Hallo ik ben rick, 18 jaar oud. en zit met een probleem waar ik na 3 jaar erg onzeker over begin te worden. ik heb nooit zin in sex, soms lukt het me wel om af te trekken met "fantasie". maar ik heb nooit zin in sex ook al wil ik dat wel graag... ik ben nu 18 kan veel meisjes krijgen, maar ik heb er gewoon nooit zin in. ik ben nog steeds maagd. ik heb op mijn 14e jaar wel een depressie gehad ja inderdaad heel vroeg, dat komt doordat ik veel meegemaakt heb en ik erg gevoelig onzeker en machteloos was . ik ging altijd voor mijn familie zorgen in moeilijke tijden al vanaf mijn 6e en vroeg nooit aandacht omdat mijn moeder al problemen zat had met haar ex vrienden en mijn broer. maar ze heeft een hart van goud en dat gaf me dus extra verdriet ze is een kwetsbaar type. maar de depressie is over, en ik wil echt weten wat er aan de hand is, ik leef gewoon niet zoals ik wil en zoals het hoort. ik heb ook de stoornis ADD dat is heel iets anders dan ADHD voor de mensen die dat niet weten. misschien gaat er iemand vragen ben je homo misschien, nee ben wel bisexueel maar ik ga zeker voor een meisje, ik voel me gewoon tot niemand toegetrokken.kan iemand mij helpen met een antwoord? Alvast erg bedankt, als je nog iets wilt weteb vraag het maar dan antwoord ik zo snel mogelijk. groetjes rick,

Voordat iemand gaat zeggen misschien ben je toch homo.. nee ben echt bi en vind meisjes leuker. ik begin jongens steeds minder leuk te vinden. en het probleem met de verliefdheid het lijkt wel verdwenen... en het aftrekken word ook steeds en steeds minder. en als ik het wel doe lukt het met de "fantasie" over een meisje. alvast bedankt als je reageert. groetjes rick.

Hallo Rick,
Wat een openhartig bericht, dat ten eerste. Je bent pas 18 jongen. Misschien ben je er gewoon nog helemaal niet aan toe? Wil je zo graag een relatie dan? Geniet eerst eens lekker van jezelf, met jezelf, en maak je niet druk om het feit dat je geen vast vriendje of vriendinnetje hebt of dat je niet verliefd kunt worden. Geloof me, iedereen wordt vroeg of laat verliefd. Bij de een slaat dat in als een bom (niet meer kunnen eten, slapen, normaal nadenken) en de ander voelt zich langzaam aan meer en meer aangetrokken tot de ander. En masturberen, als je er geen gevoel of fantasie bij hebt, nou, dan masturbeer je toch een tijdje niet? Als ik jou was, zou ik lekker gaan sporten, uitgaan of een fijne hobby zoeken en uitvoeren die bij jouw interesses past. Op die manier kom je wellicht wel iemand tegen bij wie jij je lekker en echt op je gemak voelt of misschien waar je wel verliefd op word.

Rick, wat vind jij leuk om te doen? Waar kan jij van genieten of heel blij van worden?

Groetjes, Emma

Hallo Emma, bedankt voor het snelle reageren :).
Ik weet wat u probeerd te zeggen, maar dat is het niet, het lijkt alsof ik mijn gevoel en vertrouwen voor anderen aan het verliezen ben. Alleen bij mijn familie die niet al te groot is, verdwijnt het niet. Misschien ben ik teveel beschadigd door het leven. Maar het doet me verdriet, als ik kijk naar andere jongens van mijn leeftijd. Zo wil ik ook leven, maar ik heb een gevoel van leegte in mij zitten. Iets wat mij steeds tegenhoud. Als ik met mensen praat ben ik heel sociaal, maar de laatste paar maand leef ik als een kluizenaar, omdat ik gewoon niet meer weet waar ik beginnen moet. Leer ik nieuwe mensen kennen, vind ik het maar voor een paar weken leuk maximaal. En dan verwaarloos ik de band weer, omdat ik er geen zin in heb. Dat is niet leuk van mij, maar ik zou nooit iemand pijn willen doen. Ik zit denk ik gewoon in de knup met mezelf. En dat ik niet verliefd meer kan worden, en de andere gevoelens voor mensen buiten mijn gezin begin te verliezen. Maar het is niet echt een depressie, want die heb ik eerder gehad, en het lijkt er niet echt op. Mijn psycholoog weet ook niet precies hoe dit kan. Ik ben gewoon bang dat ik mezelf verlies snapt u, mijn moeder verdiend ook een zoon die goed in het leven staat, ik ben alles voor haar en andersom ook, maar toch voor haar wil ik positief ( en voor mijzelf ) in de maatschappij staan. Dat heeft ook zei verdiend, mede ook omdat mijn broer geen goede jongen is, en nooit zal leren van zijn fouten. Ik ben altijd de "wijze" geweest, de gevoelige, en de behulpzame. Maar het word nu eens tijd voor verandering, aan mijn psycholoog heb ik niks. Dus ik hoop dat iemand mij op forums antwoord kan geven.

