Kan me ook vinden in Anoniempje...
Ik besef nu dat hij de echte grote liefde voor me was... Ik heb het zelf verknalt om door mijn twijfel en onzekerheid de relatie te verbreken. Het komt helaas niet meer goed. Maar ik moet verder..hoe...time will tell..

Hi,

Ik zit ook met een dergelijk probleem...maar ik besef heel goed dat het mijn fout is dat ons huwelijk kapot is. De reden was mijn jaloezie...
Nu ben ik haar ook kwijt en heb enorm veel spijt, maar ik moet heel eerlijk zijn met mezelf, indien we opnieuw zouden samen zijn, zou ik opnieuw hetzelfde gevoel van jaloezie hebben. Weet er iemand of aan die jaloezie iets te doen is?
Het is niet alleen lastig geweest voor haar, maar ook voor mezelf om elke dat te zitten piekeren en angstig zijn.

Vele groeten en sterkte aan allen!

het is heel goed om voor overmatige jaloezie in therapie te gaan.
vaak is er meer aan de hand, laag zelfbeeld, faalangst oid.
je kunt er heel veel aan hebben.
via de huisarts kun je dat regelen.
succes, Brenda

Jaloezie is een onvolwassen eigenschap. Dit is geen oordeel maar een constatering. Jaloezie kan in relatie staan tot een angst die dieper geworteld is en nooit goed is bekeken in de context van de jaloezie. Blijkbaar vond je het destijds niet de moeite meer zelfonderzoek te doen, en spijt komt altijd na de zonde. Misschien kun je nu voorkomen een volgende relatie op de klippen te laten lopen door het versterken van je karakter en het achterhalen van de oorzaak van jouw jaloezie.

Lees ook:

Relatiebreuk
http://www.dokter.nl/forum/Relatie-seksualiteit/224987-relatiebreuk.html

Hoe vergeet ik mijn ex?
http://www.dokter.nl/forum/Relatie-seksualiteit/202307-hoe-vergeet-ik-mn-ex.html

Verliefd op bezette man?
http://www.dokter.nl/forum/Relatie-seksualiteit/194938-verliefd-op-bezette-man..radeloos.html

Minnaar
http://www.dokter.nl/forum/Relatie-seksualiteit/118927-minnaar.html

Hij heeft ruimte nodig
http://www.dokter.nl/forum/Psychiatrie-overigen/186125-hij-heeft-ruimte-nodig.html

Dromen over ex?
http://www.dokter.nl/forum/Slapen/228018-Dromen-over-me-ex.html

Vreemdgaan?
http://www.dokter.nl/forum/Relatie-seksualiteit/114582-vreendgaan.html

Vriend heeft weer twijfels
http://www.dokter.nl/forum/Relatie-seksualiteit/121511-vriend-heeft-WEER-twijfels.html

Relatieproblemen
http://www.dokter.nl/forum/Psychiatrie-overigen/99823-relatieproblemen.html

Bindingsangst
http://www.dokter.nl/forum/Relatie-seksualiteit/104904-bindingsangst.html

Beste allemaal,

Ik heb vandaag na een gesprek met mijn allerliefste ex(?)schat wat duidelijkheid gevonden over het probleem waar velen hier hier over hebben.

Mijn situatie is als volgt, ik heb al 12 jaar een redelijk sterke vriendschap met een ontzettend lieve jongen van bijna 25. We hebben ruim 2 jaar samen gewoond in een relatie en daarna is hij voor een jaar naar het buitenland gegaan, echter bleef het contact heel sterk. In de tijd dat hij in het buitenland zat besloten we beide onze eigen richting op te gaan. Ondanks dat is er bij ons bij beiden niets gebeurd is omdat we ontzettend veel van elkaar houden was het weerzien geweldig! Huilen huilen huilen, warmte, liefde en leuke dingen samen gedaan. Na een kleine maand kwam hij erachter dat zijn gevoel niet helemaal op een lijn zat met wat hij wilde.

Hij heeft inmiddels besloten afstand te willen nemen en alles (tijdelijk?!) op 0 te zetten. Binnenkort krijgt hij een eigen appartementje in een stad niet ver van mij vandaan aangezien hij nu eerst zijn eigen leventje recht wil zetten na een jaar onafhankelijk te zijn geweest. Hij maakt nu tijdelijk een tussenstop bij zijn ouders.

