Ik zit met een probleem, heb sinds een jaar een relatie.. Spreek mijn vriendin veel via Skype en MSN wanneer we niet samen zijn doordeweeks. Nu ben ik al ontzettend jaloers van mezelf. Dit heb ik ondertussen al wat proberen weg te stoppen. Maar nu zit ik met een ander probleem. Een tijdje geleden, toen mijn vriendin ging douchen, leek het alsof ik kreun geluiden hoorde. Een paar weken later toen ze ineens even weg ging hoorde ik daarna het geluid alsof ik iemand sex hoorde hebben (wat je herkend tijdens doggy style). Ze kwam even later terug ik vroeg haar wat dat geluid was en ze wist van niks. Ze wordt vaak boos als ik hierover praat. Begin ik paranoia te worden?

Ruben, kun je misschien wat meer over jezelf vertellen. Op basis van deze enkele regels tekst alleen is er weinig over jouw ideeën en gedachten te vertellen. Dus als je alles wat in relatie zou kunnen staan tot jouw vraag zou willen beschrijven, kunnen we je misschien verder helpen.

Paul.

Nee, je bent helemaal niet dom bezig. Als dat zo was, dan was je er allang mee gestopt. Maar er is wel iets vreemds aan jouw gedrag dat uit jouw verhaal alleen te verklaren lijkt als een angst die vreemde gedachten oproept bij jou. De angst is dermate dat je er last van hebt. Waar ben je bang voor? Wat kan er gebeuren dat je zo graag wilt voorkomen?

Tuurlijk. Ik ben 25 jaar oud en werk bij een telecom bedrijf. Nu is het zo dat ik mijn vriendin door onze verschillende werktijden vaak niet zie doordeweeks. Mijn vriendin werkt op de ambulance en dit doet ze vaak 's avonds en 's nachts. Soms hebben we in het weekend ook niet echt tijd voor elkaar om dat ze wel eens weekenddienst heeft. Omdat ze niet echt aan de deur woont (Assen) spreken we elkaar indien mogelijk via telefoon, sms of skype/msn. Ik ben echt heel erg met bepaalde dingen en onze relatie is al een aantal keren bijna op de klippen gelopen door mijn jaloezie en psychische gedachten omtrent sommige zaken. Mijn vriendin is 23 jaar oud en woont nog wel bij haar moeder en de vriend van haar moeder. Als haar moeder weg is en ze alleen thuis is met de vriend van haar moeder heb ik tijden gehad dat ik al helemaal panisch werd, bang dat er iets zou gebeuren, dat haar schoonpa iets zou proberen, terwijl ik bijna zeker ben dat hij dat niet zou doen! Ook wordt ik jaloers als ze op hyves, facebook, etc.. berichten krijgt van andere jongens/mannen of als ze hierna kijkt. Ik krijg een heel raar gevoel, dat heel moeilijk te omschrijven is. Ik denk van alles en haal dingen in mijn hoofd. Zelfs bij mijn broer (die 1 jaar ouder is) ben ik soms bang geweest dat ze elkaar via hyves zouden spreken en elkaar toe zouden voegen op msn of dergelijke.. Ik weet dat ik zo fout denk vaak, maar dan iedere keer weer, als ik iets hoor, iets zie (bijvoorbeeld dat ze een berichtje getypt heeft op de hyve van een vriend) dan wordt ik panisch, en denk ik meteen van alles. Ik wil hier vanaf, heb het er al een aantal keren met haar over gehad, maar ze wil zo niet verder en dat begrijp ik, ze geeft me kansen om te veranderen. Het is echt heel erg, als ze alleen is ben ik bang dat ze met andere mensen camt of dat ze sex heeft met iemand. Terwijl ik weet hoe ze is en ik vertrouw haar ook voor 100% eigenlijk ook al klinkt dat raar nu. Ik wil haar niet kwijt, ik wil niet dat het foutloopt door wat ik doe of zeg. Het zijn allemaal hersenspinsels maar het gaat niet weg. Ik loop nu bij een psychiater en slik pillen. Maar het helpt allemaal niet. Wie heeft enig idee of een tip waar ik iets mee kan? Ik ga hier aan kapot:( En ik wil haar echt niet pijn doen en niet verliezen. Want door mijn gedrag zou ze op den duur wel over kunnen stappen na iemand anders natuurlijk, omdat ik gewoon dom bezig ben. Wie kan me helpen?

Ten eerste, een goede vriendin van me is vroeger misbruikt dus dat speelt misschien ook mee in mijn hoofd. Ten tweede, ik ben gewoon bang en krijg gewoon een angstig gevoel bij het idee dat een ander persoon iets met haar zou krijgen/hebben. Het hoeft niet van haar kant uit te komen, maar ik ben gewoon bang voor zulke dingen, en daar komt dan nog eens bij dat ik extra paranoia wordt omdat ik weet dat ze het niet fijn vindt dat ik het er zo vaak over heb. Daardoor ga ik weer denken dat ze misschien moe van me wordt op den duur en toch een andere weg zoekt.

Ik word een beetje moe van mezelf:( Ik weet echt niet hoe ik mezelf kan fixen dit keer. Morgen weer een vervolgafspraak maken met de psycholoog.

Ik vind jouw overbezorgheid aan de ene kant erg mooi van je, dat je zo begaan bent met een ander en dat je zo beschermend bent.
Aan de andere kant vind ik dat je de vrouw die je zo bewonderd te kort doet door zo te twijfelen aan haar eigen vermogens goed voor zichzelf te kunnen zorgen. Je maakt haar daarmee kleiner dan zij graag wil zijn, en ik kan mij voorstellen dat zij jouw houding vervelend vindt.
Word jij door de mensen die van jouw houden vertrouwd of heb jij zelf misschien ook wel eens last van bijvoorbeeld een ouder die over jouw schouder meekijkt in jouw leven?