Hallo allen,
Na lang strijden met chronische pijn die vele malen verergerd is door me dokters en andere hulp in de zogenaamde "medische hulp". Wil ik zeggen dat ik er klaar mee ben. Elke dag heb ik 95% van de dag pijn. Het is niet te houden, mentaal en lichamelijk gaat het met de dag achteruit. Heb hier vaak naar hulp gevraagd en online als een gek lopen zoeken naar oplossingen zoals vele hier. En dan krijg je te horen van je dokter of specialist dat je niet zoveel op internet moet zitten. Terwijl ze zelf weinig weten en je maar van de een naar andere flapdrol sturen. De meeste zijn hun empatische vermogen verloren en iedere patient word als een nummer gezien. Ik zie het zelfde op forums zoals deze. "Experts" die je proberen te "helpen" en je een zsm antwoord geven zoals alle andere specialisten doen. Kort, empathieloos, en/of je een schuldgevoel proberen te geven. Er is een rede dat zoveel mensen op het internet gaan omdat je zoveel word gegaslight in de zorg. Je word nergens wijzer van. Alles kan dit of dat zijn, of het zit tussen je oren. Gelukkig zijn er op de forums mensen die soms bijna hetzelfde hebben meegemaakt en er van af zijn gekomen waarvan jij er maar van moet uitgaan dat jij er wel iets aan hebt. Heb gister een gesprek bij de dokter gehad voor de zoveelste keer met hoe ik het wou aanpakken omdat er geen een naar mij luistert dacht ik, ik doe mijn eigen onderzoek en dit is wat IK wil proberen. Maar nee ik moet het maar doen met de keuzes die HUN maken.
Nu weer de zoveelste dag dat ik rond deze tijd wakker ben en niet meer wil leven. De pijn die me elke dag weer pakt. Me slaap ritme van 3/4 uur slapen per dag. Het niet binnen kunnen krijgen van minstens 1000 calorieën. Niet genoeg kunnen drinken. Niet kunnen bewegen, sporten of zelfs zitten (alles geeft pijn problemen). Hartproblemen. Het weer begonnen zijn met roken. Me vriendin die haar eigen leven leid en van alles doet en ik saai elke dag dezelfde omgeving zie dag in dag uit. Me lichaam die met de weken meer klachten heeft. Voel me zwakker en zwakker. Ik doe geen acute zelfmoord. Althans nog niet. Maar ik ben mezelf wel langzamaan laten doodgaan heb ik gemerkt maar het doet me weinig.
Ik heb er de behoefte niet meer voor om hulp te vragen ik heb voor zoveel hulp gevraagd en krijg er weinig voor terug. Ben langs fysio's, dokters, therapeuten, psychiaters en alternatieve geneeskundige geweest. Maar zolang de pijn blijft wil ik niet meer. Zoveel Duizenden euro's en alle tijd erin geinvesteerd maar het word erger en erger zonder enige oplossing. Ik hoef niks te horen van de zogenaamde experts hier. Ik drop mijn verhaal en ben weer weg. Ik bied iedereen die hier komt voor zijn problemen en worden genegeerd of niet serieus worden genomen in de medische wereld mijn excuses aan. Het spijt me dat jullie door dit moeten gaan, en ik begrijp jullie. Het is verre van wat het had moeten zijn.
Ik hoop dat jullie verlichting krijgen want dat verdienen jullie.
Want die Maanden lange wacht rijen om uberhaupt hulp te krijgen, medicijnen met duizenden bij-effecten en dikke winstmarche voor de Farma, weinig word er gevraagd naar eet/slaap patronen, wij zitten met klachten die niet worden geholpen, van het ene naar het andere kastje worden gestuurd en noem het maar op. Alles is pure symptoom bestrijding en vaak word er niet verder gekeken dan hun neus lang is en krijg je altijd de minimale aantal tijd dan het afgesproken was terwijl je bijna altijd moet wachten op een uitloop. Ik ben me grootouders beide verloren door verkeerde medicatie keuzes en gister was de druppel.
Hopelijk in de toekomst word de zorg meer gericht op echte hulp want dit is echt niet serieus te nemen meer.
Ik slaap ook niet. Zit in mijn maag met de gevolgen van medische fouten. Veel pijn en verdriet daarvan en nog maar een paar jaar voordat ik overlijd. Het is ook zwaar om te leven met zware beperkingen. Ik wil daarom de aankomende tijd een buckit list gaan doen.
Bedankt voor je verhaal.