hoi marjon,
vervelend voor je, hoor. Maar je moet uiteindelijk wel voor jezelf kiezen hierin. we zijn allemaal mensen met onze behoeften, waaronder sex, en het is helemaal geen schande ernaar te verlangen. Het is ook niet zo maar even van; o, hij of zij wil geen sex, aan de kant ermee, en ik neem wel een ander, dat laatste moet je ook maar zo even kunnen doen. Nee, uiteindelijk moet je hierin stappen ondernemen om weer te kunnen Leven, en te genieten. En ja, sex is daar toch een onderdeel van....
sterkte..
anton

Het kan zo zijn dat uw man hem niet meer overeind krijg en dat hij daar voor schaamd. Dit is een zeer moeilijke kwestie bij mannen.

Hai Marjon,

Dat jankend in slaap vallen herken ik... Volgende dag fijn dikke ogen op je werk... Ik ben al 13 jaar samen met mijn man, 2 kids, en hij is echt een geweldige vent. Alles gaat goed behalve de seks. Hij heeft niet echt vaak zin, ik moet vaak het initiatief nemen en dan wordt ik vaak nog afgewezen ook. Ik ben een leuke meid zie er goed uit, misschien 5 kilo te zwaar... Ik dacht altijd dat hij gewoon lui was, of misschien echt een heel laag libido heeft, maar als ik het zo lees zijn er bij mannen misschien ook andere zaken die spelen. Als we het doen is het echt wel gaaf en hij heeft er dan ook echt wel zin in, maar hij neemt gewoon weinig initiatief. Het afwijzen is voor mij ondragelijk, zo pijnlijk, het steekt dan als een mes door mijn hart. Ik huil, hij snapt er niks van, ik probeer het uit te leggen maar het is en blijft een lastig onderwerp. In onze maatschappij wordt van je verwacht dat je tuintje netjes is, je kindjes schoon, je een leuk lijntje hebt, je een leuke sociale kring hebt, elke dag kookt, je was lekker ruikt en je minstens twee maal week sex hebt. Helaas is het allemaal in werkelijkheid heel anders. We hebben allemaal het idee dat de man een soort van geile dekhengst zou moeten zijn, en zodra dat niet zo is, zodra de vrouw degene is die het initiatief moet nemen en notebene ook nog afgewezen wordt, schamen we ons want zo hoort het toch niet???? Maar ik denk dat wij vrouwen veel makkelijker praten en mannen hebben gewoon veel meer moeite te vertellen wat ze dwars zit. Heel veel mannen hebben lichte autistische trekjes en snappen al die emotie en al dat gevoel niet, die denken .. nou wat heb ik nou weer fout gedaan? Mijn man zei eens dat hij, op de momenten dat ik initiatief neem, vaak verbaast is omdat ik net daarvoor superchagerijnig was. Hij zegt dat ik vaak gestresst ben en ongezellig en dat het daardoor komt dat hij niet echt met sex bezig is.

Er schijnt een goed boek over te zijn - houd me vast van Sue johnson. Ik zal hem ook maar eens bestellen. Ik hou van mijn man en zal altijd vechten voor onze relatie want ik weet dat hij dol is op mij. Er zal wel iets zijn waar hij niet over kan praten, wat voor hem onmogelijk is. Ik heb ook wel onderwerpen waar ik totaal niet over kan praten. Ik neem geen initiatief meer, de angst op afwijzing heeft het overgenomen. Ik heb geen zin meer om me zo debiel te voelen en zo verdrietig te worden want dat wordt ik nog elke keer weer. Hij neemt zo af en toe het initiatief, eens in de twee weken na een glaasje wijn... Van mij mag het vaker, en niet omdat ik zo' n loops teefje ben, maar omdat ik van hem hou en me veilig en fijn voel in zijn armen.... Ik zeg dat ook, je moet blijven praten, dan kom je er wel...
Ik denk echt dat er mannen zijn die gewoon niet zo sex-minded zijn.. Mijn man heeft dat altijd al gehad. Tja, niks is perfect in het leven, dat willen we omdat we denken dat alles perfect moet zijn, maar dat hoeft helemaal niet.. Dames, blijf praten met die mannen, zeg duidelijk wat je voelt en wat je van hem verwacht. Blijf zo dicht mogelijk bij jezelf, je hoeft je echt niet in allerlei stoeipoespakjes te hijsen om aandacht te verkrijgen.. Dat vind ik echt pure onzin. Je bent prima zoals je bent, misschien is die eeuwige onzekerheid van de meeste vrouwen wel iets wat mannen totaal onaantrekkelijk vinden? Dat vind mijn man in elk geval wel, het gezeur, gezeik, gedram, gepiep om onbelangrijke zaken.. En allemaal omdat we willen voldoen aan het gemiddelde, het maatschappelijke vereiste.. Misschien zit daar een stukje waarheid?? I don' t know.. Goodluck dames.

