Wat is een te hoog libido? Volgens mijn vrouw ben ik zwaar sexverslaafd. Het is namelijk zo, ik denk regelmatig aan sex. Mijn vrouw is een tijdje geleden bevallen van ons eerste kindje. Natuurlijk stopt de zin voor sex bij een man niet na de bevalling van een kind. Ze wil graag hebben dat haar lichaam eerst terug op zijn plooi komt van de bevalling. Ik heb hiervoor zeker respect. Vroeger was ik ook al sexverslaafd volgens haar. Wij bedreven zo om de zes à acht weken de liefde. Omdat ik toch wekelijks eens goesting had, kreeg ik van mijn vrouw het verwijt sexverslaafd te zijn. Mijn vrienden zeiden me dat zij om de twee dagen sex hadden, wat mooi werd weggelachen door mijn vrouw. Ikzelf weet dus echt niet wat normaal zijn is. Klopt het dat een normaal koppel maar om de twee maand eens behoefte heeft in sex? Nu na de bevalling heb ik ook al geruime tijd behoefte in eens goeie sex. Ons dochtertje is vorige week twee en een half jaar geworden. Volgens mijn vrouw moet ze eerst nog wat recupereren voor we terug de daad doen. Ze verwijt mij sexverslaafd te zijn als ik elke maand eens vraag wanneer we herbeginnen. Hoelang moet je eigenlijk wachten om sex te hebben na de geboorte van je eerste kind? Hoeveel maal per jaar heeft een normaal koppel sex? Ik heb zo stilaan het gedacht dat ze het wat aan het rekken is en mij de naam geeft van verslaafd te zijn, terwijl zijzelf een probleem heeft. Wij kennen elkaar al van heel jonge leeftijd en ikzelf heb nog nooit een andere vriendin gehad. Daarom kan ik moeilijk vergelijken. Ben ik echt verslaafd aan sex? Jullie spreken van "het libido" .... Ik weet één iets, ik kijk nooit porno, omdat dit niet mag, en ik word constant uitgemaakt als sexverslaafde. De mensen die beweren, doe er iets aan bij je vrouw, wel die mensen weten niet wat het is om steeds gekleineerd te worden. Ik stond al menig maal met mijn handen op de leuning van een brug. Ik heb zelfs al uren geparkeerd gestaan met mijn wagen aan de overweg om na te denken hoe ik mijn verslaving kan aanpakken ...

Ik kan in het verhaal dat je schrijft geen tekenen van een seksverslaving ontdekken.
Ik denk toch dat er, in ieder geval op seksueel gebied, dingen niet goed gaan in jullie relatie.
[quote]Klopt het dat een normaal koppel maar om de twee maand eens behoefte heeft in sex? Nu na de bevalling heb ik ook al geruime tijd behoefte in eens goeie sex. Ons dochtertje is vorige week twee en een half jaar geworden. Volgens mijn vrouw moet ze eerst nog wat recupereren voor we terug de daad doen.[/quote] Gemiddeld heeft een koppel 2-3 per week seks. Als je vrouw na 2,5 jaar nog steeds het idee heeft te moeten recupereren, is er toch iets mis....het kan een psychisch probleem zijn of een fysiek probleem.

[quote]Ik heb zo stilaan het gedacht dat ze het wat aan het rekken is en mij de naam geeft van verslaafd te zijn, terwijl zijzelf een probleem heeft.[/quote] Ik denk dat je helemaal gelijk hebt. Tenzij er gerede gronden zouden zijn waarom seks niet zou kunnen.

Zoals gezegd kan het een psychisch of fysiek probleem zijn waar ze mee kampt. Maar dat kan niet worden afgedaan met jou als seks verslaafd te bestempelen.

Er vanuit gaande dat je een werkelijk weergave geeft van wat er speelt, kan ik met zekerheid stellen, dat er bij jou geen sprake is van een seksverslaving. Ik zie alleen maar gezonde behoeften van een jonge man, die zonder geldige (onbekende) redenen tekort komt.

Het zonder geldige reden onthouden van seks in een relatie, zet iedere relatie zwaar onder druk. Als er problemen zijn zullen die boven water moeten komen en zal er gekeken moeten worden of daar iets aan te doen is.

