Hoi,

Ik ben een meisje van 24 jaar, en al ongeveer anderhalf jaar heel erg verliefd op iemand die 15 jaar ouder is dan ik. Dit is de eerste keer dat ik zulke gevoelens heb voor iemand.

Toen ik hem voor het eerst zag (ik heb hem ontmoet op mijn werk) kreeg ik al kriebels, en de eerste 2 weken trok ik al meteen heel veel met hem op en begon ik al verliefd te worden. Wat ik toen nog niet wist was dat hij een vriendin heeft, al 11 jaar.

Hij is echt de liefde van me leven, heb nog nooit zo'n sterke band met iemand gehad. We kunnen met elkaar lachen, huilen, we vinden dezelfde dingen leuk, kunnen overal over praten. Hij vertelt mij dingen die hij nog nooit aan iemand verteld heeft, en andersom. We voelen elkaar zo goed aan, het lijkt wel alsof we elkaar al jaren kennen.

Inmiddels werken we niet meer samen maar zien we elkaar nog wel wekelijks. Zijn relatie gaat heel slecht, en hij heeft eigenlijk nooit de gevoelens voor haar gehad die hij voor mij heeft. maar omdat hij zoveel heeft opgebouwd met haar vind hij het moeilijk om bij haar weg te gaan. hij wil ook heel graag kinderen, het liefst morgen, en daarom durft hij ook niet zo goed.

Dit speelt nu al anderhalf jaar. We hebben trouwens geen seks, even voor de duidelijkheid. Ik ken haar ook, en zou haar dat nooit aan willen doen. Bovendien kan hij ook niet vreemdgaan (al kan hij af en toe niet van me afblijven en ben ik altijd degene die 'stop' zegt). Ik weet ook dat ik me niet beter zou voelen als ik wel seks met hem zou hebben, want dat zou mn eigenwaarde alleen maar aantasten.

Nu weet ik niet meer wat ik moet doen. We gaan met elkaar om als vrienden, maar zodra hij bij mij thuis is gaat het steeds bijna fout. Ik heb zoveel gevoelens voor hem. Ik heb al 3 keer geprobeerd het contact te verbreken, maar dan belt hij me na een paar maanden weer, of staat hij ineens voor mijn deur. Ik ben zo verliefd, dat ik de kracht niet heb om het vol te houden zijn berichten en telefoontjes te 'negeren'.

Ik wil hem echt niet kwijt als vriend, ik heb nog een sterkere band met hem als met mijn beste vriendinnen. Maar dit kan zo ook niet langer.

Ik hoop echt dat iemand mij kan adviseren!!!!!!!

Groetjes Jessica

Er zijn vier dingen die mij opvallen in je bericht.

Ten eerste je mooie en eerlijke beschrijving van je gevoelens. Wat heerlijk om deze gevoelens zo intens te kunnen beleven.

Ten tweede je eigen onduidelijkheid wat je met deze situatie wilt. Je lijkt afhankelijk van wat er gebeurt, en daar reageer je op. Je hebt zelf geen standpunt, en je onderneemt geen duidelijke actie.

Ten derde. Deze situatie duurt al heel lang. Ofwel je bent heel geduldig, ofwel heel erg volhardend, en je kunt of wilt het niet loslaten.

Ten vierde lees ik niets over je pijn over deze situatie. Als je die blijft niet-voelen, word je ook niet wijzer.

Hallo Joke,

Bedankt voor je reactie!

Ik ben daar inderdaad niet helemaal duidelijk over geweest in mijn bericht. Ik heb heel lang ook niet geweten wat ik wilde met de situatie, vooral omdat hij zoveel ouder is heb ik heel veel twijfels gehad, en ik heb deze ook allemaal naar hem uitgesproken. Stiekem heb ik daar nu spijt van. Nu heb ik geen twijfels meer. Ik ben heel gek op hem, en het liefste zou ik met hem een relatie willen aangaan. Voor mijn gevoel weet hij dit wel, maar ik heb het nooit letterlijk uitgesproken. Ik heb ook denk ik een beetje last van bindingsangst. als iets te dichtbij komt klap ik dicht. Dit weet hij ook wel.

waarom ik geen actie onderneem is simpel: ik wil hem niet bij zijn vriendin wegrukken. Ik wil niet dat hij het uitmaakt voor mij, maar dat hij het uitmaakt omdat hij niet meer met haar verder wil. Dan is het ook pijnlijk voor haar, maar ik wil daar niet de oorzaak van zijn.
zij heeft zelf al eens uitgesproken dat hij en ik heel erg goed bij elkaar passen en is ook heel bang dat wij nu stiekem iets hebben.