Alvast bedankt, en Emma bedankt voor het snelle reageren, ben ik blij mee. 🙂

En nog even antwoord op uw laatste vraag, waar ik blij van word?
Dat is niet zoveel, ik word alleen blij als ik mijn moeder zie stralen. Of bijv. in het echt of in een film, dat mensen goed voor elkaar zijn. Vertrouwen, respect, is weinig te vinden in de wereld. Dit zijn geen depresiefe woorden ofzo, maar door mijn ADD stoornis ben ik heel gevoelig, meelevend, en heb een andere kijk op de wereld dan de meeste mensen.

Groetjes,
Rick

Ik heb een account aangemaakt. Dan krijg ik waarschijnlijk een mailtje binnen als er word gereageerd.
Groetjes,

Misschien heb je wel een tekort aan testosteron. Zoek maar eens op low testosteron levels en kijk of je bepaald kenmerken hebt/herkend.

Dankje voor de reactie, ik ga het gelijk even opzoeken. Ik ben een hele lange tijd met de psycholoog bezig ik heb add en nog iets maar die "iets" weten ze niet precies. en die "iets" zit mij meer in de weg dan de add. ik moet altijd zelf met mogelijke stoornissen/problemen komen voordat er een lampje gaat branden. de meeste psychologen zijn wandelende theorie boeken... Ze moeten die theorie boeken wat uit gaan breiden haha.

Groetjes rick.

Had toevalig vandaag ook een afspraak inverband met een onderzoek. Toen zei ze, "ja ik moet er even over na denken ja ik weet het niet echt goed. Je hebt van alles wat ja moet er nog even over denken". en toen werd ik voor de zoveelste keer beetje teleurgesteld omdat me hoop weer voor even verdween dat iemand me kan helpen. en toen zei ik "Jaaa ik weet het zelf ook niet daarom zit ik hier...." kom op zeg we kunnen alle kanten op.... ja en welke kant is dat..... damn... ik kan toch geen honderden stoornissen hebben. maar dat ze zo reageerd is eigenlijk wel goed nu ik denk erover. heb er ook een paar gehad die het niet wisten en mij bestempelde met iets wat totaal niet klopte compliment voor de eerlijkheid en het durven toegeven dat ze niet alle kennis heeft wat ook onmogelijk is. maar toch het voelt machteloos steeds te wachten en hopen op vooruitgang. heb volgende week een nieuwe afspraak hopen dat ze wat meer weet......

Groetjes,
rick

Hoi Rick,
Maak je geen zorgen, over wie je bent, wat je moet, over liefde enzovoort.
18 Jaar, dat IS een leeftijd waarin je je gaat afvragen "hoe nu verder" en dat doe je dus nu ook. Maar je kan maar één probleem tegelijk aan. . . !
En ADD, nou so what! Je bent een goede jongen met verstand, dus gebruik dat ook, maar één voor één de problemen oplossen, dat moet je doen.
En ga je nou niet spiegelen aan wat je vriendjes je vertellen: voor hen is het even zo goed spannend het "nieuwe leven", dus dat zij zo "geweldig" zijn, nou dat is dus grootspraak ten voeten uit.
Nee, doe de dingen zoals JIJ het je voorsteld. Als JIJ het leuker vindt om te gaan studeren en niet achter de meisjes aanlopen, nou doe dat dan. Of wat anders, maakt niet uit, Doe wat JIJ het leukste vindt ! (en de rest: ach dat komt wel tezijnertijd.
Ik hoor graag weer van je, Je KAN het. !