Ontzettend moeilijke keuze aangezien ik ontzettend veel van hem houdt en hij zegt dat dit wederzijds is. Toch accepteer ik zijn keuze omdat hij zegt nog niet toe te zijn, zijn relatie door te zetten of te beginnen met een vaste relatie. Ik heb dan ook gezegd hem alle tijd en ruimte te geven die hij nodig heeft.

Hoelang duurt het gemiddeld dat mannen nodig hebben om erachter te komen of het hun ware liefde is als ze afgezonderd zijn? Zijn er dames/ heren die hier ervaring mee hebben? Wij zullen moeten zien wat de toekomst brengt, maar ik mocht niet met hoop blijven zitten. Ik zal mij dan ook verzetten en mijn eigen leventje weer helemaal netjes hervatten na een aantal dagen van tranen en onmacht. Maar ik vraag me af of mannen sterk genoeg zijn ook nog terug te komen op hun besluiten....

iemand ervaringen hiermee?

Hier gelden geen algemene wetten die bij 'mannen' gelden.

Ik heb wel een andere opmerking voor je.

Ten eerste is hij dus niet helemaal eerlijk en open naar jou geweest. Probeer dat onder ogen te zien.
Ten tweede kun je pas echt goed met elkaar verder als je echt zonder elkaar verder kunt. Het is dus zaak dat jij jouw eigen leven oppakt en hem probeert los te laten.

Erg lastig als je van iemand houdt. Je kunt hem dus ook onder zijn neus drukken dat je op hem wacht omdat je hem wilt, maar dat maakt jou afhankelijk, en uit ervaring weet ik dat dat erg omgemakkelijk is, en nog moeilijker dan helemaal vrij zijn.

Liefde is de grootste kracht die er is in de mens, dus als jij hoop heb, koester dit, maar wees realistisch en houd je voeten op de vloer.

hey marco,

bedankt voor je eerlijke reactie.
Je hebt inderdaad gelijk. Ik wil inderdaad niet afhankelijk zijn en het moeilijker maken dan het voor hem mogelijk al is. Hij zei immers dat hij het ook heel moeilijk vond maar wel 'tijd en ruimte voor zichzelf' nodig had, om er achter te komen wat hij uiteindelijk wil omdat hij denkt er in zijn hoofd nog niet aan toe te zijn.

Moeilijk, maar ik zal je raad wel opvolgen door geen contact te zoeken voorlopig. Dat koesteren is geen probleem... die gevoelens zitten bij mij al jaren goed! 😉 ik kan me voorstellen dat het een moeilijke opstart is, als je er tussenuit bent geweest!

Bedankt!

Hoi Allemaal,

Ik ben hier nieuw en wil even zeggen dat al die tips en adviezen, dat ik daar super blij mee ben... ook al waren ze niet direct voor mij bedoeld, zo voelde het wel.

Mijn situatie is iets anders... denk ik. En ik weet niet wat ik er mee moet.
En hoe t ophoudt?? Want ik voel me echt ellendig.

Ik heb 10 jaar (vanaf mijn 14e tot mijn 24e) een relatie gehad.
We hebben vanalles samen meegemaakt:
Voor t eerst op onszelf gaan wonen, huisdiertjes gekregen en verloren, dierbaren verloren en er afscheid van genomen, dingen meegemaakt waar we samen nog dichter van bij elkaar groeiden en we hadden het zelfs over trouwen en kinderen krijgen.
Op een dag kreeg ik te maken met het feit dat ik "los" wilde zijn, ik had namelijk niet echt iets van mijn jeugd (het stappen enzo) meegemaakt en ik was al die ingrijpende gebeurtenissen die we hadden meegemaakt zat en daar begon de ellende.
Mn relatie werd een sleur en ik begon me verschrikkelijk aan m te irriteren. De mooie en goede dingen van hem zag ik niet meer.
Ik ging steeds vaker alleen met een vriendin weg en liet hem aan zijn lot over.
Ik vond opeens iemand anders interessant en ben toen bij hem weggegaan. Huis verkopen, diertjes weggedaan, ik ben ingetrokken bij mn huidige relatie en kort daarna kreeg hij ook een "vriendinnetje" die ik ook kende.
We konden de dingen niet meer normaal regelen (bv de verdeling van de spullen) Het was haat en nijd. Een maand of 3 later is hij gaan samenwonen met dat meisje.
Hij heeft me tot 1,5 jaar geleden nog gebeld omdat hij zich zo ellendig voelde (Zijn gevoel was aangetast) en toen heb ik m elke keer afgewezen omdat ik t "naar mij idee" niet kon maken tegenover mijn huidige partner om hem te ontmoeten en eens met hem te praten.