ik heb een relatie van 14 jaar
waar ik ook 2 dochters van heb .
ik voel me achter gedrukt eenzaam en krijg nooit aandacht van mijn man .
een kus of knuffel of zelfs een vrij partij als ik niet begin is er nouwelijks iets .
ik weet niet wat ik doen moet praten erover ben je toch bang alles te verliezen .
een kant houd je van hem andere kant denk je wat ben je eigenlijk een slaafje die maar voor huishouden zorgt het eten op tijd op de plank krijgt en het huis schoon houd ???
ik ben naar mijn laatste kind eens tuk dikker geworden .
is het misschien dat .
je bent zo onzeker erdoor geworden .
ik voel me erg klote en weet niet wat ik doen moet .
ik heb ook gevoel die je graag kwijt wil moet ik ze in een doofpot stoppen en maar zien hoe het verder gaat ?
ik heb al geen fijne thuis gehad ook liefde kon ik daar ook niet .
nu denk je de liefde hebben gevonden alleen heb ik meer het idee dat we beiden onder een dak wonen maar verder niks hebben .
we slapen nog langs elkaar maar tegen je aan liggen of zo van hem kant komt er nooit .
als ik erover praat of hier over schrijf kan ik alleen maar huilen .
ga ik winkelen hij vind het prima ga ik ergens koffie drinken bij me vriendin oke is prima eigenlijk ben ik op dat gebied wel vrij .
maar mis onsettend veel in deze relatie .
mvg

wil er even bij zeggen dat wij nooit herrie hebben in onze relatie klinkt misschien raar maar is wel zo .

Het heeft inderdaad geen zin om je eigen afzonderlijke weg hierin te vinden als je de sex wil gaan verbeteren. Het kan enkel samen en als dat niet lukt met jullie tweetjes kunnen jullie beiden gaan rekenen op dat blijvende ellendige gevoel van afstand.

Een relatietherapeut mag ik uit ervaring ook afraden omdat je zo juist een probleem gaat benoemen en het zal er dan ook juist gaan wezen.

Kies beter voor een relatieverbetering die juist begrip en her-kenning tot stand brengt.
Daardoor kan je weer gaan groeien naar elkaar ... en weer kan gaan genieten.

Neem je man het niet kwalijk ... hij heeft enkel nog niet geleerd hoe je daar mee om moet gaan ... op school leer je dat niet hoor en het zijn toch veranderingen telkens. Niet iedereen kan even goed met veranderingen omgaan.

