Hoi allemaal,
Ik heb de laatste jaren heel erg dat ik me afreageer thuis. Ook ben ik heel snel geïrriteerd en soms is het erger dan anders.
Ik heb het bijvoorbeeld erger bij mijn vader dan bij mijn moeder terwijl mijn ouders echt alles voor me doen en altijd lief voor me zijn. Ik vind kleine vragen soms al irritant en reageer dan heel kortaf of betweterig. Ook denk ik het vaak beter te weten of wil ik mijn ongelijk niet toegeven. Soms heb ik gewoon geen zin om te praten of maakt mijn vader grapjes die me gewoon de neus uit komen. De laatste tijd zeg ik dan ook dat ik z'n grapjes niet leuk meer vind omdat het vaak grapjes zijn die ik niet kan hebben omdat het over mij gaat.
Ik voel me er echt heel schuldig over en ik wil helemaal niet zo reageren op ze want ik wil ze geen pijn doen en ik wil niet dat ze me niet meer aardig vinden..
Ik was vroeger helemaal niet zo, ik was juist toen heel lief voor mijn ouders en reageerde altijd normaal.
Ik wou gewoon dat ik wist waardoor ik zo reageer en dat ik eens normaal kon doen..
Het is zo moeilijk om het te veranderen en ik weet niet goed hoe..ik probeer het telkens weer maar ik blijf zo lelijk doen.
Ik denk dat het vooral door mijn ex komt die me te lang (5 jaar) aan het lijntje heeft gehouden en me veel slechte dingen heeft aangedaan. En ik had er allang een einde aan moeten maken lang, lang geleden. Ik heb in die tijd ook veel gelogen tegen me ouders erover.
Misschien dat iemand zich hierin herkent of tips voor me heeft. Ik weet dat ik heel lelijk overkom zo..maar ik ben eigenlijk echt niet zo..
en ik zou zo graag weer de oude willen zijn.
Alvast bedankt voor het lezen
Beertje,
Ik denk dat je wat veel stress hebt gehad de laatste tijd. Het kan een lichte vorm van overspannen zijn.
Ik denk dat je er goed aan doet om met je klachten langs te gaan bij de huisarts. Hij kan je eventueel verwijzen.Misschien kan een gesprek met een psycholoog wonderen doen.
dankjewel Tandor, ik heb de laatste jaren ook last gehad van een paniekstoornis. Het ging beter maar het is deze zomer weer teruggekomen.
Ik denk dat het vooral door dat gedoe met mijn ex is gekomen omdat dat me heel veel energie en verdriet kostte. Gelukkig zie ik nu in dat ik dom en naief ben geweest om toch telkens voor zijn praatjes te vallen.
Misschien is het praten met een psycholoog inderdaad een goed idee..
Ik ben nu 3 keer bij de fysiotherapeut geweest voor mijn paniekstoornis en dat vind ik ook al fijn. (ook daar praten ze met je over dingen)
bedankt voor het meedenken en de tips
Graag gedaan.
Een psycholoog is volgens mij een goede keuze.
Praat er met je huisarts over.
Succes.
Laat over een tijdje even weten hoe het met je gaat.
Groet
Tandor