Hallo,
Op dit moment heb ik een klein beetje het zelfde probleem. Alleen ben ik 11 jaar oud en ik zit heel erg ik de knoop. Het komt omdat ik twijfel of ik lesbisch ben of niet. Want kinderen uit mijn klas zeiden volr de grap tegen mij dat ik lesbisch was daar moest ik er wel om lachen maar thuis ben ik er over na gaan denken. Ik had echt het gevoel dat ik lesbisch was. Maar Ik wou helemaal niet lesbisch zijn Ik twijfel ik nog heel erg. dus ik ga conntact opnemen met een online psycholoog. Dat zou jij ook kunnen doen. Nog veel succes

Hallo iedereen,
Ik herken al dezeverhalen heel erg. Ik ben ook 11 en mij houd hef al een half jaar bezig. Bij mij zit het zo. Ik twijfel of ik lesbisch ben of niet ik dacht miss heeft get met de puberteit te maken ofzo. Ik wil helemaal niet lesbisch zijn. Zelf kan ik ook geen reden bedenken waarom ik lesbisch zou zijn, want op dit moment ben ik ook verliefd ol een jongen. Ik heb mezelf ook nooit aangetrokken gevoeld bij vrouwen. En ik moet er niet aan denken om met een meisje te zoenen of te vrijen. Maar toch twijfel ik heel erg aan mrlezelf en ik eord er echt helemaal gek van. Kan iemand mij helpen of tips geven? want ik trek het echt niet meer!!!

Sorry in het bericht zitten een beetje veel spellings fouten. Dat komt omdat ik het op mijn mobiel doe/deed. Sorry!!"

Heey,

Op dit moment ben ik het echt helemaal zat!! Ik twijfel namelijk heel erg of ik lesbisch ben of bi. Op school hebben ze mij namelijk een keer lesbisch genoemd, ik voelde mezelf niet fijn op dat moment. Terwijl ik wist dat het een grapje was. Thuis ben ik er over na gaan denken en toen dacht ik dat ik lesbisch ben. Op dit moment kan ik het niet meer uit mijn hoofd zetten. Ik zou even alles vertellen wat mijn gevoelens zijn:

- Ik heb mezelf nog nooit aangetrokken gevoeld tot vrouwen alleen tot mannen
- Ik wil niet lesbisch zijn
- Ik heb al eens gedacht dat ik kanker zou willen krijgen zodat ik meer aandacht kreeg.
- Soms stel ik mezelf de vraag 'hoe zie ik mezelf later? met een man of een vrouw?'elke keer antwoord ik Man.
- Ik let 24/7 op mijn gevoelens zoals: Wat voel ik bij dat meisje? Waar denk ik aan als ik haar zie?
Enz.
- Ik word verdrietig als ik er aan denk dat ik lesbisch zou zijn
- Ik denk mezelf helemaal gek!!!!!

Ik zat al te denken dat het misschien met de puberteit heeft te maken of misschien met OCD? Ik ben namelijk ook een tijd heel bang geweest om kanker te krijgen en ik heb een fase gehad dat ik het wilde krijgen! Ik ben hiervoor ook heeel erg bang geweest voor geesten. Maar dat is volgens mij iedereen wel een beetje. Kan iemand mij alsjeblieft helpen om mij uit deze hel te halen!!!! Pleeaassseee!!!!

Van Lotte

PS. Ik ben 11 jaar oud

Pijnlijk,verwarrend en soms extreem moeilijk als je gedachten je in de weg zitten. Ik herken heel veel in jullie verhalen.
Vragen, twijfels, en dwanggedachtes!

Heb ik OCD of ben ik stiekem homo? En waren de keren dat ik verliefd werd, verkering kreeg etc onecht. Geforceerd, opgedrongen om iets te verbergen.

De angst begon bij mij bij een gedachte – zou ik homo kunnen zijn?

Ik nam de gedachte niet echt serieus, maar een aantal dagen later maakte iemand een grapje zo van he homo! Haha, ik kon erom lachen maar 's avonds thuis, ging ik nadenken over waarom hij dat zei en kan het zijn dat ik toch homo ben? En ik voelde me die periode al depressief omdat ik ongelukkig was met mijn levenssituatie.

Toen begonnen voor mij de paniekaanvallen, onophoudelijk, niet te stoppen, adrenaline die door je lijf giert. Niet te beschrijven, om gek van te woorden. Het enige wat je bezighoudt is ben ik homo?
Je hele leven wordt op zijn kop gezet, het tast aan wie je bent, ik belandde in een hel, ik ging op zoek naar bevestiging door naar mannen te kijken en als dan een man knap vond raakte ik weer helemaal in paniek.

Diep van binnen weet je dat je hetero bent, maar toch de vraag ben ik homo of ben ik het aan het worden? Terwijl je diep van binnen weet dat je hetero ben. Dan begint de kwellende zoektocht naar bevestiging. En dat maakt het alleen maar erger.

