Ik ben een 19 jarig meisje. Ik hoor te genieten van het leven ik weet t maar ik kan het niet meer opbrengen. Ik weet niet waar ik nou last van heb. Paniek of angst, of ik overspannen ben of dat ik echt klachten heb waardoor ik me ziek voel. Ga ik op mijn eigen lichaam af of ga ik af op wat de dokters zeggen?
Ik scheld en tier, maak ruzie om niks, eet niet, kan slecht naar de wc, slaap slecht, maak me druk om alles waar een mens zich maar druk om kan maken. Dit is begonnen na dat ik naar mijn idee hartklachten kreeg. Maar heb ik wel hartklachten? Of was dat onbewuste opwinding. Ik weet zeker dat mijn hart slagen over slaat, dit is volgens het ziekenhuis niet ernstig. Maar of ik het geloof is een tweede. Vervolgens ben ik zwaar gaan stressen om mijn gezondheid. Ik loop nu met maagdarm klachten. Hier over durf ik wel te geloven dat de zenuwen op me maag zijn geslagen.
Door deze ellende heb ik geen zin meer ergens in. Niet dat ik levensmoe ben, dat niet, maar geen zin om dingen te ondernemen. Het enige wat ik doe is 5 dagen in de week werken. De mensen om me nheen hou ik liever op afstand omdat ik bang ben dat ze dingen erger maken
ipv beter. Ik weet niet wat ik heb. Ik ben bang om bang te worden? Bang om gek te worden? Bang om ziek te worden?
Ik heb dit nog nooit gehad. Bij mij was altijd alles lang leven de lol en ik kon me nergens druk om maken.
Ik loop bij een haptonoom om dingen beter te maken maar dit helpt niet. Er zijn medicijnen voorgeschreven maar daar begin ik liever niet aan. Ik ben bang dat ik daar dan afhankelijk van wordt. Weet iemand hoe ik hier vanaf kom? Ik was nooit ergens bang voor en nu dreigt het te gaan naar een verschrikkelijke angst stoornis voor iets wat er helemaal niet is... Help?! Ik weet nou niet wat ik heb en of ik knettergek wordt ofzo??

Waarom vertrouw jij de artsen niet? Je hart is onderzocht en daar is dus niets mee aan de hand. Je loopt je naar mijn idee veel te veel op te winden waardoor je dus buikpijn en maagklachten krijgt. Waarom niet na je werk een half uurtje wandelen. Ga er eens even uit in het weekend, naar het strand en maak je hoofd eens leeg. Probeer er eens niet aan te denken maar te genieten van de dingen om je heen. Hoe meer jij je focust op iets dat er (nog) niet is, maak je het jezelf alleen maar onmogelijk en gaan mensen je vanzelf wel mijden want om niets een scheldkannonade van iemand te krijgen, daar zitten ze niet op te wachten. Dus hup, pak jezelf aan!

Pieter