar volgens hun hoorde het erbij. Na 3 weken toch een spoed afspraak gekregen. Het bleek ontstoken.. maar nog geen antibiotica gehad. Na het weekend toch weer gebeld mocht ik weer terug komen. En dit keer wel antibiotica gehad. We zijn nu 8 weken verder. Het wondje is nog steeds niet dicht. Pijn is weg gelukkig. Helaas heb ik een soort dikke bultje aan over gehouden. Ik mag over een paar jaar opnieuw als ik me moed opnieuw heb verzameld. Tip van flip. Bij twijfel direct een spoed afspraak maken.

Hallo Marieke

Ik herken mij erg in jouw verhaal, ik ben nu 10 dagen verder. Ook zo n enorme bult/ zwelling. Ik hoor graag hoe het bij jou is afgelopen.

Hoi allemaal, ik ben nu onderweg voor de operatie. Zit nog mee te lezen in de auto, want ik zie er onwijs tegenop en ben bloednerveus voor de na pijn. Mijn laatste vraag… hoe doen jullie spoelen na de ontlasting? Lijkt me dat een harde douche kop erop geen pretje is.

Ik hou jullie op de hoogte!