Je zult hierover een serieus gesprek met je partner over moeten hebben. Er moeten redenen zijn waarom ze zo reageert. Ze zal professionele hulp moeten inschakelen of duidelijk moeten aangeven wat het probleem is.
Een bezoek aan de huisarts zou de eerste stap kunnen zijn. Misschien is er iets mis met haar hormoonspiegels of is het een psychisch probleem. Een gesprek met een psycholoog zou dan ook kunnen helpen. Misschien zijn er dingen in jullie relatie die niet goed verlopen..ook daar zou een psycholoog bij kunnen helpen.

Ik ken zo'n verhaal maar al te goed. heb e rook eens zo eentje gehad waarbij ik niet aan moest komen met het verhaal dat die en die elke dag sex hadden met hun vriendin. dan kreeg ik als antwoord dat zeggen ze ja maar dat is niet zo. volgens bestond het gewoon niet dat er koppels waren die om de dag of elke dag sex hadden..dat zij geen behoefte heeft betekend natuurlijk nog niet dat anderen dat wel hebben. ik heb relaties altijd als moelik ervaren en heb me nooit echt aan iemand kunnen binden. de reden daarvoor is te weinig naar naar mijn behoeftes. ik kan pas van een vrouw houden als we elke keer als ik er zin in heb sex hebben. en dan niet het eerste jaar in een relatie maar ook nog na 20 jaar.ik zie veel mannen chagarijnig naast hun vrouw lopen en zij maar lachen en vertellen dat ze weer aan een nieuw bankstel toe is en nieuwe kleren . ik vind toch nog altijd dat vrouwen de macht hebben omdat god de man heeft geschapen met teveel sexlust. een man is altijd in het nadeel en kan niet kwijt bij zijn vrouw wat hij het liefst zou willen .daarom gaan veel mannen ook vreemd of naar de hoeren. ken er zat die thuis een gezin met kinderen hebben en na hun werk even bij een hoer naar binnen wippen. vrouwen vinden mannen maar viezerikken maar god heeft ons zo geschapen door ons een hoog libido te geven.daarom ben ik het in andere culturen wel mee eens dat een man meerdere vrouwen mag hebben.de vrouw is voor de man geschapen en laten we dat alsjeblieft zo houden want ik ben tegen emancipatie van vrouwen .het gevolg daarvan is tegenwoordig dat daardoor veel vrouwen bij hun man vandaan gaan omdat de vrouw geen man meer nodig heeft.door teveel vrijheid van de vrouw dus

