Beste,

Ik kom op dit forum omdat ik ten einde raad ben. Tot vorig jaar had ik een heel lieve vriend. Op dat moment was mijn leven erg hectisch en liep ik soms mezelf achterna. Bovendien had ik een andere man ontmoet die me deed inzien wat ik miste bij mijn toenmalige vriend. Ik had dan ook beslist dat het beter was een einde te maken aan die relatie, met de gedachte dat het niet "perfect" was.

Een tweetal maanden later werd ik naar Frankrijk gestuurd om 4 maanden in een zusterbedrijf te werken. Ik hoorde weinig van hem, maar miste hem meer en meer. Ik zag hem nog steeds erg graag, en wist dat hij een heel moeilijke periode had doorgemaakt. Ik wou er dus zeker van zijn dat ik HEM miste, en niet gewoon mijn oude omgeving (vermits ik in het buitenland was).

Nu ben ik reeds 6 maanden terug in het land. Bij mijn aankomst had ik de hoop weer samen te zijn met mijn ex-vriend. Maar hij was al samen met iemand anders.(Een vriendin van me, wat het extra pijnlijk maakte.)Ik viel in een diepe put en geraak er maar niet uit.

Ik hou heel veel van mijn ex-vriend en ga kapot aan de spijt die ik voel. Ik had de relatie beëindigd in een hectische periode,zonder er goed over na te denken. (We hadden nog maar 2 weken een dipje in onze relatie.) Ik weet dat het mijn fout is, en dat ik hem heel veel verdriet heb gedaan hiermee. En ik ben ergens blij dat hij weer geluk gevonden heeft. Maar er gaat geen moment voorbij dat ik niet aan hem denk en aan wat we hadden. Het spijtgevoel maakt me kapot.

Ik schrijf dit om het eens van me af te krijgen en hopelijk tips zou lezen. Want ik moet erover heen komen. Hij is gelukkig met zijn nieuwe vriendin. Ik heb ook geen contact meer met hem en ik weet dat dat het beste is. Maar ik ben zo ontzettend verdrietig. Nu zijn we een jaar verder en ik ween nog steeds elke dag.

Wat moet ik doen om dit af te sluiten? Want ik heb veel vriendinnen en een lieve familie waar ik dingetjes mee doe, maar ondertusen zijn mijn gedachten toch bij hem.

Groetjes

Hallo,
hoe moeilijk het ook is, je zal je moeten herpakken hoor.
Het feit dat je die relatie hebt stopgezet, zal wel een reden hebben gehad. Het is soms moeilijk om achteraf de reden terug te vinden, omdat je je dan nog enkel de mooie dingen kunt herinneren.
Je zult je hier in ieder geval moeten overzetten en je leven weer in eigen handen nemen.
Probeer uit te gaan en nieuwe mensen te ontmoeten.
Je hoeft daarom niet direct een nieuwe vriend te zoeken, maar gewoon toffe vrienden om je mee te amuseren. Je ex is nu gelukkig, dus moet jij ook dringend je geluk gaan zoeken.
Kop op hoor.

Hoi zegiklieverniet,

Ja, lastig voor je. Ik herken je probleem omdat ik zoiets soortgelijks heb meegemaakt. Ik ben ook bezig geweest met het zoeken naar een weg om er mee om te gaan. En het gaat beter met mij. De kunst van het loslaten, als je dat kan, ben je een rijk mens. Ik wil je wel een stukje op weg helpen hoor.

* Stop met het idealiseren van hem. Zo lief was hij nu ook weer niet. Je geeft zelf aan dat je wat bij hem miste.

* Leer los te laten. Probeer boos op hem te worden. Boosheid schept afstand. Het maakt je los van hem. Bedenk maar eens hele lelijke dingen van hem. Die zijn er echt wel want Mister Perfect bestaat niet.

* Loslaten, dus ook je gedachtes aan hem. Het heeft voor jouzelf geen zin om hem in je gedachtes vast te blijven houden. Sterker nog je wordt er doodongelukkig van. Stop obsessief piekeren.

* Accepteer keer op keer dat het is zoals het is. Het zal op den duur de pijn wegnemen als je aan hem denkt.

* Stop met hem terug te willen hebben. Iets wat er niet meer is, is weg. Dus onmogelijk en zonde van je energie. Wil dat jij lekker in je vel zit. Dat is pas echt belangrijk.

* Ruim eventuele herinneringen in huis op die aan hem doen denken. Zoals foto's en cadeautjes. Zo waardevol zijn die niet, eerder pijnlijk.

