Hoi hoi,

Als ik mij verdrietig voel, lukt het mij niet om te huilen. Op een of andere manier blokkeer ik dat (onbewust) waardoor ik mij vervolgens somber ga voelen.
Nu weet ik dat huilen opluchting kan geven. En dat je dat als mens nodig hebt, dat dat je goed doet.
Hoe kan ik verdriet los krijgen zodat ik wel kan huilen ? Of eventueel op een andere manier verdriet uiten ?

Mijn GROTE DANK voor jullie tips en hulp !!!

Groetjes van Mia.

De manier om bij je verdriet te komen is [u]stilstaan[/u].

Dit geldt als je je dus al bewust bent dat je dit verdriet bij je draagt, maar er dus moeilijk bij kan komen.
Als je je nog niet bewust bent van mogelijk verdriet, kun je er door jezelf en anderen heen geleid worden. Dat kan door een therapeut, of een psychiater maar ook door een aansprekend boek waarin het personage waarmee u zich vereenzelvigt een weg gaat die herkenning bij u oproept en raakt aan de pijn die u klaarblijkelijk ook kent.

De manier om [u]niet[/u] bij verdriet te komen is doorgaan, hard hollen, veel hooi op de vork te nemen, en te concentreren op de problemen van de dag. Er is dus ook ruimte nodig om echt stil te kunnen staan.

Het is trouwens fijn om verdriet en pijn te kunnen delen en het niet in eenzaamheid te beleven, dus gelijkgestemden opzoeken kan een steun zijn en hulp bieden.

Uiteindelijk zul je het zelf moeten doen.

Als anderen andere of betere manieren kennen, laat deze hier dan graag weten. Ik vind het in ieder geval een erg mooie vraag.

Volgens mij heb jij iets dat sterker is als verdriet.
Wegdrukken van het verdriet en daar ben jij zo goed in dat je het zelfs mist ..... en geeneens meer weet waar het zat.
Ooit was je verdrietig en toen is er iets gebeurt ... het kan haast niet anders.
Wie weet als baby al en dat had zo'n impact dat je zelfs verdriet ging vergeten en je ging afsluiten.

Er zijn gevallen waarin mensen zich dat niet meer kunnen herinneren ... zo ver weg zit dat.

Maar 1 ding is zeker .. jij hebt verdriet ... en in dit geval zelfs dusdanig dat je dit artikel schrijft.

Want .. als je er blij mee zou zijn dan zou je 'm niet schrijven.

Je hebt verdriet dus .... no worries.
De uiting is er wellicht niet ... maar joh ... wat moet je daar nou mee ?
Denk je nou dat je er de hele dag zelf naar moet kijken dan ? Neuhhh .... zo werkt dat niet.
Wees blij dat je er geen last van hebt .. er zijn mensen die maandenlang van slag zijn door hun eigen gevoel.

Wees blij ... en weet dat je verdriet hebt .. da's toch genoeg.

Cheer up and a big hug !

Groetjes,
Ger10

p.s. als je er verdrietig wil uitzien om de aandacht van een ander te krijgen (bijv. in een relatie)weet dan nu van mij dat het nog nooit 1 communicatie geholpen heeft ... het houdt je alleen maar af van de kern waar het om draait :
Gewoon kunnen praten met elkaar .. dat is je doel dus ... start daar ook zelf mee.

Hoi Mia,

Ik herken je verhaal. je voelt dat er iets zit, dat je iets met je mee draagt, net als een steentje in je schoen, maar die steen in je schoen kan na verloop van tijd behoorlijk in de weg zitten..

Ik steek een kaarsje aan en een wierrookje op.

En daarna eerst ontspannen gaan liggen.. Ademhalen.. voel je lichaam... voel waar de spanningen zitten.. en probeer het los te laten..

Zoek dan je verdriet.. soms kun je ook een kussen op je opgetrokken knieen leggen en op het kussen gaan slaan en bijvoorbeeld zeggen:

k voel me rot! ik voel me rot!

terwijl je slaat.. Of je moet voor jou de juiste text vinden.. Daarmee zoek je je verdriet en als je het gevonden hebt,.,. dan begint het te stromen.. en stromen.. en dan is de steen weg uit je schoen..

de last is van je schouders..

DAN pas kun je weer ECHT lekker door het leven..

Ik deed dit eerst altijd samen met een therapeut.

Groetjes van...

Je kern

Nee, ik ben het hier niet helemaal mee eens. Ik mis de zin ervan, behalve dat het oplucht en 'schoonmaakt'.

Op het moment dat het begint te stromen zoals je beschrijft, ga je duidelijk voor je zien en voelen wat het is dat je dwarszit.

Vanaf dit moment dat je je dit bewust wordt, kun je gaan beginnen met nadenken wat dit nu precies is en hoe je dit bijvoorbeeld in de toekomst kunt voorkomen. Je kunt er dus heel van leren, als je er goed naar kijkt.

Tja, het doet wel pijn. Maar achter die pijn zit dus wijsheid, die jij met jouw manier zou laten liggen, wijsheid die op deze manier verkregen is een verrijking voor je hele leven kan zijn, die je nooit meer kwijtraakt en waar je dus echt wijzer van kunt worden.

Lijden heeft dus wel degelijk zin volgens mij!