Ik heb een psychose gehad vanaf ongeveer augustus 2011 tot januari 2012. Ik ben niet behandeld met medicijnen in deze periode, omdat ik niet vond dat er iets mis was met mij.. Mijn moeder vond van wel en zag dat ik psychotisch was en ik had heel veel ruzie met haar.
Ik zelf zag het als een redding en was eindelijk gelukkig in mijn beleving.

Ik had daarvoor een hele nare periode met dwang en kon totaal niet functioneren. Toen werd ik verliefd (op een beroemdheid) en toen was ik opeens genezen en gelukkig. Ik kon alles weer en had heel veel energie. Ik kreeg wanen en dacht dat die beroemdheid ook op mij verliefd zou worden en uiteindelijk ook was. Nu weet ik zeker dat ik toen al psychotisch was.

Nu ben ik al maanden uit die psychose en slik sinds maart olanzapine 2,5 mg per dag. En heb oook nog pillen voor het slapen (temazepam).

Maar ik ervaar alsof mijn bewustzijn steeds minder goed functioneert.. .Alsof ik de wereld niet meer ERVAAR en steeds meer in mijn eigen hoofd verdwijn.
Ik heb een totale identiteitscrisis als gevolg van die psychose en het voelt alsof mijn hersenen niets meer op de oude manier terugkrijgen, omdat ik zo ontregeld ben van die psychose.

Ik ben heel erg bang, maar ook angst voel ik bijna niet meer. Ik lijk niets meer te voelen; geen angst, geen verdriet, geen geluk of iets. Ik ervaar alleen totale isolatie van de wereld en mezelf. Ik weet niet meer waar ik ben of wie ik ben.. Ik snap de wereld om me heen niet meer. Alles is nog hetzelfde, maar ik lijk er niet tot door te kunnen dringen.
Ik voel alles wat ik voelde nog maar voor 10 procent en voel me blind. Terwijl ik het niet ben, voel me verlamd terwijl ik kan bewegen.. voel me doof, terwijl ik wel hoor.
Alles wat ik voel is hoofdpijn, een extreme druk op mijn hoofd, het kloppen van mijn hart in mijn hoofd en ik voel me ziek terwijl ik niet ziek ben.
het lijkt alsof ik niet meer besef dat ik LEEF, maar ik levend dood ben en vanuit een andere wereld deze wereld bekijk.

Ik heb totaal geen grip op mijn geachten en in mijn hoofd is totaal geen ''plek''meer voor iets. Elke gedachte is te veel, elke situatie.. Soms denk ik dat ik niet meer kan denken, of juist ALLEEN nog maar kan denken, en mijn gevoel helemaal ontbreekt.

Tijdens mijn psychose beleefde ik alles juist heel intens en was alles heel erg levendig.. zowel binnen in me, als om me heen. Nu lijkt mijn interne wereld niet meer te werken. En de buitenwereld komt niet binnen.
Het lijkt alsof ik afgesloten ben, gevangen in mijn eigen hoofd. En lichaam. Ik denk dat ik gek wordt en wil alleen maar ontsnappen. Ik denk constant aan de dood, maar ik ben bang voor de dood.
Ik

Ik voel me binneste buitengekeerd. Ik weet dat ik heeel veel energie heb verspild tijdens de psychose. Ik weet zelfs dat die gestopt is doordat ik simpelweg geen energie meer had.. totale mentale vermoeidheid.

Ik kan ook niet begrijpen waarom dingen gebeuren zoals ze gebeuren.. het enige wat ik steeds denk is: het had ook anders kunnen gaan? Alles is TOEVAL. Niks heeft betekenis. Ik ervaar de wereld als HARD.. ik ervaar ook mezelf als HARD. Soms voel ik me niet eens meer een mens, maar een ding.

Ik kan nog wel reageren op dingen, maar het lijkt alsof ik alles doe vanuit een bewustzijn waar ik geen grip op heb, net als dat ik op mijn gedachten geen grip heb. Ik probeer mezelf te ''aarden'' door mezelf in de spiegel te bekijken, mijn lichaam te voelen of koude handdoeken op me te leggen of een koude douche te nemen.. maar geen prikkel lijkt door te komen tot mijn bewustzijn..

Het is net alsof ik buiten bewustzijn ben, maar toch bij bewustzijn blijf. Ik vind dit heel eng, maar ook eng vinden is weer iets wat buiten mijn bereik lijkt te liggen.
Ik hoop dat iemand dit misschien herkent, maar waarom heb ik dit? Waardoor komt het? Wat kan ik doen?