Re chestbra : ik heb het opgezocht en heb inderdaad de volgende kenmerken :

• Afname van het “je lekker voelen” • Afname van de zin in vrijen en soms minder goede erecties • Afname van spierkracht en spiermassa*

zal ik het voor de zekerheid even laten testen? ik zit wel op dit forum omdat ik een beetje hopeloos begin te worden. maar bij mijn familie of de buitenwereld ben ik meestal totaal geen klager. ik heb al zoveel o derzoeken lichamelijk en geestelijk gehad waar niks uitkwam dat ik niet meer weet wat ik nog kan doen want het zit niet tussen mijn oren.. dat geven de klieren en mijn stoornissen aan al is die 2e stoornis nog onbekend. Ik wil het graag kunnen afsluiten en oplosse maar dat kan pas als de problemen bekend zijn.
En heb al meer dan 25 onderzoeken in het ziekenhuis gehad inverband met vermoeidheid, soms kramp in mijn "penis" ontstekingen wat geen obtstekingen zijn maar meer opgezwolle van dat ding wat dieper in je mond hangt zegmaar en al 6 jaar opgezwolle klieren bij de liesen hals voeten. en zullen er wel meer zijn maar ontwijk het wil me niet zorgen maken om iets wat niet gevonden kan worden. heb er zowiezo 10+
heb 2 maal een ct scan ondergaan.
Een klier in mijn lies operatief uitgehaald voor een
Onderzoek.
Veel bloed laten prikken. ( met elke test zoals eiwitten etc. was het net iets te hoog of net iets te laag)
met een camera in mijn neus oren en mond gekeken.
Maar daar kwam ook niets uit...

En nog wel meer. Misschien hebben mijn geestelijke problemen met mijn lichanelijke te maken? maarja dan weer hetzelfde verhaal wat zou er mis zijn.. haha rot is dit.

Groetjes

Hoi Rick,
Maak je geen zorgen, over wie je bent, wat je moet, over liefde enzovoort.
18 Jaar, dat IS een leeftijd waarin je je gaat afvragen "hoe nu verder" en dat doe je dus nu ook. Maar je kan maar één probleem tegelijk aan. . . !
En ADD, nou so what! Je bent een goede jongen met verstand, dus gebruik dat ook, maar één voor één de problemen oplossen, dat moet je doen.
En ga je nou niet spiegelen aan wat je vriendjes je vertellen: voor hen is het even zo goed spannend het "nieuwe leven", dus dat zij zo "geweldig" zijn, nou dat is dus grootspraak ten voeten uit.
Nee, doe de dingen zoals JIJ het je voorsteld. Als JIJ het leuker vindt om te gaan studeren en niet achter de meisjes aanlopen, nou doe dat dan. Of wat anders, maakt niet uit, Doe wat JIJ het leukste vindt ! (en de rest: ach dat komt wel tezijnertijd.
Ik hoor graag weer van je, Je KAN het. !

