Hoi iedereen.
Ik wil even mijn verhaal kwijt en hoop op wat goede raad hier. Begin juli werd ik opgenomen op de spoeddienst van het ziekenhuis naar aanleiding van een gevoel van elektriciteit in mijn onderste ledematen. Lang verhaal kort: ze vonden een ontsteking op mijn cervicale wervel die de oorzaak was van de symptomen. Die ontsteking moet ook een oorzaak hebben, vermoedelijk neuro-inflammatoir. Na verschillende tests (bloed, hersenvocht en test van oogzenuwen) en verschillende andere scans (waaronder ook PET, verschrikkelijk voor een hypochonder). Kwam alles negatief terug. Enerzijds heel erg positief natuurlijk, anderzijds weet ik niet wat het heeft veroorzaakt en weten ook de artsen het niet. Ik krijg over zes maand een opvolg NMR van hersenen en wervelkolom om te zien of er extra letsels zijn bijgekomen (en of er sprake is van MS of een andere neuroinflammatoire aandoening zoals NMO/MOGAD). Dat het iets eenmaligs was, is ook een optie. Dan bestaat de kans dat we het nooit zullen weten.
Voordien had ik last van chronische stress (wat volgens mijn neuroloog absoluut geen op zich staande oorzaak kan zijn van wat me is overkomen) en lichte angst. Dit is nu overgegaan in regelrechte gezondheidsangst. Ik voel nog de symptomen die ik eerder had bij momenten (omwille van het letsel die er nog zit) en elke keer als ik ermee geconfronteerd wordt krijg ik bijna een paniekaanval. Ik kan met deze heftige emoties niet overweg. Ook andere kleine zaken die ik al langer had en die totaal niet gerelateerd zijn boezemen me nu angst in. Zo bijvoorbeeld een bultje in mijn keel die ik al langer heb en waarvan mijn HA zei dat het een wratje was waar ik me geen zorgen om moest maken. Diezelfde HA zei evenwel dat ik gewoon een geknelde zenuw had, wat later dus neuro-inflammatie bleek te zijn.
Ik kan mezelf niet tot rust brengen. Ik geniet niet meer van kleine dingen, maak me continu zorgen met enorme lichamelijke (hoofdpijn, branderig gevoel vanbinnen) en mentale spanning (met veel huilen) tot gevolg. Ik slaap slecht en mijn hartslag blijft erg hoog. Ik heb alles al geprobeerd, van medicatie (benzo’s) tot ademhalingsoefeningen en psycholoog. Enkel de benzodiazepines helpen, maar dat is natuurlijk ook geen langetermijnsoplossing. Mijn onverwachte opname in het ziekenhuis heeft er mentaal zo hard ingehakt en het feit dat ik nog geen diagnose heb, zorgt voor een bijkomend trauma.
Heeft iemand raad?
Ik denk dat het dan toch goed is professionele hulp in te schakelen. Een psycholoog. Bespreek dat met je huisarts
Hey John,
Dank voor je reactie. Ik loop al bij een psycholoog, voorlopig om de twee weken. Dat helpt, maar ook maar tot op zekere hoogte natuurlijk. Het is allemaal nog maar kortgeleden, maar toch ook niet als je er rekening mee houdt dat ik sedertdien zeer zeker chronisch hyperventileer/chronisch gestresseerd rondloop, wat dan ook weer een aanslag is op mijn lichaam en wat het ook is. Ik heb schrik dat ik op die manier de kleine kans dat ik het kan omkeren door stress te reguleren en wat positiever, gezonder in het leven te staan aan het verbrodden ben. Maar ik vind de knop niet om zomaar om te draaien.
Je zou ook naar een fysiotherapeut kunnen gaan. Ademhalingsoefeningen en spier ontspanningsoefeningen helpen tegen hyperventileren