* Bedenk voordelen van zijn afwezigheid. Ieder nadeel heeft z'n voordeel, echt waar.

* Sta af en toe huilbuien toe om het verdriet te verwerken. Accepteer dat je dat nodig hebt om door dit proces door te komen. Maar zorg ervoor dat je er niet in blijft hangen. Daarna ff wat leuks voor jezelf doen. Gun jezelf plezier, dat je ergens van mag genieten. Het leven is ook leuk zonder hem.

* Vertrouw op jezelf dat je ook zonder hem in staat bent gelukkig te zijn. Jij wilt toch een onafhankelijke, zelfstandige en gezonde vrouw zijn die alles aan kan.

* Hou van jezelf. Wees een lieve zorgzame moeder voor jezelf waar je blind op kunt vertrouwen. Neem de verantwoording voor jezelf.

Ik ben er achter gekomen dat gevoelens van gemis vaak oude gevoelens uit een ver verleden zijn die verstrengeld zijn met de situatie in het heden. Probeer de gevoelens voor hem los te koppelen van hem. Door te bedenken dat die gevoelens niets met hem te maken hebben. Dat zijn twee losstaande elementen van elkaar.

Ik weet het, het is moeilijk en een zwaar proces. Eigenlijk is het een rouwproces, omgaan met verlies. Gun jezelf tijd om te leren te rouwen op een gezonde manier. In je latere leven zal je alle andere verliezen, die nou eenmaal in ieders leven plaatsvinden, makkelijker kunnen hanteren.

Ik hoop dat je er iets mee kunt. En mijn bedoeling is je te helpen. Ik wens je heel veel sterkte meid.

Groetjes Lara.

Wauw! Wat een hartstikke goed stukje! Inderdaad is het verbreken van een relatie niet eenvoudig maar de tips die jij nu geeft zijn zo goed! dank je wel Lara!

Dank.

Het probleem is net dat ik niet wil loslaten. Ergens hoop ik nog dat hij op een dag wakker wordt en denkt dat hij liever met mij samen is. Of gewoon vriendschappelijk wil ik al graag met hem omgaan.

Ik kan dat niet, van het ene uiterste naar het andere. Iemand doodgraag zien, om daarna te schrappen.

Maar hij heeft hier duidelijk geen behoefte aan. Dat maakt het zeer pijnlijk.

Waarom wil je niet gewoon eerlijk zijn. Zeggen waar het op staat en wat de waarheid is. Als je zoveel om hem geeft, is hij dan niet meer dan de waarheid waard?
Ik kan mij voorstellen dat je elkaar niet wilt kwetsen maar door niet open en eerlijk te zijn houd je een schijn op die vroeg of laat zal vallen en dan zal de waarheid wel aan het licht komen.
Wees eerlijk, het doet even pijn, en bedenk, ieder einde is ook weer een nieuw begin!

Hoi W. ,

Dankjewel, voor je ontzettend mooie compliment. Het doet me erg goed om dat te lezen. Fijn om iets terug te krijgen, thank you !!!

Hoi zegiklieverniet,

Ja meid, het is hartstikke moeilijk. Ik weet het, ik zit in het zelfde schuitje. Ook ik heb nog steeds pijn. Alleen, ik ben al iets gevorderd omdat ik het zo niet meer wil. Nu jij nog.

Aan de ene kant vroeg je, "Wat moet ik doen om dit af te sluiten ?" (waar ik op reageerde) en aan de andere kant zeg je, "Ik wil hem niet loslaten". Dat is tegenstrijdig.
Je zult eerst een beslissing voor jezelf moeten nemen wat je wilt.
Ga je hem loslaten ? Of ga je je hele leven depressief hopen en wachten op iemand die jou niet wil ? Het is aan jou de keuze wat je van je leven wilt maken. En ik hoop dat je kiest voor je eigen geluk, door hem los te laten.
Stel jezelf de vraag : Wat voor zin heeft het, om hem te blijven willen hebben. En te blijven hopen op iets wat niet meer bestaat. Word jij daar gelukkig van ?

Ik wens je veel succes bij het maken van je keuze. En ik hoop dat wanneer je er aan toe bent, mijn tips nog eens ter harte neemt. Sterkte !

Lara.

Mooi om dit te lezen. Dat een ervaringsdeskundige als Lara anderen hiermee wil helpen. Dit doet mij goed.

