Ik weet niet zo goed hoe ik moet beginnen.
Ik ben een meisje van 22 jaar ik kom uit Limburg ik heb een parter van 25 jaar we zijn sins kort van 8 maanden geleden getrouwd. Ik ben iemand die een beperking heeft. In mijn gevoel wil dat ik voor iedereen het goed wil doen ik ben een erg gevoelig en onzeker persoon je hoeft maar iets te zeggen en ik ben al aan het huilen. Ik ben ook onzettent bang om verkeerde keuzes te maken .Ik heb nu inmiddels in de gaten dat het niet altijd lukt zoals ik het wil. Ik doe soms dingen waar ik gewoon echt niet bij nadenk en achteraf doe ik mijn partner erg mee pijn en kwesten. Ik blijf ook maar steeds achterruit kijken inplaats vooruit dat doe ik om te zien wat ik allemaal fout doe. En een van de dingen wat ik doe is om de stomste dingen lieg ik erom waarom ik het doe weet ik gewoon niet. En de tweede van de dingen wat ik doe is ik begrijpen sommige gevallen gewoon niet als mensen iets aan mij zijn het uitleggen moeten ze het honderd keren zeggen en wil ik het snappen maar meerdere geval snap ik het gewoon niet. Ik voel me de laaste tijd niet gewild en het gevoel hebben van iedereen is beter af zonder mij alleen ik durf die stappe niet te nemen. Ik zie gewoon echt geen uitweg.