Wat ik toen niet wist, niet begreep; het is maar een gedachte. Hoe vaak heb je wel niet gedachtes die kant noch wal raken, die helemaal nergens op slaan. En als ze nergens opslaan dan wuif je ze weg. Toch?

Maar soms in een bepaalde periode in je leven,
-vaak als het al minder met gaat
-je voelt je depri en/of het is net uitgegaan met je partner
-je hebt weinig lichaamsbeweging/weinig afleiding
-Je leidt je leven niet zoals je zou willen
-je bent een overgevoelig persoon (HSP-er)
-komt er een gedachte langs die bedreigend is voor jouw als persoon

kan een bepaalde gedachte ervoor zorgen dat je angstig wordt en de gedachte kan een obsessie worden waar je moeilijk uitkomt omdat jij het uitermate serieus neemt. Ik kan hier wel een uur over schrijven, maar daar hebben we niets aan. Hieronder 4 artikelen op internet die mij heel, heel veel geruststelling hebben gegeven (de angstaanvallen werden minder) en ik loop nu wekelijks binnen bij een Cognitief gedrags therapeut. Dat helpt en ik voel me nu stukken beter!!!
http://www.psychforums.com/obsessive-compulsive/topic79246.html

http://wsps.info/index.php?option=com_content&view=article&id=65:how-do-i-know-im-not-gay-homosexuality-obsessions&catid=36:ocd-and-related-subjects-by-frederick-penzel-phd&Itemid=64

http://wsps.info/index.php?option=com_content&view=article&id=131:how-do-i-know-im-not-
really-gay-part-2&catid=36:ocd-and-related-subjects-by-frederick-penzel-phd&Itemid=64

http://www.brainphysics.com/yourenotgay.php

Lees ook:

Homo?
http://www.dokter.nl/forum/Relatie-seksualiteit/299387-homo.html

Hallo,

Ik kan mij enigszins vinden in deze theorie. Het gevaar van deze theorie is alleen dat iemand het gevoel kan krijgen dat hij of zij onechte gevoelens heeft (of denkt dat deze gevoelens er niet mogen zijn) en dan dus zijn of haar geluk in de weg gaat staan. Je geaardheid kan je niet kiezen het is een gevoel dat er bij je op wordt geroepen. Er moet ook niet vergeten worden dat mensen door twijfels over hun geaardheid wel erg met zichzelf in knoop kunnen komen. Niemand kan dit begrijpen tenzij je dit zelf mee hebt gemaakt. Oordeel niet te hard! Voor de mensen om iemand heen maakt het de geaardheid inderdaad niet uit je gaat er niet minder om van degene houden. Degene zelf kan het daarentegen wel erg moeilijk hebben.

Ik vind het sowieso misselijk om iemand te veroordelen om wat voor reden dan ook.

Hallo,
Ik zie dat dit bericht inmiddels al een paar jaar geleden is verstuurd, maar misschien toch handig om er iets over te vetellen:

Om te beginnen: Ik denk NIET dat je lesbisch/bi bent maar hetero!

Het is erg in de mode om te zeggen dat mensen die twijfelen automatisch een geaardheid in de minderheid zijn... geloof mij maar, het is niet waar!
Van mijn 16e tot mijn 20ste heb ik nachten wakker gelegen met het idee dat ik homosexueel was (en vrienden kwijt zou raken etc...), sterker nog: later twijfelde ik over pedofiele gedachten!

Net als jou ben ik iemand die angstgevoelig is, ziektevrees(hypochondrie), paniekaanvallen en twijfels heb ik jammergenoeg te vaak zien langskomen.
Dit is niet omdat je gek bent, maar puur een medisch probleem, waarvan ik heb ontdekt dat er veel meer mensen dan ons twee zijn die er last van hebben (maar 90% verbergd het, echt waar!).
Je moet het zien als plusjes en minnetjes in de hoofd.
De plus staat voor: Opgefucked, alert, adrenaline etc..
De min staat voor: Ontspanning, zelfvertrouwen, etc..
Om goed in je vel te zitten moeten deze plusjes en minnetjes in evenwicht met elkaar zijn.
Iemand met te veel minnetjes ziet geen gevaar, kijkt nooit uit, is nooit bang.. zelf als hij/zij in gevensgevaar zit etc..
Bij te veel plusjes is het tegengesteld, ons geval.
Voortdurend onzeker, twijfels, angsten, zorgen en noem maar op!
Om vlug een genezing te geven (ik ben geen dokter dus dit is het enige dat ik kan doen): Voedel met veel "bazen" eten en "zuren" vermijden.

Maar om terug te gaan naar wel/niet lesbisch.
Dit is typisch een van de reacties die je met te veel plusjes vertoond, namelijk de: "Stel dat", "Ik weet dat ik het niet ben, maar..." etc..
Ik weet nog heel goed, de laatste keer dat ik hierover twijfelde was in de kroeg.
We waren aan het dansen, er zat een andere jongen bij ons: Ik voelde mee weer eens "aangetrokken".
Dit keer had ik er op een of andere manier schijt aan, "Dan maar gay, heb nu echt ff geen zin om me hiermee bezig houden, laat staan met de genen die denken dat je mijn gedachten mogen besturen".
En ineens brak het ijs... de angst verdween en daarmee ook de tijden aan homotwijfels!

