ik heb een vraagje
mijn moeder is psychisch in de war. heeft ws een depressie maar 1 die ze al heel haar leven heeft.
me vader heeft haar teveel verwend en haar zin in alles gegeven.
nu is hij daarmee gestopt en dat kan ze moeilijk verwerken.
ze maken veel ruzie met elkaar en me vader wil eigenlijk scheiden maar heb nog jonge broertjes waardoor dat erg moeilijk word voor hem.
nu wil me moeder zich laten opnemen in een soort rustoord.
maar zelf heb ik het idee dat dit niet de juiste plek zal zijn.
Het is toch beter dat ze het probleem aan pakken en niet dat ze enkel voor rust weg ga. dan ontwijk ze het probleem.
wie kan hier een antwoord op geven???

groeten en alvast bedankt.

jouw moeder zou naar de huisarts kunnen gaan, als hij het nodig vindt wordt ze opgenomen of naar een psychiater doorgestuurd.
is het niet nodig, dan zouden jouw ouders in therapie kunnen gaan.
vertel ze dat jullie erg last hebben van het ruzie maken, dat dat zo niet langer kan en vraag of ze er iets aan willen doen.
aanpakken begint dus bij een afspraak maken bij de huisarts, hij kan doorverwijzen naar hetgeen hier nodig is.
sterkte,
groetjes, Brenda

Het lijkt me het beste als jouw moeder naar de huisarts gaat. En inderdaad zoals de situatie er nu uitziet zoals jij het beschrijft, lijkt het mij niet het moment om rust te nemen maar juist om aan te pakken en de problemen proberen op te lossen.

Maar misschien is dit wel heel erg moeilijk voor jouw moeder en weet ze niet goed hoe zij dit moet doen. De huisarts kan daarbij helpen, maar ook maatschappelijk werk of misschien wel een goed gesprek met een vertrouwde vriendin van jouw moeder.

Hoe gaat het trouwens met jou, want jij bent degene die hier een bericht heeft geplaatst. Heb jij nog vragen of problemen of heb jij misschien hulp en steun nodig?

ze zit bij een psychiater maar is geen relatietherapeut en weet het verder ook niet.
Hij gaat mee in wat mijn moeder wil.
Volgens me vader hebben ze het 90 procent over medicatie en 10 procent over de relatie.
hij wil eigenlijk ook naar een andere therapeut maar dat wil me moeder weer niet.
Zelf heb ik dit heel me leven (29 jaar) al meegemaakt dat me moeder het nooit zag zitten altijd moeilijk deed nooit was iets goed maar doordat me vader afgelopen jaar iemand heeft ontmoet waar hij goed mee kan praten (meer is er niet gebeurt) is alles ge-escaleerd me moeder geeft dit voorval ook de schuld en zeg tegen iedereen dat daardoor de relatie niet meer goed ga terwijl het juist de druppel was.
Ook heeft ze al een aantal x aan gegeven zelfmoord te plegen.
ik vind het vooral erg moeilijk omdat ze toch me moeder blijft, me zus en broers hebben hier minder moeite mee.
volgende week moet ze voor een intakegesprek.
maar zelf heb ik het idee dat dat echt weinig zal werken omdat ze daar vooral bekend staan als rustoord en denk niet dat ze daar het probleem aan zullen pakken.
Heb dit ook al tegen me vader gezegd.
Maar hij is te bang voor me moeder om tegen te spreken.
De huisarts weet hier ook van maar omdat ze al bij een psychiater zijn doet ze er erg weinig aan.
Zelf vind ik het best moeilijk omdat ik niet meer thuis woont. en dus ook de situatie niet vaak mee maakt, voel me dan weer schuldig als ik tijd niet geweest ben.
nu het vakantie is neem ik me broertjes regelmatig mee naar huis kunnen ze bij mij een poosje logeren om gezellige dingen te doen ze zijn nog erg jong 13 en 6.
Bedankt voor jullie reactie.