In elk geval veel geluk en wijsheid voor jullie

[hide]p.s. dit is bijvoorbeeld een goede relatieverbetering: http://metamorfosus.com/page17.php%5B/hide%5D

Groetjes,
Gertine

Hallo,
wij zijn ongeveer 13 jaar samen en sinds 2,5 jaar wonen we samen. Ik zie mijn vriend enorm graag en de seks tussen ons was nooit super maar voldoende maar de laatste tijd (+- 1 jaar)hebben wij eigenlijk geen seks meer. Hij heeft nooit een hoog libido gehad maar nu is het echt nul. Ik doe moeite om te beginnen met seks: bv strelen, erogene zones aanraken, 's ochtends proberen (dat had/heeft ie liever dan 's avonds) maar hij geeft weinig reactie. Hij doet wel mee maar omdat ik het wil en dan gaat het niet verder dan mekaar masturberen. Ik moet echt expliciet vragen om gepijpt te worden. Hij zal zelf nooit het initiatief nemen om seks te hebben.
Nochtans weet ik dat hij mij graag ziet. Ik voel dat en merk dat uit zijn woorden en manier van doen.
Hij weet dat hij sexueel geen (hoog) libido heeft maar hij wil er tot nu toe niets aan doen: bv aan dokter vragen. Ik heb al een aantal keren gezegd dat de seks bij ons niet is wat het zou moeten zijn maar na een aantal keren werd hij defensief in de trand van: "Het is nu zo en ik kan er niets aan doen".
Ik ben zelf de laatste jaren wel bijgekomen en ik dacht dat het dat misschien zou kunnen zijn maar vroeger moest ik ook altijd het initiatief nemen.
Hij zegt zelfs dat, als ik vreemd zou gaan, hij mij niet zou buitengooien: "Als mijn hart maar thuis ligt en mijn hart thuis komt naar hem". Ik begrijp wel dat niet iedereen seksueel hetzelfde is en wil maar ik begin ten einde raad te geraken. Ik probeer zelfs niet meer om seks met hem te hebben. Ik wil niet steeds opnieuw emotioneel afgewezen worden. De (voorlopige) oplossing is nu voor mij p0rn0 maar dat is ook niet helemaal de oplossing.

ik heb een relatie van 13 jaar
heb 2 prachtige kinderen
maar onsettend weinig sex
me vent weet best dat ik onsettend zin heb als het niet van mijn afkomt om te beginnen komt er niks van .
ik weet niet goed hoe ik me gevoel met hem moet bespreken nu ik nog ouder word 40 word het gevoel steeds erger
zelfs gedacht om hoe het zou zijn met een andere man .
ik wil hen dit niet aan doen.
maar als je hormonen zo ver op hol slaan wat moet je doen om toch eens een heel fijn gevoel van lekkere sex te hebben .
en niet maar altijd zelf te beginnen .
zeg wel eens als we bezig zijn dit moet vaker gebeuren dat ik het lekker vind.
maar komt niks meer tenzei ik dan maar weer zelf begin.
hij is zo onsetend lief voor me hoef hem wat te vragen en hij doet het.
maar sex knuffel kus wat dan ook is er gewoon weg niet komt niet van zijn kant.
ik kan me gevoelens niet kwijt .
lingerie of zo doet hem gewoon weg niets .
heb al eens gedacht nu ga ik een brief schrijven die ik aan hem geef .
ik ben niet iemand die zo maar met iedereen het bed in duikt .
dit is pas de 2 vriend die ik heb .
heb eens gedacht een vibrat0r of wat dan ook te kopen om misschien onze sex plezier op te vrolijken .
maar eerlijk gezegt schaam je er ook weer over en durf je niets te bestellen of naar zon sexsh0p te gaan .
weet iemand raad mijn verlangens zijn erg groot

goeie morgen .dat probleem heb ik ook.terwijl je meestal hoort dat het andersom is .maar goed ik raad je aan om gewoon naar de sex shop te gaan en koop gewoon iets leuks voor je zelf.probeer het eerst zelf uit en als je man een keer sex wil dan pak je dat er gewoon lekker bij.succes

heb jij je ook iets aan geschaft dan en succes ermee om het er ook bij te nemen .
dat is dus zelf wat ik niet durf durf niet eens een sexsh0p binnen te stappen .
maar ja als ik hier vaker verhalen lees is het de normaalste zaak van de wereld.
zou wel eens iets willen hebben een pil of zo waardoor me vent nu eens hetzelfde gevoel kreeg als mijn en hem dan ook eens te laten zitten .
gewoon weg hem hetzelfde gevoel te laten voelen wat ik voel.

