Nou, ik zal even laten weten wat er gisteren gebeurt is...

Ik had hem een email gestuurd (dagen over gedaan)
Dat ik me niet goed voel bij het contact dat nergens heen gaat. Dat ik me soms een stuk speelgoed voel dat hij op kan pakken wanneer hij er zin in heeft. En dat ik steeds bij mezelf denk, nee, zo is hij niet... maar toch gebeurt het. En dat ik het niet fijn vind dat hij steeds vraagt naar waar ik ben en met wie, en of ik al iets gedaan heb, voor als het miss weer ooit goedkomt. Dat als hij wil dat het goedkomt hij duidelijk en snel moet zijn. en hij me anders met rust moet laten. En niet dat ik hem dwing om voor mij te kiezen, maar dat ik duidelijkheid wil (aangezien hij het haat om gedwongen te worden tot keuzes op dit gebied..)

Ik dacht, een mail, die kan hij rustig na lezen en goed over denken. En ik hoopte zelfs dat hij ervan zou schrikken, dat hij me nu echt kwijt zou raken...
Maar nog geen 5 minuten later krijg ik terug:
en dn denk je dt t weer langzamerhand goed gaat en dn BAM...!!
daar gaat t weer, door de wc...

en een kwartier daarop..:
maar als je t wil dan laat ik je wel met rust....
khad toch al gezegd dat als t weer wat zou worden dat langzaam moet gebeuren....
dan is dit doei... xx

We hebben nog even heen en weer gemailt gister:
Ik dat ik duidelijkheid wil en niet wist dat ie wilde proberen en dat ik me er onzeker door voel.
Maar zijn mailtjes zijn zo bot en gemeen: dat dat een lelijke vraag is (of ie het wil proberen, wat is daar lelijk aan??)
en dat hij toch had gezegd dat als (let op ALS) we weer zouden proberen het toch langzaam moest
en 'alsof jij wel probeert, ik sms altijd als enige' (hij heeft het toch uitgemaakt, ik zie geen reden contact te zoeken als hij niet aangeeft het te willen proberen, wat van 2 kanten moeten komen lijkt me)
en dat hij toch niet kan weten of ie wil dat het goedkomt, dat voel je. (??) en als ik er zo over denk dt ik het zeker wil weten of het goedkomt, het weinig zin heeft.
waarop ik weer geantwoord heb dat ik niet wil weten of het goedkomt, want dat weet niemand. Maar dat ik wil weten of hij het wil proberen.
Waar hij tot nu toe niog niet op geantwoord heeft...

Ik vind zijn mails echt verschikkelijk...
hij is zo impulsief en onnadenkend... alles moet op zijn manier gaan en ander niet, ik krijg de schuld omdat ik het nu 'verpest' heb door naar duidelijkheid te vragen....
Ik begin steeds bozer op hem te worden 🙁

Hmm.. het stomste is nog dat ik nu weer begin te twijfelen 🙁

Heb ik hier wel goed aan gedaan? Wat als het echt beter beter ging? als we samen waren was het namelijk super gezellig en was hij heel lief. (ook al liet hij dan weer eens een week niks horen... misschien omdat hij dacht dat ik maar eens als '1e' contact op moet nemen. Maar dat heb ik 1 x gedaan.. en toen had hij het afgewezen...

Misschien heb ik gewoon een zwak moment, een zwakke week omdat ik weer thuis ben voor 2 weken? Op zich ging het daarvoor nog wel, door de weeks dacht ik niet zoveel aan hem.. alleen zodra ik naar huis ging weer heel veel.. 'gaat ie bellen, zou hij langskomen, gaat het dit weekend weer beter worden' enz?

Wat als ik het nu echt verpest heb door die mail te sturen..? Ik ben dr nu zo bang voor..

Aan de andere kant weet ik dat ik niet veel verkeerds heb gedaan... Ik heb alleen naar duidelijkheid gevraagd. Of hij het weer wil proberen, want die indruk gaf hij, maar hij zei het niet...

Ik denk echt niet dat je iets verkeerd hebt gedaan door die mail te sturen..
Als het echt beter aan het gaan was dan zou hij volgens mij niet op zo'n manier reageren.

En waarom doet hij dan zo bot in zijn mails? Als je iemand graag ziet of zelfs nog maar graag hebt dan ga je toch niet zo bot reageren in een mail..

Ik vind het echt een rotte situatie voor jou maar i vind wel dat je ook recht hebt om perfect te weten waar je staat...

En die pijn, die hoogtes en laagtes.. die zullen nog wel wat blijven duren denk ik..