Ik ben doodsbang dat ik mezelf echt van kant maak als dit steeds erger wordt, of gek wordt.. of eigenlijk voelt het al alsof ik gek ben geworden. En ik herstel maar niet.. ik wordt niet meer gewoon. Ik lijk gevangen ergens tussen leven en dood.

Ik kan me niet ontspannenn.. niets is comfortabel en ik kan geen ene keer zeggen; goh.. nu ben ik er weer even.. en opgelucht ademhalen. Ik ben er niet meer, maar toch schrijf ik dit .. ik snap ook niet hoe dat kan.

Ik heb ook verschrikkelijk veel last van mijn hoofd en heb het gevoel alsof er iets is beschadigt in mijn hersenen door dit alles. Alsof er iets mist. Ik zou het liefst mijn hoofd keihard stoten zodat de druk ervanaf gaat en misschien ik eindelijk weer ''wakker schik''.. maar het werkt allemaal niet..!

Heel herkenbaar allemaal, Eline. Ga naar mijn website (www.kraambedpsychose) voor herkenning en een telefoonnummer voor acute hulp. Bij mij was het de bevalling die de psychose triggerde, maar het kan een andere oorzaak bij jou hebben. Trek weer aan de bel!

Klinkt alsof de dosis medicatie te hoog is. Je lijkt wel stoned?

Hoi Eline,
Ik lees nergens in je mail dat je een kind hebt gehad, dus "kraambedpsychose"kan het niet zijn.
Ik denk daarentegen dat de mediactie (olanzapine 2,5 mg per dag) toch te hoog is; probeer het om de dag te nemen.
En probeer een Sulpiride (Dogmatil). Het voordeel van sulpiride is dat je de dosering kan aanpassen: van 600mg tot 50mg per dag. Het werkt net als olanzapine ook op de dopamine receptoren, maar op 2 namelijk de D2 en D3 receptoren, t.o.v. D2 voor olanzapine.
Ook is het grappige van Sulpiride dat in lage dosering (50-150mg) eigenlijk werkt als een antidepressivum.
Ik hoor wel of je beter draait op Sulpiride
Groetjes, Harrie

wat een verhaal
kompleet overbodig toch
wat is eiglik de psychose die u had van augustus tot januari .
u zegt dat u niet in opname bent geweest . maar u neemt nu wel medikati . hoe komt dat dan dat u medikati neemt .
het lijkt me duidelik dat de problemen die u nu heeft door de medikati komen . stop met medikati nemen en u zult u veel beter voelen .
u bent nog jong , wat is uw leeftyd .
als u gewoon een beetje aktiever bent , dan hebt u toch niet zoveel last van psychose .

laat maar iets weten

Ik heb zelf een psychose gehad en herken het grote contrast van de levendigheid tijdens de psychose en het gevoel van bestaansleegte erna. Wat mij ontzettend heeft geholpen is het besef dat ik heel veel rust nodig had erna omdat je psychisch werkelijk zo uitgeput bent en ook heel erg moet 'gronden' om dichter bij jezelf te komen. Het heeft veel tijd nodig, terwijl ik zelf eigenlijk dacht na de psychose dat het weer goed was alleen maar om het feit dat de daadwerkelijke psychose was afgelopen. Uiteraard totaal geen ervaring aangezien ik het een keer heb ervaren.

Hoe nu verder ben ik zelf ook nog aan het uitvogelen.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt.

Ik onderga precies hetzelfde en heb precies dezelfde medicatie alleen heb ik oxazepam als slaap middel.

En zo leg ik het ook exact uit bij psychiaters alleen zij schijnen het maar niet goed te snappen.

Mijn vraag is of je nu inmiddels iets heb gevonden of een instelling hebt gevonden die jou wel de juiste hanvaten kunt geven om hier uit te komen.

Ik ben al 4 jaar ziek van psichose en ik slik risperidon, soms 1 mg maar soms moet ik opbouw wegens de stemmen, ik heb 3 keer gestopt met de medicatie maar ik weorden gepeest en de stemmen kwam terug en alweer medicatie slakken ik voel mij ook als en zombie moe zonder energie en ik ben ook lijlek geworden ,ik wil stoppen maar ik moet een rustige afbouw anders de stemmen komen terug, de psichiater ze houden mij aan de medicatie ze laat mij niet afbouw ik ben beina 60 jaar oud en voor mijn gezondheid is beter als ik stop met di. Troep