Die vibrat0r loste uiteindelijk voor mij ook niets op. Wat ik mis is niet het klaarkomen, maar de intimiteit. Het gevoel van heel dicht bij elkaar zijn, samen één zijn. Voor mij is het hebben van seks het moment waarop je elkaar op de meest kwetsbare manier ziet.

We praten er samen wel over, maar zitten nu in het bekende cirkeltje: hij voelt zich door mij onder druk gezet en ik heb wel nog steeds mijn verlangens die ik echt niet altijd kan verstoppen.

Hoop dat we hier uit kunnen komen, want het gaat bij ons niet alleen om de seks, maar om het hele scala aan lichamelijkheden (zoenen, strelen, elkaar vasthouden, etc.)

Een schrale troost voor mij: hij heeft helemaal geen zin; niet met een andere vrouw (of man) en ook niet met zichzelf

Kan het zijn dat jouw partner depressief is? Hebben jullie dit wel eens besproken samen?

We hebben dit zeker besproken. Tja...het is ook geen prater, dus ik moet zo hier en daar wat tussen de regeltjes door lezen. Hij wil er dus ook het liefst niet over praten. Uit het laatste gesprek kon ik concluderen dat ook hij er mee zit en wat dingen op Internet heeft opgezocht. Volgens hem is het een fase waar meer mannen doorheen gaan en gaat het vanzelf over...

Zelf denkt hij dat hij op dit moment gewoon te veel aan zijn hoofd heeft. Er zijn financiele problemen die hem blijkbaar meer doen dan hij zelf in de gaten had. Daarnaast heeft hij een drukke, onregelmatige baan. Depressief is hij zeker niet (zat eerder dit jaar zelf tegen een burn-out aan, dus herken dat waarschijnlijk wel).

Hij hoopt zelf dat het overgaat wanneer alle financiele dingen zijn opgelost...ik moet het eerst nog zien.

Wat ik wel jammer vind is dat die enkele keer dat we wel seks hebben, het eigenlijk in tien minuten voorbij is. Hij komt dan namelijk al erg snel klaar.

Hoi,

ik zit met een soortgelijke situatie en ben 28 jaar. Ik word ook erg vaak boos als dit weer tot een discussie leidt.
Hoe ga je er nu mee om?Heb je ooit getwijfeld om bij je man weg te gaan?

Ik heb er zeker wel over na gedacht om bij mijn vriend weg te gaan. We zijn 3 jaar samen en sinds een jaar hebben we nauwelijks seks. Nu ben ik wel een jaar ziek geweest en nog steeds niet helemaal gezond, daar heeft het ook mee te maken..

Maar eigenlijk is alle spontaniteit en intimiteit verdwenen, het lijkt alsof de tv altijd aanstaat en als we een film hebben gekeken wil meneer er NOG 1 kijken, waarbij hij dan in slaap valt. Hij ontwijkt me, tenminste dat lijkt zo. Zodat hij geen seks met me hoeft te hebben.

Ik word er doodongelukkig van en onze relatie word er ook niet beter van. Ik ben pas 22 en ik heb ontzettend behoefte aan seks. Mijn vriend is een stuk ouder, en van hem hoeft het blijkbaar niet zo meer. ahoewel dit in het begin van onze relatie wel anders was, toen wilde hij wel 3x op een dag, zo veel dat ik er soms moe van werd.

Ik heb er al vaak met hem over gepraat en dan gaat het een tijdje wat beter, om daarna gewoon weer in hetzelfde patroon te vallen. Hij werkt veel, soms wel 14 uur op een dag en is altijd moe, hij moet altijd van alles en is nooit eens lekker spontaan en ontspannen.

Onze relatie is sinds ik ziek ben geworden totaal veranderd, alsof het allemaal al niet moeilijk genoeg is.