Tandor, je zegt hulp zoeken ... Ik weet één iets, als ik alleen aanklop bij een hulpverlener, kan ik niets doen. Die zal onmiddellijk zeggen, kom eens terug met zijn twee. Thuis hoef ik er nog niet over te beginnen, of ik hoor kort en bondig, "Ben je daar alweer, je bent er pas drie weken geleden over begonnen, jij hebt echt een probleem, jij ben verslaafd."Het is niet voor niets dat ik er dan ook nooit meer over spreek. Het is zelfs al zover gekomen dat ik me om problemen te vermijden, mij omdraai als madam zich omkleed. Als ik de badkamer binnenkom als zij bezig is met iets, wil ik geen discussie over sexverslaving, ik draai mij snel om en excuseer mij voor het storen ... Ik denk dat je echt niet weet wat het is om op deze wijze geterroriseerd te worden om steeds te horen hoe slecht je bezig bent. Ik denk persoonlijk, als dit nog lang duurt, dat ik persoonlijk nooit meer van sex zal genieten. Het komt zelfs zo ver dat ik het echt vies begin te vinden als een koppel aan het kussen is op televisie. Echt, zo'n afschuw begin ik ervan te krijgen. Dit komt gewoon door het feit steeds uitgemaakt te worden als verslaafde, telkens ik haar nog maar aankijk als ze zich omkleed of als ik te dicht in haar aura kom wat sex, erotiek of bloot betreft ... Eerlijk, ons bed is 2,20 meter breed, en ik vind het veel te smal op de duur. Liefst van al zou ik elke nacht slapen op de sofa, maar dit plezier wil ik haar niet gunnen. Ik heb trouwens ook gewerkt en gespaard voor onze slaapkamer.
Nogmaals, volgens haar ben ik een verslaafde. Iemand die een drankprobleem heeft, ga je toch ook niet begeleiden en dagelijks zijn handje vast houden? Deze persoon moet daar zelf aan werken. Je kunt hem of haar ten hoogste bijstaan en steunen. Volgens mijn vrouw ben ik verslaafd, dus moet ik daaraan werken, zij heeft geen probleem, zij moet niet in therapie. Volgens haar moet ik in therapie en moet ik mij onthouden van alle daden en gedachten om het af te leren. Sorry om het zo te moeten zeggen, maar ik ben godverdomme niet van plan om als tachtig jarige te moeten zeggen, had ik het maar anders aangepakt. Ik wil ook niet het leven van de kids hypotikeren. Ik blijf bij haar zoals mijn plicht het voorschrijft tot de kids wat ouder zijn en eventueel begrip kunnen aanvaarden. Mij geluk zal ik proberen elders te zoeken. Zoals die andere persoon het zo mooi zegt, de wijven hebben tegenwoordig veel teveel macht. Als je geen sex wil, dan ben je homo, wil je gezonde sex, ben je een verslaafde, wil te te veel sex, dan heb je hen verkracht. Nooit kun je nog iest goed doen tegenwoordig. Ik denk van mij eigen dat ik geen probleem heb. Ik word nu al uitgemaakt voor verslaafde. Wat is het verschil als ik ooit betrapt zal worden bij een andere vrouw? Dat ik nog meer als verslaafde bekeken word? Dat zal onmogelijk zijn. Het enige wat ze er kan bijlappen, wat absoluut minder erg is dan de huidige terrorisme, is dat ik een bedrieger ben en haar "al mijn leven lang" bedrogen heb ... Wel eerlijk? Ik denk dat mijn geestelijke gezondheid nog steeds hierboven gaat. Ik weet zeker, mijn vrouw heeft niemand anders, zij heeft enkel een sexueel probleem. Mijn moed is op om hierover te proberen spreken. Dus bij deze, mochten er dames zijn die zich aangesproken voelen, ik ben een jonge, gezonde man, die wel eens een experiment wil. Meld jullie gerust aan op vrijwillige basis. Niets moet, alles mag. Mijn leven gaat verder en ik zal het zelf in handen nemen. Wil mijn vrouw ooit terug sex, geen probleem, deze zal ze krijgen tien jaar na mijn tachtigste verjaardag. Ik ben het kotsbeu, ze heeft de kans gehad en eigenhandig verprutst.

Even voor de duidelijkheid:
Ik heb niet gezegd dat jij hulp moet zoeken, maar je partner.

Zoals je het weergeeft, ben jij in ieder geval geen seksverslaafde. Als je partner absoluut niet voor rede vatbaar is en dus nooit duidelijk zal worden wat het probleem is, zul je haar voor een keuze moeten stellen. Ofwel hulp zoeken of einde oefening! Ze lijkt narcistische trekjes te hebben. Heeft ze met meer dingen, dat het vooral altijd aan anderen ligt en nooit aan haar?

Een dode relatie in stand houden vanwege de kinderen kan een slechte keuze zijn. Met name voor de kinderen. Ook die worden van een dergelijke verhouding niet gelukkig kan ik je verzekeren. De spanningen tussen ouders hebben altijd weerklank op de kinderen. Ook al lijkt dat soms niet zo. Het zal ook altijd een keuze tussen 2 slechten zijn.

[quote]Ik blijf bij haar zoals mijn plicht het voorschrijft tot de kids wat ouder zijn en eventueel begrip kunnen aanvaarden.[/quote] Nobel streven. Maar dat kan dan nog 20 jaar duren en dan zullen ze het nog steeds niet begrijpen. Dat begrip mag je van kinderen ook niet verwachten.

Voor je eigen geluk zul je knopen moeten doorhakken.....

