Ik weet niet of dit onderwerp hier past maar eergisteren ben ik erachter gekomen dat m'n moeder al 6maanden een relatie heeft met een andere man.
Mijn papa weet het van vrijdag. We zijn er allemaal kapot van. zelf kan ik niet kwaad zijn op mijn moeder maar ik ben wel enorm teleurgesteld. Ze is verliefd op hem (hij is 2 koppen kleiner als haar en is lelijk (in vergelijking met papa).)
Ze is nu even verdwenen om na te denken, ze kan niet kiezen zegt ze. Ik vind het vreselijk dat ze een relatie van 35jaar en 2kinderen op zij wil zetten voor 6maanden prille kalverliefde, want meer is het niet (stiekem, spannend enz zal het wel allemaal zijn , maar de echte wereld is nog iets anders). Ze heeft het allemaal al in haar hoofd. ze zou dan met hem gaan samenwonen en een extra kamer voor mij voorzien. Sorry, maar ik wil geen voet in hetzelfde huis als die man zetten. ook verwachtte ze dat ze met hem wel binnen zou mogen in het huis van mijn broer en zijn zwangere vrouw, die er natuurlijk ook niet over te spreken zijn. Voor mijn papa is het natuurlijk nog het ergste, ik ga het niet allemaal uitleggen hoe hij zich voelt, maar hij wil alleen dat ze terug komt als ze belooft 200% voor hem te gaan en dat kan ik perfect begrijpen.
Ik kan op dit moment niet beschrijven hoe ik me voel maar wou even mijn verhaal kwijt en het verhaal horen van andere mensen die zo een situatie hebben meegemaakt.
Alvast bedankt

Hoi Marjolein,
Ik heb je verhaal gelezen ho0r, wat erg voor je zeg.
Dat moet je leven wel op zijn kop zetten lijkt mij zo.

Zelf heb ik dit niet mee gemaakt , misschien wel een soort
gelijkbare situatie.
Ik zou het hieronder wel neerzetten.
Mijn moeder heeft ongeveer zo'n 2 jaar Stiekem een relatie met een man gehad
die getrouwd was. (mn vader zie ik btw nooit meer).
Mijn moeder ontkende het telkens glas hard nee ho0r hoe kom je er bij ik heb
niks met die vent en deed dan alsof ze heel erg gekwetst was dat ik zoiets
van haar verwachten.
Ik was zo bang die 2 jaar dat hun een relatie hadden. Hij had een vrouw en kinderen
(die waren in de 20) . En dat mijn moeder loog dat zal ze wel gedaan hebben uit
schaamte, die man zette haar wel verschrikkelijk onder druk.
Toen ik er achter kwam dat zij toch een relatie had (dat vertelde ze uiteindelijk zelf)
ging er van alles door me heen maar tegelijker tijd ook eigelijk niks. Ik was ook niet boos, later wel meer maar ik begrijp het wel een beetje.
Ze heeft het ons verteld toen ze het die dag uitgemaakt had. Mijn broer vond het ook erg
maar die kon beter met zijn emoties overweg.
Ik niet ik praate hier niet over met niemand dat mocht niet van mijn moeder. Als ik achteraf kijk had ik dat echt wel moeten doen.
DIt is eigelijk ook de eerste keer dat ik het vertel/schrijf.
Daarom wil ik tegen jou zeggen:praat er over! dat is zoo belangrijker ik weet niet of je een prater bent of niet maar lucht je hart echt waar.

Ik wil je heel veel sterkte wensen in deze situatie. Ik hoop dat alles toch weer goed komt.
Liefs Ashley

ho oud ben je Marjolein? toch zeker al volwassen als ik lees dat je ouders al 35 jaar een relatie hebben!
Natuurlijk is het even schrikken , maar ik vind niet dat je als dochter over je moeder kunt oordelen, jij weet waarschijnlijk niet wat er allemaal speelt want ouders zorgen er wel voor om hun kinderen daar niet mee te belasten.
Jou moeder hoeft natuurlijk geen verantwoording aan haar kinderen te geven, dat zou ze hooguit aan je vader moeten doen.
Wie weet was haar leven een sleur en bloeit ze nu helemaal op nu ze verliefd is, en ja Marjolien dat kan gebeuren , ook op die leeftijd.
Jij hoeft niet te kiezen, als je volwassen bent kun je bij je vader blijven of op jezelf gaan wonen en laat je moeder maar even genieten, als het een bevlieging is, dan gaat het vanzelf weer over, maar geef haar de ruimte.

