Hoi allemaal,
ik ben 24 jaar oud en heb er al jaren last van dat ik enorm verlang naar vroeger.
Het wordt de laatste tijd alleen erger.
Bij het zien van foto's van vroeger word ik heel erg emotioneel. Ik heb een hele fijne jeugd gehad met een enorme familie en veel vrienden. Zodra ik foto's daarvan terug zie, kan ik alleen maar denken aan hoe fijn die tijd was en hoeveel geluk iedereen uitstraalt op die foto's. Nu zijn er zoveel meer zorgen...
Ook kan ik er heel slecht tegen dat iedereen altijd op zijn of haar telefoon zit, en de wereld om zich heen lijkt te vergeten. Ik kan hier heel boos om worden. Waar is iedereen toch mee bezig?! Alles draait om uiterlijk en iedereen wil door middel van foto's en filmpjes de rest van de wereld laten zien hoe fantastisch zijn of haar leven is, terwijl de realiteit vaak anders is. En dan weer komt de gedachte: vroeger was dit tenminste niet zo, toen had men veel meer tijd een aandacht voor elkaar. Het is nu zeldzaam als iemand écht aan je vraagt hoe het nou met je gaat.
Ik kan zeggen dat ik hierdoor erg onzeker aan het worden ben, en begin te twijfelen aan alles en iedereen om mij heen. Het is net of ik de enige ben die zo denkt. Als ik voorzichtig tegen een vriendin zeg dat ik het vervelend vind dat het tegenwoordig echt ieder voor zich is, word gezegd dat ik hier niet zo over moet zeuren, zo is het nou eenmaal.
Ik wil graag mijn constant negatieve gedachten en verlangen naar vroeger vervangen door gelukkig te zijn, maar weet niet goed hoe.