Ik weet niet meer wat ik moet doen.
Ik zal het een beetje in het kort uitleggen.
Mijn werk en mn eigen leven lijd er onder. Ik heb nergens meer zin in en alles interesseert me maar weinig. Waarom zou ik nog moeite doen.
Ik heb een zware jeugd gehad. Lichamelijk en geestelijk mishandelt door m'n depressieve vader.. Rond mn pubertijd al bij de psychiater en psycholoog geweest want het ging niet zo goed meer. Zelfmoord willen plegen. Beloofd aan mn moeder het nooit meer te doen.. Op mn 19e het huis uit gegaan met behulp van mn moeder en eigelijk "verbannen" uit het ouderlijk huis want anders ging het gewoon thuis niet meer. Te veel herinneringen die me te boven kwamen en te meer ruzies erdoor kwamen vooral met mn vader.. Ik kon het niet meer..
Me alleen voelen.. doods alleen. Want ik moet weg thuis zodat iedereen er beter van word..
Niet de meest ideale baan. Een baas die je dom laat voelen ookal werk je dr (uiteindelijk) 6 jaar... Mn baas had zelf een burn out.. waar ze maar mee door bleef werken want het was wel haar zaak die anders op de klippen liep..
Denkend dat je de liefde van je leven hebt gevonden.. is het de grootste verslaafde die je maar kan treffen.. Alcohol.. drugs.. seks.. gokken.. Anderhalf jaar verspilt omdat je te graag wilt geloven dat hij wel goed voor je is.. dat hij wel meent van wat hij zegt dat hij wel van je houdt.. En te naief om te denken dat hij wel kan veranderen alleen omdat je eige vader dit ook kan.. mn vader kan zelfs veranderen dus waarom hij niet.. de man die zegt dat hij van je houdt en met jou oud wil worde...
Alles wat mn ex vervolgens heeft gezegd heeft mn hele vertrouwe in wie dan ook op de twijfel gezet. Ik doe altijd alles voor iedereen.. ben altijd aardig en lief.. en ik tref altijd het ergste.. en moet iedere keer maar weer beseffen van wat het voor nut heeft..
Ik merk dat ik me terug trek.. dat ik liever in bed blijf liggen als ik dr eenmaal in lig.. maar niet naar bed wille gaan want stel dat ik weer die dromen krijge over hoe geweldig mn ex ook kon zijn.. en dan met een rot gevoel wakker worde van shit waarom..
Mn werk lijdt er onder.. want het interesseert me niet zo enorm meer.. Zo gewaardeeerd lijk ik niet te worden..
mn moeder en vrienden zegge precies alles zoals ik vroeger wel kon denken in de tijd dat ik me sterk voelde.. dat was in mn onwetende jeugd waarin het wel ff goed ging als ik bijv op schoool was.. en over hoe sterk ik me voelde als ik wel ruzie had met mn pa.. sterk voelde over zijn ongelijk.. en onrecht.. maar nu...
het kan me zooo ontzettend niks meer schelen..
en nu ben ik regelmatig ziek... vaker koppijn..
Als ik eenmaal wakker en bezig ben met werk ofz.. dan gaat het wel.. dan schakel ik op automatische piloot en voor ik het weet ben ik weer thuis.. in mn eigen huis.. rust... niks meer wat ik moet..
en dan nog heb ik dingen die ik moet doen die ik dan met veel tegenzin doe.. maar ik maak iig 2 diertjes er mee blij.
maar ik weet niet wat ik moet doen.. kreeg telefoon van de arbo aangezien ik nu ziek thuis ben met verkoudheid en kaakholte ontsteking. En ik stoom wel en spray erbij.. alleen maar zodat ik wel voor mn collega's kan werken en invallen zodat ik goed doe bij hun.. dat ik toch wel gewaardeeerd word.. al gaat alles wel op automatische piloot..
ik maak werk weken van 50uur soms.. en neem liever geen tijd voor mezelf.. want dan ga ik denken en word ik eerder down.. maar nu lijdt dus mn werk dr onder.. omdat alles op auto pilot gaat..
en ik weet niet wat ik moet doen..
Ik wil niet zo om hulp zoeken want t is een rouw proces die ik door moet gaan.. omdat ik zoveel heb meegemaakt met vooral mn ex nu.. en ik weet ook echt wel dat het niet aan mij ligt.. maar ik zit er wel mee.. en ik weet niet hoe ik met mij om moet gaan.