Hoi Jazz,

Ervaringsdeskundige ? Goh, wat grappig ! Zo had ik het nog niet gezien. Ja, zo zie je maar. We hebben elkaar nodig om onze ogen te openen en te leren van elkaar. (Ook al is het soms net iets wat je niet horen wilt omdat het pijn kan doen. Maar het je meestal wel verder helpt, als je je er voor open kunt stellen.)
Mijn motto is : Van medelijden wordt niemand wijzer, van medeleven wel.

Dankjewel voor je leuke reactie. En leuk om te weten, dat het je goed deed. Ik hoop dat "zegiklieverniet" haar weg weet te vinden zodat zij ook op den duur weer blij kan zijn. (Ik begrijp dat dat voor haar nu nog heel moeilijk is.)

Groetjes Lara.

Door te zeggen "ik wil verder" maar anderzijds "ik wil hem niet loslaten" ben ik inderdaad heel tegenstrijdig. Zo voel ik me vaak ook...

Ik heb er eens over nagedacht. Ik wil HEM loslaten, maar anderzijds wil ik de herinneringen koesteren. We hebben het heel fijn samen gehad en er zijn nooit echt grote problemen geweest. Maar door altijd terug te denken aan de herinneringen, kan ik hem dan weer niet loslaten.

En ivm eerlijk zijn tegen hem. Hij weet hoe ik me voel. Hij heeft nu een andere vriendin en ik ken haar heel goed. Zij heeft redelijk egoistische trekjes en gaat altijd volledig voor eigen geluk. Mijn ex-vriend aan de andere kant laat zich gemakkelijk meeslepen. Zij zijn dan ook supergelukkig met elkaar en er is geen plaats meer voor mij, als wat dan ook. Ik heb mij ex-vriend proberen bellen, smsjes sturen, e-mails,... maar nooit een reactie. Het laat hem koud en hij wil ook niet mijn versie horen. Hij weet misschien niet hoe zwaar ik eronder door zit, maar zoals ik al zei, het boeit hem ook niet. En ik kan niet blijven stalken 🙂

Maar ik heb hem ondertussen overal gewist. Contactboek, foto's, telefoonnummer,... Ik heb daar lang mee gewacht want ik vond het zo definitief. Maar nu ik het gedaan heb, voel ik me beter. Ik KAN gewoon niet meer bellen want ik heb zijn nummer niet meer, en dus moet ik er zelfs niet over piekeren.

Bedankt allemaal voor jullie lieve raad!! Ik moet zeggen, het helpt me enorm. En ik vind ook at het al beter met me gaat. Gewoon in ups en downs. Maar de ups zullen meer en meer naar boven komen.

Veel liefs

Als je je blik richt op de toekomst krijg je allemaal nieuwe beelden op je netvlies.

Ik heb exact hetzelfde, ook einde gemaakt aan relatie, en nu na de breuk besef ik dat hij mijn enige echte grootste liefde was. Hij heeft inmiddels ook een nieuwe vriendin en we houden contact vanwege de hond, maar ik ga er aan kapot!
Huil ook nog steeds elke dag terwijl de breuk nu bijna een jaar geleden is. Ik zit inmiddelels wel zelf in een relatie...ik probeer verder te gaan..maar het valt me nog steeds zwaar. Gaat dit ooit over?

Dag dames,

Erg herkenbaar, dat ontzettende spijt gevoel. Tot voor kort nooit serieuze relaties gehad: veel te eng! Beetje daten en flirten en zo. Tot ik de ware tegen kwam.
Het nadeel was dat ik, zo onervaren met de liefde en -wat ik nu besef- mijn gebrek aan zelfvertrouwen mijzelf op mijn tenen dwong te lopen om perfect te zijn voor haar. Gevolg: mijzelf verliezen, stress en angst. Dus maakte ik het uit. In de loop van de relatie heb ik haar geïdealiseerd. Ik mis haar, het ideaalbeeld wat ik van haar heb en het plaatje gelukkig samen te zijn, nu verschrikkelijk. Ik heb heel veel spijt! Nuttige tips dames! Bedankt!

Dames, diegenen die net als ik nog met spijt rondlopen, hieronder wellicht een handige link:
http://henriettevandillen.nl/?p=16

Succes!

Ik heb onlangs een zelfde meegemaakt en zit er nu even gigantisch doorheen.
De tips die Lara geeft doen me goed en ik kan er denk ik wel wat mee. Nu voelt het nog niet zo maar komt wel. Ik moet door...
Dank.