Ik 41 jaar getrouwd en moeder van zoon van 15 jaar voel me regelmatig knap overbodig op deze wereld.
Het gevoel dat er niet naar me geluisterd word is groot (zoon met pdd nos heeft veel aandacht en begeleiding nodig)mijn man met een te hoog colesterol gehalte wil niet afvallen en niet stoppen met roken en het gebruik van alcohol wil hij ook niet minderen ,ik ben bang dat ik er over een paar jaar alleen voor kom te staan als hij zo doorgaat.Heb ik hem gezecht maar hij reageerd hier niet op.
Ik heb altijd het gevoel dat ik het verkeerd doe wat de opvoeding van mijn zoon betreft.(ook al zeggen anderen dat ik het wel goed doe)Af en toe heb ik de gedachte wat doe ik in hemelsnaam op deze aardbol.[color=#FF0000][/color][size=2][/size][size=3][/size]

JE bent geen nul. Dit overkomt je gewoon zonder dat je er iets aan kunt doen. alleen moet je blijven kijken naar het lichtpuntje voor je zelf waar je je aan kan vasthouden. Ik zit in het zelfde schuitje maar dan met dochter vcan 15 die agressief pubert en een moeilijke partner die moeders vleugels niet wil ontgroeien. Enige wat helpt is je soms tegen een goede vriend of je arts leeg kletsen en dan van het lichtje wat er dan komt weer opbouwen.

Veel succes