Ik twijfel of ik me wil gaan inlaten in een relatie.

Met die jongen heb ik nu een vriendschappelijke band, maar ik voel dat er meer is, dat hij meer wil.

Ik ben zelf heel gesloten, heb nog geen echt serieuse relatie gehad. Hij ook niet echt. Ik vind het moeilijk om me echt aan iemand te binden, heb niet echt gevoelens voor hem denk ik.

Maar ik zou binnen een paar jaar wel heel graag kinderen willen krijgen. Ik zou er echt heel erg van balen als het mij niet zou lukken. Ik ben nu 24, dus heb nog een paar jaar, maar ik voel wel mijn tijd tikken zeg maar.

Ik zie hem ook wel als een hele goede vader. Hij heeft een goed karakter en zo. Dus ik ie het wel voor me dat we een gezinnetje vormen en zo en dat zou ik ook erg graag willen.

Maar ik voel me niet super tot hem aangetrokken, lichamelijk gezien, ben ook niet in de wolken, heb geen kriebels in mijn buik en zo.

Normaalgesproken, mannen die aangeven mij leuk te vinden en het voelt niet goed bij mij, dan trek ik heel snel de stekker eruit, verbreek alle contact.

Ik zou graag willen weten van degene die wel een relatie hebben of hebben gehad, hoe jullie 'nader tot elkaar zijn gekomen',hoe hebben jullie het ijs gebroken (want er is zeker een spanning tussen ons nu), en moet je altijd super verliefd zijn om een relatie te beginnen? Hoe kan ik me beter openstellen, en afkomen van mijn angst om me te binden?

Ik ben gewoon kritisch. Denk dat hij wel een 7,5 scoort, maar geen 10. Maar ja, hoe groot is de kans dat ik ooit die perfecte man tegenkom??

om een partner uit te kiezen omdat het klokje van vruchtbaarheid tikt is nou niet de manier, en zeker niet als je pas 24 bent en dus nog een jaar of 10 zeker de kans hebt om kinderen te krijgen met de juiste partner.
Of hij de juiste partner is kan ik zo niet beoordelen, je lijkt me inderdaad niet verliefd, de meeste mensen worden door verliefdheid tot elkaar aangetrokken, helaas gaat verliefdheid vaak weer over, maar als het goed is houd je een "houden van" over.
sommige mensen groeien door een vriendschap naar elkaar toe en gaan van elkaar houden, dat kan wel.
je kunt het tijd geven, maar niet omdat je nu perse kinderen wil, dan is het niet de juiste manier.
Je mag best kritisch zijn hoor, maar perfect is niemand een 7,5 ? ik zou voor een 8,5 gaan ; - )
neem de tijd, of neem even afstand en kijk of je elkaar mist en wat je voor elkaar voelt. Misschien gewoon eens samen praten of er gevoelens zijn?
groetjes, Brenda

Kom je misschien uit een klein dorp waar de meesten al jong trouwen?

In de stad is het helemaal niet vreemd om na je 30e pas te beginnen aan kinderen, dus te hebt nog alle tijd.

Meid, je hebt nog alle tijd! probeer eerst een paar kerels uit en neem de beste. Als je de beste verdient, tenminste want als je hem een 7 1/2 geeft dan ben jij op z'n minst een 10!

Ik kom nog even terug op mijn eerste berichtje, als topic starter.

Dingen zijn nu een beetje veranderd. Hij heeft openlijk toegegeven verliefd op mij te zijn, al een hele tijd op een heel lieve manier.

Ik wist niet zo goed hoe ik moest reageren, omdat we tot nu toe echt alleen vriendschappelijk met elkaar zijn omgegaan.

We hebben afgesproken dat ik de dingen laat bezinken. Binnenkort gaan we praten.

Op het ene moment zie ik het allemaal wel zitten en op het andere moment is er weer iets kleins waardoor ik denk: nee!!

Dus ik weet eigenlijk nog niet precies wat ik wil. Maar wil aan de andere kant wel duidelijk naar hem toe zijn. Want bij hem zit het echt heel diep en ik vind het niet eerlijk om hem 'aan het lijntje te houden'. Aan de andere kant wil ik graag uitzoeken wat ik voel voor hem. Ik loop namelijk wel al een paar dagen rond met een heel goed humeur en kriebels in mijn buik. Maar weet niet precies of dat door hem komt, of gewoon door de spannende situatie.