Beste mensen,

Ik ben benieuwd naar het volgende:

Bestaat er ook een stoornis waarbij de persoon een groot empathisch vermogen heeft, dus zeg maar een super gevoelige antenne heeft voor het oppikken van gevoelens van anderen, maar tegelijkertijd toch geen gevoelens als schuld, schaamte, spijt, mededogen of medelijden kent, zoals bij psychopathie?

Ik zou mij immers kunnen voorstellen dat een kind empathie ook uit pure angst zou kunnen ontwikkelen als het bijvoorbeeld voortdurend extreem gestraft wordt bij de kleinste morele overtredingen. Dan leert het super gevoelig te zijn voor de gevoelens van anderen zolang het zelf in gevaar is, maar zou er vervolgens geen traan om kunnen laten als diezelfde persoon iets ergs zou overkomen.

Dus een psychopaat, maar dan met heel veel emphatie. Bestaat dat? En zo ja, heeft deze stoornis ook een naam?

heel interessante vraag.

Dat wat jij als empathie bestempelt, komt meer voor vanuit te veel onveiligheid die iemand (aangeleerd waakzaam) probeert te controleren. Dat is onderdeel van veel problematiek, waaronder in de hechting, trauma, en ook de stoornissen op die gebieden. Zoals hechtingsstoornissen, persoonlijkheidsstoornissen, of bv ptss. In mildere vorm wordt het beschreven in 'het drama van het begaafde kind'.

De koppeling met empathie is dus niet juist: het is aangeleerd gedrag om schade te voorkomen.

Dat iemand door dezelfde schade dan minder gevoelig wordt voor wat anderen overkomt, past hierbij. Er kan een soort onthechting ontstaan, ook dus uit aangeleerd gedrag.

Een biologische stoornis waarin iemand psychopathe trekken heeft, die lijn zou je iemand te kort mee doen. Het is mogelijk dat iemand zo ver van zijn gevoel verwijderd raakt dat het lijkt op psychopathie, maar dan heeft iemand nog zo veel ander gedrag waarin mensen schade wordt aangericht (ipv schade naar zelf wordt vermeden!).

Er valt nog veel meer over te zeggen, maar het is vermoed ik vooral een hechtingstrauma waar je op doelt. En mogelijk wat meer ptss klachten.

Hi,

Hetgeen wat je beschrijft zou meerdere redenen kunnen hebben. Het kan inderdaad te maken hebben met angst, depressie, trauma/PTSS etc. vaak is het zo dat als iemand voor een langere tijd weinig tot geen liefde heeft gevoeld/gekregen maar wel veel angstige gevoelens heeft gevoeld en als het ware in een overlevingstand heeft moeten leven dit een grote impact heeft op het mentaal functioneren en de gevoelens die iemand ervaart. Ik zou hier over praten met een psycholoog om zo goed te bekijken wat er precies wel en niet speelt.

Groetjes Chiel