Kortom:
De zorgen die je je maakt zijn letterlijk uitlokkers voor angsten.
Jou angst is: Niet hetero zijn
Dit combineerd zich met elkaar en je twijfelt maar door...
Totdat je het accepteerd, dan ontdek je ineens dat je je al die tijd zorgen om niets heb gemaakt.. geloof me maar!

Nu is het aan jou om het nou eens vroeg of laat te accepteren.. niet altijd leuk, maar je moet er nu ff mee aan de slag, je bent toch hetero (herken ik in alles dat je schrijft).

In elk geval super veel succes verder, want ik weet dat het niet altijd leuk is, maar ik weet ook dat en leuk einde te wachten staat als dit is opgelost!

Gr, David

Hey David, hoe ben jij hier mee omgegaan?
zou ik een keer contact met je op kunnen nemen?
ik zit er namelijk ook heel erg mee en mischien kan je mij helpen

Medisch Forum Reglement
Het is niet toegestaan om op het medisch forum van Dokter.nl:
E-mailadressen, adressen en/of telefoonnummers te plaatsen

Lees ook:

Ik zit in de knoop met mijn geaardheid
http://www.dokter.nl/forum/Relatie-seksualiteit/324712-Ik-zit-in-de-knoop-met-mijn-geaardheid.html

Homo?
http://www.dokter.nl/forum/Relatie-seksualiteit/299387-homo.html

Homo of niet?
http://www.dokter.nl/forum/Relatie-seksualiteit/272596-homo-of-niet.html

Ben ik homo?
http://www.dokter.nl/forum/Relatie-seksualiteit/120892-Ben-ik-homo-of.html

Twijfels over geaardheid
http://www.dokter.nl/forum/Relatie-seksualiteit/297473-twijfels-over-mijn-geaardheid.html

Hallo allemaal,

Ik wil graag even iets kwijt en misschien wel om reactie vragen.
Door alles wat ik hier lees ben ik bang dat mensen die twijfelen over hun geaardheid nu ineens van OCD uitgaan en ineens denken dat het dat is, maar misschien zijn het maar een paar mensen die op deze site uitkomen...
in ieder geval ik heb dus ook hetzelfde.

het is inmiddels al een aardige tijd bezig, ik schat ruim een jaar.
in het begin was het echt heel erg, het begon allemaal toen ik in een klein dipje kwam met mijn vriend. Ik bedacht me dingen waardoor het uit zou kunnen gaan en toen kwam ook de gedachte in me op dat ik verliefd zou kunnen worden op een ander.
hierop ging ik doordenken en toen kwam ik bij een meisje uit.
Maar vanaf dat punt bleef ik hangen en bleef ik mezelf vragen stellen.
Ik vroeg me af of ik me hele leven al gelogen zou hebben, dat ik nu alles anders zou moeten doen, dat ik het uit zou moeten maken met mijn vriend, etc.
Anyway ook buiten dit ging het door, ik werd bang om met meisjes om te gaan, was bang dat ik ineens op vriendinnen verliefd zou worden.
En zelfs als ik tv kijk denk ik straks wordt ik verliefd. Soms lukt het me om even los te laten dan denk ik, oke misschien ben ik bi, en moet ik alles maar ervaren, maar al snel wordt ik weer heel angstig.
Dan denk ik ben ik ook wel echt verliefd geweest, heb ik me ooit wel echt tot jongens aangetrokken gevoeld of deed ik maar alsof.
Zelfs als ik met vrouwen/vriendinnen/meisjes praat en ze in de ogen moet aankijken ben ik bang dat ik verliefd wordt.
het is echt om helemaal gek van te worden...

Ik stop hierbij maar even, want de mensen die hetzelfde ervaren weten wel hoe dit verder doorgaat.
Is er iemand die voor mij tips heeft of dingen die ik kan lezen/doen om het onder controle te krijgen, want het belemmert echt mijn dagelijks leven..

ik hoop dat iemand bereid is me te helpen.

Wat maakt het uit of je lesbisch bent of niet. misschien ben je wel Bi, ik ben zelf ook lesbisch en heb lang getwijfeld, je moet niet op zoek gaan alles op je af laten komen. Ik ben uiteindelijk verliefd geworden op een meisje, ben ik nu 3 jaar mee samen, ik ben nog steeds niet zeker over mijn geaardheid, maar ik heb de ware dus wat maakt het dan nog uit, laat de ware op je afkomen en dan hoef je je niet druk te maken 🙂

Ik heb het zelfde probleem, mijn verhaal komt zo goed als overeen met het verhaal van " j, 22-10-2011 17:33" hierboven. Ik zie dat het inmiddels al bijna 2 jaar geleden is dat dit geschreven is en ik vroeg me af hoe het bij jou/jullie is afgelopen?