Hey, nogmaals bedankt voor Uw reactie. Zoals ik al zei, het ligt nooit aan haar. Als klanten bellen, en zij vergeet het me te melden, dan is het mijn fout, ik moest het maar gevraagd hebben. Als ze een afspraak vergeet in te plannen, moest ik haar maar eraan herinneren. Als bij manier mij het eten niet smaakt, is het mijn schuld, ik moest er maar niet van gegeten hebben. Als ze ja zegt en ze bedoelt neen, is het niet haar schuld, ze is gewoon gemist en ik moest het maar hervragen. Als we op vakantie gaan (wij gaan altijd op reis met onze camper), en we zijn iets vergeten, dan moest ik het maar gecheckt hebben. Als de kleinste een verkoudheid heeftomdat ze geen sjaal of muts droeg, dan moest ik haar maar verwittigd hebben dat het buiten koud is en dat ze goed moest ingeduffeld worden ... Ik kan honderden voorbeelden geven.
Enfin, ik moet ook rekening houden met mijn zaak. Als we nu uiteengaan, dan kan madam er zeker niet alleen voor zorgen voor de kleinste, dus wie zal ervoor opdraaien? De zaak zal zij ook zeker gedeeltelijk opeisen, waardoor ik de deren zal mogen sluiten. Onze wagen mogen verkocht worden evenals onze villa waar ik al mijn hele leven voor vecht en mij voor kapot werk. Ik denk dat ik gewoon wat meer zal "werken" en simpel een minars aan de hand zal doen. Dit zal veel goedkoper en simpeler zijn denk ik. Ik ben zeker niet tegen de emancipatie van de vrouw. Ze mogen evenwaardig zijn aan de man. Maar ik vind wel dat de balans niet mag beginnen doorwegen aan de andere kant. Bij ons is het stillaan niet de man in huis die baas is, ook niet evenwaardigheid, maar de vrouw die baas is en de man een slaaf. Ik denk niet dat dit de bedoeling is van de voorgenomen emancipatie. Dus lijkt het mij simpeler, als er misbruik gemaakt word van de emancipatie, verbied deze terug bij wet. Had ik geweten voor ik huwde wat ik nu weet, dan was ik nooit gehuwd. Iedere week naar de wasserette, iedere dag op restaurant en één maal per week naar de hoeren, en twee maal per week een kuisvrouw in huis nemen. Zou wel wat meer geld kosten, maar dan zou ik vrij man geweest zijn.

Hoi ik ben een vrouw en ik heb juist last van dat mijn vriend door conditie werk ect weinig wil.
Hij houdt het niet vol en mijn taak voelt meer om hem erbij te houden en als hij klaar is is het ook klaar. ik heb dan ook zelf geen zin om verder te gaan. want dan is mijn zin al weg
Ik neem elke keer initiatief en dit word ik beu.
Ik hou ziels veel van hem maar mijn seksdrive zit mij in de weg.
Ik wil dit graag veranderen.
Maar liefst word ik gewoon "aangevallen" en lustig bemind.
Ik voel me haast minder vrouw omdat ik het idee dat ligt aan mij of dat ie mij niet aantrekkelijk vind.

Als jij zoiets vind, hou ik mij ook aanbevolen. Mijn zin in sex heeft er voornamelijk voor gezorgd dat mijn ex mij heeft verlaten. Als ik niet min 2x per week sex heb word ik zwaar gefrustreerd en loop ik serieus met een erectie rond. Door de verdriet over mn ex en dat ik genegenheid mis, voel ik me vaak ellendig en beïnvloed dat mijn leven. Het is niet makkelijk om een vrouw te vinden die deze energie accepteert, ook niet als je extreem lief voor haar bent en haar verwent, dat werkt averechts en een klootzak zijn zit gewoon niet in mij. Ik herken dit wat je zegt. Dit is vaak de reden dat veel mannen dan vreemd gaan.
Ik zou mijn drang ook op de 1 of andere manier willen verminderen.

