Ik heb een relatie gehad van 2 jaar die abrupt over ging, in die relatie had ik op n gegeven moment ook geen zin meer in sex met mijn toenmalige partner omdat hij niet communiceerde met mij, dat is dus 1 van de reden dat het uit is gegaan maar ik zit nu met n volgend probleempje; ik ben een jaar verder nu en ben tot nu toe met niemand naar bed geweest, ik durf het niet meer, ik heb een angst over meheen gekregen terwijl ik vroeger juist zo'n losbol was , ook voordat ik mijn toenamlige relatie had. Ik dacht dat ik weer makkelijk met n ander zou vrijen dat is dus niet zo! Ik zoen dus wel met mannen en ik vind het fijn om met ze te knuffelen maar zodra ze meer willen dan lijkt het net alsof mijn lichaam op slot gaat. Ik ben als de dood om te vrijen met n ander, bang om gebruikt te worden door mannen en bang om ziek te worden (SOA) deze angsten heb ik nooit gehad. Ik word wel opgewonden van mannen en als ze mij vasthouden enzo, dan vind ik het heerlijk, zodra ze willen vrijen dan lijkt het net alsof mijn lichaam niet meer wilt, terwijl ik wel fantaseer over sex.

Is er iets mis met mij? Waar komt deze angst vandaan?

Ik heb het idee dat je je afsluit uit zelfbescherming, begprijpelijk maar ook zonde, omdat je zoveel makkelijker eerder je grenzen kunt aangeven. Je zou bijvoorbeeld aan een nieuwe partner kunnen zeggen dat je graag wilt vrijen maar dat je voorzichtig aan wilt doen.

Je zegt dat je partner niet communiceerde, maar ik denk juist dat de oplossing er nu voor jou ligt om juist te communiceren hoe je voelt en hoe je dingen ervaart. Dat is veel minder kwetsbaar dan zo maar ineens een man 'naar binnen' laten gaan. Als je je kwetsbaarheid bespreekt is dat veel eerlijker tegenover jezelf en tegenover een eventuele nieuwe partner want die zal ook wel staan te kijken als ineens 'de deur dichtzit'.

Ik verwoord mij misschien wat onbeholpen maar het is wel de kortste en eenvoudigste manier om je vertellen wat ik denk dat er aan de hand is. Simpel, je hebt pijn, want je bent pijn gedaan (of je hebt je pijn laten doen) en dat wil je niet meer. Jij wilt juist genieten en het fijn kunnen vinden. Zorg voor jezelf, stel je grenzen en wees assertiever ten faveure van jezelf!

Wat je beschrijft klinkt als een milde vorm van vaginisme. Vaginisme is het onvrijwillig samentrekken van de spieren rondom de vagina waardoor het (bijna) onmogelijk wordt om geslachtsgemeenschap te hebben.

Lees meer over ervaringen met vaginisme in het forum: http://www.dokter.nl/forum/Relatie-seksualiteit/176428-vaginisme.html

Bedankt voor je reactie, ik weet dat het geen vorm van Vaginisme is want als een man aan mijn lichaam zit vind ik het fijn maar het idee om met iemand te sexen...terwijl ik voordat ik mijn relatie toen had echt n losbol was en na de relatie durf ik niet meer. Het lijkt net alsof het iedereen om de sex gaat, ik ben geen sexmaterie ik wil met respect behandeld worden, en ook respect voor mijn lichaam. Kan ik hier nog voor in behandeling of met iemand erover praten want ik zit er wel erg mee. Het is inderdaad dat ik echt kapotging na die relatie, zijn communicatiekanaal was altijd sex en ik wilde intimiteit!

Volgens mij ben je al aan het veranderen en ben je je meer bewust aan het worden van je lichaam als tempel in plaats van je lichaam als object waar je plezier aan kunt beleven.

Mijn persoonlijke opvatting is, dat therapie meer past bij mensen die zich hier nog op geen enkele wijze bewust van zijn.

Ik hoop voor je dat je reacties krijgt die ondersteunend voor je zijn. Ik heb het idee dat dat meer toevoegt en eenvoudiger is dan in therpaie gaan.

Op dit moment ben je eigenlijk nog heel erg boos op je ex. Zolang je daar niet mee afgerekend hebt, ben je nog niet klaar voor een nieuwe gast in je 'tempel'. Dus als je alleen maar seks voor de pret wilt, laat je jezelf eigenlijk in de steek, want diep van binnen wil je dat helemaal niet meer...

Waarom vertel je hier niet over je gevoelens over het abrupt eindigen van jouw 2-jarige relatie? Daar lijkt de crux te zitten, denk ik.

Thanks voor de respons, ik heb de eerste jaar echt een goede relatie gehad met mijn ex, de 2e jaar begon ik te twijfelen voor zijn gevoel naar mij toe, aan uit aan uit. Hij had veel psychische problemen en ik was constant een soort maatschappelijk werkster aan het spelen. Ik hield zielsveel van hem. Onze relatie verbrak en ik wilde gewoon normaal als vrienden met hem omgaan maar hij verwijdert mij uit zijn leven alsof ik niet meer besta! Na dat het uitging heb ik hem niet meer benaderd omdat hij mij op alle communitysites heeft verwijderd. Ik heb dat nooit meegemaakt en heb daar nog moeite mee dat hij dit doet. Toen we ook even n break hadden is hij met andere vrouwen naar bed gegaan terwijl hij in die week zegt dat hij van mij houdt. Ik weet wat velen zeggen: Het is een man en houden van staat los van sex maar voor mij is dat gewoon verbonden, misschien wel ouderwets 🙂
Bij mijn ex heb ik het gevoel dat ik zoveel tijd en energie in heb gestopt, stank voor dank en zonde van mijn tijd. Ik hielp hem vaak en overal bij. Na de relatie heb ik nooit meer wat van hem gehoord, wel hoor ik via via dat hij een relatie met n ander heb. In het laatste jaar dat wij hadden wilde ik ook bijna niet meer met hem naar bed, reden was dat ik het gevoel had dat dat voor hem belangrijker was dan communiceren. Opmerkingen als; dit is toch niet gezond, we moeten minimaal 4x met mekaar naar bed per week.
Misschien is dat ook ongezond maar ik wilde liefde en intimiteit en die kreeg ik voor mijn gevoel niet genoeg.

Op dit moment weet ik niet wat er met mij aan de hand is, misschien wat de dame hierboven zegt ben ik aan het veranderen. Mensen in mijn omgeving zien een bepaalde rust in mij nu en ik draag ook volwassenere kleding. Uiterlijk blijft voor mij wel nog belangrijk maar merk ook dat wanneer iemand heel mooi is van buiten en verrot is van binnen dat ik niets van zo'n persoon wilt hebben en vroeger zou ik daar anders op hebben gereageerd. Misschien is dit inderdaad een fase, ik ben eind 20. Misschien moet ik inderdaad alles nog een plek geven....
Wat ik wil is gewoon dat iemand mij leuk vind om mij als persoon en niet omdat ik een mooi hoofd en mooi lichaam hebt, daar heb ik geen zin meer in ofzo....

Sex voor alleen plezier zo zit ik inderdaad niet inmekaar, maar het lijkt net alsof iedereen om mij heen is verandert en alleen maar wilt sexen met mekaar. Misschien zie ik dat nu pas en vroeger niet....? Ik weet het niet!
Toch fijn dat ik hierover kan praten, ik hoor de reacties wel