Hoi allemaal

Even mijn verhaal:

Ben 20, en studeer aan de universiteit.
Mensen zouden niet van me zeggen dat ik verlegen ben en niet makkelijk contact leg, maar vroeger (als kind en jonge adolescent) was ik echt wel een grote nul op dat vlak.. Ik had gewoon GEEN vrienden, want niemand wist wat met mij aan te vangen (stil, nooit iets zeggen, asociaal, etc.). Toen heb ik op een bepaald moment besloten om verandering in mijn leven te brengen: ik heb mijn uiterste best gedaan om maar door iedereen aardig gevonden te worden. Nu heb ik dan ook wel veel vrienden (ik zou niet mogen klagen), maar ik voel me nog altijd een dikke loser... Ik heb ook totaal geen karakter: ik kan geen conflicten verdragen, geef anderen altijd snel gelijk, heb bijna nooit kritiek (opdat iedereen me maar aardig zou vinden, snap je?). Ik doe ook enorm veel moeite om voor iedereen klaar te staan, maar ik heb het gevoel dat ik zelf bij niemand van mijn vrienden terecht kan. Niemand van hen begrijpt hoe het is om je een loser te voelen.

Ik voel me vaak niet thuis in de wereld, voel me ontzettend agressief en zelf-destructief. Ik kan ook echt niets meer verdragen, geen plagerijtjes enzo. Hoe vaak heb ik al wel niet gedacht: "als ik nu een kalasjnikov had, zou ik je gore kop eraf knallen, rotkind." Ik vertrouw gewoon niemand meer, denk altijd dat ze me in m'n gezicht aan het uitlachen zijn...

En mijn liefdesleven is al helemaal een aaneenrijging van mislukkingen.

Ik weet niet wat ik moet doen.. Ik weet niet of mijn perceptie wel realistisch is, of dramatiseer ik alles? Herkent iemand dit?
Wat kan ik doen? Help mij alstublieft..

Liefs,
Lisa.

Lisa, volgens mij ben je heel erg eenzaam en dat vind ik heel erg naar voor je. Is er iemand in jouw omgeving waar je wel eerlijk en open en echt jezelf kunt zijn, die je kan vertrouwen en die jou respecteert? Ga dan eens met die persoon praten, want ik heb het idee dat je steeds verder in je eenzaamheid afglijdt en op plekken komt waar je helemaal niet hoeft te komen als iemand je mag helpen.

Ik vind je helemaal geen loser maar juist heel erg slim dat je een oplossing hebt gevonden om met jouw zwakkere kant om te gaan. En als je zo slim was een paar jaar geleden kun je nu vast nog een betere oplossing vinden die beter werkt dan de oude.

Hoi Lisa,

Veroordeel jezelf (en ook anderen) niet tot loser. Je pakt het misschien niet altijd even handig aan maar dat maakt jou geen loser.
Ik vind dat je hele mooie talenten hebt die ik op maak uit je verhaal. Je hebt een behoorlijke zelfkennis, je kunt heel helder je situatie uiteen zetten, je hebt besloten verandering aan te brengen en vraagt hier om hulp. Dat zijn hele mooie talenten die jij WEL hebt en waardeer ze i.p.v. jezelf te veroordelen tot loser.

Het grote nadeel van "door iedereen aardig gevonden willen worden"-gedrag is dat jezelf hierin compleet verliest en geen oog meer hebt voor jezelf waardoor je vast kunt komen te zitten.

Ontdek je ware zelf. Wie ben jij, wat wil jij en waar sta jij voor. Zoek je eigen grenzen op en bewaak die door nee (te leren) zeggen.
Geef jezelf de vrijheid door niet door iedereen aardig gevonden te hoeven worden. Je hoeft geen vriendjes te zijn met de hele wereld. Wat niet wil zeggen dat je maar lelijk tegen anderen moet doen. Maar dat je zegt wat jij wilt of vindt. Veelal weten mensen dit wel te waarderen, je eerlijke openheid. En mensen die dat niet kunnen waarderen passen dus wat dit betreft niet bij jou.