Re Gus :
Bedankt voor je reactie en het gevoel daarbij.
En hoor dat heel vaak van mensen, je hebt een goed hart en je bent "koppie/koppie". Maar heel veel mensen begrijpen dan niet als ik zeg, ik wil het, ik kan het, maar om een onuitlegbare reden houd mij steeds iets tegen, waardoor het weer mislukt. En ik begrijp het zelf ook niet dus kan ook niemand het begrijpen als ik het niet kan uitleggen. Maar ik denk zelf dat het komt omdat ik gewoon die leegte in mij voel. Die je moet hebben om motivatie te krijgen om te kunnen slagen. Plus ik heb mijn leven lang vanaf kleins af aan, mijn gevoel, mijn wil, mijn problemen, weggestopt omdat de mensen om mij heen al genoeg hadden en ik ze niet meer wou kwetsen of hoe ik dat ook zag. Ben hierin wel veranderd, maar nog als ik om iemand geef, denk ik eerst aan de ander, en zet mezelf als laatste. Ik doe wel wat met mijn eigen maar dan iets later. maar dat vind ik niet erg, het is ook een karaktereigenschap van me. En ik denk dat ik ook teveel denk over het leven opzich. Zoals, waarom werken als geld niet gelukkig maakt en het totaal geen waarde voor me heeft. Waarom vriendschappen aangaan, als 99 procent toch verdwijnt en/of niet te vertrouwen blijkt. Ik moet eerst ontdekken wat ik precies mankeer, want dan kan ik verder met de dingen die ik wil en moet. Ik voel me nou echt zon hopeloos type die op internet surft naar antwoorden. Maar deze topic is wel goed, dan uit ik mijn gevoel zonder bekenden er lastig mee te vallen. want kan best begrijpen dat het anders vermoeiend en irritant voor ze zal worden omdat het bij dat ene punt blijft en geen antwoorden kan vinden... En weet ook niet meer zo goed waar ik moet beginnen.

Maar gus bedankt voor je reactie, ik hoor vast nog wel iets van je :).

Groetjes,
Rick

[i]"En hoor dat heel vaak van mensen, je hebt een goed hart en je bent "koppie/koppie". Maar heel veel mensen begrijpen dan niet als ik zeg, ik wil het, ik kan het, maar om een onuitlegbare reden houd mij steeds iets tegen, waardoor het weer mislukt. En ik begrijp het zelf ook niet dus kan ook niemand het begrijpen als ik het niet kan uitleggen..."[/i]

Rick, als ik je zo mag noemen. Het klinkt misschien heel vreemd wat ik nu ga zeggen maar is er bij jou in de buurt een manege? Een manege met pony's of paarden? Weet je hoeveel liefde deze dieren kunnen geven en nodig hebben/nemen?

Je kunt ze ook bereiden, op meerdere manieren: Op de rug; stap, draf, galop (en de vrijheid door je hoofd!) of gewoon beginnend aan de hand. Deze dieren zijn klein en groot, lief en arrogant, aaibaar en uiterst tastbaar...

Je lijkt me een eerlijke, lieve, jonge vent die gewoon vreselijk in de knoop zit met zichzelf en een sticker opgeplakt heeft gekregen door een of andere arts met "Ik ben ADD" of "what-ever voor 'afwijking'", maar wat wil je zelf jongen? Zie jij jezelf als afwijkend of wordt dit door de omgeving ingeprent?

Houd jij van dieren? Als ik in galop ben, ben ik zielsgelukkig met mijn paard...

Emma

Hey Emma, tuurlijk mag dat.
Ik vind mijn problemen moeilijk uit te leggen, ik hield vroeger wel altijd veel van dieren ja, maar ook dat is verdwenen. Het lijkt alsof mijn gevoelens binnen in mij langzaam dood gaan, dat er steeds minder van over blijft. Hier ben ik ook bang voor, dat is ook de reden dat ik mij aangemeld heb op een forum. Met mijn psycholoog kom ik ook niet echt verder. Mijn gezondheid is ook nooit echt goed geweest, u had mijn post over de ziekenhuis bezoeken gelezen? Ook toen ik 14 was, is een aantal keer mijn benen verlamd geweest als ik bij iemand achterop zat, en eraf "stapte" dan zakte ik neer, en kreeg er na 3 minuten weer gevoel in. Ook met lopen, als ik loop na 10 minuten doen mijn benen ook erg pijn, alsof elke spier erg hard gebruikt is in mijn benen. Plus ja de emoties die beginnen te verdwijnen. Ik wil me groot houden maar ben gewoon bang dat er iets mis is. De dokters denken dat ook de psychologen denken dat ook. Maar niemand die mij een antwoord kan geven wat er precies is. Dus tja wat doe je dan...

Bedankt voor je reactie,

Groetjes

De dingen zoals goed voor een ander zijn enzo verdwijnen niet, de karaktereigenschappen behoud ik wel, maar het gevoel erbij, gaat heel langzaam beetje bij beetje weg.

Groetjes
Rick