Ik ken mijn vriend al een jaar.. Maar ik heb nog niet zo lang met hem hij heeft nooit gezegt dat hij een kind had totdat ik er een week geleden achter kwam.
Hij zei dat hij het niet durfte te vertellen omdat hij bang was voor mijn reactie en dat ik hem nooit meer terug zou willen zien.
Hij zei dat hoe langer hij het niet zei, hoe moeilijker het werd.
Hij heeft er ook echt spijt van.
Hij ziet het kind maar 1x in de twee weken( al is er nu wel een rechtzaak gaande omdat hij het kindje vaker wil zien) dan zei hij meestal tegen mij dat hij die avond een filmpje op de bank ging kijken meer niet.
Ook was de kinderkamer altijd op slot en omdat ik niet zo wantrouwig ben en nieuwsgierig heb ik nooit gevraagt wat in die kamer zat.
Verder ruimde hij alle kinderspullen in huis op.
Nou weet ik niet precies wat ik moet doen, ik vind het waarschijnlijk erger dat hij het verzwegen heeft. Als het kind zelf.
Wat ik wel erg vind hoe egoïstisch het ook klinkt: Het eerste kindje zal nooit van mij komen. Maar als ik met hem verder ga moet ik me hier overheen zetten. Ik geef echt om hem.
Ik heb veel problemen gehad en nu is er eindelijk iemand die er echt voor mij is en waar ik ongelovelijk van hou en Nee ik ben niet dom.. en ik ben ook niet te jong om te kunnen nadenken!
Ik wil hem dan ook niet laten gaan.
Wat vinden jullie hiervan? Hoe zouden jullie hiermee omgaan?