Ik ben inderdaad geduldig, maar zoals ik al zei wil ik hem niet onder druk zetten. Hij moet zelf beslissingen nemen.

Die pijn probeer ik inderdaad niet te voelen. Eens in de zoveel tijd komt alles eruit en kan ik uren huilen. Dan voel ik de pijn in 100voud. Pijn doet het dus zeker wel.

Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Ik wil hem niet kwijt, ik wil hem niet onder druk zetten, ik wil hem geen pijn doen, haar geen pijn doen..

Aan de andere kant is de situatie nu ook niet goed en heeft iedereen pijn.

ik weet het gewoon niet!

verbreek al het contact , wees duidelijk en ga niet meer op zijn pogingen het weer goed te maken in.
hier zijn 2 verliezers, ZIJ en JIJ, jullie krijgen allebei niet wat normaal zou moeten zijn, een man die helemaal voor je gaat, die echt van jouw is.
Die dag en nacht bij je is en niet ook verliefd is op een ander, want, wat hij ook tegen jou zegt: hij houdt ook van haar, echt waar, anders ging hij wel weg.
Stop ermee, hoe moeilijk ook, hij maakt dan een keuze,: komt bij jou, of blijft bij haar, dan is het duidelijk, dit is voor hem prachtig: 2 vrouwen die hem aanbidden, maar dit moet je echt niet willen.
Voor haar niet en voor jou niet.
sterkte Brenda.

Het is denk ik tijd geworden dat je voor je eigen belangen gaat staan. Succes!

Bedankt voor jullie reactie!

Koos, wat bedoel je met 'voor je eigen belangen gaan'? Als ik 100% voor mijn eigen belangen ga betekent dit dat ik voor hem moet gaan, ongeacht daar mensen mee gekwetst gaan worden?! Stel ik ga voor mijn eigen belang en hij gaat vreemd, dan ben ik gewoon bang dat haar vertrouwen voor de rest van haar leven beschadigd is en hier zou ik niet mee kunnen leven. Ik wil gewoon dat hij op een eerlijke en nette manier een keuze maakt.

Brenda, ik zeg ook heel vaak tegen mezelf dat ik ermee moet kappen. Rationeel gezien weet ik natuurlijk ook dat dit zo niet kan, maar ik zou graag tips willen hoe ik dat kan doen. Ik wil hem eigenlijk helemaal niet kwijt als vriend, dat maakt het zo lastig. En misschien is dit wel de enige voor wie ik ooit oprechte gevoelens ga hebben, dan blijf ik mezelf altijd afvragen 'wat als...' snap je?

Jessica

"wat als"...... is een levensvraag, daar is geen antwoord op.
je kunt alleen doen wat goed voelt. hier is niemend bij gebaat.
je kunt hem helaas niet als vriend houden en dat weet je eigenlijk ook wel.
soms moet je in het leven nu eenmaal een moeilijk besluit nemen, voor jou is het nu alles of niets, dus stoppen en kijken wat er gebeurd.
ik heb helaas al een aantal keren gezien dat een man er graag iemand erbij heeft, maar als hij moet kiezen toch bij zijn partner blijft, van 2 walletjes eten heet dat. makkelijk als hij niet MOET kiezen dan doet hij het niet.
soms, heel soms gaan zijn ogen open als hij zijn extra liefje kwijt is en kiest hij voor haar.
Dat is zijn beslissing, jouw beslissing is om hier niet meer mee door te gaan en te stoppen, wat er verder ook gebeurd, alles is beter dan dit.
hij is niet de enige die je lief zal hebben, je gunt jezelf nu niet een partner die voor je gaat, je sluit je af voor nieuwe kansen, dat ga je niet jarenlang meer trekken, niet doen dus.
Sterkte Brenda

