Hallo allemaal, zal me even eerst voorstellen. Ik ben 40 jaar en getrouwd. Al jaren worstel ik met medische angst. Gek want ik werk zelf al jaren in de medische wereld.

Ik ben continu bang dat ik iets ernstigs onder de leden heb. Zodra ik iets voel vlieg ik tegen het plafond van de schrik en denk ik dat ik al met één been in het graf zit. De drang om steeds te blijven voelen of er niks 'geks' zit in mijn lichaam (voornamelijk botsten en oksels) is zo groot dat het effect heeft op mijn dagelijkse leven. Je hoort tegenwoordig zo vaak dat kanker bijvoorbeeld al jonge mensen kan treffen. Hoe ouder ik wordt, hoe meer ik ook verhalen in de nabije omgeving van mensen die getroffen worden door deze ziekte.

Ik MOET voelen en kijken of alles in orde is. Drie jaar terug heb ik bv een mammografie gehad (die trouwens goed was, geen kalkspatje niks) maar daarvoor ben ik al drie keer door mijn huisarts gecontroleerd en die had ook niks gevonden. Ik voel bij me liezen, bij mijn sleutelbeen, hals. Iets is mij lijkt me te dwingen om steeds eraan te voelen. Ik wordt er gek van en ik wil gewoon "normaal" mijn dagelijkse dingen doen zonder continu na te denken dat er iets is 🙁

Ik voel me een beetje een gevangene van mijn eigen dwangneurose en ik weet niet wat ik moet doen. Overgings helpt een psycholoog ook niet. Het lijkt net alsof deze angst vele malen sterker is dan advies van tips van mijn psycholoog. Wat kan ik het beste in deze situatie doen?

Een andere psycholoog zoeken...Advies en tips is niet voldoende. Je hebt therapie nodig

Therapie? In welk zin? Ik bedoel wat voor therapie want dan kan ik dat aankaarten

Cognitieve Gedragstherapie bijvoorbeeld