Bij mij is het nu bijna 3,5 maand en ik heb ook periodes dat ik me terug rot voel..
Deze week nog kreeg ik een bericht om een videospelletje dat zij ooit gekocht heeft terug te geven.. Het is alsof zij steeds redenen vindt om me te horen/contacteren..
Telkens als ik haar hoor zak ik weer door de grond van verdriet maar langs de andere kant ben ik wel blij van haar stem eens te horen.
Ik moet wel zeggen dat zij al veel normaler klinkt als in het begin. Toen was ze echt koel, droog en soms bot. Verleden week belde ze me en bleven we een half uurtje praten.. Ze vroeg hoe het met me was enz..

Ik hoop voor je dat je snel duidelijkheid krijgt in de zaak maar probeer echt wat van je af te bijten want op deze manier maak je het jezelf maar moeilijker en ik denk dat zo'n dergelijke situatie ook niet echt goed is voor als het later goed zou komen..

Bedankt voor je reactie.

Mijn ex heeft niet meer terug gemailt op mijn mail, dat ik wil weten of hij het wil proberen.
Ik vind het zo kwetsend hoe hij reageerde... Het is zo bot. Hij weigert erover te willen praten, zodra ik mijn gevoelens erover bloot geef, doet hij bot. En dan ineens stopt hij maar met mailen.
Hij is op dit moment niet meer de jongen waarmee ik verder zou willen... Ik herken hem helemaal niet meer. Zijn flirt gedrag, elke gelegenheid nemen om te feesten en te drinken (2x in de week of zo), zijn extreme jaloezie, zijn egoïsme, gevoelloosheid en die botte opmerkingen...
Alleen als we samen zijn, dan herken ik hem weer. Dan is ie weer lief en lijkt hij me zo leuk te vinden.. dan wil ik hem zo graag knuffelen en een kus geven, dan voel ik me weer bijna verliefd en heb ik het idee dat hij dat ook is!
Maar het is nu over en gedaan denk ik. Naar zijn idee het ik het 'verpest' dat het nog goedkomt, door te vragen naar duidelijkheid. Aan de ene kant zou ik nu juist moeten denken dat hij duidelijk (nog lang) niet wil dat het goedkomt, anders reageerde hij niet zo. Maar aan de andere kant blijf ik denken 'misschien bedoelde hij het niet zo en wil hij me wel graag terug over een half jaartje of zo'.
Maar er is nu niks meer dat ik kan doen denk ik. Ik heb op een nette en duidelijk manier gezegd hoe ik me voel en wat mijn wensen zijn, en hij wil daar nu verder niet op reageren...
Ik probeer maar van dag op dag te leven, er niet teveel aan te denken en geen dingen te verwachten (alhoewel ik weer denk/verwacht/of misschien zelfs hoop, dat hij binnen een paar weken wel weer wat laat horen, omdat hij bang is dat ik een ander heb oid.).
Ik vond het gewoon verschrikkelijk dat het uit ging, maar dat het nu ook nog in een ruzie is geëindigd, dat vind ik het aller ergst. Zo had ik het nooit gewild.

Ik snap dat het moeilijk is, steeds als ze contact opneemt. Misschien moet je een keer tegen haar zeggen dat je binnen een week alles geregeld wilt hebben, en ze je daarna met rust laat? Maar dat zal natuurlijk moeilijk zijn, omdat het ook ergens fijn is om wat te horen van haar. (en waarschijnlijk hoop je nog dat ze je dan gaan missen als ze je hoort).

Hey,

Bedankt voor je berichtje, ik kan je volledig begrijpen dat het niet leuk is dat het in een ruzie eindigt. daarom probeer ik ook elke keer als ik haar hoor gewoon normaal te doen en zeker geen ruzie te maken.
Ik zou niet willen dat de laatste keer dat ik haar gehoord zou hebben in ruzie zou zijn, daarvoor hebben we een veel te mooie tijd meegemaakt.

Ik denk inderdaad dat het beste is dat jij even geen contact meer met hem hebt want nu weet hij dat jij er toch bent voor hem.
Als jij je mening, wensen en behoeften op een nette en duidelijke manier hebt gezegd (wat zeer volwassen en correct is) dan is het nu aan hem hoor...

En ik snap volledig wat je bedoelt ivm dat hij je zal gaan missen. Zelfs ik loop daar nog steeds mee in mijn hoofd.

En het gevoel dat je ehbt als je samen bent, alsof alles dan goed is en lijkt te gaan, ja dat ken ik ook.

De laatste keer dat wij iets samen hebben gedaan was een dagje Antwerpen, ja het was alsof alles terug normaal was. Alles ging supergoed, we hebben ons heel goed geamuseerd, hebben goed gebabbeld maar toch is er die andere 'collega' en dat doet wel pijn achteraf...

