hoi
Ik ben twee jaar geleden opgenomen geweest. En sinds ik daar weg ben is het eigenlijk heel erg goed gegaan. tot oktober afgelopen jaar. Ben sinds die weer heel erg op en neer aan het gaan met mij gevoelens. Weer op nieuw depressief + burnout klachten weer een tijdelijke opnamen omdat ik suicidaal was enz. Daarbij kan ik maar moeilijk accepteren dat ik reuma heb en dat ik steeds minder kan, dat ik de hele dag pijn heb.
En nu zat ik bij een vereniging als leiding echt heel erg leuk. Maar het koste me veel te veel moeite en energie om er elke week te zijn en steeds dingen te doen en steeds veel tijd op te offeren omdat ik daarna bijna een week nodig had om bij te tanken wat ik niet kan gebruiken aangezien ik naar school ga.
Nu heb ik vorige week een mail gestuurd dat ik niet meer doorga als leiding en dat ik perdirect stop heb in de mail uit gelegd waarom. De laatste bijeenkomst afgelopen week begint een vriendin tegen mij: ja waarom ben je gestopt sta je neit meer achter de princiepes enz. Ze had me ook een mail gestuurd en daarop heb ik een heel uitgebreide mail terug gestuurd met wat er aan de hadn is. Nu krijg ik vandaag van iemand anders een mailtje dat het wel erg zwart op wit staat en dat ze er dubbel gevoelens bij heeft of het wel de juiste keuze is enz. Ze willen nu vanuit de verenigin een gesprek met mij over het waarom ik stop. Maar ik weet nu al dat ze me gaan proberen om te praten.
Maar nu ik voel me totaal niet begrepen door hen net of ik inet mag kiezen wat ik met mijn leven doe. Begin me ook weer depri te voelen en begin weer suicide neigingne te krijgen en dat wil ik helemaal niet. het enige wat ik doe is huilen. Heeft iemand tips want ik weet het echt niet meer. Ga wel al naar een hulpverlener en die weet ook van de situati. Ik weet het effe niet meer.
Sry moest het effe kwijt.
groetjes chantal
als je echt je verhaal kwijt wilt ga dan naar http://www.hetluisterendoog.nl daar kun je alles kwijt wat je dwars zit en chat je 1 op 1 met een vrijwilliger
Of dit nu de juiste manier van aandacht vragen of hulp vragen is weet ik niet!
En je praat nogal over dat je gevoelens hebt van zelfmoord en opname nodig had door deze gevoelens. nou ik kan je dit wel vertellen. Mensen die dit zo aangeven die plegen geen zelfmoord. Die vragen aandacht op een negatieve manier.
Blijf gewoon jezelf en gebruik het woord zelfmoord niet meer, want dat is alleen schreeuwen om aandacht. Ik ben zielig methode, noem ik dat!
Klinkt hard maar zet je wel met beide benen op de grond en jij beslist over je leven dus als jij wilt stoppen (ook door de rheuma) dat moeten ze dan accepteren. En dat ze dan nog moeite doen om met je te praten moet je als positief zien!!
KOM OP!!! MAAK WAT VAN JE LEVEN