Laten we zeggen dat ik de laatste reactie niet begrijp. ik ben 17 jaar nu. En sorry dat ik er moeite mee heb dat mijn moeder dit gedaan heeft en dat ik dit niet kan begrijpen. Laten we zeggen dat ik bijna zeker was dat ze in haar ongeluk zou lopen. En jawel, moest ze voor hem zijn gegaan moest ze haar minnaar delen met drie anderen. Het bleek dat ze niet de enige was. En ja, ik veroordeel mijn moeder voor wat ze gedaan heeft. Omdat er sleur in je relatie zit, moet je nog niet je man en kinderen zes maanden lang bedriegen en voor de zot houden.

ik moet eerlijk zeggen dat ik de bovenstaande reactie ook ni zo goed begrijp.
(Ik ben zelf ook 17).
Als twee mensen gaan trouwen horen zij bij elkaar te blijven, en als je kinderen krijgt
moet je deze ook niet voorliegen. Je begint een gezin.
Dus ik vind niet dat je zomaar kan zeggen dat je daar niet moet overoordelen.
Ja het is iets tussen haar moeder en vader, maar denk je niet dat de kinderen daar onder
lijden? Zeker wel. Hoe ouders ook proberen de kinderen er buiten te houden het lukt nooit helemaal dat voel je als kind zoo goed aan.
Hun gezin ligt nu als ik het zo kan zeggen een beetje uitelkaar!
Lijkt me echt moeilik ho0r, hoe gaat het nu met je?

Oordelen ja dat is natuurlijk heel moeilijk, net als hier boven ook staat, je moeder is ook een mens en die kunnen ook verliefd worden op een ander. Heel erg maar het kan gebeuren.
Maar aan de andere kant is de manier van handelen niet goed (geweest), hoe ze naar jullie toe heeft gelogen. en de schijn heeft opgehouden.

sterkte

ja Marjolien, iedereen kan een andere mening hierover hebben, maar goed jij bent 17 jaar en dus nog heel erg jong, je zit midden in je pubertijd en stel je nou eens voor dat jij in een situatie zou zijn belandt die totaal niet acceptabel zou zijn voor je ouders, dan ben je ook niet voor rede vatbaar en ben je verblind door bv.liefde. Zou je dan de steun van je ouders nodig hebben of begrip willen?
Je moeder is een volwassen vrouw en als zij verliefd is geworden op een foute man, vlgs.jou moet ze hem delen met nog 3 andere???
Als je moeder dat weet zal ze vast en zeker deze man laten vallen of hij moet haar heel wat anders kunnen bieden dat ze dit accepteert, maar goed, nogmaals, het is jou moeder haar leven en ze komt vast wel weer met beide benen op de vloer, laat haar zelf tot een conclusie komen.

ben het volkomen met maria eens. Ik vind het wel heel rot voor jou hoor. maar jij bent een individu en zelf verantwoordelijk voor je eigen geluk in je leven.
zo is je moeder dat ook. je vader eveneens. wel vind ik het heel rot dat je moeder dit zo lang verzwegen heeft en het eerder had moeten zeggen. oneerlijkheid is nooit goed, maar ze zal waarschijnlijk haar reden hiervoor gehad hebben. misch dacht ze dat het eerst een opvlieging was, en is ze er nu achter dat het serieuzer wordt.
maar je kan nooit alleen je moeder de schuld hiervan geven. misch is ze ongelukkig geweest in de relatie met je vader, misch gaf hij haar te weinig aandacht...... ik zie het bij mezelf....mijn relatie loopt ook niet goed en ben op zoek naar een andere woning omdat ik gewoon genegeerd wordt en geen liefde en aandacht meer krijg dat ik verdien. moet ik dan mijn hele leven gaan verpieteren? mijn vriend heeft me ook gezegd dat hij mijn geluk niet in de weg wilt staan. (maar goed....is een lang verhaal).
alleen het verschil is dat ik niet vreemd ben gegaan.....en dat zit ook niet in mijn aard. maar zeg immers nooit nooit. je weet niet hoe het leven loopt. jij bent nog heel jong en heb niet veel levenservaring. Je kan niet meteen de nieuwe vriend van je moeder afkeuren als je hem niet goed kent vind ik. gun je moeder ook het geuk!!! en geef die nieuwe man een kans. als je dat niet meteen kan, kan ik me dat voorstellen maar keur niet alles meteen af. en ben er voor je moeder en je vader. het zijn en blijven je ouders.
veel wijsheid en succes hiermee
Groetjes Meggy