[b]Anoniem schrijft:[/b]
[quote]Bedankt voor je berichtje, ik kan je volledig begrijpen dat het niet leuk is dat het in een ruzie eindigt. daarom probeer ik ook elke keer als ik haar hoor gewoon normaal te doen en zeker geen ruzie te maken.
Ik zou niet willen dat de laatste keer dat ik haar gehoord zou hebben in ruzie zou zijn, daarvoor hebben we een veel te mooie tijd meegemaakt. [/quote]

Daarom hoop ik/verwacht ik eigenlijk ook dat hij binnen een 1 of 2 weken weer wat van zich laat horen (ik hoop het zó...). Ik vind het zo erg en zo zonde. Waar is dit goed voor? Het kan toch ook anders? Maar ik denk dat ik er weinig aan kan doen. Ik had ook meer van hem verwacht; dat hij mijn 1e mail rustig na zou lezen en goed erover zou denken. Het lijkt wel of ik hem niet meer ken. Ineens die enorme onvolwassenheid en het niet nadenken over hoe ik me erbij voel; dat lijkt hem helemaal niks uit te maken! Hij lijkt zo met zichzelf bezig te zijn.
Ik denk dat ik niet teveel moet hopen, ik ben bang dat ik dan weer teleugesteld ga worden door (en in) hem. Maar het gebeurt eigenlijk allemaal automatisch...

Hey,

Heb je ondertussen nog iets van hem gehoord?
Heb je hem zelf nog gecontacteerd of was hij het die jou contacteerde, hopelijk weet je snel waar je staat want die onzekerheid...

De onzekerheid is wel weg; het is duidelijk genoeg dat hij me (nu) niet als vriendin wil. Ik heb eigenlijk aangegeven dat ik het nog wel zou willen door te vragen of hij het wil proberen. Maar als hij op alles bot reageert wat ik zeg over mijn gevoelens en mijn wensen, en hij op die vraag helemaal niet meer reageert, is het voor mij wel duidelijk.
Hij heeft me vrijdag aangesproken op msn. Hij zei wat ik ging doen met Koninginnedag, maar zei direct daarna al: 'oh wacht, ik mocht niks meer zeggen :S'
Ik heb er verder niet op gereageerd. Hij negeert mijn belangrijke vraag in mijn mail, maar denkt wel even te kunnen kletsen op msn.
Hij heeft me gisteravond ook nog een smsje gestuurd: of ik nog 1 ding voor hem wil doen, als ik een vriendje heb, of ik dat dan aub even wil zeggen.
Nou ja, ik vond het werkelijk nergens op slaan. Hij wil niks weten van mijn gevoelens, mijn onzekerheid, mijn wensen tegenover hem/ons. Alleen maar of ik een vriendje heb... ik snap totaal niet waarom hij dit wilt weten. Wat heeft hij eraan? Hij kwelt zichzelf alleen met de gedachten.
Ik heb er overigens ook niet op gereageerd.

Maar het vervelende is dat ik nog steeds alles zó dubbel voel.
De ene keer heb ik een hekel aan hem zoals hij nu doet, de andere keer mis ik hem (of meer 'wat er was').
Ergens wil ik dat hij me nu met rust laat. Maar ik hoop ook weer dat hij over een paar weken weer opbelt dat hij me zo mist enz.
Aan de ene kant hoop ik dat ik hem dan niet meer terug wil. Maar aan de andere kant durf ik te wedden dat ik er weer 'in trap', dat ik hem weer geloof.
De vorige x na mijn negeren belde hij ook bijna huilend op en smste hij dingen als 'ik heb 2 jaar lang zoveel van je gehouden, en ik wou nog wel terug samen, en ik zal nooit spijt hebben van onze relatie'.
Toen geloofde ik hem, spraken we wat af, en toen ik vroeg waarom hij wou afspreken zei hij als 1e 'ja... die auto op jullie oprit...' ofwel: gewoon controleren. Maar hij zei al snel dat dat niet de enige reden was, maar dat ie dat andere niet kon zeggen, want hij kan moeilijk over gevoelens praten... (terwijl hij destijds 'officieel' verkering wou vragen, en nu niet durft te zeggen dat hij het wil proberen..?)
Maar ik ging er weer in geloven en was ervan overtuigd dat hij me wel terug wou, en ik kreeg weer super veel hoop..... maar nee hoor. Er veranderde niets. Als hij door had dat ik er 'nog voor hem was', liet hij weer tijden niks horen. En als dan zijn angst boven kwam omdat er bv een vreemde auto op onze oprit stond, smste/belde hij weer.
Ik snap niet waarom ik steeds denk: misschien is het deze keer anders, missschien meent hij het echt deze keer....
Terwijl het steeds hetzelfde liedje is...