Je hebt helemaal gelijk, maar het is zo moeilijk.
Ik heb dit al 2 of 3 keer geprobeerd, en al die keren heb ik ook gezegd dat ik het echt meen en dat hij me met rust moet laten. Toch hoop ik dan stiekem al dat hij weer belt (daar begint de ellende al). En na een paar weken belt hij weer, en dan heb ik zelf ook zo die drang om hem weer te zien, dat ik die pijn even vergeet en weer met hem afspreek 'als vrienden'.
hoe kan je iemand loslaten die zoveel voor je betekent en waar je het zo leuk mee hebt?
Ik sta er gewoon niet 100% achter om hem los te laten, en dat maakt het zo moeilijk. Ik twijfel zo, omdat ik eigenlijk voor hem wil gaan ten koste van alles (als ik naar mijn hart luister). Ik wou ook dat ik boos op hem kan zijn, maar ik weet dat hij niet bewust mensen wil kwetsen en dat hij er zelf ook heel veel moeite mee heeft, ik heb hem zelfs zien huilen toen we het erover hadden, terwijl het een hele 'stoere' vent is, zijn vriendin heeft hem pas 1 keer zien huilen in al die jaren.

Ik weet al heel lang dat ik hem los moet laten, en als het echt 'de ware' is komt hij wel naar me. maar ik zou graag tips willen hoe ik dit kan doen.

Ik ben trouwens iets belangrijks vergeten te vertellen, iets dat ook een grote reden is dat ik hem niet zomaar wil loslaten.

Hij is in het verleden heel erg gekwetst door een meisje en heeft daar langer dan een jaar verdriet van gehad. Hij was zo gek op haar, het voelde voor hem alsof zij hem in haar macht had, en zij heeft het op een gegeven moment uitgemaakt.

Die vriendin die hij nu heeft zal hem nooit verlaten, zij is heel gek op hem. Hij niet op die manier op haar, maar hij voelt zich nu wel veilig en ze hebben samen een leven opgebouwd.

Hij heeft gezegd dat hij nooit meer zo gekwetst wil worden, en ik denk (weet eigenlijk wel bijna zeker) dat hij bang is dat ik hem ook zo kan kwetsen, ook vooral omdat ik zoveel jonger ben en nog veel wil doen in mijn leven.

Dus eigenlijk wil ik hem ervan overtuigen dat ik echt heel veel om hem geef en er wel vanuit ga dat ik voor altijd bij hem wil blijven, en dat hij niet zomaar een 'flirt' is (je weet natuurlijk nooit wat er in de toekomst gebeurt, maar zo voel ik het nu). Maar aan de andere kant vind ik dat ik dit niet moet doen omdat dat niet eerlijk is tegenover zijn vriendin. Dan heb ik het gevoel dat ik hem van haar afpak.

ik ben bang dat als ik hem loslaat, ik er niet alles uit heb gehaald ofzoiets.

Liefdesperikelen...

Go for it girl! Wie niet waagt, die niet wint!

Pfff... wat denk je diep! Ik kan me voorstellen dat je problemen hebt. Kan het niet wat simpeler allemaal?

Ik heb precies hetzelfde gehad met een man,ik wist dat het een onbeantwoorde liefde was en het deed veel pijn om deze man los te laten.
Hij wist niet van mijn gevoelens dus heb ik hem anoniem een gedicht gestuurd.
Nu zie ik hem niet meer en het gevoel ebt ook weg.Gelukkig zijn er meer mannen op deze planeet,die mij wel willen!

Wat ontzettend jammer dat je je liefde nooit open en eerlijk hebt kenbaar gemaakt. Het is kwetsbaar en niets zeggen lijkt veilig maar hierdoor loop je wel je kans mis.

http://www.dokter.nl/forum/Relatie-seksualiteit/175851-Verliefd-op-een-oudere-man/collega.html

Tja, lastig.

Dan lijkt het me beter om het contact te verbreken.
Vrienden zijn als je zo verliefd bent kan niet.
Is hij ook zo gek op jou?
Laat hem maar eens gaan denken over wat hij wil.
Want hij kan een goede vriendin natuurlijk niet het hoofd gek maken en zelf elke dag weer naar zijn eigen huis.

Als een relatie tussen jullie niet kan dan vraag ik me af hoe jij verder wil. Wil jij geen man en kinderen? Gelukkig zijn?
Hoe wil je dat doen als je hem elke week ontmoet?