Ja……. Euh ik vraag me even af wat ik ermee moet.
Recentelijk heb ik 9 dagen in het ziekenhuis gelegen omdat ik uit wanhoop een zeer hoge dosis paracetamol heb geslikt. ¬¬¬ Mijn klachten vielen mee, maar ze waren in het begin van de week zelfs nog bang dat ik een levertransplantatie zou moeten. Ik ben nu weer thuis en voel me best aardig
Ik heb ook wel eens suicidale neigingen. Ik vind niet perse dat dat bestreden moet worden en dood mijn keuze, maar hoe ik dat dan moet is lastig om te bepalen en mijn algemene kennis en praktische vaardigheden heel klein. De paracetamol was ook meer een wanhoopsdaad dan een suicidale neiging. Ik snap dat het voor sommige slimme mensen heel dom klinkt en ik heel dom ben.
Het gaat alleen niet zo goed sinds ik uit het ziekenhuis kom. De wanhoop is nog niet weg . de emoties lopen regelmatig hoog op en ik denk rare dingen zo alleen, ik ben heel lichtjes randpsychotisch en ik heb nooit rust , ik heb een zeer verstoord eetpatroon, de dagelijkse handelingen lukken niet.
Nu heb ik de neiging om flessen alcohol te gaan drinken of weer overdosissen te nemen. ik heb geen idee of dit nou tot de dood of tot ziekte gaat leiden en ken allerlei nare gevolgen hier van , bijvoorbeeld hersenbeschadigingen en problemen met je nieren en daar zit ik niet op te wachten. Het is dus niet mijn bedoeling om heel ziek tew orden.
Ik voel me echter dermate wanhopig, wellicht zelfs niet om realistische redenen (ik denk niet helder) dat ik dus de neiging heb om te gaan zuipen of paracetamols te slikken. Het lijkt me niet dat ik er niets mee op schiet en weet niet wat er dan gebeurd. Ook moet ik snel braken van van alles. Toch kan ik me niet beheersen en heb ik hier zelfs spullen voor in huis gehaald. Het kan zijn dat ik domme redenen heb om dit te doen,maar dat neemt niet weg dat ik het dan wel doe Wat moet ik hiermee doen?

Heb je hier wel eens met een psycholoog over gepraat?
Is er geen verwijzing gedaan na de opname in het ziekenhuis?
Weet je huisarts van de situatie af?

nou ja , de crisisdienst heeft 1 keer gebeld, maar de crisis was dus alweer voorbij.
ik sta niet bekend als iemand die snel overdosissen neemt of ander direct destructief gedrag vertoont.
ik ben maar lastig te helpen en er zijn wat dingen vreemd verlopen.
ik heb 7 jaar hulp gehad of zo.

ik snap ook dat ik dit leven moet accepteren en niet zo dramatisch moet denken.
Ik heb een vorm van autisme , wat dus chronisch is.
belangrijk voor me zijn bijvoorbeeld een waardevolle daginvulling,
schoon huis en dat soort zaken.

toch vind ik het lastig om me te beheersen ,
en als ik m'n lever ga beschadigen,weet ik niet wat voor gevolgen dat heeft ?

is er trouwens een manier om een reactie te verwijderen hier? ik heb een fout gemaakt.

Ik kan een reactie aanpassen of verwijderen...

De lever is een belangrijk orgaan. Beschadiging kan gevolgen hebben voor andere organen en vitale functies van je lichaam. Misschien is het goed om toch eens met een psycholoog te gaan praten.

Zou je de vorige naam kunnen aanpassen in rck.
Nou ja ik denk dat wat ik wil doen, kan lijden tot acute problemen helaas.
ik vind het alleen zeer belachelijk van mezelf en vraag me af of het alleen maar tot ellende lijdt ,
maar nu ben ik toch bang dat ik dat ga doen

Je zult er uiteindelijk alleen maar meer problemen door krijgen. Je maakt jezelf alleen maar ziek.