Ik heb net reacties zitten lezen van verschillende mensen. Toevallig ben ik erg romantisch, maar ik las net iets herkenbaars. Ik heb als baby tot mn vierde veel knuffel aandacht gehad omdat ik een mooi kind was met mooie ogen. Doordat echter mn ouders op mn 4de gingen scheiden en mn moeder eindigde met een depressie en daarna alzheimer kreeg en mn vader in het buitenland woonde, was ik vaak alleen. Daarbij kwam dat mn moeder een hekel had aan mannen en mij zodanig heeft opgevoed hoe zij graag door mijn vader behandeld had willen worden, ik ben dan ook snel volwassen geworden. Op mn 21ste kreeg mn moeder alzheimer en heb ik inmiddels 11 jaar voor haar gezorgd, ik werk daarnaast 40 uur per week, ik sport 4 keer per week, en ik speel veel gitaar, genoeg te doen dus en toch blijf ik zin hebben. Afleiding werkt dus niet altijd. Ik denk dat dit inderdaad terug gaat naar mijn jeugd en dat ik gewoon aangeraakt wil worden ofzo. Soms denk ik dat ik gewoon hulp nodig heb. Ik heb al eens met een psycholoog gepraat, maar mijn zin verandert daardoor gewoon niet. Bestaat er inderdaad niet gewoon een pil ?

Leuk voorbeeld en fijn dat dit voor jou werkt, maar bij mijn vrouw hebben je tips niet gewerkt hoor. Het dagelijks praten over seks heeft er toe geleid dat er een aversie bij mijn vrouw is gekomen omtrent seks. Ik kan het goed begrijpen dat mannen zijn die via middelen hun libido willen verlagen. Vreemdgaan, bedriegen is geen oplossing en zal stranden in een gebrek aan vertrouwen met gevolg een matige tot slechte relatie met alle gevolgen van dien. Ik vind het dus wel goed dat er wordt gezocht naar middelen om de libido te verlagen om de relatie weer van hogere kwaliteit te maken.

fijne dag samen~!

Homeoptie is echt het laatste dat ik iemand zou willen aanraden.

Behalve dan een licht placebo effect werkt homeopatie nergens voor bet is pure kwakzalverij.

En een hoog libido kan erg vervelend zijn en vooral als je niet aan je trekken komt.

 

 

 

Dat is wel een krasse opmerking die niet klopt.

Er zijn genoeg homeopathische middelen die wel degelijk werken. Er zijn zelfs middelen waarvan de bestanddelen zijn overgenomen in "reguliere" medicijnen.

Ik begrijp dit allemaal niet meer zo goed ... Ik en mijn vrouw, mijn eerste liefde van toen we 15 waren, ik ben er nu 45, hebben vier jaar geleden een geboorte gehad van onze eerste dochter. Ons sexleven was toen één maal per maand ongeveer, wat ik als normaal beschouwde, wegens niet meer weten, uiteraard denk ik intussen meer te weten. Wel, ik heb zeer veel respect voor de vrouwelijke bevolking, zeker omdat zij het nageslacht baren en ook grotendeels groot brengen (opvoeden). Daarom zou ik ook graag deze openlijk de vraag stellen, hoe lang moet een vrouw recupereren na de bevalling? Deze vraag zou ik graag stellen aan de dames onder ons hier. Het zit namelijk zo, ik stel maandelijks eens de vraag aan mijn vrouw hoe het nu gsteld is met onze sexuele relatie, wil ik vragen onder een mom van, vrouwlief, ik zou nog graag eens sex hebben ... Ik krijg steeds het grote verwijt dan dat ik altijd maar aan sex denk, ook al stel ik de vraag maar één à twee maal per maand. Omdat ik ook zoveel respect heb voor de dames voor het baren van het nageslacht, volg ik dan ook haar instelling, dat een vrouw na de bevalling toch wat moet kunnen rusten en recupereren ... Ik vind het stilletjes aan welletjes. Na vier jaar is mijn vrouw nog steeds aan het recupereren en mag ik haar met geen vinger aanraken, zelfs niet spreken of vragen naar sex, zonder het verwijt te krijgen sexverslaafd te zijn ... Aan de dames, wat is jullie stelling over deze, ben ik echt sexverslaafd? Ik kijk nooit porno en ben intussen al vier jaar, plus negen maand celebatair op sexueel gebied.

Kerel, Als de seks is afgelopen dan is het afgelopen. Niks meer aan te doen. Ik ben nu 61 jaar en mijn seksleven is in 1981 gestopt.

Geniet van je vrouw als mens en probeer tegelijkertijd je eigen leven te leiden. Er is iemand op deze wereld die van je houdt en dat is al mooi genoeg.

tja mensen,

als je echt je seksdrive sterk wil verminderen, neem dan antidrepessiva. Dat werkt bijzonder goed.  Ik bedoel we de echte, niet die kruidenzooi.