Hey,
Ik ben een vrouw van 22 jaar, en zit met iets.
Sinds mijn middelbare school voel ik mij zowat uitgesloten.
Ik heb toen een paar keer gedaan alsof ik ziek was, of alsof ik bv mijn pols verstuikt had, omdat ik zo weer wat aandacht kreeg.

Maar eigenlijk voel ik mij nog steeds buitengesloten, en dus doe ik nog steeds deze dingen. Niet wanneer ik thuis ben, maar wel als ik met vrienden/vriendinnen op stap ga.
Ik hou gewoon van die aandacht denk ik...
Is dat zo erg dat ik zoiets doe?

Ja, dat is erg in de zin dat je jouzelf eigenlijk ontkent door aandacht te vragen voor iets dat niet echt van jezelf is.

Ben je misschien bang afgewezen te worden als je aandacht vraagt voor iets dan wel echt van jezelf is? Is dit afgewezen worden mogelijk eerder gebeurd en vermijd je het daardoor misschien?

Je zou eens kunnen proberen iets niet al te kwetsbaars te delen en kijken of je hierop afgewezen wordt. Klaarblijkelijk wil je liever niet afgewezen worden op 'grote' en voor jou zeer belangrijke zaken. Klopt dit?

Het centrale thema van jouw handelen is erkenning. Dit is belangrijk voor je.