Hoe is het met jou nu? En met je appartement? Vind je weer een beetje je eigen leventje terug?

Ik vind je eigenlijk een vage zeur chick. Als je hem wilt dan ga je er toch voor! Al die projectie van jouw eigen onzekerheden, dat schiet niet op! Go girl, als je hem wilt, pak hem, neem hem!

Denk je dat dat zo simpel is?? Het moet van 2 kanten komen hoor... en als dat niet zo is valt er niks te 'pakkken'.
En ik heb al meerdere keren geprobeerd er voor te gaan.

Hee lieve mensen!

Ik wil julie even een hart onder de ruim steken want ik weet als geen ander hoe het voelt.
En nee het is zeker niet makkelijk Rasha!

Ik vind het een erg kinderachtige reactie en vooral arrogant,Deze mensen zoeken hulp en willen graag praten,
Ze vragen niet om iemand die ze nog even een stukje verder de grond in trapt!

"IK" & ''ANONIEM"

Het lijkt nu alsof je wereld instort en het nooit meer goed zal komen je voelt je kut en in de steek gelaten,
Maar lieve schatten het komt goed echt waar ik heb in de zelfde situatie gezeten en ook ik ben er uit gekomen,
Je zult iemand vinden die je waard is en je nooit zo zal behandelen!

Als mensen je zo behandelen zijn ze je tijd niet waard! Ik snap wel dat het niet makkelijk is, Maar niemand zei dat het makkelijk zou zijn toch?

Geef jezelf vooral tijd en laat dat ander weten dat dit je pijn doet, Het is jou hart en daar moeten ze respect voor hebben,Hebben ze dat niet vooral niet accepteren,
Ze zijn je niet waard!

Heel veel liefs!

Bedankt voor je berichtje arah Jean,

Inderdaad, het heeft vooral veel tijd nodig eer die wonden genezen zijn. Hopelijk komen we allebei terug iemand tegen met wie we terug 100% gelukkig kunnen zijn en onszelf volledig kunnen geven...

Bedankt!

Bedankt voor je reactie idd, SarahJean. Fijn om 'positief nieuws' te horen van iemand die zich ook ooit zo heeft gevoeld. 🙂
En ik hoop dat ook, Anoniem.
Ik weet in ieder geval dat we nu beiden iemand verdienen die helemaal voor ons gaat en niet iemand die constant (onbewust) met onze voeten loopt te spelen. Hier gaan we allebei van kapot, omdat we (nog) van deze persoon houden... en het heeft gewoon tijd nodig om dat te laten slijten.
Ik heb nu een week geen contact meer (ik 2 weken niet met hem, hij 1 week niet met mij), en hoe gezellig ik het soms ook heb nu, met vriendinnen, ik denk eigenlijk nog het grootste deel van de dag aan hem; hoe het zou zijn met hem, wat hij zou hebben gedaan de afgelopen dagen, of hij al een ander heeft of heeft gezoend oid, of hij nog zal sms'en, wat hij zal gaan doen in de vakantie, of hij nog aan me denkt, of hij me niet onderhand gaat missen... en ga zo maar door...
Lastig zeg, maar hopelijk wordt het snel minder, wawant ik voel me er niet beter door 🙁

Heel veel sterkte!

Ik heb nog maar net precies het zelfde beleeft.
Mijn vriendin veranderde van lief meisje naar een liegend agresief monster.
Ook zij zit net op dr zelf om dat ze zogenaamt ff aan dr zelf moest werken.
Ze date met een collega en ze houd mij aan het lijntje door te zeggen dat ze binnenkort terugkomt bij mij.

Nu heb ik ondekt dat ze cocaine gebruikt en nog een drug waar ik de naam niet van weet.
Ze had ook nooit geld en dat terwijl ze meer verdiende dan ik, maar dat wist ik niet.

Ik heb haar geconfronteerd met mijn ontdekking, maar (uiteraard) ze verklaart mij voor gek.

Ik heb de bewijzen thuis liggen. Ik kon het niet geloven maar het is echt waar.
MIJN (EX)?VRIENDIN IS ZWAAR AAN DE DRUGS VERSLAAFD.

Jou verhaal lijkt precies op wat ik net ook heb meegemaakt.
Ik weet eigenlijk zeker dat ook zei een ander probleem heeft. Het hoofdonderwerp is niet die andere kerel maar dat ze onderinvloed is van drugs.
Zoek het maar allemaal op op internet. Doe ik al dagen. Het staat er allemaal.

Veel sterkte met dit verlies.

Sander, wat een vreselijk bericht. Ten eerste voor jouw ex-vriendin dat zij zo ziek is en ten tweede dat jij accepteert dat je zo moet lijden onder haar verslavingsgedrag.