Nu komt het!
Vorige week hoorde ik via via dat hij vader word???? Weliswaar per ongeluk maar toch...
Mijn wereld stortte in.. Sindsdien blijf ik maar huilen en huilen en vind ik eigenlijk dat ik diegene had moeten zijn die hem zijn 1e kind had moeten geven.
Ik voelde me ook altijd zo beschermd bij hem en dat mis ik verschrikkelijk.
Ik ben er nu 5 jaar later achter dat ik het ook op een andere manier had kunnen oplossen, door gewoon te praten. Nu weet ik dat ik het niet door weggaan had moeten oplossen maar door evt. therapie of wat dan ook.
Ik was namelijk gewoon in de war en wist niet meer wat te doen, ik was natuurlijk ook wel jong.

Nu moet ik bloeden... ik heb hem te veel verdriet aangedaan, hem afgewezen, ons fijne leventje weggegooid en nu pas........................ besef ik hoeveel ik m eigenlijk al die tijd heb gemist. En dat t grootste gedeelte van mijn hart nog steeds voor hem is waar ie waarschijnlijk nooit uit zal gaan.

Ik zit er doorheen... wat moet ik nou?

Ik heb spijt dat ik m zo'n verdriet heb aangedaan en ik kan m blijkbaar niet loslaten en hou nog steeds van m, maar ik hou ook van mn huidige partner.
Maar nu in deze relatie zijn er dingen waar ik zo ontzettend naar terug verlang, dingen die ik gewoon mis van "toen".
Hij wilde met mij een kindje en nu krijgt zij een kind van m....
Pffffffffff, tis echt te ingewikkeld alhoewel ik zelf de verkeerde keus heb gemaakt.

Liefs ik.

Make up your mind girl. Eerst eigen verantwoordelijkheid nemen. En anders, bel hem eens...

Hoi "Ik",

Volgens mij heb je spijt dat je jezelf pijn hebt gedaan doordat je het toen niet handig hebt aangepakt.

Je zou hem kunnen vragen of hij jou nog wil. Maar vergeet niet dat je de zelfde irritaties en sleur van toen eens weer tegen zult komen, mocht hij jou terug willen. Het lijkt alsof je hem idealiseert. Je herinnert de mooie dingen en vergeet waarom je de relatie verbrak.

Als hij jou niet terug wil, draag dan de verantwoording van je toen gemaakte keuze. Daar is niets aan te veranderen. Het leven kan niet altijd zo gaan als jij zou willen. Vergeef jezelf de fout die je hebt gemaakt. Het positieve hiervan is is dat je hiervan wel hebt geleerd, wat je mee kan nemen in volgende situaties.

Ja, het is moeilijk en vooral pijnlijk. Maar als jij wil, kom jij er wel overheen !
Sterkte.

Groetjes,
Lara.

Wie zegt dat hij niet ook nog steeds aan jou denkt..als de liefde echt zo sterk is dan zou ik ervoor gaan! Je kan altijd denken aan dat het toen zo'n sleur was ect. maar in 5 jaar is er veel veranderd! Elkaar opnieuw leren kennen en vooral een goed en eerlijk gesprek lijkt mij beter dan op jezelf van alles in je hoofd te halen. (positief en negatief)

Ik kan het verscheurende gevoel brgrijpen wat je voelt nu hij een kind bij een ander krijgt..verschrikkelijk als het op die manier te laat is maar aan de andere kant..liefde overwint veel, je zou misschien van het kind kunnen gaan houden, omdat het een deel van hem is!

PRAAT met HEM schat!!!

je hebt me erg geholpen ik zal dit proberen uit te voeren ik kan een meisje niet vergeten 🙁

Mijn (ex)vriendin is bezig dezelfde fout te maken. Eigenlijk een zeer vergelijkbaar verhaal. Zij denkt of maakt haarzelf wijs dat het beter is om de relatie te stoppen. Dit is nu anderhalve maand het geval en ik ga er intussen aan onderdoor, denk continu aan haar en het lijkt steeds erger te worden ipv minder. Ik probeer dat rot gevoel te sturen maar het is zo sterk dat ik er zo goed als niets mee kan

Lara, wat een goede tips, vooral die van een lieve zorgzame moeder voor jezelf zijn!