Bij de mensen die jij "vrienden" noemt, zou ik eens kijken wie nou echt goed bij jou passen. Met wie kun je intieme dingen bespreken. Wie kan een diepere betekenis voor jou hebben en wie kun jij dichterbij laten komen. Ik denk dat dat echte vrienden voor je kunnen zijn en de rest kennissen die je wat meer op afstand houdt.

Waarom denk je dat niemand je begrijpt ? Waar is deze conclusie op gebaseerd ? Heb je wel eens geprobeerd het met iemand te bespreken ?
Natuurlijk zijn er mensen die het niet begrijpen. Niet iedereen kan immers alles. Maar ik denk dat je verstelt zal staan hoeveel mensen het wel begrijpen en hierin iets voor jou willen en kunnen betekenen.

Ik hoop je hiermee iets geholpen te hebben. En ik wens je heel veel succes met het hervinden van jezelf.

Graag wil ik je nog even wat vragen. Die verandering (door iedereen aardig gevonden willen worden) die je eens hebt gemaakt, heb jij dat helemaal alleen gedaan of met behulp van anderen (in therapie) ?

Groetjes Lara.

Bedankt voor jullie steunende reacties. Vooral het compliment dat ik "zelfkennis" heb, betekent veel voor mij, want soms ben ik bang dat ik de grip op mijzelf kwijt aan het geraken ben.

Die oplossing van "door iedereen aardig gevonden willen worden" heb ik zelf bedacht, ik ben nog nooit naar een psycholoog of dergelijke geweest. Het heeft mij wel veel geholpen, want ik zou nooit of te nimmer terug naar die tijd willen dat ik niemand had. Maar je hebt gelijk, Lara, dat ik op die manier mijzelf wel een beetje verlies. Ik probeer de laatste 2 jaar om inderdaad niet meer "over me heen te laten lopen". Maar het blijft moeilijk om nee te zeggen. Ik ben dan bang dat mensen me gaan laten vallen, terwijl echte vrienden dit natuurlijk niet zouden doen.

Dat gevoel van "bij niemand terecht kunnen" komt voort uit 1) het gevoel dat mensen er niet bij stil staan dat ik ook wel eens down kan zijn, wat in feite wel mijn eigen schuld is omdat ik mijzelf altijd opstel als een heel optimistische, stabiele persoon, en veel problemen weglach. 2) ik zou gewoon niet weten hoe ik deze problematiek moet aanbrengen. Over "kleine" dingetjes, zoals een conflict met mijn ouders, of liefdesverdriet, kan ik wel bij mijn "close" vrienden terecht. Maar de zaken die ik hier met jullie bespreek zijn voor hen volledig onbekend. Vroeger had ik een beste vriend bij wie ik wel met deze problemen terecht zou kunnen, maar helaas zijn we nu niet meer zo close omwille van enkele spijtige conflicten.

Ik heb trouwens in mijn lessen veel geleerd over cognitieve gedragstherapie (ik studeer nl. geneeskunde). Ik heb wel veel geloof in het standpunt dat veel psychische problemen verholpen kunnen worden door het wegnemen van negatieve denkpatronen. Weten jullie hier iets meer van misschien?

Liefs,
Lisa

Ik heb echt precies het zelfde. Ik haal eten en doe er alles aan om geliefd te worden. Op dat moment zijn ze aardig maar als ik thuis zit en (indirect) laat weten dat het niet goed gaat met mij negeren ze mij gewoon. Dat breekt mij enorm en laat mezelf een enorme loser voelen. Ik durf niet eens meer te werken. Ik ben er nog lang niet overheen ik zit net aan het begin. En heb ook geen idee hoe ik hier ooit uit zou kunnen komen.